Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Joanna Sienicka

Protokolant –sekr. sąd. A. O.

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniach 28 maja 2015, 26 czerwca 2015 i 29 września 2015r. r., sprawy

Z. Z.

s. A. i J. z domu B.

ur. (...) w D.

obwinionego o to, że:

w dniu 17 marca 2015r. o godzinie 13:55 na drodze (...) pomiędzy miejscowościami P.-G. kierując samochodem osobowym marki C. (...) o nr rej. (...) w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania nie zachował bezpiecznego odstępu od pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego zderzył się z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86§1 kw w zw. z art. 24 ust 2 ustawy prawo o ruchu drogowym

ORZEKA

I.  obwinionego Z. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24 ust 2 ustawy prawo o ruchu drogowym skazuje go, wymierzając na podstawie art. 86§1 kw karę grzywny w wymiarze 200 (dwieście) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw, art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego wydatkami związanymi z wydaniem opinii przez biegłego w kwocie 735,31 (siedemset trzydzieści pięć 31/100), zwalnia obwinionego od zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty.

Sygn. akt IX W 1758/15

UZASADNIENIE

Obwiniony Z. Z. mieszka w G., jest właścicielem gospodarstwa rolnego(...), utrzymuje się z renty (...).

W dniu 17 marca 2015r. o godzinie 13:55 obwiniony jechał od strony P. samochodem osobowym marki C. (...) o nr rej. (...) drogą nr (...) pomiędzy miejscowościami P.-G. . Przed nim poruszał się pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), którym kierował W. B.. Obwiniony podjął manewr wyprzedzania poprzedzającego go pojazdu . W trakcie wykonywania manewru wyprzedzania zjechał w prawo , nie zachował bezpiecznego odstępu od samochodu F. (...) w wyniku czego zderzył się z tym pojazdem. Doszło do bezpośredniego kontaktu boku prawego C. w jego części środkowej z bokiem lewym F. -w jego części przedniej.

Droga na której doszło do zdarzenia jest drogą (...) o oznaczeniu nr (...) . Na odcinku P.-G. jest jednojezdniowa i dwukierunkowa , o dopuszczalnej prędkości 90km/h, o nawierzchni szutrowej, szerokości 3,7m z poboczami nieutwardzonymi, na których znajdują się pieńki po ściętych drzewach.

W dniu zdarzeniu nawierzchnia drogi była sucha, widoczność dobra, temperatura dodatnia.

Na miejsce zdarzenia wezwana została policja . Przybył patrol w składzie (...) . Wykonali zdjęcia , szkic miejsca zdarzenia , ujawnili uszkodzenia w obu pojazdach( k 4v)

(d. notatka k 4, szkic k 5, karta zdarzenia k 6, zdjęcia k 19- 29, 42, 43-55, pismo k 39, zeznania W. B. k 30v, 7v , B. T. k 56-56v, R. M. k 56v, wyjaśnienia obwinionego k 30-30v, opinia biegłego k 58-75)

Obwiniony Z. Z. nie przyznał siędo popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż jechał droga przez las. Przed nim poruszał się bardzo powoli samochód F. po prawej stronie drogi. Zaczął go wyprzedzać. Widział jak kierowca F. rozmawia przez telefon komórkowy. F. zaczął gwałtownie skręcać w lewo. Widząc to zatrąbił i hamował . F. zawadził jego pojazd- środek pojazdu , swoją lewą stroną –przednią . Manewr kierowcy F. doprowadził do zderzenia.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, uznając je za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Twierdzenia obwinionego pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego i opinią biegłego.

Z zeznań W. B. wynika, iż do zderzenia doszło podczas wykonywania przez obwinionego wyprzedania jego pojazdu na drodze gruntowej biegnącej przez las. Aby wykonać ten manewr obwiniony musiał wjechać na pobocze. Po obu stronach drogi znajdowały się pozostałości po wyciętych drzewach. Pokrzywdzony zeznał, iż jechał po prawej stronie drogi , nie rozmawiał przez telefon i nie odbijał w lewo. Obwiniony wyprzedzając go nie mógł zmieścić się na drodze . Aby ominąć pieniek po ściętym drzewie znajdujący się na łuku drogi obwiniony zjechał w prawo i najechał na jego samochód.

B. T. (2) i R. M. (2) zeznali, iż w rejonie miejsca zdarzenia po obu stronach drogi znajdowały się pnie wyciętych drzew . Kierujący samochodem C. (...) wykonywał wyprzedzania w rejonie łuku drogi , na wysokości opisach karp po drzewach. Istniało zagrożenie uderzenia w nie. Zdaniem w/w uszkodzenia pojazdów ujawnione podczas interwencji potwierdzały opis okoliczności zdarzenia przedstawiany przez kierującego F.. Wynikało z nich, iż podczas wyprzedzania kierujący C. zjechał w prawo uderzając w samochód marki F..

