Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2015r.

Sąd Okręgowy Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Bogusław Łój spr

Sędziowie : Sędzia SO Rafał Skrzypczak

Sędzia SO Katarzyna Kijowska

Protokolant : st.sek.sąd.R. Duchnicka - Tylutka

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2015r.w Zielonej Górze

na rozprawie

sprawy z odwołania M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji odwołujacego

od wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze

z dnia 21.01.2015r. ( Sygn. akt IV U 469/14)

oddala apelację.

Sygn. akt IVUa 16/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.08.2014 r. znak (...) - (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Z. odmówił prawa do zasiłku M. W. za okres od 20.05.2014r. do 16.06.2014r. Uzasadniając decyzję ZUS podniósł, że niezdolność do pracy wnioskodawcy została orzeczona na następujące okresy: od 09.06.2011r. do 07.12.2011r. (182 dni), od 08.12.2011r. do 01.12.2012r. (360 dni świadczenie rehabilitacyjne), od 27.11.2012r. do 04.03.2013 r. oraz od 06.03.2013r. do 16.06.2014r. Okres zasiłkowy wg ZUS-u został wykorzystany z dniem 07.12.2011r. Podniesiono, że kolejne niezdolności do pracy spowodowane zostały tą samą chorobą i powstały w trakcie przyznanego od dnia 01.12.2012r. świadczenia rehabilitacyjnego i trwały od 27.11.2012r. do 04.03.2013 r. oraz od 06.03.2013 r. do 16.06.2014 r. ZUS argumentował, że za okres od 03.02.2013 r. do 04.03.2013 r. oraz od 06.03.2013r., zasiłek w ramach nowego okresu zasiłkowego nie przysługiwał (od 02.12.2012r. do 02.02.2013r. to okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego). Organ wskazał, że wnioskodawca złożył wniosek o zasiłek chorobowy za okres od 09.10.2013 r. do 16.06.2014r., jednak nie przedłożył zaświadczeń lekarskich stwierdzających niezdolność do pracy w okresie od 01.08.2013r. do 10.10.2013r., jednak nie przedłożenie rzeczonych zaświadczeń nie powoduje przerwy w niezdolności do pracy, bowiem niezdolność ta istnieje i została udokumentowana wydanymi zaświadczeniami lekarskimi. ZUS podał, że zmiana numeru statystycznego choroby będącej podstawą m.in. niezdolności do pracy do dnia 01.12.2012r. (świadczenia rehabilitacyjnego) na numer statystyczny choroby będący podstawą będący podstawą niezdolności do pracy w okresie od 27.11.2012r. do 20.12.2012r. będący podstawą niezdolności do pracy w okresie 21.12.2012-04.03.2013r. i 06.03.2013-02.09.2013r. oraz 02.09-10.09.2013r. pozostaje bez wpływu na ustalenie nowego okresu zasiłkowego, gdyż do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak i okresy niezdolności do pracy spowodowane tą samą chorobą, jeśli przerwa między niezdolnościami do pracy spowodowana tą samą chorobą nie przekracza 60 dni. Organ rentowy stwierdził, że skoro niezdolność do pracy istnieje od 09.06.2011 r. i wykorzystany został okres zasiłkowy z dniem 07.12.2011r., świadczenie rehabilitacyjne w okresie 08.12.2011r. do 01.12.2012r. i wnioskodawca jest niezdolny do pracy od 27.11.2011r. do 04.03.2012r. i nieprzerwanie od 06.03.2013r. do 16.06.2014r. to brak jest podstaw do przyznania zasiłku chorobowego w okresie od 09.10.2014r. do 16.06.2014r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca M. W. i wniósł o jej uchylenie i przyznanie mu zasiłku chorobowego za wnioskowany okres. Podniósł, że powinien otrzymać zasiłek za wnioskowany okres, zaś strona pozwana przyjmuje błędne i niezgodne z obowiązującym prawem interpretacje, które działają na niekorzyść wnioskodawcy.

W odpowiedzi na odwołanie strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania argumentując przy tym analogicznie jak w przypadku decyzji.

Wyrokiem z dnia 21.01.2015r. Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze oddalił odwołanie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. W. był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie:

–

od 09.06.2011 r. do 07.12.2011 r. - 182 dni (zasiłek chorobowy)

–

od 08.12.2011 r. do 01.12.2012 r. – 360 dni (świadczenie rehabilitacyjne).

