Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 16 kwietnia 2015 roku około godziny 14.55 W. S. (1) kierował samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) jadąc drogą numer (...) w miejscowości Z.. Funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji – post. K. O. oraz asp. G. K. pełniąc służbę w patrolu zmotoryzowanym zostali skierowani przez policjanta dyżurnego na ulice (...). Na wysokości ulicy (...) 25 przy użyciu sygnału świetlnego zatrzymali samochód marki M. (...) o nr rej. (...). W. S. (1) wysiadł z samochodu. Funkcjonariusze patrolu ponieważ była od niego wyczuwalna woń alkoholu, postanowili poddać W. S. (2) badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie przeprowadzone urządzeniem typu Alkometr (...) wykazało u W. S. (1) w I pomiarze – 0,97 mg/l w II pomiarze – 0,93 mg/l, zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony W. S. (1) ma 41 lata. Jest żonaty, ma dwoje pełnoletnich dzieci. Jest rolnikiem. Oskarżony w przeszłości był karany sądownie. ( k. 19- 19v, dane o karalności k. 22-23)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego W. S. (1) (k.19-20), zeznań świadka K. O. (k.5-6), notatki (k.1),protokołu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania (k. 3-4) oraz karty karnej (k.22-23)

Oskarżony W. S. (1) na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że bardzo żałuje tego co się stało. Podał, iż wcześniej wypił około pół litra wódki i postanowił wrócić do domu Ponadto wniósł o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 1500 zł (k. 20).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego W. S. (1), w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zasługują na wiarę. Są one bowiem zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami K. O., jak również z protokołem badania stanu trzeźwości. Sąd Rejonowy dał również wiarę przyznaniu się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu. W sprawie niniejszej brak jest rzeczywistych i uzasadnionych powodów, dla których miałby sam siebie fałszywie oskarżać.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka K. O. (k.5-6) który jasno, spójnie i szczegółowo opisał przebieg przeprowadzonej kontroli drogowej, opisał okoliczności czynu będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Zeznania świadka nadto są zgodne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a zwłaszcza z protokołem badania stanu trzeźwości oraz wyjaśnieniami oskarżonego. Pokreślić należy, że świadek jest funkcjonariuszem Policji, a więc wykonują zawód zaufania publicznego, jest dla oskarżonego osobą obca i nie ma żadnych powodów, by go pomawiać.

Autentyczność ani też prawdziwość wskazanych wyżej dowodów nieosobowych nie była podważana przez żadną ze stron. Mają one charakter urzędowy, bądź w należytej formie dokumentują dokonywane czynności procesowe. Wszystkie one zyskały uznanie Sądu nie budząc jego wątpliwości zarówno co do swej treści jak i zastrzeżeń co do formy. Dlatego też Sąd oparł się na nich w swoich ustaleniach.

Mając powyższe na względzie, Sąd doszedł do przekonania, iż w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wina oskarżonego, jak i kwalifikacja prawna przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Warunkiem odpowiedzialności z tego przepisu jest prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się w tym czasie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym.

Do oceny, czy oskarżony znajdował się w momencie prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości, należy odwołać się do treści art. 115 § 16 kk. Po porównaniu wyników badania na zawartość alkoholu w organizmie W. S. (1) z powołanym przepisem, nie ulega wątpliwości, że również i to znamię przestępstwa zostało wypełnione. Dowodem, którego nie sposób w danej sytuacji podważyć, jest badanie na zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu, dokonane przez funkcjonariuszy Policji. Przedmiotowe badania wykazały, że zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przekraczała wartość dopuszczoną w art. 115 § 16 kk. Nie ma więc żadnych wątpliwości, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Do przyjęcia odpowiedzialności oskarżonego za zarzucony mu występek niezbędnym jest ponadto odniesienie się do strony podmiotowej przestępstwa. Przestępstwo określone w art.178a kk można popełnić jedynie umyślnie. Całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności przyznanie oskarżonego, że przed zatrzymaniem spożywał alkohol oraz dość znaczna ilość alkoholu w jego organizmie, musi prowadzić do jednoznacznego wniosku, że przestępstwo popełnione zostało umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony musiał mieć świadomość, że kierując samochodem znajduje się w stanie nietrzeźwości.

