Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach Wydział IV Pracy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 roku w Tarnowskich Górach

sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko Domowi Pomocy Społecznej w P.

o przywrócenie do pracy

1.  oddala powództwo w zakresie roszczenia o przywrócenie do pracy;

2.  zasądza od pozwanego Domu Pomocy Społecznej w P. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 6375,60 zł (sześć tysięcy trzysta siedemdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów;

3.  opłatę od pozwu ustala na kwotę 319 zł (trzysta dziewiętnaście złotych);

4.  nakazuje pobrać od pozwanego Domu Pomocy Społecznej w P. na rzecz Skarbu Państwa - Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach kwotę 319 zł (trzysta dziewiętnaście złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

5.  wyrokowi w pkt 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2125,20 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia pięć złotych dwadzieścia groszy) brutto.

Sygn. akt IV P 323/14

UZASADNIENIE

Powód Ł. K. pozwem z dnia 6 czerwca 2014 roku wniesionym przeciwko Domowi Pomocy Społecznej w P. domagał się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy.

W uzasadnieniu wskazał, że wypowiedziano mu umowę o pracę z powodów niedbałego wykonywania obowiązków pracowniczych, jednak nikt nie zwracał mu uwagi do tej pory na jakieś uchybienia, więc przyczyny są pozorne, a dodatkowo nie był zachowany tryb konsultacji związkowej.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, iż rozwiązanie umowy o pracę z powodem było uprawnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Powód Ł. K. został zatrudniony w dniu 1 kwietnia 2007 roku przez Dom Pomocy Społecznej w P. jako konserwator urządzeń na umowę o pracę na czas określony do dnia 30 września 2007 roku. Następnie zawarto z nim kolejną umowę na cza określony do dnia 31 grudnia 2007 roku. Od dnia 1 stycznia 2008 roku powód został zatrudniony u pozwanego na czas nieokreślony. W dniu 30 czerwca 2008 roku w drodze porozumienia zmieniającego nastąpiła zmiana wynagrodzenia i powierzono powodowi stanowisko recepcjonisty. W dniu 29 września 2011 roku wypowiedziano powodowi warunki pracy i płacy i zaproponowano stanowisko opiekuna od dnia 1 stycznia 2012 roku. Powód przyjął powyższe warunki.

Dowód: akta pracownicze powoda

W dniu 29 maja 2014 roku pozwany wypowiedział powodowi umowę o pracę za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. Jako przyczynę wskazano częste naruszanie regulaminu pracy przez niedbałe wykonywanie obowiązków służbowych oraz nieinformowanie pracodawcy o braku możliwości podjęcia pracy; wszystkie te czynności, zdaniem pracodawcy, powodują dezorganizację pracy na oddziale i zmiany w organizacji procesu pracy i obarczania dodatkowymi obowiązkami pozostałych pracowników.

Dowód: wypowiedzenie umowy o pracę k. 4, zeznania przedstawiciela pozwanego B. J. k. 107-108;

Zamiar wypowiedzenia pracodawca skonsultował z organizacją związkową, która nie wyraziła zgody na rozwiązanie umowy o pracę.

Dowód: pismo związku zawodowego k. 13.

Powód pracował jako opiekun w systemie trzyzmianowym na oddziale IV Domu Opieki Społecznej. Powód opiekował się mieszkańcami M. Ć., J. G., J. S., Z. M., S. M. i J. K.. W zakresie opieki nad tymi osobami powód wykonywał swoje obowiązki służbowe właściwie.

Dowód: zakres obowiązków k. 14-15, zeznania świadka E. M. (1) k. 106;

Powód nie prowadził w sposób systematyczny dokumentacji obowiązującej na oddziale, w tym P. Indywidualnego (...) wpisy były lakoniczne, brakowało dat, podpisów. W lutym 2014 roku wiedząc o kontroli z Urzędu Wojewódzkiego powód nie uzupełnił, mimo zaleceń pracodawcy, dokumentacji - planów indywidualnego wsparcia. Powód nie wykonał również zaleceń pokontrolnych związanych z uzupełnieniem dokumentacji. Za powoda dokumentacja była uzupełniana przez innych pracowników.

Dowód: protokół kontroli k. 91-92, informacja dla starszych opiekunek k. 88-90, protokół ze spotkania zespołu k. 86-87, plan indywidualnego wsparcia k. 55-85, notatki służbowe k. 28-33a, zeznania świadka E. M. (2) k. 104-106, E. M. (1) k. 106, zeznania przedstawiciela pozwanego B. J. k. 107-108;

Powód często przebywał na zwolnieniach lekarskich.

Dowód: protokół powypadkowy k. 5-63 dokumentacja medyczna k. 7-12, zeznania świadka I. J. k. 106-107;

W miesiącu maju 2014 roku powód miał wrócić do pracy po okresie zwolnienia i w rozmowie z kierownikiem zespołu Oddziałów I, III i IV E. M. (2) wskazał, że 5 maja 2014 roku wróci do pracy, wiedząc, że tego dnia jego żona ma mieć wyciągane szwy. Powód mimo obietnicy nie wrócił do pracy, lecz przedłużył zwolnienie lekarskie, co spowodowało konieczność zorganizowania zastępstwa.

