Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący S.S.O. Michał Gałek

Protokolant prot. sąd. Justyna Pijarska

po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2013r. w Radomiu na rozprawie sprawy

z powództwa Naczelnika Urzędu Skarbowego w K.

przeciwko L. H., H. K.

o ustalenie

1.  ustala, że umowa sprzedaży wyposażenia stacji kontroli pojazdów
i serwisu motoryzacyjnego zawarta w O. w dniu 25 kwietnia 2011r. pomiędzy (...), a L. H.
(...) , nie istniała.

2.  nakazuje ściągnąć od L. H. i H. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Radomiu kwotę 28.047,00 tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej;

/Na oryginale właściwe podpisy/

UZASADNIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. w pozwie wniesionym w dniu 16 lipca 2012r. (data prezentaty) na podstawie art. 189 ^{( 1)} kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz.296 z poz. zm.) w związku z art.199a § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z poz. zm.) wnosił o ustalenie nieistnienia umowy sprzedaży wyposażenia stacji kontroli pojazdów i serwisu motoryzacyjnego zawartej w O., w dniu 25.04.2011r. pomiędzy (...) (...)-(...) O. ul. (...) NIP (...) REGON (...) , jako sprzedającym, a L. H. (...) (...)-(...) W. ul. (...) lok. (...); NIP (...), jako kupującą, na podstawie której w dniach 07.04.2011r. i 30.04.2011r. zostały wystawione przez (...) Kołdys Henryk; faktury VAT w ilości 153 sztuki na łączną kwotę brutto 560.938,93 zł (456.083,38 zł netto). Żądał także zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnienie pozwu wskazał, że w związku ze złożeniem deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiące czerwiec, lipiec i wrzesień 2011 roku przez pozwaną L. H. i zadeklarowaniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. podjął czynności kontrolne, mające na celu zweryfikowanie zasadności zwrotu. Wykazane w deklaracjach zwroty jak ustalono na etapie prowadzonej kontroli wynikały z nabycia w miesiącu kwietniu 2011 roku urządzeń i wyposażenia stacji kontroli pojazdów położonej w O. przy ulicy (...).

W związku z uzyskanymi informacjami mającymi zweryfikować przedmiotowa transakcję Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. w dniu 26.10.2011r. i Nr (...) w dniu 03.01.2012r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec i wrzesień 2011 roku i przedłużył termin zwrotu podatku za w/w okres do czasu zakończenia weryfikacji powyższego rozliczenia.

W ocenie organu podatkowego ustalone w toku postępowania okoliczności uzasadniały przyjęcie, iż oświadczenia woli obu stron umowy sprzedaży z dnia 25.04.2011 r. zostały złożone przez pozwanych L. H. i H. K. względem siebie dla pozoru. Strony nie posiadały rzeczywistej woli wywołania skutku w postaci sprzedaży wyposażenia stacji kontroli pojazdów i serwisu motoryzacyjnego, a oświadczenia woli zostały złożone jedynie w celu uzyskania przez pozwaną L. H. zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. Stosownie do art. 83 § 1 k.c. oświadczenia woli złożone za zgodą stron dla pozoru są nieważne, co w konsekwencji prowadzi do nieważności umowy.

Interes prawny w wytoczeniu powództwa strona powodowa uzasadniła faktem, iż nie zostały przedłożone przez H. i M. K. do czynności sprawdzających dokumenty dotyczące „zawartych transakcji" , a pozwana L. H. skorzystała z prawa odmowy wyrażenia zgody na przesłuchanie. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. nie miał możliwości wyjaśnienia powyższych wątpliwości, a zatem celowe było wystąpienie z pozwem o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z w/w umowy z dnia 25.04.2011 r. i wystawionych faktur VAT z dnia 07.04.2011 r. i 30.04.2011r. Z wystawionymi fakturami związane są skutki podatkowe, w postaci odliczenia przez stronę podatku naliczonego i wykazanie znacznych kwot do zwrotu na rachunek bankowy (łącznie 90.000 zł).

Pozwani L. H. i H. K. nie uznali powództwa i wnosili o jego oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego pozwanej.

