Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Martyniec

Protokolant: Karolina Szewczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa I. H.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki I. H. kwotę 1 742,35 zł (tysiąc siedemset czterdzieści dwa złotych i trzydzieści pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 22 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 764 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 maja 2014 r. powódka I. H., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 2.922,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 22 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ należący do niej samochód marki K. (...) o numerze rej. (...). Sprawca wypadku posiadał w chwili zdarzenia ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Wskazała, iż wykonanie naprawy powypadkowej pojazdu zleciła zakładowi (...) w K., tj. zakładowi wskazanemu przez stronę pozwaną jako zakład należący do tzw. „ sieci naprawczej (...)”. Podała, iż całkowity koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósł 4.195,62 zł, natomiast koszt związany z najmem pojazdu zastępczego w okresie od dnia 28 marca 2014 r. do 4 kwietnia 2014 r. wyniósł 1.180,80 zł. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce jedynie odszkodowanie w kwocie 2.454,07 zł. Kwota żądana pozwem stanowi różnicę pomiędzy wartością wykonanej naprawy (4.195,62 zł) powiększonej o koszt najmu pojazdu zastępczego, a kwotą odszkodowania wypłaconego z tego tytułu przez stronę pozwaną.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu przyznała, iż ponosi odpowiedzialność za skutki kolizji drogowej z dnia 17 marca 2014 r., jednakże wskazała, iż wypłaciła już powódce tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu kwotę 2.454,07 zł, a kwota ta odzwierciedla faktyczne koszty robocizny i materiałów. Ponadto podniosła, iż uznała najem samochodu za zasadny i wypłaciła powódce kwotę 1.180 zł tytułem zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego.

Pismem z dnia 28 października 2014 r. powódka cofnęła pozew w części dotyczącej kwoty 1.180 zł. Wskazała, iż strona pozwana w dniu 17 października 2014 r., a więc po wytoczeniu powództwa, wypłaciła na jej rzecz tę kwotę tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2015 r. Sąd umorzył postępowanie w części, tj. co do kwoty 1.180 zł wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 17 marca 2014 r. na ulicy (...) we W. doszło do kolizji drogowej. Kierujący samochodem marki T. o numerze rej. (...) uderzył w pojazd marki K. o numerze rej. (...), należący do powódki I. H..

Samochód sprawcy wypadku był w chwili zdarzenia objęty obowiązkowym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Dowód:

-

Akta szkody, a w nich notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym.

Powódka zgłosiła stronie pozwanej fakt powstania szkody w dniu 18 marca 2014 r. Pismem z dnia 10 kwietnia 2014 r. strona pozwana poinformowała powódkę, iż przyznane jej zostało odszkodowanie w kwocie 1.000 zł.

Dowód:

-

Akta szkody, a w nich druk zgłoszenia szkody oraz pismo z dnia 10 kwietnia 2014 r.

W dniu 24 marca 2014 r. powódka zleciła A. P., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Z.H.U. (...) s.c., naprawę pojazdu marki K. o numerze rej. (...). W związku z naprawą powódka poniosła koszty w wysokości 4.195,62 zł.

Dowód:

-

Zlecenie naprawy k. 8;

-

Faktura VAT (...) k. 9;

-

Przesłuchanie powódki protokół elektroniczny k.79.

Na czas naprawy poszkodowana zawarła z A. P., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Z.H.U. (...) s.c., umowę najmu samochodu, której przedmiotem było wynajęcie samochodu marki S. (...) według stawki 120 zł netto za 1 dobę. Najem pojazdu zastępczego trwał 8 dni. Tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wystawiona została faktura VAT nr (...) na kwotę 960 zł netto (1.180,80 zł brutto).

Należność z w/w faktury została przez powódkę w całości uiszczona.

Dowód:

-

Faktura VAT (...) k. 14;

-

Potwierdzenie przelewu k. 15.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2014 r. strona pozwana poinformowała powódkę, iż zostało jej przyznane odszkodowanie w łącznej kwocie 2.454,07 zł.

Dowód:

-

Pismo z dnia 18 kwietnia 2014 r. k. 16.

Pismem z dnia 17 października 2014 r. strona pozwana poinformowała pozwaną, iż zostało jej przyznane odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.180 zł.

