Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Protokolant: Ewelina Grobelny

w obecności Jacka Sławika Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2015 r.

sprawy: A. S. /S./,

syna Z. i M.,

ur. (...) w K.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 26 lutego 2015r. sygn. akt II K 563/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych oraz 23% podatku VAT w kwocie 27,60 złotych (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt V. 2 Ka 302/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Żorach wyrokiem łącznym z dnia 26 lutego 2015r., sygn. akt II K 563/14, w sprawie A. S. skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Żorach z 7 listopada 2011 roku, sygn. akt II K 476/11 za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k. popełnione 26 września 2010 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 lata, orzeczono grzywnę w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 zł każda; postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 17 maja 2013 r. sygn. akt Ko 402/13 zamieniono skazanemu karę grzywny na 3 miesiące pracy społecznie użytecznej w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, które to postanowienie zostało uchylone postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 30 października 2013 r. sygn. akt 1 Ko 1200/13;

2.  Sądu Rejonowego w Żorach z 30 listopada 2011 roku, sygn. akt II K 610/11 za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione 23 września 2010 roku na karę w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono warunkowo na okres próby wynoszący 3 lata, orzeczono grzywnę w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 zł każda; postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 17 maja 2013 r. sygn. akt Ko 403/13 zamieniono skazanemu karę grzywny na 5 miesięcy pracy społecznie użytecznej w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt I Ko 488/14 orzeczono wobec skazanego zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 25 dni w zamian za nieuiszczoną grzywnę w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 zł każda; postanowieniem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z 8 marca 2013 r., sygn. akt II Ko 437/13, zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, którą to karę skazany odbywa od 27 maja 2014 roku do 27 marca 2016 roku,

w przedmiocie wydania wyroku łącznego:

-

na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 k.k. i art. 89 § 1a k.k. w miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności z wyroków Sądu Rejonowego w Żorach o sygn. akt II K 476/11 i II K 610/11 Sąd orzekł wobec skazanego A. S. karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności – uznając wyżej wymienione wyroki w zakresie orzeczonych kar pozbawienia wolności za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym - w pozostałym zaś zakresie za podlegające odrębnemu wykonaniu,

-

na podstawie art. 71 § 2 k.k. Sąd orzekł, że grzywna wymierzona na podstawie art. 71 § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w Żorach o sygn. akt II K 476/11 nie podlega wykonaniu,

-

na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył skazanemu A. S. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności z punktu 1 okres odbywania kary jednostkowej z wyroku o sygn. akt II K 610/11 od 27 maja 2014 roku.

Nadto Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu i 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu oraz zwolnił skazanego w całości od obowiązku zapłaty kosztów sądowych za postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego, który na podstawie art. 425 §1 i 2 kpk w zw. z art. 444 kpk w zw. z art. 574 kpk zaskarżył wskazany wyżej wyrok Sądu Rejonowego w Żorach w części tj. co do punktu 1 w zakresie kary i na podstawie art. 427 §2 kpk w zw. z art. 438 pkt 2 i 3 kpk w zw. z art. 574 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zapadłego w sprawie orzeczenia, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk polegającą na oparciu wydanego wyroku tylko na części zebranego w sprawie materiału dowodowego, która zdaniem Sądu I instancji potwierdziła zastosowanie zasady asperacji przy wymierzeniu kary łącznej, a nadto przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez podjęcie jej w sposób dowolny, sprzeczny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego,

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że wobec skazanego A. S. nie zachodzą przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji przy wymierzaniu kar łącznych z uwagi na negatywną prognozę kryminologiczną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 427 §1 kpk w zw. z art. 437 kpk w zw. z art. 574 kpk, skarżący wniósł o:

-

zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez wymierzenie skazanemu kary z wykorzystaniem zasady pełnej absorpcji, przy jednoczesnym zastosowaniu instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kar pozbawienia wolności,

ewentualnie

-

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje

Apelacja obrońcy skazanego na uwzględnienie nie zasługiwała. Stosowanie postulowanej przez skarżącego zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kary łącznej jest praktyką niezmiernie rzadką i zdarza się ona jedynie w wyjątkowych przypadkach.

Na wstępie przypomnieć jedynie należy, iż stosowanie przez Sąd przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji czy też kumulacji jest wyłącznie uzależnione od istniejącego pomiędzy poszczególnymi czynami wchodzącymi w skład zbiegu realnego związku podmiotowo – przedmiotowego. Innymi słowy, im ów związek ściślejszy tym sąd winien odwoływać się do zasady absorpcji, natomiast brak owej więzi skłaniać powinien do stosowania zasady kumulacji.

W przedmiotowej sprawie czyny objęte łączeniem stanowią przestępstwa z art. 226 §1 kk i 286 §1 kk. Popełnione one zostały w okresie od 23 do 26 września 2010r. Ewidentnym zatem jest, że wspomniany wyżej związek podmiotowo – przedmiotowy w niniejszej sprawie nie ma charakteru ścisłego. O ile bowiem przestępstwa popełnione zostały w krótkich odstępach czasu, to są to czyny różnorodzajowe popełnione w diametralnie odmienny sposób przeciwko różnym pokrzywdzonym i odmiennym dobrom prawnym. Ten brak ścisłego związku podmiotowo – przedmiotowego (poza związkiem czasowym) skłaniać winien do zastosowania zasady asperacji i tak właśnie Sąd Rejonowy uczynił.

Nie do końca wiadomo co autor apelacji miał na myśli stawiając tezę, iż brak pozytywnej prognozy kryminologicznej przesądził o stosowaniu przez Sąd meriti zasady asperacji. To stwierdzenie świadczy o całkowitym pomieszaniu pojęć przez autora apelacji. Po pierwsze należy podkreślić, iż przy wymiarze kary łącznej nie mogą być brane pod uwagę po raz wtóry okoliczności, które decydowały o wymiarze kar jednostkowych w pierwotnych wyrokach. Chodzi tutaj zarówno o okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Jedynym czynnikiem decydującym o kształcie kary łącznej jest wspomniany jak wyżej związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami wchodzącymi w skład wyroku łącznego. Pozytywna prognoza kryminologiczna nie ma i nie może mieć żadnego wpływu na stosowanie zasady kumulacji czy absorpcji, a jedynie może stanowić przesłankę dla stosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Tak też miało to miejsce w przedmiotowej sprawie, gdzie negatywna prognoza kryminologiczna stanowiła dla Sądu meriti nie asumpt dla zastosowania zasady asperacji, lecz przeszkodę dla warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej.

Reasumując powyższe, Sąd Okręgowy w pełni akceptując dokonaną przez Sąd Rejonowy analizę więzi podmiotowo – przedmiotowych pomiędzy poszczególnymi czynami podlegającymi łączeniu i w konsekwencji prawidłowe ukształtowanie kary łącznej zaskarżone rozstrzygnięcie jako słuszne utrzymał w mocy.