Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W., V Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Władzińska

Protokolant: Agata Koprowska

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2015 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa mał. M. O. (1)

repr. przez M. J. (1)

przeciwko K. O.

o alimenty.

I.  Zasądza od K. O. na rzecz małoletniego syna M. O. (1) ur. (...) w W. alimenty w kwocie po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne do 10 – go dnia każdego miesiąca z góry do rąk M. J. (1) z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 17 listopada 2014 r.;

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego K. O. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

IV.  Wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 roku (data prezentaty) M. J. (1), jako przedstawicielka ustawowa małoletniego M. O. (1) złożyła pozew o zasądzenie od pozwanego K. O. alimentów w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, płatnych do jej rąk do dnia 10 każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu (pozew k.2-5).

Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2014 roku Sąd zabezpieczył powództwo poprzez zobowiązanie pozwanego K. O. na czas trwania postępowania do łożenia alimentów na rzecz mał. syna M. O. (1) w kwocie po 500 złotych miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej M. J. (1), do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat (postanowienie k.16).

W odpowiedzi na pozew z dnia 29 grudnia 2014 roku pozwany K. O. wniósł o zasądzenie na rzecz powoda alimentów w kwocie 350 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki M. J. (1), do dnia 10 każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat (k.24-27).

Na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku przedstawicielka ustawowa powoda poparła powództwo, zaś pozwany uznał powództwo do kwoty po 350 zł miesięcznie i oświadczył, że jest w stanie zgodzić się na alimenty w kwocie 500 zł. Oświadczył ponadto, że do momentu wszczęcia niniejszego postępowania płacił na rzecz małoletniego powoda kwoty ok. 400-500 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa powoda oświadczyła, że jest w stanie wyrazić zgodę na alimenty w kwocie 600 zł. (protokół k. 289-290). Stanowisko pozwanego w przedmiocie uznania powództwa do kwoty 350 zł zostało podtrzymane na rozprawie w dniu 24 marca 2015 roku (protokół k. 309-312) oraz w dniu 5 maja 2015 roku (protokół k. 324-326).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód małoletni M. O. (1), ur. (...) jest synem M. J. (1) i K. O. (dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 14).

Miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda stanowi kwotę ok. 1.000 zł, w tym: 250 zł wyżywienie, 200 zł odzież, 50 zł wycieczki, 120 zł leki na astmę (doraźnie), ok. 120 zł wizyty u lekarza, 200 zł wydatki przedszkolne, 100 zł potrzeby edukacyjne, 75 zł terapia sensoryczna (dowód: zaświadczenia k.9, 137, potwierdzenia przelewów k. 173-174, 184, 220-222, faktury k.136, 219, potwierdzenie wpłaty k.197, zeznania M. J. (1) k.324-325).

Małoletni powód często choruje, wymaga stałej opieki lekarskiej i leków (dowód: zaświadczenia lekarskie k.6-7, 168a, zaświadczenie k.9, dokumentacja medyczna k.160-165, zeznania świadków J. O. k.289, A. K. k.290, M. J. (2) k.310, J. M. k.311, M. J. (3) k.312).

Ponadto małoletni powód wymaga terapii z powodu deficytów w zakresie procesów integracji sensorycznej (dowód: informacja o wynikach diagnozy procesów integracji sensorycznej k.166-167, 300-302, zaświadczenie k. 303).

Małoletni powód pozostaje na częściowym utrzymaniu pozwanego, K. O., z którym przebywa w weekendy. W mieszkaniu ojca małoletni ma zapewniony komplet odzieży oraz odpowiednie zabawki. Poza weekendami pozwany również na co dzień partycypuje w kosztach utrzymania małoletniego powoda, poprzez opłacanie zajęć dodatkowych – przygotowujących do pójścia do szkoły, logopedycznych, z integracji sensorycznej (dowód: faktury k.79-80, 299, 304-305, 315-323, zeznania świadków J. O. k.289, A. K. k.290, M. R. k.310, M. J. (2) k.310, J. M. k.311, M. J. (3) k.312, zeznania M. J. (1) k.324-325, K. O. k.325-326).

