Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia18 marca 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SA Teresa Mróz (spr.)

Sędziowie: SA Małgorzata Kuracka

SO (del.) Marcin Łochowski

Protokolant: sekr. sądowy Agnieszka Pawłowska

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W.

przeciwko m.(...) W.

o ustalenie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 11 marca 2014 r.

sygn. akt XXV C 126/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od m.(...) W. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. kwotę 5400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt VI A Ca 858/14

UZASADNIENIE

Zastępującym pozew wnioskiem do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., powodowa Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. wniosła o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi działka ewidencyjna (...) z obrębu (...), położona przy ul. (...) w W., objęta księgą wieczystą o nr KW NR (...) powierzchni 17.511 m ^{( 2)} ustalona przez Miasto (...) W. jest nieuzasadniona w całości.

W uzasadnieniu wniosku powódka podała, że w dniu 23 lutego 2010 r. otrzymała wypowiedzenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki. Zdaniem powódki oświadczenie o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty rocznej nie zostało złożone przez odpowiedni organ bowiem zostało podpisane przez Naczelnika Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) w imieniu Urzędu Dzielnicy (...) m.(...) W..

Powódka zwróciła również uwagę na nieprawidłowości w operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego A. R..

W toku postępowania powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko i wniosła o ustalenie, że wypowiedzenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki jest bezskuteczne wobec wad formalnych wypowiedzenia, ewentualnie z daleko posuniętej ostrożności procesowej- ustalenie, że powódka ma wnosić opłaty roczne w dotychczasowej wysokości z uwzględnieniem 50% bonifikaty.

W uzasadnieniu powódka podała, że przede wszystkim kwestionuje wypowiedzenie opłaty rocznej ze względu na błędne jej wypowiedzenie - wypowiedzenie co do działek ewidencyjnych, a nie co do nieruchomości określonych w księdze wieczystej. Wskazała nadto, że pozwany oświadczeniem z dnia 23.11.2010 r. złożył kolejne oświadczenie w zakresie wypowiedzenia dotychczasowej wysokości opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego oraz oświadczenie o cofnięciu oświadczenia z dnia 12.02.2010 r.

Pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 11 marca 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W. przy ulicy (...) oznaczonej numerem ewidencyjnym (...) z obrębu (...) o powierzchni 17.511 m kw., dla której prowadzona jest księga wieczysta Kw (...) w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Mokotowa w Warszawie w wysokości obowiązującej w dniu 31 grudnia 2010 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że miasto (...) W. jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. (...), stanowiącego działkę ewidencyjną o nr (...) z obrębu (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa (...) Wydział (...) prowadzi księgę wieczystą o nr (...).

Pismem z dnia 12 lutego 2010 r. podpisanym przez J. K.- Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...), doręczonym powódce w dniu 23 lutego 2010 r., wypowiedziano powódce wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego działki nr (...) położonej przy ul. (...), w obrębie (...) o powierzchni 17.511 m ^{( 2)}. Od 1 stycznia 2011r. opłata roczna miała wynosić 422.811,70 zł.

Pismem z dnia 23 listopada 2010 r. podpisanym przez J. K.- Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...), doręczonym powódce w dniu 6 grudnia 2010 r., wypowiedziano powódce wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki. Od 1 stycznia 2011 r. opłata roczna miała wynosić 400.979,79zł.

Podstawą wypowiedzeń z dnia 12 lutego 2010 r. i z dnia 23 listopada 2010 r. był operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego A. R. dla działki ewidencyjnej nr (...) z obrębu (...), pow. 17511 m ², ul. (...), w którym wycenił on wartość rynkową prawa własności działki gruntu na 53.426.061 zł.

Wnioskiem z dnia 22 marca 2010 r. złożonym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. powodowa Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. wniosła o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, w skład której wchodzi działka ewidencyjna (...) z obrębu (...),objęta księgą wieczystą o nr KW NR (...) o powierzchni 17.511 m ^{( 2)} ustalona przez Miasto (...) W. jest nieuzasadniona w całości.