Pozwani podnosili, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu cywilnego istnieje dowolność zawierania umów cywilno-prawnych. Strony zawarły umowę sprzedaży sprzętu, który pozwana L. H. zakupiła od pozwanego H. K., za pośrednictwem jego pełnomocnika w osobie jego syna. Po zawarciu umowy sprzedaży sprzętu, został on wydany kupującej i do dnia dzisiejszego jest przez nią użytkowany, a kwota, za którą sprzęt został sprzedany jest spłacana w ratach. Strony miały prawo między sobą w umowie ustalić prawo do ratalnej spłaty należności z racji, iż kupująca pozyskuje środki pieniężne na zakup sprzętu z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Roszczenie strony powodowej jest bezzasadne, ponieważ powód poprzez swoje powództwo próbuje bezzasadnie odzyskać zwrot podatku, który przysługiwał pozwanej L. H. z racji prowadzonej działalności gospodarczej. Pozwana systematycznie pewne kwoty pieniężne przekazywała pozwanemu H. K. na poczet spłaty należności, współdziałając z jego pełnomocnikiem. Pozwani posiadają pokwitowania przekazanych kwot pieniędzy i w dodatku zakupiony sprzęt cały czas jest użytkowany przez pozwaną L. H.. Na poczet zawartej umowy zostało wpłaconych łącznie 71.500 zł,.

Szyldy oraz materiały reklamowe zostały zamówione prze L. H. w firmie reklamowej w E.. Zostały dostarczone ale nie były zamontowane ponieważ na dniach miała być podpisana umowa z firmą (...), która to miała przerabiać (zmieniać) wszystkie reklamy wewnątrz jak i na zewnątrz budynku jak i zamówić zakupione wcześniej reklamy w E.. Właścicielami nieruchomości są Państwo I. i M. K. i to oni ją wynajęli dla pozwanej H., a ze względu na to iż sami wcześniej prowadzili tam serwis, dostali propozycje od niej aby pomóc jej w prowadzeniu tej działalności nieodpłatnie, żeby pozwana jako, że jest osoba młodą najpierw poznała wszystko i nie rezygnowała po paru miesiącach z wynajętego lokalu. Została na to podpisana stosowna umowa o współpracy, między małżonkami K., a pozwaną . Małżonkowie K. nie "pracowali" odpłatnie, była to tylko współpraca, pomoc we wdrożeniu i rozwoju biznesu .

Pozwana zapłaciła znaczną część ceny sprzedaży, zaś pozostałą część ceny spłaca. Umowa została zawarta przez pełnomocnika pozwanego, tj. przez jego syna M. K., który posiadał stosowne pełnomocnictwo do zawarcia takiej umowy(stanowiska przedstawione w pismach na k.217-220; 224-226,410-412).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

H. K. w okresie od 16.08.2008r. do 30.04.2011r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w O. przy ul. (...) w zakresie badań i analiz technicznych, konserwacji i naprawy pojazdów. Chociaż formalnie był właścicielem stacji diagnostycznej i do lipca 2009r. poniósł nakłady na wyposażenie stacji, nie zamierzała jej prowadzić ponieważ zajmował się działalnością w branży budowlanej. Prowadzeniem stacji zajmował się jego syn M. K. na podstawie udzielonego pełnomocnictwa ( informacja skarbowa k. 59, pełnomocnictwo k. 76, zeznania pozwanego H. K. ).

L. H. poznała M. K. w W., gdzie była zatrudniona przez niego jako dyrektor budowy (zeznania świadka M. K. k.294 i zeznania pozwanej L. H. )

W dniu 29 marca 201 Or. zgłosiła rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwa „. (1)Jako miejsce wykonywania działalności wskazano W. ul. (...) . W dniu 4 lutego 2011 r. w ewidencji działalności gospodarczej dzielnicy M. m.st. W. dokonano zmiany wpisu wskazując jako miejsce wykonywania działalności także O. ul. (...) ( zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej k. 151).

W dniu 25 kwietnia 2011 r. L. H. i M. K. sporządzili w formie pisemnej umowę sprzedaży wyposażenia stacji kontroli pojazdów i serwisu motoryzacyjnego . Cena sprzedaży miała wynikać z ustaleń stron i na podstawie wystawionych faktur. Płatność miała nastąpić w systemie ratalnym , w cyklach miesięcznych . Sprzedający miał wystawiać pokwitowania na otrzymane kwoty (umowa sprzedaży k. 130).

