Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Protokolant: protokolant sądowy K. Z.

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 roku w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie

z dnia 13 maja 2014 roku, sygnatura akt I C 2256/12/N

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) w punkcie I w miejsce kwoty „(...)) zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda K. P. kwotę (...) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 grudnia 2011r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie;

b) w punkcie II w miejsce kwoty „(...) zł (...))” zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę (...));

c) punktowi III nadaje brzmienie: „III. nakazuje ściągnąć od powoda K. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla (...) w K. kwotę (...)zł (...)oraz nakazuje ściągnąć od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego (...)– (...)w K. kwotę (...)tytułem zwrotu części kosztów związanych z opinią biegłego;”

2. oddala apelację w pozostałym zakresie;

3. zasądza od powoda K. P. na rzecz strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

4. nakazuje ściągnąć od powoda K. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w. (...)kwotę (...)zł (...)) tytułem wydatków na opinię biegłego, poniesionych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa;

5. nakazuje ściągnąć od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w (...) kwotę (...) tytułem wydatków na opinię biegłego poniesionych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 26 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Krakowa- Nowej Huty w Krakowie wyrokiem z dnia 13 maja 2014 roku zasądził od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda K. P. kwotę (...) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty (pkt I) oraz kwotę (...)złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II). W pkt III wyroku Sąd Rejonowy nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego (...)kwotę (...)złotych tytułem zwrotu części kosztów związanych z opinią biegłego oraz w pkt IV przyznał biegłemu sądowemu kwotę (...)złotych tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii w sprawie.

Sąd pierwszej instancji uznał, że bezsporne w sprawie było to, iż powoda łączyła ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia autocasco potwierdzona polisą ubezpieczenia komunikacyjnego AC z dnia 23 listopada 2010 roku o numerze (...). Zgłoszenia szkody- kradzieży samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) stronie pozwanej powód dokonał w dniu 15 listopada 2011 roku. Strona pozwana wypłaciła powodowi ostatecznie łączną kwotę (...)złotych.

Nadto Sąd Rejonowy ustalił, iż wartość samochodu marki S. o nr rej. (...) na dzień 11 listopada 2011 roku, bez korekty z powodu daty pierwszej rejestracji, która przypada na dzień 1 stycznia 2008 roku, i bez uwzględnienia jako wyposażenie dodatkowe systemu nawigacji satelitarnej, wynosi(...)złotych.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości. Sąd pierwszej instancji jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Sąd Rejonowy wyjaśnił, że ani przepisy kodeksu cywilnego, ani ustawy ubezpieczeniowej nie mogą szczegółowo regulować całokształtu zagadnień związanych z ubezpieczeniem, dlatego też szczegółowe postanowienia dotyczące konkretnego ubezpieczenia są ustalane w ogólnych warunkach ubezpieczeń, które określają między innymi przedmiot, zakres ubezpieczenia, sposób zawierania umów, zakres i czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela, prawa i obowiązki stron. Według § 3 ust. 15 Ogólnych Warunków Ubezpieczeń stanowiących integralną część łączącej strony umowy szkoda całkowita to między innymi kradzież pojazdu. Zgodnie z postanowieniami § 22 ust. 1 i 2 OWU w przypadku szkody całkowitej w pojeździe lub wyposażeniu dodatkowym, o ile przyjęto sumę ubezpieczenia w kwocie brutto, E. Hestia ustala rozmiar szkody w kwocie równiej wartości rynkowej pojazdu z uwzględnieniem podatku VAT, z dnia powstania szkody. Sąd Rejonowy doszedł do wniosku, że niewątpliwym jest, iż wartość skradzionego samochodu na dzień szkody została oszacowana na kwotę (...)złotych. Nie zasługują na uwzględnienie zarzuty strony pozwanej, w szczególności te dotyczące zakresu wcześniejszych uszkodzeń samochodu na terenie USA, co skutkowało przyjęciem korekty na poziomie 12 %. Są one jedynie niczym niepopartymi, niezweryfikowanymi informacjami i nie zostały one poparte żadnymi dowodami.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zasadzając od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.917,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd nakazał ściągnięcie od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Krakowa- Nowej Huty w Krakowie pozostałą część kosztów związanych z opinią biegłego w wysokości(...)złotych. Nadto Sąd Rejonowy wskazał, iż omyłkowo nie zasądził na rzecz powoda opłaty sądowej od pozwu w kwocie (...), która także winna być wliczona w koszty procesu, podlegające zwrotowi na jego rzecz od strony pozwanej.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana, która zaskarżyła wyrok Sądu pierwszej instancji w całości, zarzucając wyrokowi:

