Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: sekr. sąd. Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R., F. S.

przeciwko Towarzystwo (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Towarzystwo (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powodów M. R. i F. S. solidarnie kwotę 2014,64 zł (dwóch tysięcy czternastu złotych, sześćdziesięciu czterech groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 sierpnia 2012r roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwotę 1510,35zł (tysiąca pięciuset dziesięciu złotych, trzydziestu pięciu groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 15/15

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym

Dnia 30 grudnia 2014 roku powodowie F. S. i M. R. wnieśli przeciwko pozwanej Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. pozew o zapłatę kwoty 1 600,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz złożyli wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600,00 złotych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34,00 złotych, zastrzegając jednocześnie możliwość rozszerzenia powództwa na dalszym etapie postępowania, względnie dochodzenia pozostałej wartości odszkodowania odrębnym powództwem. W uzasadnieniu swego żądania powodowie wskazali, iż w wyniku kolizji drogowej uszkodzony został samochód marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do A. P., zaś sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanej. Powodowie wskazali, iż poszkodowana wynajęła pojazd zastępczy, który był jej niezbędny ze względu na prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą pod nazwa Biuro (...) A. P.. Pozwana zaś wypłaciła odszkodowanie, jednakże nie w pełnej wysokości.

W odpowiedzi na pozew, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych, pozwana wskazała, iż kwestionuje zarówno długość okresu najmu, jak i cenę najmu zastosowaną przez powodów.

Pismem z dnia 13 lipca 2015 roku powodowie rozszerzyli powództwo ostatecznie wnosząc o zasądzenie od pozwanej na ich rzecz kwoty 2 014,64 zł tytułem roszczenia głównego wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania sądowego wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600,00 złotych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34,00 złotych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 6 listopada 2009 roku doszło do kolizji drogowej samochodu P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącego własność A. P. z samochodem, którego kierowca posiadał polisę od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Wskutek zgłoszenia szkody pozwana prowadziła postępowanie likwidacyjne oznaczone numerem szkody 100- (...).

Bezsporne, nadto dowód:

Dokumentacja na płycie CD – k. 9

Kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 19

W dniu 8 grudnia 2009 roku, w związku z wykonywanymi pracami naprawczymi uszkodzonego pojazdu, poszkodowana wynajęła od powodów pojazd zastępczy marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły wynagrodzenie za każdą rozpoczętą dobę najmu bez limitu kilometrów na kwotę 200 złotych netto. Pojazd zastępczy był poszkodowanej niezbędny do celów związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą pod nazwą Biuro (...) A. P.. Poszkodowana nie posiadała w tym czasie innego pojazdu.

Niesporne, nadto dowód:

umowa – k. 14

zaświadczenie GUS – k. 15

zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej – k. 16-16v

zaświadczenie – k. 17

potwierdzenie – k. 17V

kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 19

podatkowa księga przychodów i rozchodów – k. 20

faktura – k. 20v

kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 21-21v

Wynajęty pojazd zastępczy został przez poszkodowaną zwrócony dnia 21 grudnia 2009 roku. Z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego powodowie wystawili na jej rzecz fakturę VAT o numerze (...) za 13 dni najmu, opiewającą na kwotę 3 172,00 złote brutto, zakreślającą termin płatności do dnia 30 grudnia 2009 roku. Powodowie stali się wierzycielami wierzytelności przysługującej poszkodowanej względem pozwanej z tytułu wystawionej faktury VAT na mocy umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 2 marca 2010 roku.

Dowód:

