Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 17 kwietnia 2012 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. S. kwoty 20.344,81 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od następujących kwot:

- 11.192,39 zł od dnia 29 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty,

- 4.637,96 zł od dnia 8 lutego 2012 r. do dnia zapłaty,

- 4.258,26 zł od dnia 17 lutego 2012 r. do dnia zapłaty,

- 256,20 zł od dnia 21 marca 2012 r. do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że dostarczył pozwanemu zamówione wyroby żeliwne, z tego tytułu też wystawiał na jego rzecz faktury VAT, przy czym faktury o nr :

- (...) z dnia 15 grudnia 2011 r. na kwotę 11.192,39 zł,

- (...) z dnia 25 stycznia 2012 r. na kwotę 4.637,96 zł,

- (...) z dnia 17 lutego 2012 r. na kwotę 4.258,26 zł

pozostały niezapłacone. Podniósł ponadto, iż wcześniej wystawiane faktury VAT były przez pozwanego płacone z opóźnieniem, dlatego powód w dniu 14 marca 2012 r. wystawił notę odsetkową o nr 03/03/2012, żądając od pozwanego zapłaty w kwocie 256,20 zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wskazał, iż zlecił powodowi wykonanie 7.010 sztuk obciążników, jednak powód zamówienie wykonał jedynie częściowo, ponadto część dostarczonych obciążników była dotknięta wadami. Wskazał również, iż powód nie zwrócił pozwanemu 2 sztuk modeli do formowania obciążników, o wartości 3.936 zł brutto.

W dalszych pismach procesowych pozwany wskazywał, iż odmówił zapłaty powodowi za sporne faktury z uwagi na fakt, iż jego kontrahent, dla którego docelowo wykonywane było zamówienie, odmówił przyjęcia jedynie części zamówionych materiałów, a w dalszej kolejności – odstąpił od umowy, odmawiając tym samym zapłaty za dostarczony towar.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany zobowiązany był dostarczyć (...) Ltd S. (...) żeliwne przeciwwagi dla mechanizmu pozwalającego na szybką zmianę dekoracji scenicznych dla Teatru Narodowego w Bahrajnie (dokument zlecenia – k. 63).

W dniu 26 sierpnia 2011 r. (...) Sp. z o.o. i J. S., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) zawarli umowę dostawy, której przedmiotem były 5-kilogramowe obciążniki, w cenie 3,50 zł za kilogram, w ilości 7.010 sztuk. Dostawa wyrobów miała odbywać się partiami, z czego ostatnia partia miała zostać dostarczona w styczniu 2012 r. (umowa dostawy – k. 43).

Powód na rzecz pozwanego wystawiał faktury VAT, tytułem zapłaty za wykonane obciążniki (okoliczność bezsporna).

Powód w/w zamówienie wykonał jedynie częściowo (okoliczność bezsporna).

W dniu 4 września 2012 r. kontrahent pozwanego - (...) Ltd - odstąpił od zawartej pomiędzy nimi umowy, z uwagi na brak terminowej dostawy zamówionych materiałów (pismo wraz z tłumaczeniem na język polski – k. 66-68)

Dnia 3 stycznia 2013 r. J. S. wystosował do (...) Sp. z o.o. pismo zatytułowane „oświadczenie o odstąpieniu od umowy wraz z wezwaniem do zapłaty”, w którym odmówił zapłaty kwoty 20.344,81 zł, tytułem dostarczonych przez (...) Sp. z o.o., a nie odebranych przez (...) Ltd obciążników oraz wezwał do uiszczenia kwoty 3.936 zł, stanowiącej równowartość niezwróconych modeli do formowania obciążników (oświadczenie – k. 64).

W dniu 14 marca 2012 r. (...) Sp. z o.o. wystawił na rzecz J. S. notę obciążeniową na kwotę 256,20 zł, tytułem odsetek za nieterminowe płatności za faktury o numerach (...) (nota obciążeniowa – k. 22).

Należności wynikające z faktur VAT o nr (...) pozostały nieuiszczone (okoliczność bezsporna).

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych dokumentów, a także na podstawie dowodu z zeznań świadków, dopuszczonego przez Sąd z urzędu, tj. J. C. i J. B.. Były spójne i logiczne, dlatego też Sąd w całości uznał je za wiarygodne.

Nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy zeznania świadków A. G. i A. R., ponieważ świadkowie Ci nie mieli wiedzy odnośnie kwestii spornych w przedmiotowej sprawie.

Sąd pominął ponadto dowód z zeznań świadka S. G., z uwagi na niemożliwość jego przeprowadzenia, świadek ten bowiem obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii, a okoliczności niniejszej sprawy zostały w zupełności wyjaśnione za pomocą powołanych środków dowodowych. Pominięto także dowód z zeznań powoda – ponieważ nikt w jego imieniu nie stawił się na wyznaczonym terminie rozprawy.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego, które były spójne z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Jego zeznania w całości korespondowały z dokumentami przedstawionymi do akt przez obie strony postępowania, a także z zeznaniami świadków J. C. i J. B..

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było uzasadnione co do kwoty 91,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty. W pozostałej części podlegało ono oddaleniu.

Powód w przedmiotowej sprawie dochodzi od pozwanego kwoty wynikającej z nie uregulowania części należności za dostarczony towar. Strona powodowa wywodzi swoje roszczenie z przepisu art. 605 k.c., zgodnie z którym poprzez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczania częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny.

