Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Powód – China (...) Co., LTD (C.) z siedzibą w P. (Chińska Republika Ludowa), domagał się zasądzenia od pozwanej – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwoty 151.572,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.09.2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że zawarł ze Skarbem Państwa umowę na „Projekt i budowę autostrady (...) S. K. na odcinku od km 411 + 465,8 do km 431 + 500". W dniu 28 lipca 2011 r. strony zawarły trzy umowy sprzedaży wag samochodowych, zgodnie z którymi powód sprzedał pozwanej łącznie trzy wagi samochodowe znajdujące się na placach składowych budowy autostrady (...), za cenę 44.250 zł netto każda waga. Łączna wysokość należności brutto z tytułu trzech zawartych umów sprzedaży wag wynosiła 163.282,50 zł. Pozwana w w/w umowach potwierdziła, że jest w posiadaniu wszystkich nabytych wag samochodowych, tj. Wagi I, W. II, W. III. Płatność za sprzedany towar miała nastąpić na podstawie stosownej faktury VAT wystawionej przez C..

W imieniu powoda w/w umowy zawarł W. K., działający na podstawie

stosownego pełnomocnictwa z dnia 15 stycznia 2011 r., udzielonego przez S. H., który był reprezentantem C. podczas budowy autostrady (...). Pozwana, natomiast działała przez pełnomocnika - T. G. (1), działającego na podstawie pełnomocnictwa z dnia 10 czerwca 2009 r., udzielonego przez M. K. - Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o.

W dniu 28 lipca 2011 r. C. wystawił pozwanej faktury VAT nr (...) na łączną kwotę 163.282,50 PLN brutto, obejmujące należność łącznie za 3 wagi samochodowe, których własność przeniesiono na podstawie przedmiotowych umów. Faktury powyższe zostały przyjęte i zaakceptowane bez zastrzeżeń przez pozwaną w dniu 24 sierpnia 2011 r., co potwierdza podpis pozwanej widniejący na każdej z faktur. Termin płatności faktur nr (...) upłynął w dniu 31 sierpnia 2011 roku. Pomimo upływu terminu płatności i zaakceptowania faktury pozwana nie uregulowała swego zadłużenia i do dnia dzisiejszego nie dokonała zapłaty należności objętej fakturami nr (...).

Dalej powód podniósł, iż pozwanej przysługiwała wobec niego należność w kwocie 11.709,60 zł z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z ciągnika z beczką pozwanej. Powód dokonał potrącenia należności pozwanej w kwocie 11.709,60 zł brutto z własną należnością wynikająca z faktury VAT (...). Oświadczenie o potrąceniu z dnia 20 września 2011 r. podpisał S. H.. Kwota należności wynikająca z faktury VAT nr (...) uległa zmniejszeniu do 42.717 zł brutto, a co za tym idzie kwota całkowitego zadłużenia pozwanej wobec C. uległa zmniejszeniu do 151.572,90 PLN brutto.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 sierpnia 2013 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VIII GNc 234/13 orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu pozwana wniosła sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana przyznała, że zawarła z powodem trzy umowy sprzedaży wag samochodowych na łączną kwotę 163.282,50 zł (po 54.427,50 zł każda z nich). Pozwana odebrała wszystkie trzy wagi samochodowe oraz jest w ich posiadaniu, przy czym nie kwestionuje tego, że stan techniczny wag na dzień zawarcia umowy był jej znany.

Pozwana podniosła, że powód w pozwie całkowicie pominął istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, w szczególności, że zakupione i odebrane przez pozwaną wagi samochodowe okazały się niekompletne - nie posiadały pełnego oprzyrządowania, niezbędnego do prawidłowej ich eksploatacji. Skoro więc zakupione wagi samochodowe nie były wyposażone w komputery, czytniki oraz drukarki to tym samym, bez tylu elementów niezbędnych do właściwego użytkowania wag, zdaniem pozwanej trudno mówić, że zakupione urządzenia mogą służyć do pomiaru i odczytu ciężaru pojazdów.

W tym stanie rzeczy, fakt podpisania w dniu 24 sierpnia 2011 r. przez pełnomocnika pozwanej faktur VAT, w opinii pozwanej ma drugorzędne znaczenie, głównie z tego względu, że już 12 listopada 2011 r. zakwestionowała ona w/w faktury z przyczyn opisanych powyżej. Wady w przedmiocie sprzedaży, które ujawniły się w okresie późniejszym mają zdaniem pozwanej spółki charakter wad zmniejszających jego wartość, a przede wszystkim użyteczność, która z uwagi na specjalne przeznaczenie i zastosowanie, nie może posłużyć w innym zastępczym celu.

