Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko J. D.

o zapłatę 762,75 zł

I zasądza od pozwanego J. D. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 762,75 zł ( siedemset sześćdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt pięć groszy ) z tym, że:

- kwotę 403,50 zł ( czterysta trzy złote pięćdziesiąt groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 23 września 2014 r. do dnia zapłaty;

- kwotę 359,25 zł ( trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia pięć groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od pozwanego J. D. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 227,00 zł ( dwieście dwadzieścia siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 197,00 zł ( sto dziewięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 363/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 lutego 2015 r., wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. D. na swoją rzecz kwoty 782,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 września 2014 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Pozwany J. D. nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach – 28 listopada 2006 r., 29 grudnia 2006 r. i 19 stycznia 2007 r. J. D. poruszał się środkami komunikacji kolejowej ze stacji (...) do stacji (...). Na skutek kontroli biletowej przeprowadzonej na wysokości stacji (...), (...) i (...) przez pracowników (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. legitymujących się odpowiednio identyfikatorami – (...), (...) i (...) stwierdzono, że podróżnik nie posiada dokumentów uprawniających go do przewozów. Kontrolerzy spisali jego dane na 3 protokołach kontroli nr – (...), (...) i (...), stanowiących jednocześnie wezwania do zapłaty. Zgodnie z treścią wezwań podróżujący J. D. zobowiązany był do trzykrotnego uiszczenia kwoty w wysokości 134,50 zł na którą składały się - 14,50 zł opłaty taryfowej za przejazd oraz 120,00 zł opłaty dodatkowej w terminie 14 dni. Ponadto wezwanie zawierało pouczenie, iż w razie uregulowania należności w terminie 7 dni od daty przejazdu ( nie wliczając dnia wystawienia wezwania ) opłata dodatkowa ulegnie obniżeniu o 30% i wraz z opłatą taryfową za przejazd należność do zapłaty wyniesie 98,50 zł. Protokoły kontroli zostały pokwitowane przez podróżującego J. D. własnoręcznym podpisem ( dowód: poświadczone kserokopie protokołów kontroli k. 24-26 )

J. D. nie uregulował należności wynikających z wezwań do zapłaty ( bezsporne ).

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w dniu 22 września 2014 r. zbył wierzytelność na rzecz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ( dowód: poświadczona kserokopia umowy przelewu wierzytelności wraz z załącznikami k. 19-23 ).

J. D. nie uregulował w/w należności. W związku z powyższym (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. skapitalizował odsetki ustawowe od należności głównej w kwocie 403,50 zł według stanu na dzień 22 września 2014 r. i naliczył z tego tytułu kwotę 359,25 zł ( bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu.

Pozwany prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy, do chwili jej zamknięcia nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie co do zasady.

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. domagał się zasądzenia od pozwanego J. D. kwoty stanowiącej równowartość nieuiszczonego przez niego wynagrodzenia za 3-krotny przejazd transportem kolejowym na trasie (...) bez dokumentów uprawniających go do przewozów ( brak biletów ), powiększonej o skapitalizowane odsetki ustawowe. Źródłem roszczenia powoda są więc umowy przewozu, zawarte każdorazowo w dniach przejazdu, tj. 28 listopada 2006 r., 29 grudnia 2006 r. i 19 stycznia 2007 r. przez pozwanego J. D. z pierwotnym wierzycielem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Zgodnie z art. 774 kc przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Wobec nie wywiązania się przez pozwanego J. D. z warunków zawartych umów przewozu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umową z dnia 22 września 2014 r. Zgodnie z art. 509 § 1 i 2 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Pozwany J. D. do chwili wytoczenia powództwa nie zapłacił należności wynikających z umów przewozu zawartych z pierwotnym wierzycielem. W związku z powyższym Sąd uwzględnił powództwo zgodnie z żądaniem pozwu, z zastrzeżeniem w zakresie zasądzenia odsetek ustawowych, o czym poniżej.

Zgodnie z art. 481 § 1 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Paragraf 2 tegoż artykułu stanowi, że Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe . (…)

Natomiast zgodnie z art. 359 § 1 kc, odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Paragraf § 2 tegoż przepisu stanowi natomiast, że Jeżeli wysokość odsetek nie jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe.

W niniejszej sprawie podczas zawierania umów strony ustaliły jedynie termin zapłaty, natomiast nie ustaliły stopy odsetek za opóźnienie, zatem zgodnie z w/w przepisami powodowi za zwłokę w uiszczeniu wynagrodzenia za przejazd należą się odsetki ustawowe.

Stosownie do art. 482 § 1 kc, od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

W niniejszej sprawie powód skapitalizował odsetki ustawowe w łącznej wysokości 359,25 zł na dzień zawarcia umowy przelewu wierzytelności, tj. 22 września 2014 r., natomiast wnosił o ich zasądzenie wraz z kwotą kapitału od dnia następnego po dniu zawarcia tej umowy, tj. od dnia 23 września 2014 r. Sąd nie mógł uwzględnić żądania powoda w takim zakresie, z uwagi na zasadę anatocyzmu zawartą w wyżej cytowanym art. 482 § 1 kc.

Uwzględniając powyższe argumenty, Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 762,75 zł z tym, że:

- kwotę 403,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23 września 2014 r. ( dzień następny po dniu zawarcia umowy przelewu wierzytelności ) do dnia zapłaty oraz

- kwotę 359,25 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 lutego 2015 r. ( dzień wytoczenia powództwa w elektronicznym postepowaniu upominawczym ) do dnia zapłaty. Natomiast w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł w pkt II wyroku.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd oparł się o zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania określoną w art. 100 zd. 2 kpc., uznając za zasadne obciążenie pozwanego zwrotem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w całości, o czym orzekł w pkt III wyroku. Na koszty złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 30,00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, w kwocie 197,00 zł. Koszty zastępstwa procesowego zostały ustalone stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Ze względu na spełnienie pozytywnych przesłanek art. 339 § 1 kpc niniejszy wyrok jest wyrokiem zaocznym. Natomiast z uwagi na spełnienie przesłanki art. 333 § 1 pkt 3 kpc Sąd z urzędu wyrokowi w pkt I nadał rygor natychmiastowej wykonalności ( pkt IV wyroku ).

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.