Kwota ta została przelana na rachunek bankowy pełnomocnika powódki w dniu 17 października 2014 r.

Dowód:

-

Pismo z dnia 17 października 2014 r. k. 70;

-

Potwierdzenie przelewu k. 71.

Samochód marki K. o numerze rej. (...), należący do powódki został wyprodukowany w 2008 r. Powódka jest jego pierwszym właścicielem. Samochód przed kolizją z dnia 17 marca 2014 r. nie był wcześniej uszkodzony, dokonywane były tylko drobne naprawy silnika. W wyniku kolizji uszkodzeniu uległ reflektor lewy oraz lewy błotnik. Części te zostały wymienione przy użyciu oryginalnych części zamiennych.

Dowód:

-

Przesłuchanie powódki protokół elektroniczny k.79;

-

Książka gwarancyjna k. 85-91.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Fakt powstania szkody w pojeździe marki K. o numerze rejestracyjnym (...), jak również odpowiedzialność strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. co do zasady nie były w sprawie sporne. Również zakres prac koniecznych do przywrócenia pojazdu do daty sprzed kolizji drogowej nie był kwestionowany.

Poza sporem pozostawał także fakt, iż powódka dokonała naprawy pojazdu, ponosząc z tego tytułu koszty w wysokości 4.195,62 zł. Bezsporną pozostawała również kwestia, iż strona pozwana wypłaciła odszkodowanie z tego tytułu w wysokości 2.454,07 zł.

Okoliczności powyższe wynikają z załączonych przez strony dokumentów tj. ze zlecenia naprawy oraz faktury VAT nr (...), przy czym Sąd uznał te dokumenty za podstawę poczynionych w sprawie ustaleń, przede wszystkim ze względu na to, że nie były one w ogóle przez stronę pozwaną kwestionowane, zarówno co do ich formy, jak i treści i nie ma w niniejszej sprawie okoliczności, na podstawie których należałoby podważać ich wiarygodność.

W pierwszej kolejności wskazać należało, że szkoda w pojeździe poszkodowanej podlegała likwidacji w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej /oc/ i to oznacza, że pozwany ubezpieczyciel zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów związanych z przywróceniem pojazdu do stanu poprzedniego. Jak zaś wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie strona pozwana zweryfikowała fakturę VAT przedstawioną przez powódkę pomniejszając przyznane odszkodowanie o dochodzoną pozwem kwotę.

Sąd Rejonowy rozpoznając sprawę uznał na podstawie przedstawionych przez powódkę dokumentów, w tym także w oparciu o fakturę Vat nr (...), że zarzuty strony pozwanej nie niweczą żądania zawartego w pozwie.

Zgodnie z zawartą umową odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel gwarantuje naprawienie szkody. W myśl art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.), a wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 363 k.c.

Z ustaleń dokonanych przez Sąd wynika, że między stronami nie istniał spór co do samej zasadności naprawy pojazdu i jej zakresu, a ubezpieczyciel zakwestionował koszt robocizny i części zamiennych, uznając go za zawyżony.

Poszkodowana dokonała naprawy pojazdu u wybranego przez siebie podmiotu, za którą to naprawę zapłaciła i ubezpieczycielowi została przedstawiona faktura określająca koszt dokonanej naprawy. W ocenie Sądu, stanowisko strony pozwanej (jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej), która weryfikowała kwotę wynikającą z faktury VAT nr (...), przyjmując ustalone przez siebie stawki za robociznę oraz części zamienne, nie jest zasadne. Jest tak dlatego, że wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Do rozstrzygnięcia o odszkodowaniu ubezpieczeniowym przy ubezpieczaniu OC koniecznym jest sięgnięcie do ogólnych reguł Kodeksu cywilnego odnoszących się do zakresu odszkodowania, w szczególności do przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c. Reguły te nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. W doktrynie i orzecznictwie sądów nie budzi wątpliwości, że koszty i wydatki poniesione w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę mogą być uznane za jedną z postaci szkody rzeczywistej. Podkreśla się, że pojęcie szkody obejmuje w szczególności wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę. Objęcie pojęciem szkody kosztów i wydatków poniesionych w następstwie zdarzenia wywołanego szkodą wynika z kompensacyjnego charakteru odszkodowania.