Pozwana wskazała, że powód został niezwłocznie poinformowany o dostrzeżonych wadach. W odpowiedzi na zgłaszane przez pozwaną wady rzeczy sprzedanej, powód wielokrotnie składał ustne zapewnienia, że wszelkie dodatkowe sprzęty służące do obsługi wag samochodowych zgodnie z przeznaczeniem, zostaną jej niezwłocznie dostarczone. W tej sytuacji do czasu dostarczenia przez powoda pełnego oprzyrządowania, pozwana wstrzymała się z zapłatą ceny za nabyte wagi samochodowe. Mimo składanych przez powoda zapewnień, do dnia dzisiejszego pozwana nie otrzymała elementów i urządzeń służących do właściwego uruchomienia wag samochodowych. Dodatkowo pozwana wskazała, że o bezzasadności roszczenia o zapłatę do czasu dostarczenia w/w oprzyrządowanie, powód był informowany również 21 marca 2012 r. i 8 lipca 2013 r. Do żadnego z powyższych wezwań do usunięcia wad, powód się jednak nie ustosunkował, pozostawiając je bez odpowiedzi.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie pozwanej, na gruncie niniejszej sprawy kluczowe jest ustalenie, czy zakupione przez nią urządzenia, bez oprzyrządowania w postaci komputerów, czytników i drukarek, spełniają jakiekolwiek normy pozwalające stwierdzić, że w dalszym ciągu bez tych elementów, mogą samodzielnie pełnić funkcję wagi samochodowej. Tym samym niezbędne jest również ustalenie rzeczywistej wartości wag samochodowych określonych w wystawionych fakturach w sytuacji, gdy nie posiadają one oprzyrządowania niezbędnego do właściwego użytku.

Zdaniem strony pozwanej, niedostarczenie powyższych elementów znacznie obniża wartość wynikającą z faktur VAT wystawionych przez powoda, co stanowiło uzasadnioną przyczynę ich zakwestionowania. Dopiero ustalenie rzeczywistej wartości tych niekompletnych wag samochodowych przez biegłego sądowego z dziedziny wyceny maszyn i urządzeń technicznych, pozwoli na skuteczne dokonanie przez powoda potrącenia kwoty 11.709,60 zł bezspornie przysługującej pozwanej w stosunku do powoda. Z ostrożności procesowej pozwana podniosła, że kwestionuje zasadność zapłaty odsetek od dnia 1 września 2011 r. od należności wynikającej z faktury VAT nr (...). Skoro bowiem powód dokonał potrącenia kwoty 11.709,60 zł z własną należnością to możliwość naliczenia odsetek ustawowych w takim przypadku skuteczna staje się z chwilą dokonania takiego potrącenia, a nie z datą wcześniejszą.

W kolejnych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

W dniu 28 września 2009 r. powód zawarł ze Skarbem Państwa umowę na „Projekt i budowę autostrady (...) S. K. na odcinku od km 411 + 465,8 do km 431 + 500".

okoliczność bezsporna

W dniu 28 lipca 2011 r. strony zawarły trzy umowy sprzedaży wag samochodowych, zgodnie z którymi powód sprzedał pozwanej łącznie trzy wagi samochodowe znajdujące się na placach składowych budowy autostrady (...), za cenę 44.250 zł netto każda waga. Łączna wysokość należności brutto z tytułu trzech zawartych umów sprzedaży wag wynosiła 163.282,50 zł. W § 1 w pkt. 2 i 3 w/w umów pozwana oświadczyła i potwierdziła, że jest w posiadaniu przedmiotowych wag oraz, że zna ich stan, który w pełni akceptuje i nie wnosi żadnych zastrzeżeń.

