Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Natalia Dynakowska

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. Z. (1)

przeciwko R. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego R. G. na rzecz powoda R. Z. (1) kwotę 7.865 (siedem tysięcy osiemset sześćdziesiąt pięć) złotych i 50 (pięćdziesiąt) groszy z odsetkami ustawowymi od kwot i dat:

- 2.638 (dwa tysiące sześćset trzydzieści osiem) złotych od dnia 5 lutego 2013 roku do dnia zapłaty;

- 3.136 (trzy tysiące sto trzydzieści sześć) złotych i 50 (pięćdziesiąt) groszy do dnia 18 lipca 2013 roku do dnia zapłaty;

- 2.091 (dwa tysiące dziewięćdziesiąt jeden) złotych od dnia 3 października 2013 roku do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.611 (jeden tysiąc sześćset jedenaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 612/15

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powód R. Z. (1) złożył pozew przeciwko R. G. o zapłatę. Zażądał kwoty 7.865,50 złotych z odsetkami ustawowymi od kwot i dat: od kwoty 2.683 złote od dnia 5 lutego 2013 roku do dnia zapłaty, 3.136,50 złotych od dnia 18 lipca 2013 roku do dnia zapłaty, 2.091 złotych od dnia 3 października 2013 roku do dnia zapłaty. Zażądał również zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu.

Według twierdzeń pozwu, powód wykonał na rzecz pozwanego szereg prac geodezyjnych, wystawiając faktury VAT. Mimo wezwań do zapłaty pozwany kwot tych nie uiścił.

Nakazem zapłaty z dnia 30 marca 2015 roku powództwo uwzględniono (karta 16).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 27) pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że w nakazie zapłaty wadliwie określono odsetki od kwoty 3.136,50 złotych określając datę od której powód może naliczaj odsetki od tej kwoty na dzień 17 lipca 2013 roku, zaś datą właściwą jest dzień 18 lipca 2013 roku. W zakresie faktury z dnia 21 stycznia 2013 roku, pozwany wskazał, że powód wystawił kilka faktur, które zostały przez pozwanego zapłacone, zatem pozwany wskazał, że nie zgadza się z tym sposobem księgowania jego wpłat.

Na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015 roku powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko wskazując, że pozwany zapłacił za kilka faktur dotyczących innych zleceń aniżeli stanowiące przedmiot niniejszego postępowania albowiem wykonywał on na rzecz pozwanego szereg pomiarów za które wystawiał odrębne faktury.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. Z. (1) prowadzi działalność gospodarczą – usługi geodezyjne.

Niesporne.

R. Z. (1) wykonywał na rzecz R. G. usługi geodezyjne polegające na wytyczeniu, inwentaryzacji i wykonaniu mapy inwentaryzacji sieci eN w P. przy ul. (...) o długości około 600 metrów plus pięć przyłączy, inwentaryzację sieni eN G. działka (...), N., działka (...), inwentaryzację sieci eN w G. przy ul. (...) (400 metrów, oraz siedem przyłączy eN).

Niesporne.

Za wykonane usługi geodezyjne geodeta wystawił trzy faktury VAT: nr (...) z dnia 21 stycznia 2013 roku na kwotę 2.952 złote, nr (...) z dnia 3 lipca 2013 roku na kwotę 3.136,50 złotych, nr (...) z dnia 18 września 2013 roku na kwotę 2.091 złotych – wszystkie z terminem płatności odroczonym na 14 dni od dnia wystawienia faktury.

Niesporne a ponadto dowód:

- faktury, karta 8-10;

R. Z. (1) wzywał R. G. do zapłaty kwoty wyszczególnionych wyżej.

Niesporne a ponadto dowód:

- wezwanie do zapłaty z dowodem nadania, karta 11-12;

Za wykonane usługi geodezyjne na rzecz R. G., R. Z. (1) wystawił również faktury: nr (...) z dnia 26 marca 2013 roku na kwotę 984 złote, nr (...) z dnia 17 kwietnia 2013 roku na kwotę 984 złote i numer (...) z dnia 18 kwietnia 2013 roku na kwotę 984 złote. Wymienione faktury dotyczyły prac inwentaryzacji sieci eN w G. przy ul. (...), oraz inwentaryzacji budynku z przyłączami w R.. Za wymienione usługi (...) zapłacił R. Z. (2)}skiemu.