1)  naruszenie prawa materialnego, a to:

-art. 65 k.c. w zw. z § 22 ust. 2 OWU oraz § 15 ust. 1 OWU pojazdów mechanicznych od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia AC, na podstawie których została zawarta umowa ubezpieczenia, przez przyjęcie, iż pozwany ponosi odpowiedzialność z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia w zakresie innym niż przewidziany w umowie na podstawie, której powód dochodzi zapłaty odszkodowania;

-art. 384 § 1 k.c. poprzez pominięcie faktu, iż postanowienia OWU wiążą strony umowy ubezpieczenia

-art. 12a pkt 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej w zw. z art. 805 k.c. poprzez pominięcie faktu, iż ubezpieczyciel w ramach zawartej umowy ubezpieczenia odpowiada w granicach zakreślonych przez siebie w OWU, na podstawie których zawiera umowy ubezpieczenia;

-art. 824 ¹ § 1 k.c. poprzez zasądzenie odszkodowania przewyższającego wysokość szkody;

2) naruszenie przepisów proceduralnych, a to:

-art. 227 k.p.c. oraz 233 § 1 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego;

-art. 278 k.p.c. w zw. z art. 285 k.p.c. poprzez oparcie rozstrzygnięcia na nieprofesjonalnej i nieprzydatnej dla rozstrzygnięcia sprawy opinii biegłego;

-art. 233 k.p.c. poprzez dowolne i sprzeczne z materiałem dowodowym ustalenie, że pozwany nie wykazał wcześniejszych uszkodzeń pojazdu- na terenie USA mimo przedłożenia w odpowiedzi na pozew dokumentów, na których pozwany opierał swoje twierdzenia w tym zakresie;

-art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak uzasadnienia przyczyn, dla których Sąd odmówił uznania, iż przedłożone przez pozwanego dowody zasługują na uwzględnienie.

Z powołaniem się na te zarzuty strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa, względnie o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, o zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów postępowania apelacyjnego oraz o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego dla ustalenia wartości pojazdu powoda w dniu szkody, zgodnie z postanowieniami umowy ubezpieczenia- tj. w systemie E..

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy rozpoznając niniejszą sprawę przyjął za własny stan faktyczny uznany przez Sąd pierwszej instancji za bezsporny, a nadto za bezsporną między stronami uznał Sąd treść ogólnych warunków ubezpieczenia pojazdów mechanicznych od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia (A.) należących do klientów indywidualnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw, kształtujących treść łączącego strony stosunku umownego. Przyjęcie za niesporną treść w/w o.w.u. wynika z faktu, iż pełnomocnik powoda przez cały bieg postępowania przed Sądem Rejonowym nie wypowiedział się co do powyższych uregulowań, a znane mu było w tym zakresie stanowisko strony pozwanej, wobec doręczeniu odpowiedzi na pozew, a także dalszych pism procesowych tej strony, w których odwoływała się ona do brzmienia zapisów tych o.w.u. (art. 230 k.p.c.). Ponadto Sąd Okręgowy ustalił, że wartość pojazdu powoda na dzień 11 listopada 2011 roku, ustalona przy zastosowaniu systemu E., wyniosła(...)zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż. A. T. k. 131 – 138, opinia uzupełniająca w/w biegłego z dnia 24.04.2015r. –k. 164-166;

W ocenie Sądu Okręgowego przedstawiona przez biegłego opinia została wykonana w sposób rzetelny, a zawarte w niej wnioski są logiczne i nie budzą wątpliwości. Co prawda powód w piśmie z dnia 24 marca 2015 roku wniósł zarzuty do tejże opinii, jednakże w odpowiedzi na powyższe biegły wyjaśnił wszystkie sporne kwestie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja strony pozwanej zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podzielić należy stanowisko strony pozwanej, że Sądowi Rejonowemu można zarzucić uchybienia, które podważały prawidłowość oceny zgromadzonego materiału dowodowego, a w konsekwencji prowadziły do błędnych ustaleń faktycznych. Trafnie zarzuca strona pozwana, że Sąd Rejonowy naruszył przepis art. 227 k.p.c. oraz 233 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego oraz art. 278 k.p.c. w zw. z art. 285 k.p.c. poprzez oparcie rozstrzygnięcia na nieprzydatnej dla rozstrzygnięcia sprawy opinii biegłego.