(dowód: umowy z dnia 28.07.2011 r. (k. 80, 82, 84 akt; zeznania św. T. G. k-370-371)

Pozwana w w/w umowach potwierdziła, że jest w posiadaniu wszystkich nabytych wag samochodowych, tj. Wagi I, W. II, W. III. Płatność za sprzedany towar miała nastąpić na podstawie faktur VAT wystawionych przez powoda. W dniu 28 lipca 2011 r. powód wystawił pozwanej faktury VAT nr (...) na łączną kwotę 163.282,50 PLN brutto, obejmujące należność łącznie za trzy wagi samochodowe, których własność przeniesiono na podstawie przedmiotowych umów. Faktury powyższe zostały przyjęte i zaakceptowane bez zastrzeżeń przez pozwaną w dniu 24 sierpnia 2011 r. Termin płatności faktur nr (...) upłynął w dniu 31 sierpnia 2011 roku. Pomimo upływu terminu płatności i zaakceptowania faktury pozwana nie uregulowała swego zadłużenia i do dnia dzisiejszego nie dokonała zapłaty należności objętej tymi fakturami.

(dowód: Faktury VAT nr (...) (k. 86, 88, 90 akt))

Pozwanej przysługiwała wobec powódki należność w kwocie 11.709,60 zł z tytułu wynagrodzenia za korzystanie przez powoda z ciągnika z beczką pozwanej. Powód dokonał potrącenia należności pozwanej w kwocie 11.709,60 zł brutto z własną należnością wynikająca z faktury VAT (...). Oświadczenie o potrąceniu z dnia 20 września 2011 r. podpisał S. H.. Kwota należności wynikająca z faktury VAT nr (...) uległa zmniejszeniu do 42.717 zł brutto, zaś kwota całkowitego zadłużenia pozwanej wobec powoda uległa zmniejszeniu do 151.572,90 PLN brutto. Pozwana nie dokonała zapłaty niniejszej kwoty na rzecz powoda.

(dowód: oświadczenie o potrąceniu (k. 92 akt), faktury VAT nr (...) (k. 94 i 96 akt))

W pismach z dnia 12 listopada 2011 r., 21 marca 2012 r. i 8 lipca 2013 r., będących odpowiedzią na wezwania do zapłaty kierowane przez powoda do pozwanej, potwierdziła ona okoliczność zawarcia umowy z powodem, kwestionując przy tym kwoty wynikające z w/w faktur i jednocześnie podnosząc, iż uregulowanie żądanej kwoty możliwe będzie dopiero po dostarczeniu oprzyrządowania służącego do korzystania z przedmiotowych wag.

(dowód: pisma z dnia 12 listopada 2011 r., 21 marca 2012 r. i 8 lipca 2013 r. wraz z dowodami nadania przesyłek listem poleconym(k. 170-177 akt))

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, których autentyczności i prawdziwości strony nie kwestionowały a ponadto na podstawie dowodu z przesłuchania świadka T. G. (1), któremu Sąd dał wiarę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Między stronami nie było sporu co do tego, że w dn. 28 lipca 2011 r. zawarły one trzy umowy sprzedaży wag samochodowych, za łączną kwotę 163.282,50 zł.brutto, co pozwana przyznała w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Nie ulega też wątpliwości, iż pozwana od umów tych nie odstąpiła i na dzień orzekania była w posiadaniu przedmiotowych wag.

Pozwana odmawiając zapłaty powołała się na fakt stwierdzenia przez nią wad wag, w postaci braku pełnego ich oprzyrządowania, co jej zdaniem znacznie obniża ich wartość. Przy czym, w sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwana nie podniosła wprost zarzutu żądania obniżenia ceny wag, podnosząc jedynie, że okoliczność ta miałaby znaczenie dla skuteczności dokonanego przez powoda potrącenia kwoty 11.709,60 zł.

Niemniej jednak, stanowisko pozwanej można w ocenie sądu rozpatrywać jedynie z punktu widzenia skuteczności skorzystania przez nią z uprawnień z tytułu rękojmi.

Zgodnie bowiem z treścią art. 556 § 1 k.c sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Aby jednak skutecznie powołać się na odpowiedzialność sprzedawcy za wady sprzedanej rzeczy, kupujący musi dochować aktów staranności wynikających z przepisów kodeksu cywilnego. Prawna możliwość realizacji przez kupującego jego uprawnień wynikających z rękojmi uzależniona jest zatem od dokonania przez niego określonych aktów staranności. Do aktów tych należy: 1/ obowiązek zbadania nabytej rzeczy oraz 2/ zawiadomienia sprzedawcy o wykrytej wadzie w określonym terminie.

W myśl art. 563 § 1 k.c kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, jeżeli nie zawiadomi sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca od jej wykrycia, a w wypadku gdy zbadanie rzeczy jest w danych stosunkach przyjęte, jeżeli nie zawiadomi sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca po upływie czasu, w którym przy zachowaniu należytej staranności mógł ją wykryć.