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. J. (1) ma 29 lat, jest zatrudniona na stanowisku specjalisty ds. zamówień w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę za wynagrodzeniem w kwocie ok. 1200 zł netto miesięcznie oraz na podstawie umowy zlecenie w (...) Sp. z o.o., gdzie wynagrodzenie waha się od 521 do 1600 zł miesięcznie, w zależności od przepracowanych godzin. Od kwietnia 2015 roku korzysta ze zwolnienia lekarskiego z powodu mobbingu w pracy, z tego powodu otrzymuje 80% wynagrodzenia i nie wykonuje pracy na podstawie umowy zlecenia (dowód: zaświadczenie o zarobkach k.134, umowa o pracę k.159, rozliczenie PIT k. 138-141, zeznania M. J. (1) k.324-325).

Pozwany K. O. ma 31 lat, jest zatrudniony na stanowisku administratora usług (...) w J.C.I. Sp. z o.o. oddział w P. za wynagrodzeniem ok. 3000 zł brutto (dowód: umowa o pracę k.82-84, zaświadczenie o zarobkach k.121-122, rozliczenie PIT k.124-127).

Pozwany mieszka w mieszkaniu, ponosi własne koszty utrzymania w kwocie 1.000 zł miesięcznie, w tym 500 połowa kosztów mieszkaniowych, 100 zł odzież, 300-400 zł wyżywienie (dowód: zeznania świadka J. O. k.289, zeznania K. O. k.325-326).

Przed wniesieniem przez M. J. (1) pozwu o alimenty, pozwany K. O. dobrowolnie uiszczał na rzecz syna alimenty w kwocie 150-500 zł miesięcznie, w zależności od tego, ile czasu w danym miesiącu małoletni powód spędzał pod opieką ojca. Podstawą do ustalenia powyższej wysokości alimentów było oświadczenie podpisane przez pozwanego i M. J. (1) w dniu 28 czerwca 2013 roku (dowód: potwierdzenia przelewów k.86-103, 176, 187, 195, 199, 206, 212, 233, 239, 246, 254, oświadczenie k.104).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych powyżej dowodów w postaci dokumentów, załączonych do akt niniejszego postępowania, zeznań świadków J. O., A. K., M. R., M. J. (2), J. M., M. J. (3) i zeznań stron – M. J. (1) i K. O..

Sąd uwzględnił w części niektóre z faktur (k.105), gdyż tylko pojedyncze pozycje na nich zawarte dotyczyły małoletniego M. O. (1) i nie były wystawione na jego nazwisko.

Sąd nie wziął pod uwagę załączonych do akt paragonów (k.78, k. 171-172, 181-183, 189-191, 197-198, 201-202, 208-209, 216-218, 226-227, 232, 235-236, 241-242, 248-249). Paragony nie są dowodami w sprawie – nie stanowią one informacji, kto kupował dane produkty i czyje potrzeby one zaspokoiły. Świadczą jedynie o tym, co zostało zakupione.

Sąd pominął dowód z załączonych przez pozwanego potwierdzeń przelewów dokonanych w latach 2012-2013 (k.28-77), załączonych przez przedstawicielkę ustawową decyzji z dnia 16 września 2013 roku (k.148), świadectw pracy z lat 2004-2013 (k.149-158), a także dokumentów potwierdzających koszty utrzymania M. O. (2) przed rokiem 2014 (k.256-288), ponieważ nie dotyczą one okresu objętego pozwem i pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Sąd nie wziął pod uwagę załączonych przez rodziców małoletniego powoda dokumentów dotyczących kredytów (k.106-113, 143-146, 179, 186), ponieważ nie dotyczyły one zaspokojenia potrzeb małoletniego powoda. Zdaniem Sądu pozwany jako osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny powinien tak gospodarować swoimi finansami, żeby nadal być w stanie spełniać swoje zobowiązania alimentacyjne, które powinny stanowić priorytet w jego budżecie finansowym. Ponadto, jak wynika ze stanowiska zajętego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 marca 2000 r. (I CKN 1538/99, niepubl.) „Trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet będzie poświęcenia części składników majątkowych.”

