Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz

Protokolant: Marta Kobus

Przy udziale Prokuratora Magdaleny Anny Szepietowskiej

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2015 roku sprawy:

A. S. s. A. i L. z domu K.

Urodzonego w dniu (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 24 maja 2015 roku o godz. 18:45 w S. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził motorower marki K. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,29 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości sygn. akt VIII K (...)

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

I.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata.

III.  Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.

IV.  Na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych.

V.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

VIII K 207/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 24 maja 2015 roku służbę patrolową na trenie miasta S. pełnili sierż. A. J. i sierż. T. O. godziny 18:45 na ulicy (...), sierż. A. J. zatrzymał do kontroli A. S., który kierował motorowerem marki K. nr rej. (...). Podczas kontroli sierż. A. J. poczuł od kierującego woń alkoholu, związku z czym poddał go badaniu urządzeniem a.. Po przeprowadzeniu badania, urządzenie zabarwiło się na kolor czerwony. W związku z powyższym wynikiem badania, kierowca został przewieziony do KPP w S. gdzie kierowcę A. S. poddano badaniu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym a. (...) Wynik badania z godziny 18 : 54 wyniósł 0,29 mg/ dm ^{( 3)} alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o notatkę urzędową (k. 1), protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości (k.2) oraz w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie.

Oskarżony A. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 24 maja 2015 roku w godzinach popołudniowych przebywał w W. u ojczyma, któremu pomagał w pracy i tam wypił jedno piwo półlitrowe i później pracował fizycznie, a gdy zaczął padać deszcz wsiadł na swój motorower i pojechał do domu do S., w drodze do domu na ulicy (...) zatrzymał go do kontroli patrol policji i po badaniu go okazało się, że jest nietrzeźwy. Oskarżony dodał, że nie sądził, że po spożyciu jednego piwa i po pracy fizycznej w jego organizmie będzie znajdował się alkohol.

.

Sąd zważył co następuje:

Bezsporne jest w sprawie, że oskarżony kierując motorowerem znajdował się w stanie nietrzeźwości. Okoliczność powyższa znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz w treści badania stanu trzeźwości oskarżonego. Otóż przeprowadzone badanie stanu trzeźwości urządzeniem kontrolno-pomiarowym tuż po zatrzymaniu oskarżonego wykazało 0,29 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu.

Mając powyższe okoliczności na uwadze zdaniem Sądu wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony swoim działaniem wyczerpał dyspozycję art. 178a § 4 kk. Oskarżony bowiem został już prawomocnie skazany za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim Zamiejscowego VIII Wydziału Karnego z siedzibą w S. z dnia 8 grudnia 2011 roku, sygn. akt VIII K (...).

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i § 2 kk.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2 wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające oskarżonego, podkreślić należy, iż prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości stanowi naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Odnosząc się w dalszym ciągu do wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego, Sąd uwzględnił jako okoliczności łagodzące fakt przyznania się oskarżonego do winy i nie utrudnianie postępowania karnego, natomiast do okoliczności obciążających oskarżonego niewątpliwie należy zaliczyć uprzednią karalność oskarżonego .

Sąd uznał, iż wystarczającym dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, będzie wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata.

Zdaniem Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powinna zapobiec popełnieniu przez oskarżonego w przyszłości takiego czynu i uświadomić oskarżonemu, że w przypadku popełnienia przez niego w okresie próby kolejnego przestępstwa będzie on musiał ponieść konsekwencje swego postępowania i liczyć się z tym, że zostanie zarządzone wykonanie orzeczonej wyrokiem kary.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności łagodzące i obciążające oskarżonego, Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, uznając, że tak orzeczony okres zakazu jest dostatecznie dotkliwy i spełni w odpowiednim stopniu swoją rolę jaką jest ochrona uczestników ruchu drogowego przed kierowcą umyślnie naruszającym podstawowe zasady ruchu drogowego.

Sąd mając na uwadze treść art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 10. 000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jednak orzekając powyższe świadczenie pieniężne, Sąd w sposób omyłkowy wskazał niewłaściwą podstawę orzeczenia świadczenia pieniężnego poprzez wpisanie art. 49 § 2 kk zamiast art. 43a § 2 kk.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 627 kpk, a o opłacie na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983 r Nr 49 poz. 223 z późń zm.)