umowa cesji – k. 13

faktura – k. 13v

potwierdzenie zwrotu pojazdu – k. 14v

faktura – k. 17

W wyniku otrzymanego zgłoszenia roszczenia o zapłatę kwoty wynikającej z wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego, które zostało przez powodów wysłane w dniu 16 lipca 2012 roku, pozwana – pismem z dnia 23 lipca 2012 roku – wezwała powodów do przedstawienia dodatkowej dokumentacji w postaci udokumentowania sposobu wykorzystywania uszkodzonego pojazdu w ramach działalności oraz kserokopii dowodu rejestracyjnego uszkodzonego wynajmowanego. Po otrzymaniu wymaganych dokumentów pozwana wydała decyzję opatrzoną datą 20 września 2012 roku i dokonując weryfikacji wystawionej przez powodów faktury uznała za uzasadniony czas naprawy okres 6 dni a za stawkę dobową kwotę 97,56 złotych netto i przyznała powodom kwotę odszkodowania z tyłu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w wysokości 585,36 złotych. Pismem z dnia 11 lutego 2013 roku powodowie wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 2 014,64 złotych stanowiącej różnicę pomiędzy przyznanym odszkodowaniem, a kwotą wynikającą z faktury FS (...). Wraz z wezwaniem do zapłaty powodowie przedłożyli pozwanej oferty konkurencyjnych wypożyczalni aut. Pismem z dnia 6 marca 2013 roku pozwana poinformowała powodów, że nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska.

Dowód:

Pismo – k. 12-12v

Pismo – k. 18

Pismo – k. 18v

Pismo wraz z załącznikami – k. 19v-21v

Decyzja – k. 22-23

Potwierdzenie wpłaty na rachunek – k. 24

Wezwanie do zapłaty wraz z załącznikami – k. 24-31

Pismo – k. 32-32v

Uzasadniony czas naprawy, a tym samym najmu pojazdu zastępczego w okolicznościach sprawy wynosił 13 dni. W okresie obejmującym okoliczności stanowiące przedmiot niniejszego postępowania średnia wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdowi poszkodowanej na terenie miasta S. wynosiła 190 zł netto za dobę najmu.

Dowód:

Dokumenty zgromadzone na płycie CD – k. 9

Kalkulacja – k. 33-35

Opinia biegłego – k.106-115

Ustne wyjaśnienia biegłego – k. 140-141

Porozumienie – k. 61-69

Dokumenty zgromadzone na płycie CD – k. 70

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że powodowie skutecznie rozszerzyli powództwo do kwoty 2014,64zł (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 maja 2015r sygn. akt I ACa 297/15 opubl. Lex 1746815)

Rozszerzone powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporne jest zawarcie przez powodów umowy najmu pojazdu zastępczego oraz umowy cesji , a także fakt wypłaty części odszkodowania w kwocie 585,36zł. (6 x 97,56zł netto).

W zamian za udostępnienie pojazdu powodowie nabyli względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji. Podobnych spraw przed tutejszym Sądem, w których powodowie dochodzą nabytych wierzytelności odszkodowawczych z tytułu najmu pojazdu jest wiele trudno więc mówić o jakiejś pozorności. Powodowie zapewnili poszkodowanemu spokojne korzystanie z pojazdu zastępczego przez cały okres najmu, a więc wykonali swoje obowiązki jako wynajmujący.

Świadczeniem wzajemnym strony poszkodowanej w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów.

Pozwany zakwestionował zarówno czas najmu jak i przyjętą stawkę.

Kluczowy do ustaleń w tym zakresie jest dowód z opinii biegłego.

Biegły ustalił stawkę rynkową za najem pojazdu zastępczego na kwotę 190zł netto za dzień. W zarzutach do opinii pozwany wskazał, że kwestionuje podaną stawkę i podtrzymuje stanowisko zajęte na wcześniejszym etapie. W odpowiedzi na pozew wskazano ogólnie, że stawka powodów jest zawyżona i nieadekwatna do klasy uszkodzonego pojazdu. W opinii oraz ustnych wyjaśnieniach biegły jednoznacznie wskazał, że pojazd zastępczy odpowiadał klasie pojazdu uszkodzonego, podał także obowiązujące stawki najmu przy tego typu pojazdach. Przy tak ogólnych zarzutach pozwanego nie ma podstaw do kwestionowania ustaleń biegłego. W tym miejscu odnotować należy, że podana przez biegłego stawka 190zł netto jest stawką średnią. Poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwać oferty najtańszej. W związku z czym przyjąć należy, że podana przez powodów stawka 200zł netto, a więc wyższa jedynie o ok. 5% mieści się w granicach stawek rynkowych obwiązujących na rynku lokalnym.