Orzeczeniem z dnia 7 maja 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uznało, że wypowiedzenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego jest bezskuteczne i ustaliło, że od dnia 1 stycznia 2011 r. powód obowiązany jest wnosić opłatę roczną, z tytułu użytkowania wieczystego za przedmiotowy grunt w wysokości takiej jak w roku 2010.

Sprzeciw od powyższego orzeczenia w dniu 22 czerwca 2012 r. złożyło Miasto (...) W..

W tych okolicznościach zdaniem Sądu Okręgowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd wskazał, że istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się w zasadzie do ustalenia czy wypowiedzenie zostało dokonane przez właściwy organ ewentualnie czy organ ten był należycie reprezentowany, a w konsekwencji do ustalenia zasadności i skuteczności aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu. W dalszej zaś kolejności należało zbadać możliwość wypowiedzenia opłaty z tytułu użytkowania dwukrotnie w ciągu jednego roku.

Zgodnie z treścią art. 78 ust. 1 u.g.n. właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Aby dokonać aktualizacji tych opłat, organ reprezentujący właściciela gruntu powinien w jego imieniu złożyć użytkownikowi wieczystemu na piśmie wypowiedzenie dotychczasowej opłaty rocznej wraz z propozycją wysokości nowej opłaty. Wypowiedzenie i propozycja dotyczą tylko wysokości opłaty, a nie mogą zmieniać stawki procentowej tej opłaty.

Podstawowym zarzutem powódki przeciw wypowiedzeniom opłat z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowych działek, była bezskuteczność wypowiedzenia z powodu dokonania go przez niewłaściwy organ. Sąd podkreślił, że przez „właściwy organ”, o którym mowa w przepisach art. 78 ust. 1, 3 i 4, art. 79 ust. 2 i 6, art. 80 ust. 1 u.g.n., należy rozumieć, jeżeli nieruchomość jest własnością Skarbu Państwa, jednostkę reprezentującą Skarb Państwa w zakresie gospodarowania nieruchomościami, którą, zgodnie z art. 11 ust. 1 u.g.n. jest starosta (w myśl art. 4 pkt 9b ¹ przepis art. 11 ust. 1 u.g.n. stosuje się także do prezydenta miasta na prawach powiatu), a jeżeli nieruchomość jest własnością jednostki samorządu terytorialnego, organ tej jednostki powołany do jej reprezentowania w zakresie gospodarowania nieruchomościami; zgodnie art. 11 ust. 1 u.g.n. jest nim jej organ wykonawczy; według art. 11a ust. 3 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (jedn. tekst: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), takim organem gminy jest m.in. prezydent miasta. W sprawach dotyczących zmiany wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste wspomniany „właściwy organ” powinien reprezentować podmiot będący właścicielem nieruchomości, czyli Skarb Państwa lub określoną jednostkę samorządu terytorialnego. Skoro użytkowanie wieczyste może powstać tylko na nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub związku jednostek samorządu terytorialnego, to za tę osobę prawną, także w zakresie tego stosunku prawnego, muszą działać jej organy w sposób przewidziany w ustawie i opartym na niej statucie (art. 38 k.c.). Należy przyjąć, że pojęcie „właściwy organ” użyte przez ustawodawcę w art. 78 ust. 1, 3 i 4, art. 79 ust. 2 i 6, art. 80 ust. 1 oraz art. 81 ust. 1 u.g.n. oznacza organ osoby prawnej, która jest właścicielem nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, uprawniony do podejmowania za właściciela czynności w zakresie stosunku użytkowania wieczystego. Czynności organu muszą być identyfikowane z działaniem samego właściciela nieruchomości, co trzeba odnieść także do czynności podejmowanych przez użytkownika wieczystego przeciwko „właściwemu organowi” za osobę właściciela nieruchomości.

