Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 23-06-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Morawska

Protokolant: Łukasz Olejnik

po rozpoznaniu w dniu 23-06-2015 r. w Koninie

odwołania M. C.

od decyzji: Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 23-02-2015 znak: (...)

w sprawie: M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

świadczenia rehabilitacyjne

zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 23-02-2015 w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się M. C. prawo do zasiłku rehabilitacyjnego od 01-02-2015 do 28-02-2015

/-/SSR Ewa Morawska

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.02.2015 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. odmówił odwołującemu się M. C. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 10.02.2015 r. Zespół (...)/ZUS w P. Wydział Zasiłków Inspektorat w K. udał się do Sklepu (...) w K., tj. miejsca prowadzenia przez odwołującego działalności gospodarczej, w celu przeprowadzenia kontroli prawidłowości wykorzystywania przez odwołującego świadczenia rehabilitacyjnego. W trakcie kontroli zastano w sklepie odwołującego. Ustalono, że pobyt odwołującego w sklepie i wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem zakładu, takich jak nadzór nad pracownikami, wydawanie i przyjmowanie materiałów jest wykorzystywaniem świadczenia rehabilitacyjnego w sposób niezgodny z celem tego świadczenia. Odwołujący się M. C. złożył w wyznaczonym trybie i terminie odwołanie, w którym wskazał, że faktycznie przebywał w dniu 10.02.2015 r. w prowadzonym przez niego sklepie przy ul. (...) w K.. Znajdował się na zapleczu sklepu, ale nie wykonywał żadnych czynności biurowych. Nie prowadził sprzedaży towaru. Odwołujący wyjaśnił, że do sklepu przyjechał jedynie po to, by zabrać ze sobą znajdujące się w chłodni sklepu mięso, które zamierzał spożyć tego dnia na obiad. W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa sądowego wg norm przepisanych. Powołano się na argumenty takie same, jak w uzasadnieniu w/w decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący prowadzi własną działalność gospodarczą, tj. sklep mięsny przy ul. (...) w K.. W okresie od 06.11.2014 r. pobierał świadczenie rehabilitacyjne. W dniu 10.02.2015 r. około godz. 09:40 Zespół (...)/ZUS w P. Wydział Zasiłków Inspektorat w K. udał się w/w sklepu celem przeprowadzenia kontroli prawidłowości wykorzystywania przez odwołującego świadczenia rehabilitacyjnego. Podczas kontroli na zapleczu zastano odwołującego, który miał na rękach założone rękawiczki ochronne foliowe. Na znajdującym się na zapleczu biurku leżały porozkładane faktury, kalkulator i stacjonarny telefon. Podczas nieobecności odwołującego pracownicy zajmowali się rozliczaniem faktur. Robili to wtedy, kiedy mieli chwilę wolnego czasu i dlatego faktury leżało porozkładane na zapleczu. W okresie od maja 2014 r. do marca 2015 r. odwołujący zatrudnił na podstawie umowy zlecenia zaopatrzeniowca- P. W.. Do jego obowiązków należało przeniesienie towaru do chłodni. Taką też czynność samodzielnie- bez pomocy odwołującego wykonywał w dniu 10.02.2015 r. około godz. 10:00. Uprzednio, tj. przed przebywaniem na zwolnieniu lekarskim towar do sklepu przywoził odwołujący. Podczas nieobecności odwołującego utarg był przyjmowany przez jego żonę. W dniu kontroli odwołujący nie wydawał swoim pracownikom żadnych poleceń, nie podpisywał faktur. Przyjechał do sklepu w celu zabrania mięsa z chłodni dla własnych celów konsumpcyjnych. Sytuacja taka miała miejsce średnio 2 razy w tygodniu. Odwołujący wpadał też do sklepu na herbatę. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ZUS, zeznań świadków P. W. i M. K.. Sąd nie miał powodu, by odmówić zeznaniom świadków wiarygodności ze względu na ich spójność, szczerość.

Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, bowiem autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie kwestionowały strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2005r., Nr 31, poz. 267z późn. zm.), ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Zgodnie z art. 22 cytowanej ustawy przepis ten stosuje się odpowiednio do świadczenia rehabilitacyjnego. Zdaniem Sądu w okresie 01.02.2015 r. do 28.02.2015 r. odwołujący M. C. nie wykorzystywał świadczenia rehabilitacyjnego w sposób niezgodny z jego celem w rozumieniu przesłanki art. 17 ust. 1 cytowanej ustawy. Jak podnosi się w orzecznictwie wykonywanie pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa polega na podjęciu działań stanowiących realizację obowiązków pracowniczych lub wynikających z innego stosunku prawnego obejmującego świadczenie pracy. Pracami takimi (w przypadku prowadzenia działalności pozarolniczej) będzie wykonywanie konkretnych czynności związanych wprost z działalnością gospodarczą, w tym nadzór nad zatrudnionymi pracownikami, obsługa klientów, przyjmowanie i wydawanie materiałów. Nie stanowi więc takiej pracy zarobkowej, uzyskiwanie w trakcie korzystania ze zwolnienia lekarskiego dochodów, niepołączonych z osobistym świadczeniem pracy, np. podpisywanie w trakcie zwolnienia lekarskiego dokumentów finansowych, sporządzonych przez inną osobę oraz formalnoprawne tylko prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, jeśli osoba ją prowadząca jest równocześnie pracodawcą i wyłącznie w zakresie jej obowiązków leży nadzór nad działalnością firmy (Wyrok SN z dnia 04.04.2012 r., II UK 186/11, LEX nr 1216851). Z kolei w wyroku z dnia 03.03.2010 r., III UK 71/09, LEX nr 585848 wskazano, że możliwość uznania, że nie dochodzi do utraty prawa do zasiłku chorobowego, w przypadku aktywności zmierzającej do osiągnięcia zarobku w czasie pobierania tego zasiłku, występuje tylko wówczas, gdy ma ona charakter incydentalny i wymuszony okolicznościami. Z akt niniejszej sprawy wynika, że odwołujący w dniu kontroli wprawdzie znajdował się w miejscu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ale nie wykonywał w jej ramach żadnych czynności. Jak wynika z zeznań świadków zdarzało się, że po prostu przyjeżdżał po zakupy spożywcze, w drodze z zabiegów rehabilitacyjnych. Zanim stał się niezdolny do pracy sam przywoził towar, codziennie zamykał sklep i przyjmował utarg. Tymczasem w okresie niezdolności do pracy utarg przyjmowała żona, zatrudnił zaopatrzeniowca P. W., a rozliczanie faktur przejęli pracownicy odwołującego. Tym samym nie można uznać w świetle w/w stanu faktycznego i poglądów orzecznictwa, że odwołujący wykorzystywał świadczenie rehabilitacyjne w sposób nieprawidłowy.

W związku z powyższymi ustaleniami oraz poczynioną przez Sąd analizą prawną stanu faktycznego niniejszej sprawy na podstawie (...) § 2 kpc zmieniono zaskarżoną decyzję z dnia 23.02.2015 r. w ten sposób, że przyznano odwołującemu się M. C. prawo do zasiłku rehabilitacyjnego od 01.02.2015 r. do 28.02.2015 r.

SSR EWA MORAWSKA