Jako sprzedający wskazany został H. K. jako właściciel (...) jednakże on sam nie znał L. H. , nie rozmawiała z nią na temat sprzedaży stacji i nie podpisał przedmiotowej umowy (zeznania H. K.).

Umowę podpisała L. H. , a za H. K. podpisał się pod jego imienną firmową pieczątką M. K. (zeznania pozwanych H. K. , L. H. , zeznania świadka M. K. k. 294 ).

W dniach 7 i 30 kwietnia 2011 r. zostały wystawione przez (...) H. K. faktury VAT (153 sztuki) na łączną kwotę 560.938,93 zł brutto , 456.083,38 zł netto , ( zestawienie faktur k. 85-124, faktury k. 137-147)

Starosta P. w dniu 16.05.2011 r. wpisał L. H. „. (1) do rejestru przedsiębiorców prowadzących stację kontroli pojazdów, zatrudniającą dwóch diagnostów (pismo Nr (...) z dnia 28.02.2012r. - k. 147 , pisma Nr (...) z dnia 01.03.2012r. - k.149)

L. H. w okresie od kwietnia do września 2011 r przekazała M. K. jak część ustalonej ceny sprzedaży kwotę 71.500 zł, na którą zostały wystawione pokwitowania przez M. K. (zeznania świadka M. K. k. 294 , zeznania pozwanej L. H. , dowody wpłaty k. 77).

W związku ze złożeniem deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 za miesiące czerwiec, lipiec i wrzesień 2011 roku przez L. H. i zadeklarowaniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu , Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. podjął czynności kontrolne, mające na celu zweryfikowanie zasadności zwrotu. Wykazane w deklaracjach zwroty podatku wynikały z nabycia w miesiącu kwietniu 2011 roku urządzeń i wyposażenia stacji kontroli pojazdów położonej w O. przy ulicy (...).

W tym celu w dniu 16.09.2011 r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. o przeprowadzenie oględzin miejsca prowadzenia działalności firmy (...) oraz o przeprowadzenie czynności sprawdzających (...) w O. ul. (...) mających na celu zweryfikowanie zawartych transakcji.

W wyniku przeprowadzonych oględzin przez pracowników Urzędu Skarbowego w P. w dniu 19.09.2011 r. ustalono, iż w punkcie w O. przy ulicy (...) prowadzona jest działalność w zakresie serwisu samochodowego, stacji diagnostycznej, sklepu z częściami samochodowymi i pośrednictwa ubezpieczeniowego, przy czym nie stwierdzono szyldów, reklam itp. informacji wskazujących, iż to L. H. prowadzi działalność gospodarczą w w/w punkcie. Nad warsztatem umieszczona była tablica reklamowa - (...). Faktury dla kontrahentów wystawiane były z danymi firmy (...), również kasa fiskalna posiadała taki nagłówek .

Właścicielami nieruchomości, na terenie której zostało zgłoszone miejsce prowadzenia działalności przez pozwaną są M. i I. małżonkowie K.. Podczas oględzin obecna była żona M. K. I. K., która oświadczyła, że jest pracownikiem biurowym w firmie „. (1)jak również jej małżonek jest zatrudniony w tej firmie. Ponadto wskazała, iż L. H. wynajmuje od nich budynek, w którym mieszczą się sklep, stacja diagnostyczna i warsztat samochodowy.

Ze złożonej w Urzędzie Skarbowym w K. deklaracji PIT-4R wynikało , że L. H. w 2011 r. nie zatrudniała żadnego pracownika ( pisma Nr (...) z dnia 20.09.2011r. z protokołem oględzin wraz z załącznikami k. 11-29, kopia deklaracji PIT-4R k.31-35)

W dniu 18.10.2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. poinformował, iż nie było możliwe przeprowadzenie czynności sprawdzających u H. K. mających na celu zweryfikowanie transakcji zawartych z Panią L. H. (pismo Nr (...) z dnia 14.10.2011r. wraz z załącznikami k. 36-34)

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. postanowieniem Nr (...) w dniu 26.10.2011r. i Nr (...) w dniu 03.01.2012r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec i wrzesień 2011 roku i przedłużył termin zwrotu podatku za w/w okres do czasu zakończenia weryfikacji powyższego rozliczenia ( postanowienia Nr (...) z dnia 26.10.2011r. - k. 40, postanowienia Nr (...) z dnia 03.01.2012r. - k. 44 ).