W czasie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego wnioskodawca otrzymał kolejne zwolnienia lekarskie, wykraczające również poza okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

Dotyczyły one okresów:

- od 27.11.2012 r. do 20.12.2012 r. – nr statystyczny F 40

- od 21.12.2012 r. do 15.01.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 16.01.2013 r. do 05.02.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 06.02.2013 r. do 04.03.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 06.03.2013 r. do 03.04.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 03.04.2013 r. do 23.04.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 24.04.2013 r. do 28.05.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 29.05.2013 r. do 18.06.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 19.06.2013 r. do 09.07.2013 r. – nr statystyczny F 06

- od 10.07.2013 r. do 03.08.2013 r. - nr statystyczny F 06

- od 1.08.2013 r. do 12.08.2013 r.- nr statystyczny M70

- od 13.08.2013 r. do 20.08.2013 r.- nr statystyczny M70

- od 4.08.2013 r. do 2.09.2013 r.- nr statystyczny F06

- od 2.09.2013 r. do 10.09.2013r. ,nr statystyczny G54

- od 3.09.2013 r. do 10.10.2013 r., nr statystyczny F06

- od 9.10.2013 r. do 29.10.2013 r., nr statystyczny F07

- od 25.10.2013 r. do 1.11.2013 r., nr statystyczny J31

- od 30.10.2013 r. do 19.11.2013 r., nr statystyczny F06

- od 20.11.2013 r. do 10.12.2013 r., nr statystyczny F07

- od 11.12.2013 r. do 6.01.2014 r., nr statystyczny F07

- od 7.01.2014 r. do 30.01.2014 r., nr statystyczny F07

- od 31.01.2014 r. do 18.02.2014 r., nr statystyczny F07.

Wnioskodawca nie przedłożył u strony pozwanej zaświadczeń i czasowej niezdolności do pracy wydanych na okres od 01.08.2013 r. do 10.10.2013 r.

Z zaświadczenia płatnika składek wynika, iż w okresie od sierpnia do września 2013r. wnioskodawca był nieobecny w pracy z przyczyn nieusprawiedliwionych. Dokumentacja rozliczeniowa złożona przez płatnika składek nie wykazywała przychodu z tytułu wykonywanej przez wnioskodawcę pracy, lecz z tytułu zasiłku chorobowego. Nie wykazano przy tym kwoty dotyczącej tego przychodu.

Kolejnymi decyzjami organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego za okresy: od 3.02.2013r. do 4.03.2013r., od 6.03.2013r. do 3.04.2013r., od 24.04.2013r. do 28.05.2013r., od 29.05.2013r. do 9.07.2013r. i od 10.07.2013r. do 03.08.2014r. Decyzje te zostały zaskarżone odwołaniem do Sądu Rejonowego w Zielonej Górze, który wyrokiem z dnia 13.02.2014r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV U 228/13 odwołania te oddalił.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał odwołanie M. W. za nieuzasadnione.

Instytucję zasiłku chorobowego, w szczególności okresu na który przyznawany oraz sposobu jego obliczania regulują przepisy ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z jej artykułem 8 tejże ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą - nie dłużej niż przez 270 dni. Natomiast stosownie do art. 9 ust. 1 tej ustawy do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, zaś w myśl art. 9 ust. 2 ustawy do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Nie pomijając tego, iż poza sporem była okoliczność, że wnioskodawca wykorzystał 182 dni okresu zasiłku chorobowego (od 09.06.2011 r. do 07.12.2011 r.), a następnie w okresie od 08.12.2011 r. do 01.12.2012 r. przez 360 dni wobec dalszej niezdolności do pracy pobierał świadczenie rehabilitacyjne wskazać trzeba, że w okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, wnioskodawca otrzymał kolejne zaświadczenie o niezdolności do pracy na okres od 27.11.2012r. do 20.12.2012r. (po czym kolejne trzy następujące po sobie, aż do 04.03.2013r.).