Wskazać należy, że zgodnie z § 15 ust 1 ogólnych warunków ubezpieczenia pojazdów mechanicznych od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia (A.) należących do klientów indywidualnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw (zwane dalej o.w.u.) wartość rynkową pojazdu ustala się w oparciu o system E. lub miesięcznik (...)Ekspert „pojazdy samochodowe- wartości rynkowe”. Trafnie podnosi się w apelacji, iż ubezpieczyciel odpowiada w granicach przyjętej przez siebie w drodze umowy odpowiedzialności, którą określają w/w o.w.u., co znajduje uzasadnienie w art. 805 k.c. oraz art. 12a pkt. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Powyższego zakresu odpowiedzialności nie kwestionował także Sąd pierwszej instancji. Bezsporne jest, iż ubezpieczyciel co do zasady nie może wypłacić ubezpieczonemu odszkodowania, które przewyższałoby wartość szkody. Trafnie wskazał Sąd Rejonowy, iż według § 3 ust. 15 o.w.u., kradzież pojazdu klasyfikowana jest jako szkoda całkowita. Z kolei zgodnie z § 22 ust. 1 i 2 o.w.u. w przypadku szkody całkowitej w pojeździe lub wyposażeniu dodatkowym, o ile przyjęto sumę ubezpieczenia w kwocie brutto, E. Hestia ustala rozmiar szkody w kwocie równiej wartości rynkowej pojazdu z uwzględnieniem podatku VAT, z dnia powstania szkody, przy czym wartość rynkowa pojazdu na dzień powstania szkody ustalana jest w oparciu o to samo źródło wyceny, jakie zastosowano przy określeniu wysokości sumy ubezpieczenia w dniu zawierania umowy ubezpieczenia, zgodnie z §15 o.w.u. Według wskazanego §15 w ubezpieczeniu pojazdów mechanicznych od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia sumę ubezpieczenia deklaruje ubezpieczający, a suma ubezpieczenia powinna odpowiadać wartości rynkowej pojazdu z uwzględnieniem podatku VAT na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia, zaś wartość rynkowa pojazdu jest ustalana w oparciu o system E. lub miesięcznik (...) E. (...) wartości rynkowe. Odnosząc powyższe zapisy o.w.u. do polisy nr (...), dotyczącej umowy jaką zawarły strony niniejszego postępowania, wskazać należy, że w punkcie IV nazwanym „Przedmiot ubezpieczenia (informacje o pojeździe)” w/w dokumentu została zawarta informacja, że wyceny ubezpieczonego pojazdu dokonano w listopadzie 2010 roku, przy pomocy systemu E.. W tym stanie rzeczy, strona pozwana zasadnie zarzuca, że oparcie przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w zakresie wysokości szkody poniesionej przez powoda na dowodzie z opinii biegłego, który dokonał wyceny w oparciu o program (...)Ekspert było błędne, gdyż nie odpowiadało treści umowy łączącej strony. Biegły sądowy, który sporządzał opinie w toku postępowania pierwszoinstancyjnego ustalił wartość pojazdu powoda na dzień kradzieży, jednak wartość ta nie była ustalona według systemu, zgodnie z którym określono wysokość sumy ubezpieczenia, a mianowicie według systemu E.. Twierdzenia biegłego J. H. w przedmiocie braku technicznych możliwości dokonania oszacowania wartości pojazdu powoda w systemie E., nie mogły zostać uznane za przekonujące, skoro biegły ten systemem tym nie dysponował i go nie używał. W tej sytuacji zasadnie strona pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, który mógłby dokonać oszacowania wartości pojazdu powoda na dzień zaistnienia szkody zgodnie z systemem E.. Zatem oddalenie powyższego wniosku dowodowego stanowiło naruszenie art. 278 k.p.c., art. 285 k.p.c. i 286 k.p.c., które jak dowiodło postępowanie odwoławcze miało wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu Okręgowego strona pozwana była uprawniona do podniesienia powyższego zarzutu, pomimo braku zgłoszenia zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. co do oddalenia jej wniosku dowodowego na rozprawie w dniu 6 maja 2014 roku. Takie stanowisko wynika z faktu, że na rozprawie tej nie był obecny pełnomocnik strony pozwanej, a rozprawa ta bezpośrednio poprzedzała wydanie zaskarżonego wyroku. W tej sytuacji strona pozwana nie miała możliwości zgłoszenia powyższego zastrzeżenia przed Sądem Rejonowym.