Na podstawie art. 11 ust. 1 u.g.n., organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze. Brzmienie art. 12 u.g.n. wskazuje, że organy te dokonują czynności w zakresie gospodarowania nieruchomościami nie jako samodzielne podmioty w obrocie cywilnym, ale „za Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego”. Starosta nie ma wprawdzie ustrojowo statusu „organu” Skarbu Państwa, ale w sprawach gospodarowania nieruchomościami, a ponadto w postępowaniach sądowych wskazanych w ustawie o gospodarce nieruchomościami występuje za tę osobę prawną (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2002 roku, I CKN 448/01, nie publ.). Organ składający oświadczenie, o którym mowa w art. 78 ust. 1 u.g.n., ma obowiązek wskazać osobę prawną, za którą podejmuje tę czynność. Ten sam obowiązek trzeba odnieść do każdego innego oświadczenia składanego w ramach trybu aktualizacji opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste stworzonego w art. 78-81 u.g.n. Użytkownik wieczysty, który nie godzi się na zaproponowaną stawkę składa do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o aktualizację opłaty przeciwko tej osobie prawnej, za którą konkretny organ złożył oświadczenie o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty i ofertę przyjęcia nowej wysokości opłaty.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy Sąd Okręgowy wskazał, że oświadczenie o wypowiedzeniu stawki opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości złożył powodowi Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) a nie Prezydent Miasta (...) W., bez wskazania - choćby w formie odwołania się do art. 11 ust. 1 u.g.n. - że podejmuje tę czynność za Prezydenta m.(...) W. lub za Skarb Państwa. Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) nie wskazała, czy występowała jako reprezentant Skarbu Państwa, czy też jako reprezentant Prezydent m.(...) W., przy czym nie powołała się ona na żadne udzielone jej pełnomocnictwo ani na inne umocowanie. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest miasto (...) W. stąd też właściwym organem, któremu przysługuje uprawnienie do wypowiedzenia dotychczasowej wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości jest Prezydent miasta (...) W.. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta (...) W. (Dz. U. z dnia 19 kwietnia 2002 r.) w m.(...) W. utworzenie jednostek pomocniczych - dzielnic m.(...) W. jest obowiązkowe. Organy jednostek pomocniczych gminy nie są organami gminy, nie należą także do zakresu pojęcia „organizacja samorządowa”. Dzielnice są wyłącznie elementami składowymi gmin, nie mającymi poza tymi ramami samodzielnego bytu prawnego, nie mogącymi w stosunku do osób trzecich podejmować jakichkolwiek działań. Poza ramami organizacyjnymi gminy dzielnica nie istnieje, gdyż nie ma w żadnej mierze choćby nawet ułomnej osobowości prawnej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 11 maja 2004 roku, (...), Wspólnota 2005, nr 2, poz. 55). Ustęp 4 art. 5 ustawy określa zakres przedmiotowy statutu dzielnicy, który określa jej granice, zadania i kompetencje oraz zasady i tryb funkcjonowania jej organów, tj. rady dzielnicy i zarządu dzielnicy. W § 51 Statutu Dzielnicy (...) postanowiono, iż oświadczenia woli w zakresie zadań i kompetencji przekazanych dzielnicom składa w imieniu m.(...) W. łącznie dwóch członków Zarządu Dzielnicy – na podstawie pełnomocnictwa Prezydenta m.(...) W.. Oświadczenie o wypowiedzeniu wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej należy do zakresu spraw z § 51 statutu a co za tym idzie oświadczenie o wypowiedzeniu wysokości winno zostać złożone przez dwóch członków Zarządu Dzielnicy działających z upoważnienia Prezydenta Miasta (...) W.. W niniejszej sprawie wypowiedzenie złożył Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) a więc organ któremu brakuje przymiotu „właściwy”. Ponadto oświadczenie o wypowiedzeniu złożone zostało przez jedną (niewłaściwą) a nie dwie właściwe osoby.

Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym na dzień wypowiedzenia powódce wysokości opłaty od użytkowania wieczystego wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Z powyższego wynika, że aktualizacja nie mogła być dokonywana częściej niż co rok. Pozwany naruszył więc również powyższy przepis, gdyż dokonał aktualizacji opłaty dwukrotnie w tym samym roku, tj. 12 lutego 2010 r. i 23 listopada 2010 r.