Pozwany zakwestionował powództwo wskazując, iż częściowa dostawa zamówienia nie miała dla niego znaczenia, albowiem całość obciążników zamówionych u powoda miała docelowo zostać dostarczona w określonym czasie do kontrahenta (...) Ltd. Podstawę tutaj znajduje przepis art. 493 k.c., według którego w razie częściowej niemożliwości świadczenia jednej ze stron druga strona może od umowy odstąpić, jeżeli wykonanie częściowe nie miałoby dla niej znaczenia ze względu na właściwości zobowiązania albo ze względu na zamierzony przez tę stronę cel umowy, wiadomy stronie, której świadczenie stało się częściowo niemożliwe. Zdaniem Sądu stanowisko pozwanego zasługuje na uwzględnienie. W toku postępowania powód zaprzeczał, jakoby powziął informację o celu złożonego zamówienia oraz o fakcie, iż musi ono być wykonane w całości. Pozwany jednak twierdził, iż powód wielokrotnie był o tym fakcie informowany, a na dowód tego faktu przedstawił do akt sprawy rysunek techniczny, zgodnie z którym miały być wykonane odważniki, pod którym widnieje logo (...) Ltd. Ów fakt potwierdzają również zeznania świadka J. C., która podkreśliła, iż podstawowym warunkiem zamówienia było wykonane dokładnie 7.010 sztuk odważników, w wyznaczonym terminie.

Świadek J. C. zeznała również firma (...) dostała informację od pracownika powoda, tj. S. G., iż (...) Sp. z o.o. stała się niewypłacalna, a pracownicy przestali przychodzić do pracy. Twierdzenia te pokrywają się z zeznaniami świadka J. B. i pozwanego J. S..

Odnosząc się do kwestii wymagalności płatności spornych faktur wskazać należy, iż strony nie uzgodniły terminu płatności za zlecenie dostawy. Dokument zlecenia zawiera jedynie wzmiankę o treści: „płatność – według ustaleń”. Biorąc pod uwagę zatem charakter zobowiązania łączącego strony, a także pozwanego z (...) Ltd, przyjąć należało, iż płatność stałaby się wymagalna z chwilą dostarczenia całości zamówionych wyrobów. Ponieważ więc powód dostarczył jedynie część obciążników, pozwany nie był zobowiązany do zapłaty.

W świetle przywołanych wyżej okoliczności przyjąć należało, iż pozwany wykazał, iż powód zaprzestał produkcji i dostawy zamówionych obciążników. Zdołał ponadto udowodnić, iż nieprawdziwe są twierdzenia powoda odnośnie braku wiedzy o właściwości przedmiotowego zobowiązania. Stosownie natomiast do treści art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. to na stronie powodowej spoczywa ciężar dowodu zasadności roszczenia i to ta strona winna wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi skutki prawne. Dlatego też uznać należało, iż roszczenie powoda w tej części jest niezasadne. Tym samym wobec tego, iż powód nie wykonał całości zamówienia, zaś częściowe wykonanie dla powoda nie miało znaczenia, roszczenie o zapłatę ceny było bezzasadne w oparciu o przepis art. 493 § 2 k.c. Podkreślić należy, iż z niebudzącej wątpliwości relacji pozwanego (k. 207 V) wynika, iż próbował zlecić dokończenie kontraktu innym odlewniom, ale nikt nie chciał się podjąć wykonania na tych narzędziach, które zostało wykonane. Obciążniki nie mogły się niczym różnić i inna odlewnia musiałaby robić od nowa cały kontrakt. Ta część została szybko zamówiona w C., zaś część odważników wykonana przez powoda pozostała na placu. Podkreślić zatem należy, iż wykonanie częściowe dla pozwanego nie miało znaczenia, o czym powód wiedział, chociażby przez pryzmat właściwości zobowiązania.

Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 91,40 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 17 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty. Kwota ta wynika z noty odsetkowej o nr 03/03/2012, jako odsetki skapitalizowane wynikające z opóźnienia w płatności faktury VAT o nr (...), który to fakt został przyznany przez pozwanego wprost w piśmie procesowym z dnia 8 października 2013 r. i nie był sporny pomiędzy stronami. Powód nie zdołał jednak wykazać zasadności naliczenia odsetek od pozostałych faktur wskazanych w w/w nocie. Pozwany powołując się w piśmie na k. 80,81 na określone terminy płatności faktur, wskazał na ich zapłatę przed terminem. Powód nie odniósł się do powyższej kwestii, w szczególności nie wykazując konkretnych terminów płatności.

Odsetki zostały zasądzone od dnia 17 kwietnia 2012 r., zgodnie z brzmieniem art. 482 k.c.: „Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa […]”. Dlatego jako niezasadne należało uznać żądanie powoda w kwestii zasądzenia odsetek od zaległych odsetek od daty wskazanej w pozwie. Jako że pozew został wniesiony w dniu 17 kwietnia 2012 r., ta data została uznana jako ta, od której można naliczać odsetki skapitalizowane.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. Ponieważ powód jedynie w nieznacznej części wygrał niniejszy proces, to pozwanemu należy się całościowy zwrot kosztów procesu. Na należne mu koszty złożyły się poniesione koszty zastępstwa procesowego według stawki minimalnej na podstawie § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 Nr 163 poz. 1349 ze zm.) w kwocie 2.400 zł.

ZARZĄDZENIE

(...)