W niniejszej sprawie prokurator wystąpił z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 1500 zł

Sąd uznając, iż okoliczności popełnienia przestępstwa oraz wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, postawa oskarżonego – przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu wskazuje że cele postępowania karnego zostaną osiągnięte. Ponadto w ocenie Sądu kara w uzgodnionym wymiarze jest zgodna z dyrektywami określonymi w art. 53 kk i 54 kk i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stanowi wypadkową wziętych pod uwagę zarówno okoliczności obciążających, jak i łagodzących.

Czyn oskarżonego cechowała dość duża społeczna szkodliwość, jeśli zważy się na miejsce popełnienia czynu oraz stężenie alkoholu we krwi oskarżonego.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia fakt uprzedniej karalności . W poczet okoliczności obciążających należy zaliczyć stosunkowo znaczne (aczkolwiek nie w stopniu rażącym) stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego, co z kolei rzutuje na realność spowodowanego przez niego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, poprzez rzeczywiste obniżenie sprawności psychomotorycznej.

Zdaniem Sądu kara trzech miesięcy pozbawienia wolności będzie karą sprawiedliwą, uwzględniwszy zarówno cele kary jakie mają być osiągnięte wobec sprawcy, oraz biorąc pod uwagę prewencję ogólną.

Stosownie do treści art. 4 § 1kk j eżeli w czasie orzekania obowiązuje inna ustawa niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się nowa ustawę, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

W ocenie Sądu dla oskarżonego najbardziej korzystną jest ustawa karna w brzmieniu obowiązująca w dniu popełnienia przestępstwa to jest w dniu 16 kwietnia 2015 roku.

W świetle powyższego kierując się zasadą wyrażona w cytowanym przepisie niezbędnym było warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary 3 miesięcy pozbawienia wolności. Należało mieć w tym zakresie na uwadze treść art. 58 § 1 kk, który ustanawia dyrektywę pierwszeństwa kar wolnościowych nad izolacyjnymi, zezwalając Sądowi na orzeczenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat powinna spełnić cele ukarania, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Określony w wyroku okres próby będzie wystarczającym dla weryfikacji i oceny zachowania oskarżonego. Zdaniem Sądu określony okres próby (wraz z orzeczonym okresem zakazu prowadzenia pojazdów) będzie również wystarczający dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Powołane powyżej okoliczności wskazują, że pobyt oskarżonego w warunkach izolacji więziennej, mógłby przynieść skutki odwrotne od zamierzonych, przy uwzględnieniu celów, jakie kara ma odnieść w stosunku do sprawcy przy kształtowaniu prawidłowych postaw życiowych.

Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Pamiętać należy, iż art. 42 §2 kk nakłada na Sąd obowiązek nałożenia przedmiotowego środka karnego w razie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w sytuacji gdy sprawca znajdował się w stanie nietrzeźwości, natomiast dolna i górna granica czasu trwania tego środka określona została w art. 43 § 1 kk w związku z art. 4 § 1kk (od 1 roku do 10 lat). W ocenie Sądu okres zakazu prowadzenia pojazdów oznaczony na 3 lat, spełni swoje zadanie dodatkowej uciążliwości w stosunku do oskarżonego, jak również na odpowiedni czas wyłączy go z grona aktywnych kierowców.

Ponadto w oparciu o treść art. 49 § 2 kk związku z art. 4 § 1kk orzekł świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnego. W ocenie Sądu który przychylił się do wniosku prokuratora zawartego w akcie oskarżenia, orzeczenie świadczenia pieniężnego we wskazanej tam kwocie 1500 zł jest adekwatne i proporcjonalne do stopnia winy oskarżonego nadto pomoże w wyrównaniu i zatarciu negatywnych zachowań jakich dokonał oskarżony. Podkreślić zatem należy , iż kwota świadczenia pieniężnego w wysokości 5000 zł w treści wyroku został zamieszczona omyłkowo.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwalniając oskarżonego z obowiązku ich ponoszenia, uwzględniając jego trudną sytuację materialną.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Z/. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć Prokuraturze (...)