Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 462/13

POSTANOWIENIE

Dnia 19 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący:

SSA Anna Gawełko

Sędziowie:

SA Anna Pelc (spraw.)

SA Ewa Madera

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. J.

przeciwko J. D.

o zapłatę kwoty 129.000 zł

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Przemyślu z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I C 793/12

p o s t a n a w i a:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Przemyślu w sprawie z powództwa J. J. przeciwko J. D. o zapłatę kwoty 129.000 zł tytułem zadośćuczynienia uznał się niewłaściwym i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie, jako miejscowo i rzeczowo właściwemu według miejsca zamieszkania pozwanego.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód zarzucił, że niewłaściwość miejscową Sąd nie bierze z urzędu pod uwagę, a jedynie na zarzut strony pozwanej.

Sąd Apelacyjny zważył , co następuje:

Stosownie do treści art. 202 k.p.c niewłaściwość sądu dającą się usunąć za pomocą umowy stron, sąd bierze pod rozwagę tylko na zarzut pozwanego, zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, przy czym sąd nie bada z urzędu tej właściwości również przed doręczeniem odpisu pozwu.

W niniejszej sprawie nie zachodzi przypadek naruszenia właściwości rzeczowej ani też wyłącznej właściwości miejscowej. Z treści niniejszego przepisu wynika jednoznacznie, iż sąd z urzędu nie bada właściwości miejscowej ogólnej.

Skoro zaś pozwany nie miał jeszcze sposobności zgłoszenia ewentualnego zarzutu w tym zakresie, to zaskarżone postanowienie ( wydane przed doręczeniem pozwanemu odpisu pozwu) jest co najmniej przedwczesne.

W tej sytuacji słusznie podniesiono w zażaleniu, że zarzut niewłaściwości sądu może podnieść dopiero strona przeciwna w stosownej fazie postępowania.

Z tych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.