Znamiennym przy tym jest, co ma znaczenie dla rozstrzygnięcia również w przedmiotowej sprawie, że wyrokiem z dnia 13.02.2014 r. Sąd Rejonowy w Zielonej Górze w sprawie oznaczonej sygnaturą IV U 228/13 oddalił odwołanie wnioskodawcy od decyzji odmawiającej zasiłku chorobowego za okresy od 03.02.2013 r. do 4.03.2013r., od 6.03.2013r. do 3.04.2013 r., od 24.04.2013r. do 28.05.2013r., od 29.05.2013r. do 9.07.2013r. i od 10.07.2013r. do 03.08.2013r. Wyrok zapadły w tamtej sprawie na zasadzie artykułu 365 k.p.c. wiąże niniejszy sąd. Zważyć przy tym trzeba, że na mocy tego rozstrzygnięcia sąd ferujący w tamtej sprawie stwierdził, iż niezdolność do pracy od dnia 06.03.2013r., mająca miejsce po jednodniowej przerwie (04.03.2013r.), zaliczona została do tego samego okresu zasiłkowego, który poprzedzał ten od dnia 06.03.2013r., nieprzerwanie do 03.08.2013r. Podobnie zresztą jak prawomocny wyrok Sądu Rejonowego z dnia 11.09.2014r. w sprawie IV U 203/14, którym ten sąd oddalił odwołanie M. W.od decyzji ZUS z dnia 03.03.2014r. w sprawie o sygn. akt (...) (...) - (...)odmawiającej wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego za okres od 09.10.2013r. do 06.01.2013r. Marginalnie należy wskazać, że Sąd Rejonowy oddalił również, co znane jest sądowi z urzędu, odwołanie wnioskodawcy od decyzji odmawiającej wnioskodawcy zasiłku chorobowego za okres od za okres od 07.01.2014r. do 19.05.2014r.

Jak wynika z powyższych rozstrzygnięć, niezdolność do pracy wnioskodawcy trwała nieprzerwanie do dnia 3.08.2013r. (vide rozstrzygnięcie w sprawie IV U 228/13). Wnioskodawca zdaniem niniejszego sądu był również niezdolny do pracy w okresie od 01.08.2013r. do 10.10.2013r., co wynika z faktu, iż wnioskodawca posiadał zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy na ten okres jednak nie przedłożył ich organowi rentowemu.

Nie sposób przy tym uznać, że w przypadku wnioskodawcy w okresie od 01.08.2013r. do 10.10.2013r. nastąpiła przerwa w niezdolności do pracy ze względu na nieprzedłożenie przez wnioskodawcę zwolnień lekarskich za ten okres. W ocenie sądu fakt nie przedłożenia zwolnień lekarskich jest absolutnie obojętny dla poczynienia takiej konstatacji, skoro wystarczającym jest samo istnienie zwolnienia lekarskiego. O dacie powstania niezdolności do pracy decyduje dzień określony w zwolnieniu lekarskim jako termin jej wystąpienia dzień określony w zwolnieniu lekarskim jako termin jej wystąpienia, a nie faktyczne zaprzestanie wykonywania pracy przez pracownika (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1999 r. w sprawie II UKN 119/99). Zdaniem niniejszego sądu dzień zaprzestania wykonywania pracy w kontekście rozpoznawanej sprawy jest bez jakiegokolwiek znaczenia w kontekście ustalenia, iż wnioskodawca od 01.08.2013r. do 10.10.2013r. był niezdolny do pracy, pomimo nieprzedstawienia wystawionych zwolnień lekarskich. Pobocznie należy wskazać, że organ rentowy na skutek wniosku wnioskodawcy orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 08.01.2013r. uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy nieprzerwanie do 28.02.2014r., z tym że decyzja w zakresie renty ze względu na brak okresów składkowych była odmowna (wyrokiem z dnia 10.12.2013r. Sąd Okręgowy w sprawie o sygn. akt IV U 2212/13 oddalił odwołanie).

Bez wątpienia wnioskodawca był również niezdolny do pracy w okresie po 10.10.2013 r., co wynika z zestawień niezdolności do pracy znajdujących się w poszczególnych aktach rentowych.

