Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Sylwia Zierkiewicz

Protokolant: Anna Zienkiewicz-Woźniak

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – bez udziału,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 lutego 2015 roku, 24 marca 2015 roku, 12 maja 2015 roku

s p r a w y : R. M.

syna R. i M. z domu S.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 listopada 2014 roku w P. woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,1 promila alkoholu etylowego we krwi, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) (...), przy czym pojazd ten prowadził będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Sygnatura akt II K 2115/11 z dnia 22 lutego 2012 roku za czyn z art. 178 a § 4 k.k. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata,

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k.

I.  uznaje oskarżonego R. M. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 178 a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178 a § 4 k.k. wymierza mu karę 7 /siedmiu / miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 i 4 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza ustalając na podstawie art. 70 § 1 pkt 1 k.k. okres próby na 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

V.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do kontynuowania leczenia odwykowego;

VI.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego, środek karny w postaci zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 /trzech/ lat;

VII.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 20 listopada 2014 roku do 15 maja 2015 roku ;

VIII.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. zasądza od oskarżonego, na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 500 /pięciuset/ złotych;

IX.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia w całości oskarżonego od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych nie wymierza mu opłaty.

UZASADNIENIE

W nocy z 19 na 20 listopada 2014 roku R. M. spożywał alkohol w miejscu swojego zamieszkania. Następnie w godzinach rannych 20 listopada 2014 roku wsiadł do samochodu marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) i poruszał się po P.. O godzinie 6.55 został zatrzymany do rutynowej kontroli drogowej. W czasie kontroli funkcjonariusz wyczuł od oskarżonego woń alkoholu w wydychanym powietrzu i w związku z tym poddała zatrzymanego badaniu alkomatem . Po przeprowadzeniu badania okazało się, że R. M. jest nietrzeźwy. Pierwszy wynik badania wskazał 0,63 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W drugim badaniu 0,65 mg/l zaś w trzecim 0,63 mg/l . Z uwagi na oświadczenie R. M., iż nie spożywał alkoholu, zabrano go do szpitala na badanie krwi. Po przeprowadzeniu badań ustalono , iż w pobranej próbce krwi stwierdzono obecność 1,1 promila alkoholu etylowego.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 10-11, protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego k. 2, notatka k. 1, świadectwo wzorcowania k. 3, protokół pobrania krwi k. 18, sprawozdanie z przebiegu badania krwi i wynik badania k. 17

R. M. był w przeszłości karany sądownie za czyn z art. 178a§4 kk. Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 lutego 2012 roku w sprawie sygn. akt II K 2115/11 orzeczono wobec niego karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 lata oraz czteroletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Aktualnie R. M. utrzymuje się z prac w gospodarstwie rolnym , osiągając dochód miesięczny w kwocie około 1000 złotych.

Dowód: dane dotyczące osoby oskarżonego k. 10, dane o karalności k.13 , wyrok sądowy k.20.

R. M. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach podał, iż w nocy poprzedzającej jego zatrzymanie spożył alkohol. Jednak rano dobrze się czuł, dlatego kierował samochodem. Wyjaśnił również, iż wcześniej był karany za jazdę pod wpływem alkoholu. Przed Sądem, okazał skruchę, wyjaśnił, iż nie zrobił tego specjalnie. Po zatrzymaniu uświadomił sobie, że ma problem związany z alkoholem i w dniu 25 listopada 2014 roku zgłosił się na leczenie, które konsekwentnie kontynuuje na co przedłożył stosowne dokumenty.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

W ocenie Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu jest w pełni wiarygodne. Pozostaje ono w zgodzie z treścią dokumentu w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego, sprawozdaniem z przebiegu badania krwi i wynikiem badania oraz danymi o karalności. Z tych względów należało uznać, iż zarówno wyjaśnienia oskarżonego jak i korespondujące z nimi dokumenty zgromadzone w aktach sprawy są wiarygodne. Dokumenty te zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez upoważnione do tego osoby i nie były kwestionowane przez żadna ze stron .Mogły one zatem stanowić podstawę ustaleń w sprawie.

W ocenie Sądu zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości. W dniu 2o listopada 2014 roku w P. R. M. będąc w stanie nietrzeźwości świadomie podjął decyzję o prowadzeniu pojazdu mechanicznego, mimo iż już wcześniej był karany za ten sam czyn. Miał świadomość, że w nocy spożywał alkohol. Działał on zatem umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Swoim zachowaniem wypełnił on znamiona przestępstwa z art. 178 a § 4 k.k. Prowadząc samochód osobowy znajdował się w stanie nietrzeźwości znacząco przekraczającym dolną ustawową granicę z art. 115 §16 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę stopień stężenia alkoholu, pod wpływem którego oskarżony prowadził pojazd mechaniczny. W tym stanie należy uznać, iż stwarzał on zagrożenie dla bezpieczeństwa w komunikacji. Z tych względów należało uznać, iż jego czyn cechował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości.