Wobec bezskuteczności dokonanego wypowiedzenia zbędne, zdaniem Sądu, było dopuszczenie dowodów z opinii biegłych. Sąd ustalił, że wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nie uległa zmianie, a co za tym idzie od dnia 1 stycznia 2011 r. powódka winna uiszczać opłatę w dotychczasowej wysokości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił Sądowi Okręgowemu naruszenie art. 78 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 38 i art. 103 § 1 k.p.c. oraz w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym poprzez błędne uznanie, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z dnia 12 lutego 2010 r. dokonane przez m. (...) W. jest nieskuteczne bowiem oświadczenie o wypowiedzeniu złożył Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) a nie Prezydent m. (...) W. bez wskazania choćby w formie odwołania się do art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, że podejmuje tę czynność za Prezydenta m.(...) W., naruszenie art. 77 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 61 § 1 zd. 2 k.p.c. poprzez błędne uznanie, że pozwany dokonał aktualizacji opłaty dwukrotnie w tym samym roku.

W konkluzji apelacji pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego pozbawiona jest uzasadnionych podstaw prawnych i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd Apelacyjny aprobuje poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne jak również dokonaną przez ten Sąd ocenę prawną zebranego materiału dowodowego w kontekście zgłoszonego w pozwie żądania i przyjmuje je za własne. Zresztą ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji nie były przez pozwanego kwestionowane.

Odnosząc się do pierwszego zarzutu naruszenia art. 78 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 38 i art. 103 § 1 k.p.c. oraz w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym poprzez błędne uznanie, że wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej z dnia 12 lutego 2010 r. dokonane przez m. (...) W. jest nieskuteczne bowiem oświadczenie o wypowiedzeniu złożył Naczelnik Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) a nie Prezydent m. (...) W. bez wskazania choćby w formie odwołania się do art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, że podejmuje tę czynność za Prezydenta m. (...) W., wskazać należy, że podmiotami stosunku użytkowania wieczystego są - będący właścicielem nieruchomości gruntowej - Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub związek jednostek samorządu terytorialnego oraz osoba fizyczna lub prawna, której oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste (art. 232 § 1 k.c.). Oświadczenia odnoszące się do treści użytkowania wieczystego, w tym i o wysokości opłat rocznych, składa użytkownikowi wieczystemu właściciel nieruchomości. Skoro użytkowanie wieczyste może powstać tylko na nieruchomości gruntowej Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub związku jednostek samorządu terytorialnego, to za tę osobę prawną, także w zakresie tego stosunku prawnego, muszą działać jej organy w sposób przewidziany w ustawie i opartym na niej statucie (art. 38 k.c.) (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2007 r., I CSK 30/07).

Przez "właściwy organ", o którym mowa w przepisach art. 78 ust. 1, 3 i 4, art. 79 ust. 2 i 6, art. 80 ust. 1 u.g.n., należy rozumieć, jeżeli nieruchomość jest własnością Skarbu Państwa, jednostkę reprezentującą Skarb Państwa w zakresie gospodarowania nieruchomościami, którą, zgodnie z art. 11 ust. 1 u.g.n. jest starosta, a jeżeli nieruchomość jest własnością jednostki samorządu terytorialnego, organ tej jednostki powołany do jej reprezentowania w zakresie gospodarowania nieruchomościami; zgodnie z art. 11 ust. 1 u.g.n. jest nim jej organ wykonawczy; według art. 11a ust. 3 w związku z art. 6 ust. 1 u.s.g. takim organem gminy jest m.in. prezydent miasta (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 lutego 2014 r., sygn.. akt VI A Ca 1053/13).

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem lansowanym przez pozwanego, że Naczelnik Wydziału w Urzędzie Dzielnicy może składać oświadczenia woli za właściciela nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania wieczystego z tego względu, że Urząd Dzielnicy jest częścią Urzędu m. (...) W..