Stacja nadal prowadzona i zarządzana była przez M. K. wraz żoną . Po dacie wskazanej w umowie sprzedaży M. K. zatrudnił na podstawie posiadanego pełnomocnictwa udzielonego mu prze ojca H. K. pracownika Z. K., który uważał się za , pracownika w firmie (...). W okresie od 01.06.2011r. do 31.08.2011r., będąc zatrudnionym jako pracownik działu sprzedaży otrzymywał dużą ilość faktur sprzedaży do przepisania i podpisania z końcem kwietnia tj. 30.04.2011r. wraz z informacją, że otrzyma w terminie późniejszym stosowne upoważnienie do podpisywania faktur, którego jednak nie otrzymał ( protokołu przesłuchania z dnia 28.11.2011r świadka Z. K., k. 52, zeznania k. 292, zeznania świadka Z. C. k.293, zeznania świadka A. M. k.327 , częściowo zeznania M. K. k. 294).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. w dniu 16.11.2011 r,. wydał decyzję dla H. K. określającą wysokość zobowiązań w podatku od towarów i usług i podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc kwiecień 2011 r. (tj. za miesiąc, w którym zostały wystawione faktury na rzecz L. H.). Od w/w decyzji H. K. nie złożył odwołania .

Jednocześnie w dniu 16.09.2011 r. dokonano zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną - z tytułu przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 25.04.2011r. Poinformowano również, iż dłużnik zajętej wierzytelności tj. L. H. nie dokonała wpłat na konto organu egzekucyjnego z tytułu zajęcia wierzytelności (pisma Nr (...) z dnia 12.12.2011 r.- k. 54; kopia pisma Nr (...) z dnia 16.12.2011r.-k.55)

Diagności współpracujący z M. K. po dacie „sprzedaży" stacji diagnostycznej E. W., A. M. , Z. C. zostali zgłoszeni przez pozwaną do ubezpieczenia społecznego dopiero we wrześniu 2012r. Za okres od maja 2011 r do grudnia 2012r. nie zostały odprowadzone żadne składki z tego tytułu prze L. H. (informacja ZUS k. 365, formularze zgłoszeń złożone przez pozwaną k.229-234)

W stosunku do H. K. prowadzone są liczne postępowania egzekucyjne . Jest on winien wierzycielom kwotę ponad 900.000,00 zł. (informacja komornika k.338-342)

Pozwana L. H. w czerwcu 2012r. była uczestniczką zderzenia pojazdów mechanicznych i od tego czasu stacją się praktycznie nie zajmowała. To małżonkowie M. i I. K. zajmowali się jej prowadzeniem. Nie znane są jej dochody stacji. Obecnie pozwana pracuje w agencji reklamowej. Jej centrum życiowe stanowi W. . Poza deklarowana kwota 71.500zł L. H. nie dokonała żadnej dodatkowej wpłaty na poczet ceny sprzedaży wynikającej z przedmiotowej umowy z dnia 25 kwietnia 2011 r. (zeznania pozwanej).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony oraz zeznań świadków.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pozwanych oraz świadka M. K. , co do okoliczności samego zawarcia przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 24 kwietnia 2011 r. oraz prowadzenia stacji przez pozwaną L. H. Pozostają one bowiem w rażącej sprzeczności z dokumentami przedstawionymi przez organy podatkowe, z zeznaniami świadków oraz zawierają wewnętrzne sprzeczności . Przede wszystkim nie zasługują na uwzględnienie z uwagi na zasady doświadczenia życiowego oraz zasady przeciętnej staranności przedsiębiorcy w prowadzonej działalności. Przedstawiona przez pozwanych umowa o współpracę z małżonkami K. oraz dokumenty urzędowe, materiały reklamowe, miały w ocenie Sądu jedynie wesprzeć twierdzenia pozwanych, co do faktycznego zawarcia umowy sprzedaży. Pozwana L. H. wbrew swym twierdzeniom nie przedstawiła także dalszych dowodów wpłat na poczet ceny sprzedaży , ani umowy o współpracy ze spółką (...) , która miała być podstawą zaniechania używania jej własnych materiałów reklamowych i oznaczenia stacji.