Sąd nie wziął pod uwagę potwierdzenia przelewu z dnia 29 grudnia 2014 roku na kwotę 36 zł (k.175), ponieważ dotyczy ono zapłaty za fakturę uwzględnioną przez Sąd (k.136). Uwzględnienie tego przelewu powodowałoby dublowanie się kosztów utrzymania małoletniego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, zaś z mocy art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, iż potrzeby uprawnionego obejmują wszystko to, co jest niezbędne dla jego utrzymania, nie tylko w sensie potrzeb fizycznych (wyżywieniem, mieszkanie, odzież), ale i duchowych (kulturalnych). Ponadto przyjmuje się, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyje z nimi we wspólnocie, jak i poza tą wspólnotą (najczęściej tylko z jednym z rodziców – orzeczenie SN z dnia 5 stycznia 1956 roku, OSN 1957, poz. 74).

Możliwości zarobkowe zobowiązanego oznaczają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Takie ukształtowanie przesłanki obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym dopuszcza możliwość ustalenia, czy rzeczywiście zarobki i dochody uzyskiwane przez zobowiązanego odpowiadają jego możliwościom zawodowym przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, przygotowania zawodowego, wykształcenia, a także możliwościom zdobycia pracy w regionie, w którym mieszka, jeżeli strona przeciwna zakwestionowała wyczerpanie pełni możliwości zarobkowych przez zobowiązanego.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że powód M. O. (1) jest małoletni i nie posiada majątku, w związku z czym na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny wobec niego. W ocenie Sądu przedstawione przez M. J. (1) koszty utrzymania małoletniego powoda są realne i rzeczywiste, podobnie jak koszty ponoszone przez pozwanego.

Tym samym Sąd uznał, że kwota alimentów w wysokości 600 zł miesięcznie znajduje odzwierciedlenie w zarobkach uzyskiwanych przez K. O., pozostawiając mu stosowną kwotę do własnego utrzymania w dotychczasowym zakresie. Sąd ustalając powyższą kwotę alimentów miał na uwadze, że pozwany znajduje się w lepszej sytuacji finansowej niż M. J. (1), ponieważ ma stałą pracę, z wyższym wynagrodzeniem niż uzyskiwane przez przedstawicielkę ustawową.

Sąd miał na względzie, że K. O. ponosi częściowo koszty utrzymania syna poprzez zakup odzieży czy zabawek oraz opłacanie zajęć z terapii sensorycznej. Jednakże w ocenie Sądu nie uzasadnia to ustalenia niższej kwoty alimentów. Sąd miał w tym wypadku na uwadze przede wszystkim okoliczność, że odzież czy zabawki kupowane przez pozwanego dla syna nie służą dziecku przez cały czas, a zostają w miejscu zamieszkania K. O., podczas gdy na kontakt weekendowy z ojcem małoletni zabiera ze sobą rzeczy kupione przez matkę. Sąd wziął także pod uwagę okoliczność podniesioną przez przedstawicielkę ustawową, że K. O. zwracał się do niej z prośbą o partycypację w kosztach terapii sensorycznej.

Zdaniem Sądu kwota alimentów powinna pozwolić rodzicowi, który sprawuje bezpośrednią pieczę nad dzieckiem, na całkowite zaspokojenie usprawiedliwionych i koniecznych kosztów utrzymania dziecka. W tym wypadku Sąd uznał, że kwota 600 zł będzie wystarczająca i pozwoli M. J. (1) na bieżące zaspokojenie potrzeb syna. Okoliczność, że pozwany wedle swojego uznania partycypuje w kosztach utrzymania syna zasługuje na aprobatę, jednak nie zmienia to faktu, że to na matce małoletniego spoczywają stałe podstawowe koszty, takie jak opłaty za przedszkole, za wizyty lekarskie, leki.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku, który stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Jako, że małoletni M. O. (1) reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego M. J. (1) czyli strona dochodząca świadczeń alimentacyjnych nie miał obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) Sąd obciążył nimi pozwanego, w zakresie w jakim przegrał on sprawę. W niniejszej sprawie koszty sądowe stanowiła jedynie opłata od pozwu wynosząca 360 zł (obliczona jako 5% od 12-krotności wartości przedmiotu sporu, tj. 7200 zł).

Na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w zakresie pkt I rygor natychmiastowej wykonalności.