Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2015r. w S.

odwołania J. Z. z udziałem zainteresowanej A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 maja 2014 r. Nr (...), (...)/2/2/2014 - (...)

w sprawie J. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 837/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25.05.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że ubezpieczony J. Z. w okresie od 14.11.2013 r. do 31.12.2013 r. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 14.11.2013 r. na czas określony u płatnika składek o nazwie: (...) z siedzibą w L..

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. Z., który domagał się jej zmiany i stwierdzenia, że w spornym okresie podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym u płatnika składek (...) z siedzibą w L.. Odwołujący się twierdził, że pozwany ZUS ingeruje w treść umowy o pracę sugerując, że powinna to być umowa cywilnoprawna. Zdaniem skarżącego ZUS nie posiada ustawowych kompetencji, aby dokonywać takiej oceny.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wnosił o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wywodził, że posiada kompetencje do badania ważności umów o pracę i wynika to z przepisów art. 41 ust. 12 i ust. 13 oraz art. 86 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W dalszej części swoich wywodów pełnomocnik ZUS argumentował, iż okoliczności ustalone w postępowaniu przed organem rentowym pozwalają na ocenę, że stosunek łączący ubezpieczonego z płatnikiem składek nie jest stosunkiem pracowniczym w rozumieniu art. 22 par. 1 kp i z tego tytułu ubezpieczony nie podlega ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie jako pracownik. Ponadto strona pozwana wywodziła, że ubezpieczony w rzeczywistości nie wykonał żadnych czynności, które wynikałyby z charakteru jego pracy określonej w umowie. Podane przez niego kontakty handlowe z firmami były nieprawdziwe i żadna z losowo wybranych czterech firm nie wyraziła zainteresowania do podjęcia współpracy z firmą płatnika składek, a część firm, które podał ubezpieczony nie istnieje, bądź nikt się nie kontaktował z tą firmą.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Płatnik składek A. P. prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych i zakład mieści się obecnie w L. koło M. (k. 24v a. s.). W ramach tej działalności zajmuje się ona produkcją butelek plastikowych i innych opakowań przeznaczonych do przechowywania żywności. Od 2007 r. A. P. miała problemy ze zdobywaniem klientów ze względu na działalność supermarketów. W 2013 r. miała zaległości w opłacaniu składek zarówno na rzecz ZUS, jak i podatku na rzecz Urzędu Skarbowego na kwotę ok. 60 tys. zł (pisemna informacja znajdująca się w aktach ZUS- brak numeracji). A. P. znała J. Z., który w przeszłości był zatrudniony w firmie jej byłego męża i jej samej, gdy byli jeszcze małżeństwem. Miała ona przekonanie, iż J. Z. pomoże jej w zdobywaniu klientów. Zdecydowała się zawrzeć z nim umowę o pracę na czas określony od dnia 14.11.2013 r. do 31.12.213 r. Była to umowa, w której stanowisko pracy J. Z. zostało określone jako przedstawiciel handlowy, zaś jego wynagrodzenie brutto zostało określone w kwotę 3000 zł (umowa o prace akta ZUS). Umowa nie zawierała zakresu czynności. Strony ustnie uzgodniły, że J. Z. nie będzie przebywał w siedzibie firmy, lecz jego zadaniem będzie wyszukiwanie klientów przez internet i kontakt z nimi zarówno droga internetową jak i telefoniczną (zeznania J. Z. k. 24v a.s.). Relację z osiągniętego rezultatu miał przedstawiać raz w tygodniu podczas spotkania z A. P.. J. Z. przed zawarciem tej umowy utrzymywał się z pracy zarobkowej w ramach umów cywilnoprawnych. W podanych przez niego w toku postępowania przed organem rentowym z potencjalnymi klientami, którzy ewentualnie zainteresowani byliby zakupem opakowań na olej tj. dziewięciu podmiotów (pismo J. Z. – akta ZUS). Organ rentowy przeprowadził ustalenia, aby zweryfikować prawdziwość twierdzeń ubezpieczonego. Weryfikacja okazała, że niektóre firmy bądź nie istnieją, a w przypadku innych podmiotów albo nie były przeprowadzone żadne rozmowy ani kontakty handlowe, bądź też nie osiągnięto żadnego porozumienia (informacje zawarte w aktach ZUS). Od dnia 26.11.2013 r. J. Z. stał się niezdolny do pracy i płatnik składek wypłacał mu wynagrodzenie za czas choroby. Na zwolnieniu ubezpieczony przebywał do końca trwania umowy o pracę. Z dniem 1.01.2014 r. został wyrejestrowany jako pracownik A. P..

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżona decyzja jest prawidłowa. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego i zeznań płatnika składek A. P. oraz dokumenty zawarte w aktach ZUS dają podstawę do ustalenia, iż umowa o pracę, którą zawarła płatnik składek A. P. z ubezpieczonym J. Z. nie ma cech umowy o pracę w rozumieniu art. 22 par. 1 kp. Sąd podzielił argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jak i w odpowiedzi na odwołanie, iż okoliczności, które zostały ustalone w postępowaniu rentowym jak i w postępowaniu odwoławczym nie pozwalają na ocenę, iż strony łączyła umowa o pracę. Trafnie pozwany wywodzi, iż brak w niej elementu podporządkowania w miejscu i w czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a także brak w niej cechy starannego działania, gdyż celem tej umowy był zdobycie klientów, od czego zależało dalsze zatrudnienie ubezpieczonego, a więc umowa ta miała charakter umowy rezultatu, co jest cechą umów o charakterze cywilnoprawnym. Ubezpieczony w rzeczywistości nie wykonywał czynności związanych z przedmiotem umowy, o czym świadczą ustalenia organu rentowego poczynione w toku postępowania administracyjnego. Ponadto należy podkreślić, iż A. P. nie było stać na zatrudnienie pracownika przy jej zaległościach podatkowych i składkowych, a więc zawarcie umowy o pracę nie było uzasadnione ekonomicznie. Po 31.12.2013 r. A. P. nie zatrudniła nowego pracownika w miejsce ubezpieczonego. Poczynione ustalenia pozwalają na przyjęcie, iż jedynym celem zawarcia przedmiotowej umowy i zgłoszenia J. Z. do społecznych ubezpieczeń pracowniczych była chęć uzyskania zasiłku chorobowego. Przyjmując pozorność umowy, na podstawie art. 83 par. 1 w zw. z art. 300 kp. Dalszą konsekwencją takiego ustalenia jest brak obowiązku podlegania obowiązku ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 13 pkt. 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. Poz. 1442). Z tych względów odwołanie ubezpieczonego nie znalazło uzasadnionych podstaw ani faktycznych, ani prawnych i w związku z tym Sąd Okręgowy z mocy art. 477 14 par. 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.