Należy także wskazać, że pozwani nie kwestionowali autentyczności dokumentów przedstawionych przez stronę powodową. Odpowiadając na pozew właściwie ograniczyli się do twierdzenia , że nie zgadzając się z pozwem, przeczą wszystkim faktom powołanym przez powoda, poza tymi, które wyraźnie zostaną przyznane, a przedmiotowa umowa została zawarta w ramach przysługującej stronom swobody umów . Fakty i dowody związane z konkretnymi okolicznościami, z którymi się pozwani nie zgadzali powinni oni wskazać , na tyle precyzyjnie aby uchronić się od konsekwencji możliwości uznania ich przez Sąd za przyznane .

Sąd zważył, co następuje .

Strona powodowa działając jako organ podatkowy oparła swoje żądanie na art. 189 ¹ k.p.c. Istotą powództwa opartego na tym przepisie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, które jest niezbędne dla oceny skutków podatkowych. Organ podatkowy, konkretyzując stosunki z zakresu prawa podatkowego, w zakresie, w jakim stosunki cywilnoprawne mają znaczenie dla stosunków podatkowych, występuje z powództwem, gdy z zebranego materiału dowodowego wynikają wątpliwości dla oceny skutków podatkowych.

W ocenie Sądu zgodzić się należało z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w K. , że fakt dokonania sprzedaży wyposażenia stacji diagnostycznej należącej do H. K. w okolicznościach ustalonych przez Sąd budzi wątpliwości.

Sama treść umowy sprzedaży jest wręcz nierealna w obrocie gospodarczym. Nie zawiera w sobie ustalonej przez strony ceny sprzedaży. Nie określa wysokości i ilości rat, na jakie została ona rozłożona. Właściciel ruchomości H. K. nie brał w niej udziału, nie negocjował jej warunków, nie ustalał ceny i nie znał nabywcy. Podpis na umowie nie został również przez niego złożony tylko przez syna M. K., który nie powoływała się w niej na jakiekolwiek pełnomocnictwo udzielone przez ojca. Podpisał się pod jego nazwiskiem.

Konstrukcja umowy, którą podpisali M. K. , prowadzący od lat działalność gospodarczą (zeznania świadka k. 294), oraz L. H., która wcześniej pracowała jako pośrednik nieruchomości (zeznania pozwanej) wskazuje , że nie dołożyli oni jakiejkolwiek staranności , pomimo posiadanego doświadczenia , aby umowa sprzedaży zawierała w swej treści przedmiotowo istotne elementy tj. oznaczenie przedmiotu świadczenia , zbywcy i ceny.

Pozwani nie przedstawili jakichkolwiek dowodów na uzupełnienie tej umowy na piśmie poprzez sprecyzowania tychże elementów .

Okolicznością bezsporną jest również to , że cena ustalona prze M. K. i L. H. nie została zapłacona, a rozłożona na bliżej nieokreślon liczbę rat. Chociaż M. K. otrzymał od L. H. jedynie kwotę 71.500, zł to przed organem podatkowym deklarowała zapłatę całej kwoty , bo pozwana powiedziała że ja uiści ( zeznania M. K. k . 294).

Pozwana L. H. przed podpisaniem umowy nie uzyskała kredytu na sfinansowanie tej transakcji . Dysponowała jedynie kwotą 30-40 tys. złotych i zamierzała dokonywać spłat ratalnych z dochodów jakie przynosiła przedmiotowa stacja (zeznania pozwanej L. H. ).

W ocenie Sądu brak jest jakiegokolwiek ekonomicznego uzasadnienia na sprzedaż stacji diagnostycznej z rozłożeniem spłaty na raty, uzależnione od dochodów, które przynosić będzie ta stacja. Pozwana nie wykazała, aby dokonała jakichkolwiek nakładów wpływających na wzrost tych dochodów.

Powierzyła prowadzenie stacji M. K. i jego żonie, którzy zarządzali nią dotychczas. Poza kwotą 71.500 zł przez ostatnie dwa lata nie dokonała żadnej wpłaty na poczet ceny. Nie była nawet wzywana do dokonania wpłaty ani przez H. K., ani prze M. K..

Właściciel stacji H. K., posiadający zadłużenie na prawie milion złotych, nie interesował się kiedy dokładnie otrzyma zapłatę, ani za jaką cenę została ona zbyta. Nie wystawił żadnej faktury na firmę pozwanej. W złożonej w Urzędzie Skarbowym w P. deklaracji na podatek od towarów i usług (...)-7 za miesiąc kwiecień 2011 r., nie zadeklarował i nie odprowadził podatku należnego z tytułu powyższej sprzedaży.