Uwzględniając powyższy zarzut Sąd Okręgowy dopuścił przedmiotowy dowód na etapie postępowania apelacyjnego. Jak wynika z treści opinii biegłego sądowego A. T. ustalenie wartości samochodu powoda w dniu szkody było nie tylko technicznie możliwe w systemie E., ale także doprowadziło do ustalenia tej wartości w innej wysokości niż określona zgodnie z systemem (...) Ekspert. Z opinii tej wynikało bowiem, że wartość rynkowa pojazdu powoda S. (...) na dzień 11 listopada 2011 roku wynosiła (...), a nie (...)jak przyjął Sąd Rejonowy. Ponieważ wartość samochodu powoda w dniu kradzieży miała decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy, to stwierdzić należy, że powyższe uchybienia procesowe miały wpływ na wynik postępowania, co czyni zarzuty strony pozwanej zasadnymi i skutecznymi.

Co zaś tyczy się zarzutu naruszenia art. 233 §1 k.p.c. poprzez dowolne i sprzeczne z materiałem dowodowym ustalenie, że strona pozwana nie wykazała wcześniejszych uszkodzeń pojazdu na terenie USA, mimo przedłożenia w odpowiedzi na pozew dokumentów, na których opierała swoje twierdzenia w tym zakresie, wskazać należy, że zarzut ten nie jest zasadny. Wprawdzie Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał, że „nie zasługują na uwzględnienie zarzuty strony pozwanej, w szczególności te dotyczące zakresu wcześniejszych uszkodzeń samochodu na terenie USA, co skutkowało przyjęciem korekty na poziomie 12 %. Są one jedynie niczym niepopartymi, niezweryfikowanymi informacjami i nie zostały one poparte żadnymi dowodami.”, jednakże w ocenie Sądu Okręgowego nie chodziło tutaj o całkowite niewykazanie przez stronę pozwaną uprzednich uszkodzeń, powstałych na terytorium USA, a jedynie o wskazywaną przez nią wysokość – 12%. Deklarowany przez stronę pozwaną fakt wystąpienia uszkodzeń nie uszedł uwadze biegłego, który wydał opinię w postępowaniu przed Sądem Rejonowym. Wskazał on bowiem, że w jego ocenie zastosowanie korekty z tytułu wcześniejszych napraw wyłącznie o lakoniczną informację dotyczącą zakresu uszkodzeń bez możliwości ich zweryfikowania, a co ważniejsze bez badania sposobu i jakości przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody jest nieuzasadnione. Jednakże ten sam biegły wskazał, że mimo wszystko uznał wcześniejsze uszkodzenia pojazdu w zaproponowanym oszacowaniu jednakże przyjął korektę ujemną, nie na proponowanym poziomie 12%, lecz w wysokości 10%. Na marginesie wskazać należy, że powyższą wartość (10%) przyjął także biegły powołany do wydania opinii w postępowaniu odwoławczym.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, jak również opinię biegłego A. T., Sąd Okręgowy uznał, że orzeczenie wydane przez Sąd Rejonowy było nieprawidłowe, choć nie w stopniu zarzucanym przez stronę apelującą. Powód w piśmie inicjującym postępowanie przed Sądem Rejonowym domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty (...), stanowiącej różnicę pomiędzy deklarowaną przez niego wartością pojazdu w kwocie (...)zł, a sumą wypłaconego już odszkodowania w kwocie (...)zł. Jednakże Sąd Rejonowy zasądzając całość żądania powoda oparł się na błędnej opinii biegłego, który oszacował wartość pojazdu na (...)zł. Sąd Okręgowy orzeczenie reformatoryjne oparł na prawidłowej wycenie pojazdu, dokonanej według zasad wynikających z treści łączącego strony stosunku prawnego, a określonej przez biegłego A. T. na kwotę (...)zł. Od powyższej kwoty należało odjąć sumę wypłaconego dotychczas odszkodowania –(...)zł, co w ostatecznym rozrachunku dało kwotę (...) zł, którą należało zasądzić tytułem odszkodowania od strony pozwanej na rzecz powoda.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz art. 386 §1 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji, zaś na podstawie art. 385 k.p.c., jak w punkcie 2 sentencji.