Jako okoliczność łagodzącą po stronie oskarżonego Sąd potraktował fakt przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożenie wyjaśnień pozwalających na poczynienie kategorycznych ustaleń w sprawie, fakt, iż oskarżony w stanie nietrzeźwości pokonał krótką trasę.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał jego uprzednią karalność za czyn z art. 178a§1 k.k. oraz z art. 178a§4 k.k. Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy oskarżonego, Sąd uznał, że odpowiednią karą orzeczoną wobec R. M. będzie kara siedmiu miesięcy pozbawienia wolności. Z całą pewnością nie będą one nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro pomimo istnienia wskazanych okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości zostały one wymierzone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Z drugiej strony mając na uwadze postawę oskarżonego, Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kar surowszych, by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczone kary winny spełnić stawiane przed nimi zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, przy tym będą adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełnią wszystkie wymogi stawiane przed nimi przez przepisy karne.

Kara pozbawienia wolności orzeczona względem oskarżonego jest niższa niż dwa lata pozbawienia wolności, dlatego też istniała formalna podstawa do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 , a zwłaszcza § 4 kk, wnioskował, że zachodzą szczególne okoliczności pozwalające na skorzystanie z dobrodziejstwa tej instytucji względem R. M. mimo uprzedniego skazania. Przed wszystkim Sąd miał na uwadze, iż oskarżony cierpiący na chorobę alkoholową, w okresie ostatnich dwóch lat nie naruszał porządku prawnego. Ponadto zaraz po jego zatrzymaniu podjął leczenie odwykowe, które konsekwentnie kontynuuje. Zmienił diametralnie swoje zachowanie, stał się osoba odpowiedzialną, na co dzień opiekującą się kilkunastomiesięcznymi bliźniętami. Aktualna postawa oskarżonego wskazuje przy tym, iż zrozumiał on naganność swojego postępowania i dąży za wszelka cenę do powrotu do normalnego życia. W czasie rozprawy okazywał skruchę i przejecie z powodu sytuacji w której się znalazł. To z kolei pozwala przypuszczać, że pomimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności cele tej kary zostaną osiągnięte. Mając na względzie uprzednią karalność oskarżonego Sąd przyjął zasadność warunkowego zawieszenia wykonania przedmiotowej kary na maksymalny okres pięciu lat próby. Okres ten pozwoli na pełne zweryfikowanie postawionej prognozy względem oskarżonego. Aby mieć wgląd w zachowanie oskarżonego w okresie próby Sąd oddał go pod dozór kuratora sądowego, który będzie nadzorował jego zachowanie i czuwał nad realizacją nałożonych przez Sąd obowiązków. Dając ostatnią szansę oskarżonemu Sąd zobowiązał go w okresie próby do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu jak i kontynuowania leczenia odwykowego, mając przede wszystkim na uwadze, iż wytrwanie w leczeniu choroby alkoholowej jest bardzo ciężkie do zrealizowania. Jak do tej pory oskarżony prawidłowo przechodzi kolejne etapy leczenia i nie ustaje w walce z nałogiem.

Stosownie do art. 42§2 kk. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres trzech lat. Mając na uwadze stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, uprzednią karalność oskarżonego za tożsame przestępstwa Sąd zważył, iż okres ten będzie współmierny zarówno do stopnia zawinienia, jak i społecznej szkodliwości jego czynu. Przede wszystkim zaś uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania albowiem orzeczony środek będzie stanowił dla niego realne utrudnienie w realizacji wielu życiowych planów.

Stosownie do treści art. 49§2 kk Sąd orzekł względem oskarżonego świadczenie na cele społeczne w kwocie 500 złotych.

Na podstawie art. 63§2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 20 listopada 2015 roku do dnia 2015 roku.

Mając na uwadze, fakt iż 4 osobowa rodzina skazanego utrzymuje się głównie z dochodów osiąganych przez żonę skazanego, Sąd uznał że obciążanie R. M. kosztami i opłatami postępowania w znacznym stopniu niekorzystnie odbiłoby się na rodzinie skazanego, która nie powinna ponosić negatywnych zachowań oskarżonego. Z tych też powodów Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów i opłat postepowania obciążając nimi Skarb Państwa.