Niesporne a ponadto dowód:

- faktury, karta 22-24;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w całości zasadne.

Powództwo znajduje oparcie w przepisach regulujących instytucję umowy o dzieło. Stosownie do treści art. 627 kodeksu cywilnego przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W myśl brzmienia normy art. 628 § 1 k.c. wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie. Przedmiotowe „usługi” miały charakter umowy o dzieło a zatem umowy umówionego przez strony rezultatu albowiem powód miał wykonać na rzecz pozwanego pewne obliczenia i pomiary. Pozwany nie zakwestionował prawidłowości prac wykonanych przez powoda.

Godzi się również zauważyć, iż według zasady naturalnej realizacji kontraktu, zgodnie z art. 353 § l zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Stan faktyczny w sprawie był niesporny. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany nie zaprzeczył temu, aby „zlecał” powodowi wykonanie usług określonych w części „nazwa usługi” złożonych przez powoda faktur.

W zakresie pierwszego zarzutu słusznie pozwany wskazał, że w nakazie zapłaty wadliwie określono datę początkową naliczania odsetek od kwoty 3.136,50 złotych, która to data w wyroku została skorygowana w sposób wskazany w treści sprzeciwu. W zakresie pozostałych zarzutów powód na ostatniej rozprawie wyjaśnił, że z pozwanym pozostawał w stałych relacjach gospodarczych, zaś pozwany zlecał mu wykonanie kilkakrotnie prac geodezyjnych. Nie mniej jednak przedstawione przez pozwanego faktury VAT dotyczą innych prac geodezyjnych aniżeli te, które stanowią przedmiot niniejszego postępowania.

Pozwany powołał się na regulację zasady zaliczania spłat na poczet jednego z kilku długów. Instytucja ta znajduje unormowanie w treści art. 451 k.c. Stosownie do § tej normy - dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. W myśl § 2 cytowanego przepisu - jeżeli dłużnik nie wskazał, który z kilku długów chce zaspokoić, a przyjął pokwitowanie, w którym wierzyciel zaliczył otrzymane świadczenie na poczet jednego z tych długów, dłużnik nie może już żądać zaliczenia na poczet innego długu. Wreszcie treść § 3 tej normy wskazuje, że w braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego.

Na podstawie niekolidujących ze sobą twierdzeń stron i złożonych dowodów sąd ustalił, że strona pozwana, kwestionująca sposób rozliczenia długu, nie wykazała, że dokonując spłaty długu wskazała, że żąda zarachowania wpłaty na dług konkretny (najwcześniejszy). Stosownie do treści cytowanego przepisu wierzyciel (powód) mógł zarachować wpłaty poczynione przez pozwanego na dowolny dług. Pozwany nie wykazał, że stosownie do treści przywołanej normy żądał zarachowania wpłaty na poczet konkretnego zadłużenia, zaś wierzyciel postąpił wbrew woli dłużnika.

W zakresie wysokości należności dochodzonych pozwem zarzutów strona pozwana nie składała. Brak było również zarzutów w zakresie wymagalności tych roszczeń oraz w zakresie odsetek. O odsetkach od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 i 2 k.c. powodowi za czas opóźnienia w wypłacie należnych mu świadczeń przysługują odsetki za okres opóźnienia w wysokości ustawowej. Wymagalność roszczenia nie była sporna a data obliczania odsetek wynika z faktur.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić stronie przeciwnej na jej żądanie poniesione przez nią koszty procesu niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał sprawę w całości i był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika.

Na koszty przyznane w punkcie 2 wyroku zalicza się wynagrodzenie pełnomocnika powoda, którego wynagrodzenia w kwocie 2.400 złotych ustalono na podstawie § 6 pkt 4 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Do tej kwoty należy dodać opłatę od pełnomocnictwa 17 złotych, oraz opłatę od pozwu (394 złote).

ZARZĄDZENIE

1.  Urlop sędziego spraw3ozdawcy 29 sierpnia 2015 – 20 września 2015;

2.  Odnotować w kontrolce uzasadnień;

3.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu;

4.  Akta przedłożyć z pismami lub za 30 dni, zaś z apelacją Przewodniczącej Wydziału.