Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Marek Zwiernik

Protokolant st. sekr. sądowy Magdalena Krasna

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015 roku

sprawy z odwołania A. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G.

z dnia 13 maja 2015 roku znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o umorzenie należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 13 maja 2015 roku znak (...) w ten sposób, że umarza ubezpieczonemu A. J. należności Likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń w łącznej kwocie 15.064,75 zł ( piętnaście tysięcy sześćdziesiąt cztery złote 75/100 ).

Sygn. akt: VI U 439/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczony A. J. odwołał się od decyzji Prezesa ZUS z dnia 13 maja 2015 roku , o odmowie umorzenia należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego w łącznej kwocie 15.064,75 zł.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniósł o oddalenie odwołania powołując się na brak przesłanek do umorzenia należności likwidowanego FA.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. J. zalega z tytułu niepłaconych alimentów kwotę 15.064,75 zł wobec Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego - Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W dniu 13 marca 2015 r. ubezpieczony wniósł o umorzenie w/w należności. A. J. ma 71 lat. Jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Posiada znaczny stopień niepełnosprawności na stałe. Pobiera emeryturę z dodatkiem pielęgnacyjnym w kwocie ok. 650 zł. miesięcznie. Jego wydatki pochłaniają całą tę kwotę.

Dowód:

⚫

zeznania wnioskodawcy k. 14

⚫

Dokumenty w aktach ZUS.

⚫

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. t. j. z 2015 roku nr 114) w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów, lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu.

W sprawie sporne było, czy ubezpieczony znajdował sie w szczególnej sytuacji uzasadniającej umorzenie należności likwidowanego FA.

W orzecznictwie przyjmuje sie, że: szczególnie uzasadnione przypadki związane z sytuacją zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego to sytuacje nadzwyczajne (wyjątkowe), powstałe w wyniku wypadku losowego, a w każdym razie istniejące niezależnie od zobowiązanego, w następstwie których jego sytuacja ulegnie takiemu pogorszeniu, że nie jest on w stanie na bieżąco spłacać swoich należności, a nadto nie ma perspektywy poprawy i zmiany tej sytuacji.( porównaj wyrok Sadu Najwyższego z dnia 03.02.2010 r. w sprawie I UK 270/09 ).

W wyroku z dnia 24.02.2012 r. w sprawie I UK 133/11 Sąd Najwyższy stwierdził: nie powinno budzić wątpliwości, że nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby, u której przejściowo wystąpiła niemożność całkowitego lub częściowego regulowania zaległości alimentacyjnych oraz osoby, która bezpowrotnie utraciła zdolność jakiegokolwiek zarobkowania i nie posiada żadnego majątku ani dochodów. Pierwszy z wymienionych przypadków może uzasadniać co najwyżej odroczenie terminu płatności należności lub rozłożenie jej na raty i to niezależnie od wyboru przez osobę obciążoną zaległościami alimentacyjnymi ulgi polegającej na umorzeniu należności i złożenia przez nią wniosku w tym zakresie. W takiej sytuacji uwzględnienie wniosku i zwolnienie z długu alimentacyjnego prowadziłoby do nieuzasadnionego poszerzenia możliwości korzystania z umorzenia należności kosztem uszczuplenia środków z funduszu ubezpieczeń społecznych przez osoby, których sytuacja w dającej się przewidzieć perspektywie może ulec poprawie na tyle, że będą one w stanie regulować zaległości alimentacyjne lub które posiadają dochód pozwalający na choćby częściową spłatę długów alimentacyjnych.

Także w najnowszym publikowanym judykacie Sąd Najwyższy potwierdził, że: legitymowanie się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności nie odpowiada ani nie zawsze wyczerpuje pojęcie szczególnie uzasadnionego przypadku w rozumieniu art. 68 ust. 1 u.ś.r., jeżeli taki stopień niepełnosprawności nie prowadził do sądownie potwierdzonej obiektywnej i definitywnej utraty perspektyw możliwości zarobkowania i spłaty zadłużenia alimentacyjnego. Równocześnie, samo przeciwne subiektywne przekonanie skarżącego o braku zdolności do pracy oraz możliwości i realnych perspektyw uzyskania środków materialnych na spłatę własnego zadłużenia alimentacyjnego, które nie uzyskało potwierdzenia w postępowaniu sądowym, wyklucza umorzenie długu alimentacyjnego na podstawie nieuzasadnionego zarzutu naruszenia art. 68 ust. 1 ww. ustawy. ( porównaj wyrok z dnia 22.06.2015 r. w sprawie I UK 341/14 ).

W ocenie Sadu Okręgowego ubezpieczony A. J. spełnił przesłanki do umorzenia należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego. Przede wszystkim jest osobą trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji, co implikuje wniosek o całkowitej utracie możliwości zarobkowania. W zaskarżonej decyzji tego ustalenia nie podważano. Ponadto świadczenie uzyskiwane przez ubezpieczonego w całości przeznaczane jest na opłaty i wydatki i nie postaje praktycznie nic na bieżące utrzymanie ( wyżywienie i egzystencję ). Potwierdził to organ rentowy w decyzji wskazując, że dochód wnioskodawcy wynosi ok. 648 zł. miesięcznie, a wydatki ok. 650 zł. miesięcznie. O trwałej niemożności zwiększenia dochodów przez ubezpieczonego świadczą zaświadczenia z (...) (...) w K.. Przyznanie wnioskodawcy tej pomocy świadczy o jego skrajnym ubóstwie, co w połączeniu ze stanem niezdolności do samodzielnej egzystencji, czyni go niewypłacalnym na przyszłość.

W świetle ustalonej linii orzeczniczej prezentowanej prze Sąd Najwyższy doszło zatem w przypadku A. J. do nieodwracalnej utraty możliwości zarobkowych w przyszłości i braku możliwości regulacji należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego, bez szkody dla zdrowia skarżącego.

W związku z powyższym należało , w oparciu o treść art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzec jak w sentencji wyroku.