W świetle powyższych okoliczności Sąd rozpoznający niniejszą sprawę uznał, iż o wysokości należnego odszkodowania nie przesądza wysokość ryczałtów stosowanych przez ubezpieczyciela, lecz wartość rzeczywista poniesionej przez poszkodowanego szkody, udokumentowana rachunkami.

Sens zarzutu strony pozwanej sprowadza się w istocie do zagadnienia prawnego, które pojawiło się już w dorobku orzeczniczym Sądu Najwyższego, tj. uchwale Sądu Najwyższego z dnia 13.06.2003r. III CZP 32/03 (OSNC rok 2004, Nr 4, poz. 51. Biul.SN 2003/6/4, Wokanda 2003/7-8/5, Prok.i Pr. 2003/12/34, M.Prawn. 2004/2/81).

W rozpoznawanej sprawie poszkodowana dokonała naprawy pojazdu w wybranym przez siebie warsztacie naprawczym. Podmiot ten dokonał naprawy pojazdu, wyceniając jej koszt na kwotę 4.195,62 zł, a powódka ten koszt poniosła. Na tle powołanej wyżej uchwały SN z dnia 13.06.2003 r. nie budzi wątpliwości, iż poszkodowanej przysługuje wybór odpowiedniej firmy w tym zakresie. Co więcej nie budzi również wątpliwości, iż firmy mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych usług, co jest typową cechą gospodarki wolnorynkowej. Zgodnie jednak z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany będzie mógł domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (ubezpieczyciela) odszkodowania obejmującego poniesione koszty, jeżeli zostały poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego. Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego podmiot trudniący się naprawą pojazdów. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług na rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego podmiotu, w którym dokona naprawy pojazdu, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten podmiot. Przyjęcie cen przeciętnych (niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana) dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, nie kompensowałoby w konsekwencji poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w firmie wybranej przez poszkodowanego były wyższe niż ustalone w określony sposób ceny przeciętne. Jak jednocześnie podkreślił SN w w/w uchwale, standardowo opracowane informacje dotyczące ustalenia wysokości kosztów nie mają żadnego znaczenia w sferze określenia kryteriów wysokości należnego odszkodowania ubezpieczeniowego. Co najwyżej mogą tylko informować poszkodowanego o stosowanych na rynku lokalnym cenach.

Ponadto, jeżeli strona pozwana uważa, że dokonana naprawa doprowadziła do wzbogacenia powódki, tj. do wzrostu wartości samochodu, to powinna tę okoliczność wykazać (tak też SN w uchwale z dnia 12.04.2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112).

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powódki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powódki.

Reasumując, stwierdzić należy, iż strona pozwana, jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej obowiązana jest w całości zapłacić sumę pieniężną odpowiadającą wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody, tj. szkody rzeczywistej. Oznacza to obowiązek wypłaty odszkodowania, według rzeczywiście doznanego uszczerbku w majątku poszkodowanego, a nie według ryczałtów odgórnie stosowanych przez ubezpieczyciela. Skoro więc koszt naprawy samochodu wyniósł łącznie 4.195,62 zł brutto, ubezpieczyciel ma obowiązek ten koszt pokryć, taką bowiem rynkową cenę zastosował podmiot działający na rynku lokalnym.

Biorąc powyższe pod rozwagę, na mocy powołanych wcześniej przepisów prawa Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie w przedmiocie odsetek ustawowych wynika z treści art. 359 k.c. które to zostały zasądzone zgodnie z żądaniem powódki od dnia 22 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd wydał na podstawie przepisu art. 98 k.p.c., obciążając stronę pozwaną obowiązkiem zwrotu wszystkich kosztów procesu w kwocie 764 zł, na które składają się: kwota 147 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. - Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) i kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Wskazać przy tym należy, iż Sąd uznał stronę pozwaną za stronę przegrywającą proces w całości, pomimo, iż powódka cofnęła pozew w części dotyczącej kwoty 1.180 zł, z uwagi na fakt, iż zaspokoiła roszczenie powódki wymagalne już w chwili wytoczenia powództwa, dopiero po dacie wniesienia pozwu do Sądu.