Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 134/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia

16 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Piotr Starosta

Protokolant

sekr. sądowy Tomasz Rapacewicz

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki Akcyjnej w P.

przeciwko: J. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie

z dnia 7 listopada 2014r. sygn. akt. I C 237/13

I/ oddala apelację,

II/ zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem

zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 134/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy w Szubinie rozpoznając sprawę z powództwa (...) S.A. w P. przeciwko J. K. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 386,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty (punkt I), w pozostałej części postępowanie umorzył (punkt II) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Od powyższego wyroku apelację w zakresie punktu I i II wniósł pozwany, domagając się zmiany poprzez oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest zasadna.

W myśl art. 505 13 § 2 k.p.c., wobec nie przeprowadzenia przez sąd drugiej instancji postępowania dowodowego, uzasadnienie zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd pierwszej instancji w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych bez naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów przewidzianej dyspozycją art. 233 § 1 k.p.c., które to ustalenia Sąd Okręgowy akceptuje i przyjmuje za podstawę także własnego rozstrzygnięcia. Z ustaleń tych Sąd Rejonowy wyprowadził właściwe wnioski i w konsekwencji wydał trafne rozstrzygnięcie.

Wbrew zarzutowi pozwanego zawartemu w apelacji Sąd Rejonowy na kanwie dokonanych ustaleń faktycznych wydał trafne orzeczenie także względem przepisów prawa materialnego oraz rozpoznał istotę sprawy.

Po pierwsze zauważyć należy, że strony łączyła umowa z dnia 02 maja 2007r., nr (...), dotycząca sprzedaży energii elektrycznej.

Przepis § 10 ust 9 w/w umowy stanowi, że odbiorca zobowiązany był powiadomić pisemnie sprzedawcę o zamiarze opuszczenia obiektu jeśli połączone to jest z zamiarem zaprzestanie pobierania energii. Powód nie dopełnił w/w niezbędnych warunków formalnych wypowiedzenia, po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, w obiekcie do którego była dostarczana energia elektryczna. Zatem powód miał podstawy do wystawiania faktur, na podstawie łączącej strony umowy.

Jednocześnie Sąd Okręgowy uznał za niezasadny podniesiony w apelacji zarzut przedawnienia roszczenia. Wskazać należy, że przedmiotowa umowa nie wskazuje okresów rozliczenia po jakich dystrybutor wystawia faktury za pobór energii lub opłaty abonamentowe. Zgodnie z zapisami umowy zapłata należności za dostarczenie energii następuje na podstawie wystawionej faktury VAT, roszczenie staje się wymagalne z chwilą upływu terminu w niej określonego. Przedmiotowe faktury zostały wystawione dnia 14 września 2011 r. nr (...) z terminem płatności do dnia 30 września 2011 r., natomiast fakturę nr (...) wystawiono dnia 3 października 2011 r. z terminem płatności do dnia 7 listopada 2011r.. Zatem dwuletni termin przedawnienia wynikający z art. 120§ 1 k.c. zaczął biec odpowiednio z dniem 01.10.2011 r. oraz z dniem 04.10.2011 r. Wniesienie powództwa w dniu 13 czerwca 2013 r. przerwało bieg terminu przedawnienia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację pozwanego jako niezasadną (punkt I).

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 60 zł (§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461).