Ponadto przedmiotowe wyposażenie stacji nadal znajduje się w budynku położonym w O. przy ulicy (...) , którego właścicielami są M. i I. K. ( syn i synowa pozwanego), którzy „rzekomo" zatrudnieni zostali w firmie (...).

Ze złożonej w Urzędzie Skarbowym w K. deklaracji PIT-4R wynika, że L. H. w 2011 r. nie zatrudniała żadnego pracownika, jak również do Urzędu Skarbowego w P. nie wpłynęły od w/w informacje o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w 2011 r. (PIT-11). I. i M. K. nie dokonali rozliczenia dochodów ze stosunku pracy za ten rok.

W toku postępowania pozwana L. H. przedłożyła umowę najmu powyższego lokalu składającego się ze sklepu, stacji kontroli pojazdów i serwisu, datowaną 1.04.2011 r. - wynajmującym był M. K.. Z powyższej umowy wynika, że została ona zawarta na czas określony tj. od dnia 01.04.2011 r. do dnia 01.01.2012r., ustalony czynsz w wysokości 1.500 zł miesięcznie. Z informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. wynika, że M. K. w złożonych deklaracjach VAT-7 nie wykazywał dostaw z tytułu najmu w/w lokalu użytkowego.

Według złożonych deklaracji VAT-7 i zeznania PIT-36 za 2011r. L. H. wykazała bardzo małe obroty i stratę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ( kopie deklaracji VAT - 7 za okres od marca 2011 roku do maja 2012 roku (k.158-200) kopie zeznań podatkowych za lata 2006, 2008, 2010 -2011 (k. 201-214)

Pozwana L. H. w czerwcu 2012r. doznała poważnych obrażeń ciała w wypadku i od tego czasu stacją się praktycznie nie zajmowała. (...) funkcjonuje właściwie dzięki M. K. i jego żonie. Jej właścicielka (pozwana ) nie zna dochodów posiadanej stacji. Obecnie pracuje w agencji reklamowej, a jej centrum życiowe stanowi W.. Nie dokonała żadnej dodatkowej wpłaty na poczet umowy sprzedaży z dnia 25 kwietnia 2011 r. (zeznania pozwanej).

Ekonomiczny sens prowadzenia działalności gospodarczej w miejscowości położonej kilkaset kilometrów od miejsca stałego pobytu pozwanej jest wątpliwy, z uwagi na brak możliwości zajmowania się bieżącymi czynnościami związanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jak również brak możliwości sprawowania stałego nadzoru nad nim

W ocenie Sądu wskazane powyżej okoliczności uzasadniają wniosek , że umowa sprzedaży z dnia 25.04.2011 r. została zawarta dla pozoru. Stosownie do art. 83 § 1 k.c. oświadczenia woli złożone za zgodą obu stron dla pozoru są nieważne, co w konsekwencji prowadzi do nieważności umowy.

Podobnie w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 stycznia 2010 roku. sygn. akt IV CSK 261/09, Sąd Najwyższy wskazał, że fakt dokonania nieuzasadnionych gospodarczo umów sprzedaż, jak również okoliczność, że cena sprzedaży nie została zapłacona, a rozłożona na raty, mogą świadczyć o istnieniu podstaw do stwierdzenia pozorności umowy.

Interes prawny strony powodowej w wytoczeniu powództwa jest uzasadniony faktem , że z wystawionymi fakturami związane są skutki podatkowe, w postaci odliczenia przez pozwaną podatku naliczonego i wykazanie znacznych kwot do zwrotu na rachunek bankowy (łącznie 90.000 zł).

W związku z tym organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania podatkowego zasadnie wystąpił z niniejszym powództwem ponieważ ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego łączącego pozwanych było niezbędne dla oceny skutków podatkowych, w celu zapobieżeniu uzyskania nienależnego zwrotu podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne na podstawie art. 189 ¹ k.p.c. należało orzec jak w pkt 1 wyroku.

Ponieważ strona powodowa była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu na podstawie art.113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w pkt. 2 wyroku nakazano ściągnąć od strony pozwanej opłatę od pozwu .

/-/ Na oryginale właściwy podpis.-