Zmieniając zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia merytorycznego, Sąd Odwoławczy odpowiednio zmienił też rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania przed Sądem Rejonowym. W związku z tym, iż strona pozwana uległa powodowi w 57,5 % żądania pozwu, Sąd Okręgowy zgodnie z art. 100 k.p.c. dokonał stosunkowego rozdziału kosztów. Mając powyższe na względzie należało zmienić zasądzoną przez Sąd Rejonowy na rzecz powoda kwotę(...)na kwotę (...)Powyższe wynika z faktu, iż koszty należne powodowi od strony pozwanej to kwota (...) ((...)zaś koszty należne stronie pozwanej od powoda to kwota (...)Różnica pomiędzy tymi kwotami to (...)i taką właśnie kwotę Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda. W tym miejscu podnieść należy, że Sąd Okręgowy przy rozliczeniu kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego nie uwzględnił pominiętej przez Sąd Rejonowy kwoty (...) z tytułu opłaty od pozwu uiszczonej przez powoda. Pomimo tego, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji przyznał, że było to konsekwencją jego pomyłki, powód nie zaskarżył orzeczenia w przedmiocie kosztów procesu. W tej sytuacji uwzględnienie obecnie w/w kwoty stanowiłoby orzekanie na niekorzyść strony wnoszącej apelację, co byłoby niezgodne z art. 384 k.p.c. w związku z art. 397 §2 k.p.c.

Ponadto na zasadzie art. 113 w związku z art. 83 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2014r. poz. 1025 z późn. zm.) Sąd Okręgowy nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie od powoda kwotę(...), a od strony pozwanej kwotę (...)zł. Powyższe orzeczenie dotyczyło wydatków poniesionych przed Sądem Rejonowym w wysokości przekraczającej wysokość zaliczki na opinię biegłego uiszczoną przez powoda. Pełne wydatki z tego tytułu wyniosły (...), zaś powód uiścił zaliczkę w kwocie (...). Pozostała zatem kwota(...), którą należało ściągnąć od stron na rzecz Skarbu Państwa w proporcjach odpowiadających ostatecznemu wynikowi tej sprawy. W związku z powyższym 57,5% powyższej kwoty nakazano ściągnąć od strony pozwanej (...)), zaś 42,5% od powoda (...)).

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy także orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Sąd Odwoławczy, w związku z tym, iż apelacja okazała się częściowo zasadna, dokonał stosunkowego rozdzielenia kosztów na podobnych zasadach jak w przypadku kosztów pierwszoinstacyjnych. Powód poniósł w toku postępowania odwoławczego koszty w wysokości 1200zł z tytułu wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika, zaś strona pozwana (...)z tytułu opłaty od apelacji (...)wynagrodzenia pełnomocnika (...)) i kosztów opinii (...)). Powód powinien zwrócić stronie pozwanej 42,5% poniesionych przez nią kosztów czyli 1091zł ((...)x 42,5%= (...)a strona pozwana na rzecz powoda 57,5% jego kosztów, czyli (...)((...) x 57,5% = (...)). Różnica pomiędzy powyższymi kwotami wynosi (...) i koszty w takiej wysokości ostatecznie nakazano zwrócić powodowi na rzecz strony pozwanej. Dodać w tym miejscu należy, że wysokość wynagrodzenia profesjonalnych pełnomocników stron została określona na podstawie §2, § 6 pkt 5 w zw. z § 12 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Ponieważ ze środków Skarbu Państwa zostały pokryte tymczasowo wydatki na opinię uzupełniającą w wysokości (...)Sąd Okręgowy, na zasadzie art. 113 w zw. z art. 83 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Okręgowego w (...) od powoda kwotę (...), zaś od strony pozwanej kwotę (...), zgodnie przedstawionymi wyżej zasadami rozdzielenia kosztów tego postępowania.