Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz

Protokolant: Marta Kobus

Przy udziale Prokuratora Magdaleny Anny Szepietowskiej

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 roku sprawy:

G. P. s. R. i E. z domu Ł.

Urodzonego w dniu (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 8 lipca 2015 roku o godzinie 01.55 w miejscowości S. na ul. (...) w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  Oskarżonego G. P. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

III.  Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.

IV.  Na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 lipca 2015 roku.

V.  Na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych.

VI.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

VIII K 219/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 8 lipca 2015 roku służbę patrolową na trenie miasta S. pełnili sierż. A. J. i st. post. M. Ł.. O godzinie 1:55 funkcjonariusze policji zauważyli pojazd marki R. (...) o nr rej. (...) poruszający się ulicą (...). Kierowca tego pojazdu na widok radiowozu zaparkował pojazd na pobliskim parkingu. Funkcjonariusze policji postanowili przeprowadzić kontrolę kierowcy tego pojazdu. Podczas kontroli, kierowca pojazdu - G. P. został poddany badaniu urządzeniem (...). Po przeprowadzeniu badania, urządzenie zabarwiło się na kolor czerwony. W związku z powyższym wynikiem badania, kierowca został przewieziony do KPP w S. gdzie kierowcę G. P. poddano badaniu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (...) Wynik badania z godziny 2 : 04 wyniósł 0, 84 mg/ dm ^{( 3)} alkoholu w wydychanym powietrzu.

Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o notatkę urzędową (k. 1), protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości (k.2) oraz w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie.

Oskarżony G. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 7 lipca 2015 roku pojechał do koleżanki, która mieszka na ulicy (...), samochód zostawił na posesji koleżanki, a sam udał się do baru (...) gdzie spotkał znajomych, z którymi wypił cztery piwa, następnie poszedł po swój samochód, nie zdawał sobie sprawy, że jest jeszcze nietrzeźwy, postanowił pojechać samochodem do domu, gdy jechał ulicą (...) został zatrzymany przez policję.

.

Sąd zważył co następuje:

Bezsporne jest w sprawie, że oskarżony kierując samochodem znajdował się w stanie nietrzeźwości. Okoliczność powyższa znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz w treści badania stanu trzeźwości oskarżonego. Otóż przeprowadzone badanie stanu trzeźwości urządzeniem kontrolno-pomiarowym tuż po zatrzymaniu oskarżonego wykazało 0,84 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu.

Mając powyższe okoliczności na uwadze zdaniem Sądu wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony swoim działaniem wyczerpał dyspozycję art. 178a § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i § 2 kk.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2 wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające oskarżonego, podkreślić należy, iż prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości stanowi naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Odnosząc się w dalszym ciągu do wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego, Sąd uwzględnił jako okoliczności łagodzące fakt przyznania się oskarżonego do winy, nie utrudnianie postępowania karnego oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego. Do okoliczności obciążających zdaniem Sądu należy zaliczyć znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego podczas kierowania pojazdem.

Sąd uznał, iż wystarczającym dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, będzie wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata.

Zdaniem Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powinna zapobiec popełnieniu przez oskarżonego w przyszłości takiego czynu i uświadomić oskarżonemu, że w przypadku popełnienia przez niego w okresie próby kolejnego przestępstwa będzie on musiał ponieść konsekwencje swego postępowania i liczyć się z tym, że zostanie zarządzone wykonanie orzeczonej wyrokiem kary.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności łagodzące i obciążające oskarżonego, Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, uznając, że tak orzeczony okres zakazu jest dostatecznie dotkliwy i spełni w odpowiednim stopniu swoją rolę jaką jest ochrona uczestników ruchu drogowego przed kierowcą umyślnie naruszającym podstawowe zasady ruchu drogowego.

W związku z tym, że prawo jazdy zostało oskarżonemu zatrzymane, Sąd na mocy art. 63 § 2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 lipca 2015 roku.

Sąd mając na uwadze treść art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jednak orzekając powyższe świadczenie pieniężne, Sąd w sposób omyłkowy wskazał niewłaściwą podstawę orzeczenia świadczenia pieniężnego poprzez wpisanie art. 49 § 2 kk zamiast art. 43a § 2 kk..

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 627 kpk, a o opłacie na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983 r Nr 49 poz. 223 z późń zm.)