Do akt postępowania dołączone zostało pełnomocnictwo udzielone Naczelnikowi Wydziału (...) dla Dzielnicy (...) – E. K. (1) przez Prezydenta m. (...) W., z którego wynika, że została ona umocowana jedynie do kierowania pism zakresie określania lub zmiany stawki procentowej oraz aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., do reprezentowania Prezydenta przed SKO i sądami powszechnymi w sprawach, których wartość przedmiotu sporu nie przekracza wskazanej w pełnomocnictwie kwoty, jak również do zawierania w określonych w pełnomocnictwie sytuacjach ugód przed SKO. Pełnomocnictwo to nie daje Naczelnikowi możliwości składania w imieniu Prezydenta oświadczeń woli, jakim jest choćby wypowiedzenie dotychczasowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste i złożenie oferty nowej opłaty. Dlatego też powołanie się na to pełnomocnictwo w oświadczeniu o wypowiedzeniu dotychczasowej opłaty nie mogłoby spowodować skuteczności wypowiedzenia.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nawet gdyby E. K. (2) była na podstawie pełnomocnictwa umocowana do składania oświadczeń woli w imieniu Prezydenta, to skoro organ osoby prawnej (którym Naczelnik Wydziału (...) Urzędu Dzielnicy nie jest) składający oświadczenie, o którym mowa w art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ma obowiązek wskazać osobę prawną, za którą podejmuje tę czynność (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 maja 2014 r., I A Ca 636/13), to tym bardziej podmiot, który nie jest organem osoby prawnej winien choćby wskazać w oświadczeniu, z czyjego upoważnienia działa.

Nie sposób jest zgodzić się z poglądem pozwanego, że w sprawie winien mieć zastosowanie art. 103 § 1 k.c. Pozwany bowiem nie powołuje się na to, że E. K. (1) działała jako pełnomocnik właściciela nieruchomości składając oświadczenie o wypowiedzeniu (składający oświadczenie również w wypowiedzeniu nie powołuje się na umocowanie do jego złożenia), a wręcz przeciwnie nawet w apelacji stara się przeforsować pogląd, że samodzielnie miała możliwość złożenia takiego oświadczenia woli, a więc działać jak właściciel nieruchomości – strona stosunku użytkowania wieczystego.

Odnośnie do drugiego zarzutu, naruszenia art. 77 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 61 § 1 zd. 2 k.p.c. poprzez błędne uznanie, że pozwany dokonał aktualizacji opłaty dwukrotnie w tym samym roku wskazać należy, że art. 77 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym w dniu dokonania wypowiedzenia przewidywał możliwość dokonania wypowiedzenia nie częściej niż raz w roku.

Zatem mając powyższe na uwadze nie sposób zaprzeczyć twierdzeniom powódki i Sądu Okręgowego, że pozwany dokonał dwukrotnie w ciągu jednego roku wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego.

W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że wadliwych z punktu widzenia prawa jednostronnych czynności prawnych składających się na aktualizację (wypowiedzenie, oferta) nie można skutecznie prawnie konwalidować za pomocą także jednostronnego oświadczenia woli ("aneksu"), zmieniającego treść dokonanej uprzednio aktualizacji. Zgodnie z art. 61 k.c., odwołanie oświadczenia woli jest skuteczne tylko wtedy, gdy doszło do adresata jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej (vide orzeczenie SKO we W. z dnia 28 września 2000 r., (...)).

W przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie miała miejsca, bowiem powódka już w dniu 24 marca 2010 r. złożyła do SKO wniosek o ustalenie, że dokonana w dniu 12 lutego 2010 r. aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona, natomiast „drugie” wypowiedzenie nastąpiło pismem z dnia 23 listopada 2010 r.

Pozwany mógł „wycofać się” z wcześniej złożonego oświadczenia woli jedynie dokonując ponownego wypowiedzenia przy zachowaniu terminów określonych w art. 77, 78 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ze skutkiem już od następnego roku. Postępowanie pozwanego jak w niniejszej sprawie jest wadliwe, niezgodne z art. 77 ust. 1 powyższej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto zgodnie z art. 98 k.p.c. stosownie do jego wyniku.