Powodowie jako czas najmu objęty pozwem i fakturą wskazali 13 dni. Biegły, w okolicznościach niniejszej sprawy, potwierdził zasadność naprawy w tym okresie, szczegółowo argumentując swoje stanowisko w pisemnej opinii. Pozwana zgłosiła zarzuty wskazując, że naprawa powinna się odbyć w krótszym okresie, gdyż uszkodzony pojazd był mobilny. Podniosła też, że niezasadnie uwzględniono czas zamówienia i oczekiwania na części zamienne, oczekiwanie na akceptację, wstępny demontaż i oględziny. W odniesieniu do zarzutów biegły na rozprawie jednoznacznie wskazał, że cały okres 13 dni naprawy był uzasadniony, że działalność warsztatu była prawidłowa. Opisał też obowiązującą praktykę, w szczególności, że brak było podstaw do wydania pojazdu klientowi po jego przyjęciu do naprawy. Stanowisko takie jest uzasadnione, nie ma bowiem podstaw do sztucznego dzielenia procesu szeroko pojętej naprawy na etapy. Pamiętać też należy, że warsztat nie ma wyłącznie jednego pojazdu do naprawy, a więc musi być zapewniony cykl naprawy w tym zgłaszanie oględzin, dokonanie oględzin z częściowym demontażem, sporządzenie kalkulacji, jej akceptacja, zamówienie części, sama naprawa. Trudno czynności te dokonywać gdy nie ma się swobodnego dostępu do pojazdu. Również poszkodowany, który przecież nie ponosi winy za zaistnienie szkody powinien mieć stabilność i ciągłość korzystania z pojazdu własnego albo zastępczego. W tym miejscu wskazać należy, że załączone przez pozwanego do odpowiedzi na pozew porozumienie dotyczy ubezpieczenia autocasco. W niniejszej sprawie szkoda, a następnie naprawa miały miejsce w ramach ubezpieczenia OC, porozumienie nie ma więc zastosowania. Procedura zastosowana przez warsztat oczekiwania na akceptację i zgodę pozwanego na naprawę była prawidłowa. Sądowi znane są z urzędu liczne przypadki gdy ubezpieczyciele kwestionują zakres uszkodzeń, bądź sposób ich naprawy (wymiana, czy naprawa) albo zastosowane części czy stawkę za roboczogodzinę. W takich okolicznościach nie może dziwić, że warsztaty podejmują się naprawy dopiero wówczas gdy jest pełna akceptacja ze strony ubezpieczycieli. Zasadnym jest więc przyjęcie całego ustalonego przez biegłego okresu 13 dni.

Poszkodowany był przedsiębiorcą rozliczenie następuje więc w kwocie netto (tak m.in. pozwana rozliczała szkodę) .

Reasumując powodom należy się wynagrodzenie w kwocie 2600zł (13 x200zł netto), co po pomniejszeniu o wypłaconą kwotę 585,36zł uzasadnia uwzględnienie rozszerzonego powództwo w całości.

Termin płatności nie był kwestionowany, wynika on też z obowiązujących przepisów, wobec czego przyznano odsetki na podstawie art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów oraz dowód z opinii biegłego i jego wyjaśnień. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.)

W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłowo opinię pisemną uwzględniając zgromadzony w aktach materiał, a nadto odniósł się do sformułowanych przez pozwaną zarzutów. Odnotować przy tym należy, że zarzuty charakteryzowały się stosunkowo dużą ogólnością. Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji i wyjaśnień opartych na wiedzy i doświadczeniu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się opłata od pozwu 80 +21zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 34 złotych , kwota 775,35zł zaliczki na biegłego (połowa ogólnego wynagrodzenia przyznanego biegłemu za opinię pisemną i ustne wyjaśnienia) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 600zł adekwatnie do wartości przedmiotu sporu – zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Pozostała część zaliczki w kwocie 224,65zł zostanie zwrócona każdej ze stron po uprawomocnieniu się orzeczenia.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować sporządzenie uzasadnienia.

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- peł. pozwanej

3.  Postanowienie z 22.09. 2015r prawomocne z dniem 30 września 2015r

4.  Wypłacić należność biegłemu zgodnie z postanowieniem

5.  Akta przedłożyć za 30 dni lub z pismem