Dowód: notatki służbowe k. 28-33a, zeznania świadka E. M. (2) k. 104-106, M. K. k. 106, E. M. (1) k. 106, I. J. k. 106-107, zeznania przedstawiciela pozwanego B. J. k. 107-108;

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na powołanych dowodach dokumentów, albowiem okoliczności z nich wynikające znajdywały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Sąd nie znalazł powodów, by odmówić im wiary.

Sąd opierał się także na zeznaniach świadków E. M. (2), M. K., E. M. (1), I. J.. Żadna ze stron nie kwestionowała okoliczności przez świadków podnoszonych. W sprawie nie zaistniały powody, by zakwestionować wiarygodność relacji zaprezentowanej przez świadków.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda i dyrektora pozwanego, albowiem mają swe potwierdzenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji.

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do normy art. 22 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Zawarcie umowy o pracę zakłada zatem wspólny cel obu jej stron, który nakierunkowany jest na faktyczne wykonywanie pracy przez pracownika za wynagrodzeniem.

Należy stwierdzić, że wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania i przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, jednakże nie oznacza to przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę (zob. wyrok SN z 6.12.2001 r., I PKN 715/00, Prawo Pracy Nr (...)). Dlatego uznaje się, że przyczyna wypowiedzenia musi być prawdziwa i konkretna, a pracodawca, decydując się na złożenie pracownikowi wypowiedzenia, musi wykazać jego zasadność, przy czym ocena tej zasadności powinna być powiązana z istotą i celem stosunku pracy. Gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków, wówczas dalsze trwanie stosunku pracy jest sprzeczne z jego celem .

Powinność wskazania przez pracodawcę przyczyny – wynikającej z art. 30 § 4 k.p. – ma doniosłe skutki procesowe, gdyż wskazanie w pisemnym oświadczeniu przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę przesądza o tym, że spór przed organami orzekającymi toczyć się może tylko w graniach zarzutu skonkretyzowanego w pisemnym oświadczeniu, a pracodawca jest pozbawiony możliwości powoływania się w toku postępowania na inne przyczyny, które mogłyby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98). Podanie pracownikowi przyczyny ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści.

W rozpoznawanej sprawie pozwany wskazał w wypowiedzeniu przyczyny uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę w sposób naruszający art. 30 § 4 kp. Wskazane przyczyny wypowiedzenia mają bowiem charakter ogólny, nieskonkretyzowany i w momencie, gdy powód otrzymywał to wypowiedzenie nie miał wiedzy, jakie naruszenie regulaminu pracy stało się podstawą rozwiązania umowy o pracę. Trzeba wyraźnie podkreślić, że pracodawca opisał przyczynę w sposób ogólny, co uniemożliwiało pracownikowi ocenę zasadności wypowiedzenia umowy o pracę.

Pracodawca dochował natomiast trybu konsultacji związkowej.

Z tych względów z powodów formalnych uznać należy, iż doszło do naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę i z tych względów żądanie pozwu co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie w toku procesu pracodawca zdołał wykazać merytoryczną zasadność wypowiedzenia powodowi umowy o pracę. Niewątpliwym w sprawie jest fakt, iż powód nie wykonywał swoich obowiązków pracowniczych w zakresie prawidłowego i rzetelnego prowadzenia dokumentacji na oddziale, a także swoim zachowaniem - brakiem współpracy z pracodawcą co do okoliczności związanych z powrotami do pracy po zwolnieniach lekarskich - dezorganizował organizację pracy u pozwanego.

Reasumując powyższe rozważania, w ocenie Sądu, pracodawca wykazał merytoryczną zasadności złożonego powodowi wypowiedzenia umowy o pracę.

Zgodnie z treścią art. 45 § 2 k.p. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe, w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Należy podkreślić, iż, w ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie doszło do aktualizacji przesłanek przemawiających za zastosowaniem tego przepisu. Postawa powoda wskazuje, że nie jest celowe przywrócenie go do pracy. Powód cechuje się bowiem postawą lekkomyślną i nie daje żadnych gwarancji prawidłowego wykonywania obowiązków pracowniczych. Mając zaś na uwadze charakter prowadzonej działalności przez pozwanego powód nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania swoich obowiązków pracowniczych.

W tej sytuacji, uznać należy, iż przywrócenie do pracy powoda na dotychczasowych warunkach pracy i płacy byłoby niecelowe. W tej sytuacji, w ocenie Sądu, roszczenie powoda o przywrócenie do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy uznać należało jako niecelowe i w rezultacie powództwo w tym zakresie należało oddalić, orzekając jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Orzekając w zakresie roszczenia alternatywnego, Sąd na podstawie art. 45 § 2 kp w związku z art. 47 ¹ kp w punkcie 2 sentencji wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6375,60 zł brutto tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów.

Powód nie kwestionował wysokości wynagrodzenia obliczonej przez pracodawcę i ta wartość stała się podstawą do ustalenia wysokości odszkodowania (trzykrotność wynagrodzenia).

Opłatę od pozwu Sąd ustalił na kwotę 319 zł, zgodnie z treścią art. 23 ¹ k.p.c. w związku z art.13 ust.1 i art. 21 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 roku, poz. 1025).

Rozstrzygając o kosztach sądowych Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach kwotę 319 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Nadto wyrokowi w pkt 5 nadano rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2125,20 zł brutto.

ZARZĄDZENIE

1.Odnotować uzasadnienie

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda i pozwanemu;

3. K.. 21 dni lub z wpływem

5.01.2015r.