Z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego wynika, iż zdarzenie miało miejsce podczas wykonywania manewru wyprzedza samochodu F. przez kierującego samochodem C.. Doszło wówczas do bezpośredniego kontaktu boku prawego C. w jego części środkowej z bokiem lewym- jego części przedniej, F. . Na drodze o szerokości 3,7m istniała możliwość wykonania manewru wyprzedzania jedynie przy zachowaniu szczególnej ostrożności. Biegły stwierdził, iż uszkodzenia ujawnione w pojazdach korespondują ze sobą co do rozmiaru i charakteru w niepełnym zakresie . Uszkodzenia które korespondują ze sobą to : w samochodzie F. uszkodzenie zderzaka przedniego z lewej strony, błotnika przedniego, lewego, drzwi przednich lewych, a w C. –zarysowanie poszycia drzwi przednich i tylnych , uszkodzenie listew tych drzwi. Uszkodzenia te mogły powstać przy wzajemnym przemieszczaniu się pojazdów po torach ruchu przebiegających względem siebie chwilowo odchylonych nieznacznie od równoległych. Oś wzdłużna C. musiała być odchylona chwilowo nieznacznie w prawo w kierunku F. w ostatniej fazie wykonywania manewru wyprzedzania przez kierującego C.. Takie położenie mogło nastąpić podczas zmiany toru ruchu w kierunku prawym –wjazdu z lewej strony drogi na prawą w kierunku znajdującego się na prawej stronie drogi pojazdu marki F.. W chwili zderzenia oba pojazdy były w ruchu a prędkość C. była większa od prędkości F.. R. prędkości obu pojazdów nie były znaczne. Kontakt między pojazdami był chwilowy . Nasilenie uszkodzeń w F. przebiega od tyłu pojazdu ku jego przodowi. Jako bardzo mało prawdopodobna biegły ocenił wersje zdarzenia przedstawiona przez kierującego C.. Pojazd ten był obiektywnie dobrze widoczny dla kierującego F. , przednia część C. znajdowała się przed F.. Z tego względu mało prawdopodobne jest by kierujący F. wykonał w takiej sytuacji skręt w lewo w kierunku samochodu C.. Kierowca podejmujący manewr wyprzedzania winien zachować szczególna ostrożność, upewnić się co do możliwości wykonania manewru , do wnikliwej obserwacji sytuacji na drodze i zachowania kierującego pojazdem wyprzedzanym. Kierujący C. podjął się wykonania manewru wyprzedzania w trudnych warunkach drogowych, przy ograniczonej szerokości drogi, o nieutwardzonych pobocza na których znajdowały się przeszkody w postaci pieńków po ściętych drzewach. Podczas manewru nie zachował szczególnej ostrożności , nie upewnił się czy wykonanie tego manewru w danych warunkach jest możliwe.

Sąd podzielił zeznania świadków uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe w toku całego postępowania. Pokrzywdzony stanowczo zaprzeczył by miał rozmawiać przez telefon i zmieniać tor jazdy podczas wyprzedzania jego pojazdu.

W podobny sposób Sąd ocenił opinię biegłego. Jest ona rzeczowa, logiczna. Biegły odpowiedział na zadane mu pytania a wnioski końcowe opinii uzasadnił w przekonywujący i spójny sposób.

Mając powyższe na uwadze wina obwinionego nie budzi wątpliwości a polega na tym, że w dniu 17 marca 2015r. o godzinie 13:55 na drodze (...) pomiędzy miejscowościami P.-G. kierując samochodem osobowym marki C. (...) o nr rej. (...) w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania nie zachował bezpiecznego odstępu od pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego zderzył się z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art 86§1 kw w zw. z art. 24 ust 2 ustawy prawo o ruchu drogowym

Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 kw jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o Ruchu Drogowym - art. 3, każdy uczestnik ruchu jest obowiązany zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga – szczególną ostrożność, czyli unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić lub w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Jednocześnie każdy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania. Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r VI KRN 135/76, każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymywania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć.

Art 24ust 1 i 2 prawa o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem winien przed wyprzedzaniem zachować szczególna ostrożność, upewnić się czy ma odpowiednia widoczność i dostateczne miejsce do wykonania manewru bez utrudniania komukolwiek ruchu , a także zachować bezpieczny odstęp od samochodu wyprzedzanego .

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, iż obwiniony nie zastosował się do powyższego obowiązku upewnienia się czy ma wystarczająco dużo miejsca do wykonania manewru wyprzedzania i zachowania bezpiecznego odstępu od wyprzedzanego pojazdu . Do zdarzenia doszło na wąskiej drodze przebiegającej przez las, o poboczach nieutwardzonych , na które zjazd był utrudniony z uwagi na znajdujące się tam pieńki po wyciętych drzewach. Wykonywanie manewru wyprzedzania w takich warunkach wymagało szczególnej ostrożności i rozwagi, upewnienia się czy manewr ten nie utrudni ruchu innym uczestnikom, czy obwiniony dysponuje wystarczającym miejscem do jego wykonania w bezkolizyjny sposób .

W świetle wskazanych wyżej okoliczności Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 200 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Sąd na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw, art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpw obciążył obwinionego jedynie wydatkami związanymi z wydaniem opinii przez biegłego w kwocie 735,31 zwalniając go od zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty z uwagi na sytuację materialną.