Sąd Rejonowy stwierdził ponadto wracając w tym miejscu do dyspozycji art. 9 ust. 2 cytowanej na wstępie ustawy nie można było uznać, iż w przypadku wnioskodawcy nastąpiła przerwa w niezdolności do pracy, która skutkowałaby otwarciem nowego okresu zasiłkowego (jedyna przerwa to dzień 05.03.2013r., która to przerwa i tak nie wpływa na przedmiotową sprawę). Skoro zaś niezdolności do pracy są kontynuacją, nie powodującą po stronie wnioskodawcy otwarcia nowego okresu zasiłkowego to nie ma podstaw do tego, aby uznać, iż wnioskodawcy przysługuje prawo do zasiłku chorobowego za okres od 20.05.2014r. Niniejszy sąd w pełni aprobuje stanowiska sądów rozpoznających odwołania od decyzji odmawiających prawa do świadczeń za poprzednie okresy, jak i organu rentowego, sprowadzające się do uznania, iż wnioskodawca okres zasiłkowy (182 dni) wyczerpał z dniem 07.12.2011r.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł odwołujący, który zaskarżając wyrok w całości domagał się jego zmiany i przyznania prawa do zasiłku chorobowego.

Apelujący nie sprecyzował zarzutów apelacji, jednak z jej treści wynika iż kwestionując rozstrzygnięcie Sądu jako naruszające prawo materialne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń i wydał trafne, odpowiadające prawu rozstrzygnięcie. Logicznie również uzasadnił swoje stanowisko. Sąd Okręgowy w całej rozciągłości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i ocenę prawną Sądu I instancji, zatem nie zachodzi konieczność ich powtarzania (por. wyrok Sądu Najwyższego z 08.10.1998 r., II CKN 923/97, OSNC 1999/3/60). Odnosząc się do zarzutów apelacji podnieść należy, że w żaden sposób nie podważają one prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu I instancji. Ocena prawna zawarta w rozstrzygnięciu Sądu I instancji obejmująca dokonaną przez ten Sąd wykładnię zastosowanych przepisów prawa materialnego i procesowego nie budzi zastrzeżeń Sądu Okręgowego.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż stan faktyczny sprawy nie był co do istoty sporny pomiędzy stronami, wnioskodawca nie zaprzeczał bowiem w toku postępowania, że posiadał zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy wydane na okres od 01.08.2013 r. do 10.10.2013 r. oraz że nie przedłożył tych zaświadczeń organowi rentowemu. Wnioskodawca dążył jedynie do ustalenia, iż pomimo powyższych okoliczności wspomniany okres należy uznać za okres przerwy pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy, w związku z czym na podstawie przepisów ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 77, poz. 512 z późn. zm.) przysługiwałoby mu prawo do ponownego przyznania zasiłku chorobowego. Zgodnie bowiem z art. 8 tej ustawy, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Zgodnie z art. 9, do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy (ust. 1), a ponadto okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (ust. 2).

Istotą tego rozwiązania jest oddzielenie stanów przemijających od ustabilizowanych i zapobieżenie sytuacji, w której rozpoczynanie biegu okresu zasiłkowego z każdą następującą po sobie w krótkich odstępach czasu niezdolnością do pracy od nowa stwarzałoby możliwość pobierania zasiłków bez ograniczeń, podczas gdy ubezpieczony kwalifikowałby się w istocie do renty z tytułu niezdolności do pracy (tak: Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. II UK 86/08, LEX nr 566009).

Tak więc, by wnioskodawca nabył od nowa prawo do zasiłku chorobowego, niezbędna była przerwa w niezdolności do pracy określona w art. 9 ust. 2 powołanej ustawy.

Sąd Rejonowy prawidłowo tymczasem ustalił, że w okresie do 03.08.2013r., a także od 01.08.2013r. do 10.10.2013r. wnioskodawca był nieprzerwanie niezdolny do pracy. Skoro bowiem z zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy wynika bezsprzecznie, że niezdolność do pracy istniała, to okoliczność nieprzedłożenia tych zaświadczeń organowi rentowemu nie ma żadnego znaczenia. Sąd Rejonowy trafnie powołuje pogląd, zgodnie z którym to dzień określony w zwolnieniu lekarskim jako termin wystąpienia niezdolności ma kluczowe znaczenie, a nie data faktycznego zaprzestania wykonywania pracy przez ubezpieczonego. Zaświadczenia lekarskie, o których mowa w art. 55 powołanej ustawy, mają decydujące znaczenie dla ustalenia niezdolności do pracy wnioskodawcy w okresie od 01.08.2013 r. do 10.10.2013r.

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z art. 385 k.p.c., Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.