Dodatkowo, w myśl § 2 cytowanego przepisu, przy sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie, a w wypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej wykryciu.

W tym miejscu, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że jak wynika z umów sprzedaży przedmiotowych wag z dn. 28.07.2011 r. (k-80, 82 i k-84), w § 1 tych umów strony zapisały, że kupujący oświadcza, iż zna stan wag, że stan ten w pełni akceptuje i nie wnosi żadnych zastrzeżeń oraz że jest w posiadaniu wag. W umowach tych brak jest jakichkolwiek zapisów, że wagi są niekompletne, bądź że sprzedający ma w jakimś terminie dostarczyć jakiekolwiek dodatkowe elementy ich wyposażenia.

Już zatem choćby z tego względu, z uwagi na powyższe zapisy umowy, w ocenie sądu, pozwana nie mogłaby się skutecznie powołać na okoliczność stwierdzenia wad sprzedanych rzeczy, w postaci braku dodatkowego wyposażenia tj. komputerów, czytników, czy drukarek, o którym mówi w sprzeciwie, gdyż brak powyższych elementów mógł być przez nią stwierdzony już w chwili sprzedaży „gołym okiem”.

W ocenie sądu, pozwana nie dopełniła aktów staranności wynikających z art. 563 k.c Jak już bowiem wyżej wskazano, stwierdzenie w/w braków było możliwe już w chwili zawarcia umowy, kiedy to pozwana powinna sprawdzić w jakim stanie są wagi i czy posiadają dodatkowe wyposażenie, na którym pozwanej zależało. W ocenie sądu, nie można bowiem zakwalifikować wskazanych przez pozwaną wad do kategorii wad ukrytych. Zatem, już w chwili odbioru wag pozwana powinna zawiadomić powoda o tym, że są one niekompletne. Tymczasem, jak już wyżej wskazano, pozwana w umowie oświadczyła, że stan techniczny wag, będących przedmiotem umów jest jej znany, że nie wnosi do niego żadnych zastrzeżeń i że jest w posiadaniu tychże wag.

Strony zawarły umowy sprzedaży w dn. 28.07.2011 r., tymczasem pozwana zawiadomiła powoda o wadach wag dopiero pismem z dn. 12.11.2011 r., a więc po upływie blisko 4 m-cy.

Zauważyć zaś należy, że zgodnie z art. 563 § 2 k.c przy sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie. Co prawda w piśmie z 12.11.2011 r. pozwana podniosła, iż okoliczność braku oprzyrządowania wag została powodowi zgłoszona niezwłocznie, jednakże okoliczności tej pozwana nie wykazała.

Po pierwsze, w ocenie sądu, w realiach niniejszej sprawy, niezwłoczne zgłoszenie powodowi wad, z uwagi na ich charakter, powinno mieć miejsce już w chwili podpisania umowy, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednim jej zapisie i wskazaniu na czym wady te polegają. Tymczasem, jak już podniesiono wyżej, z umowy jak też z innych dowodów przedstawionych w sprawie nie wynika nawet, aby tak jak twierdzi pozwana, wagi miały być wyposażone w komputery, czytniki i drukarki, skoro w umowie pozwana złożyła oświadczenia że stan techniczny wag jest jej znany i nie wnosi do niego żadnych zastrzeżeń.

Świadek T. G. przyznał, że to on odbierał wagi w imieniu pozwanej, a zatem widział i znał ich stan techniczny. Przywoływane więc przez świadka w zeznaniach twierdzenia o jego rozmowach z osobą o nazwisku J., nie mogą w ocenie sądu stanowić skutecznego zawiadomienia powoda o stwierdzonych wadach. Powód bowiem zaprzeczył aby dotarło do niego jakiekolwiek zgłoszenie wad przez pozwaną, stwierdzając, iż nie był wcześniej informowany o wadach wag, zaś pierwsze kwestionowanie stanu technicznego wag miało miejsce dopiero piśmie pozwanej z dn. 12.11.2011 r. (k-258). Pozwana nie wykazała nawet jaką funkcję w powodowej spółce pełniła osoba o nazwisku J., a w szczególności, że była to osoba uprawniona do przyjmowania w imieniu powoda zgłaszanych reklamacji. Ponadto zeznania św. T. G. w tej części nie zostały poparte jakimkolwiek innym dowodem w sprawie. Dodatkowo, z zeznań św. T. G. wynika, że przedmiotowe wagi miały być rodzajem zabezpieczenia roszczeń pozwanej, że pozwana jak to określił świadek, chciała cokolwiek zabrać od powoda, żeby odzyskać coś ze swoich należności. Dodał, że w związku z tym nie było czasu żeby ściągnąć fachowca do obejrzenia wag, a poza tym, nie było zresztą takiej potrzeby w ocenie pozwanej. (k-371). Nie było też zdaniem świadka potrzeby aby zapoznać się z systemem tych wag, więc świadek się z nim nie zapoznawał.

