Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Tomasz Pawlik

Sędziowie: SO Magdalena Balion-Hajduk (spr.)

SR (del.) Roman Troll

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z wniosku Starosty (...)

z udziałem M. K.

o orzeczenie przepadku pojazdu

na skutek apelacji kuratora uczestniczki postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt II Ns 245/13

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  przyznać kuratorowi nieznanej z miejsca pobytu uczestniczki postępowania adwokatowi S. D. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 73,80 (siedemdziesiąt trzy 80/100) złote w tym kwotę 13,80 (trzynaście 80/100) złotych podatku od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora.

SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Pawlik SSO Magdalena Balion-Hajduk

Sygn. III Ca 1191/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 marca 2014 roku Sąd Rejonowy w Rybniku orzekł przepadek na rzecz Powiatu (...) samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...), nr podwozia VIN (...) , rok produkcji 1994, stanowiącego własność M. K. oraz zasądził od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy koszty postępowania.

Sąd Rejonowy wskazał, że w dniu 17 grudnia 2011r. Komenda Miejska Policji w R. wydała dyspozycję usunięcia z drogi w miejscowości Ś. wyżej wskazanego samochodu, ponieważ kierująca była w stanie nietrzeźwości. Samochód został usunięty na parking strzeżony. Pismem z dnia 17 grudnia 2011r. Komenda Miejska Policji w R. zawiadomiła uczestniczkę o usunięciu pojazdu i pouczyła o skutkach jego nieodebrania. Uczestniczka wezwanie to odebrała osobiście. Pismem z dnia 20 marca 2012r. Komenda Miejska Policji w R. poinformowała Starostę (...), że uczestniczka nie odebrała pojazdu, który jest na parkingu strzeżonym, w związku z czym Starosta wezwał ją do odbioru samochodu pismem z dnia 27 marca 2012r. Pismo to nie zostało doręczone, zwrócono je z adnotacją, że adresat wyprowadził się.

Starosta podjął szereg czynności, aby ustalić miejsce zamieszkania uczestniczki, jednak bezskutecznie. Zwrócił się do Centrum Personalizacji dokumentów MSW, gdzie ustalono że uczestniczka wymeldowała się z dotychczasowego adresu w dniu 9 marca 2012r., zaś w Wydziale Spraw Obywatelskich UM R. ustalono, że uczestniczka nie posiada miejsca zameldowania ani na pobyt stały ani na pobyt czasowy.

Sąd Rejonowy wobec powyższego na podstawie art. 130a ust.10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym uznał, że zostały spełnione przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku. Uczestniczka została prawidłowo zawiadomiona o usunięciu pojazdu z drogi, poinformowana o skutkach nieodebrania pojazdu we wskazanym terminie.

Kurator ustanowiony w sprawie dla nieznanej z miejsca pobytu uczestniczki postępowania w apelacji zarzucił naruszenie art. 130a ust. 10 i 10e ustawy prawo o ruchu drogowym przez błędne uznanie, że właściciel pojazdu został prawidłowo zawiadomiony o skutkach nieodebrania pojazdu oraz, że z okoliczności sprawy wynika, że orzeczenie przepadku może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, brak rozpoznania istoty sprawy tj. ustalenia czy usunięcie pojazdu było zasadne.

Skarżący wniósł o zmianę postanowienia przez oddalenie wniosku i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia sądu pierwszej instancji jak również podstawę prawną tego rozstrzygnięcia i unikając zbędnych powtórzeń, przyjmuje je za własne. Zarzuty apelacji są chybione. Z przedłożonych do akt sprawy dokumentów wynika, że uczestniczka – właścicielka pojazdu osobiście odebrała zawiadomienie K. w R. o usunięciu pojazdu z drogi wraz z pouczeniem o skutkach nieodebrania pojazdu w terminie 3 miesięcy. W zawiadomieniu wskazano także, że przyczynami usunięcia pojazdu było to, że pojazd stał w miejscu zabronionym i utrudniał ruch, zagrażał bezpieczeństwu w ruchu drogowym oraz że kierujący pojazdem znajdował się w stanie nietrzeźwości i nie ma możliwości zabezpieczenia pojazdu w inny sposób. Także za skuteczne należało uznać wezwanie Starosty (...) do odbioru samochodu z dnia 27 marca 2012r., które zostało prawidłowo doręczone poprzez dwukrotne awizo. Zostały spełnione zatem wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności ustalono że usunięcie pojazdu było zasadne a w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru dołożono należytej staranności. W takim stanie faktycznym nie można także uznać, że orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze orzekł jak w sentencji na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.