Tymczasem z treści art. 563 § 2 k.c wynika, że w obrocie między przedsiębiorcami, istnieje obowiązek nie tylko niezwłocznego zawiadomienia sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie ale także obowiązek niezwłocznego zbadania rzeczy, czego jak wynika z zeznań św. T. G. pozwana w ogóle nie uczyniła. Świadek stwierdził ponadto, że to on odebrał faktury wystawione przez powoda z tytułu sprzedaży wag i także po otrzymaniu faktur nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń (k-371). Zeznania te świadczą w ocenie sądu o braku należytej staranności ze strony pozwanej w zbadaniu zakupionych wag, co spowodowało, że pozwana nie wykazała aby o wadach wag zawiadomiła niezwłocznie powoda. Zatem również z tej przyczyny jej zarzut nie mógł być uwzględniony.

Ponadto, zauważyć należy, że w myśl art. 557 k.c sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy.

Jeżeli zatem wadą wag był brak oprzyrządowania w postaci komputerów, czytników i drukarek, stwierdzić należy, że pozwana niewątpliwie wiedziała o tym zarówno w chwili zawarcia umowy, jak i odebrania wag. Ponadto, jak już wielokrotnie podkreślano, pozwana w umowie wyraźnie oświadczyła, że stan techniczny wag w chwili zawarcia umowy był jej znany. W razie zatem, gdy kupujący posiadał wiedzę o konkretnej wadzie, mamy do czynienia z jego dorozumianą zgodą na nabycie towaru niepełnowartościowego, a co za tym idzie – staje się uzasadnione wyłączenie odpowiedzialności sprzedawcy z tego tytułu.

Dodatkowo, zauważyć należy, że pozwana po stwierdzeniu wad nie skorzystała z żadnego uprawnienia z tytułu rękojmi za wady. W myśl bowiem art.560 § 1. k.c jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny.

Jeżeli kupujący żąda obniżenia ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej, obniżenie powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad (§ 3 art. 560 k.c).

W przedmiotowej sprawie pozwana do chwili zamknięcia rozprawy nie złożyła powodowi oświadczenia o odstąpieniu od umowy, pomimo, iż w piśmie z dn. 12.11.2011 r. pozwana wskazała, że w przypadku nieusunięcia wad przez powoda pozwana spółka od umowy odstąpi. Pozwana nigdy też nie złożyła powodowi oświadczenia o żądaniu obniżenia ceny. Dopiero w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła kwestię konieczności ustalenia właściwej ceny wag bez oprzyrządowania, podnosząc jednakże, że okoliczność ta będzie miała istotne znaczenie jedynie dla oceny czy skuteczne było potrącenie przez powoda kwoty 11.709,60 zł.

Ponadto, zgłoszone przez pozwaną wnioski o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego nie zostały zgłoszone na okoliczność o jakiej mowa w art. 560 § 3, tj. ustalenia stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad ale na okoliczność ustalenia rzeczywistej wartości wag oraz oceny czy w sytuacji braku pełnego oprzyrządowania przedmiotowych wag możliwa jest ich właściwa eksploatacja.

W ocenie sądu ustalenie takich okoliczności nie miało znaczenia dla kwestii zasadności roszczenia powoda i przyjętej przez pozwaną linii obrony.

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe okoliczności i dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w trybie art. 233 k.p.c, w ocenie sądu roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c.

O kosztach procesu orzeczono zaś zgodnie z art. 98 k.p.c, w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na koszty powoda (w łącznej kwocie 11.196 zł.) złożyły się zaś : kwoty 1.895 zł. i 5.684 zł. opłaty sądowej od pozwu, kwota 3.600 zł. tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego, określonego zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu -Dz. U nr 163, poz. 1349 , oraz kwota 17 zł. opłaty od pełnomocnictwa.