Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 30 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Siwek

Protokolant:Małgorzata Sporna

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa J. L.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda J. L. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. w W. kwotę 197 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1198/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 lipca 2014 r. J. L. domagał się zasądzenia od (...) S.A. w W. kwoty 1.107 zł z ustawowymi odsetkami od dnia (...) do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu (...) uległ szkodzie jego samochód marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Bezzwłocznie zgłosił on szkodę ubezpieczycielowi. Na czas postępowania likwidacyjnego (na okres od dnia (...)) wynajął od A. A. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) A. A. samochód zastępczy marki S. (...) za kwotę 150 zł netto (184,50 zł brutto) za dobę.

Strona pozwana jako ubezpieczyciel dokonywała likwidacji poniesionej przez powoda szkody na pojeździe. W toku postępowania domagał się on m.in. zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego marki S. (...), przedstawiając zawartą z A. A. umowę z dnia (...) oraz fakturę (...) z dnia (...). na kwotę 4.575 zł (w skutek omyłkowego zastosowania 22% stawki VAT zamiast 23% kwota wskazana na fakturze VAT jest niższa od rzeczywiście poniesionej określonej umową kwoty 4.612,50 zł). Jako sposób zapłaty ustalono przelew – bezgotówkowe rozliczenie z ubezpieczycielem.

W piśmie kierowanym do strony pozwanej w dniu (...) powód wnioskował o przekazanie kwoty poniesionych przez niego kosztów najmu pojazdu zastępczego bezpośrednio na rachunek bankowy wynajmującego Przedsiębiorstwa (...) A. A.. Wskazywał on, iż wynajęcie pojazdu zastępczego było konieczne, ze względu na przedłużająca się naprawę jego samochodu po wypadku z dnia (...), potrzeby życia codziennego oraz poszukiwanie pracy. Poinformował, iż z wynajętego auta korzystał także jego syn dojeżdżając do pracy. Jednocześnie oświadczył, iż nie posiada innego samochodu, z którego mógłby korzystać podczas naprawy.

Pismem z dnia (...) strona pozwana powiadomiła wynajmującego samochód zastępczy – A. A. o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w łącznej wysokości 3.505,50 zł brutto, w oparciu o fakturę (...). Strona pozwana wyjaśniła, iż czas najmu pojazdu zastępczego został zweryfikowany do technologicznego czasu naprawy zgodnie z dokumentacją warsztatu uznając 4 dni robocze, dzień na oddanie i odbiór pojazdu oraz czas od powstania szkody do weryfikacji kosztorysu warsztatu co łącznie daje 19 dni najmu. Strona pozwana uznała dobową stawkę najmu w kwocie 150 zł netto zgodnie z przedłożoną fakturą VAT.

Powód w dniu (...) uregulował pozostałą do zapłaty z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 1.107 zł.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana potwierdziła, iż samochód należący do powoda w dniu (...) uległ uszkodzeniu wskutek ruchu innego pojazdu, którego posiadacz ubezpieczony był w pozwanym zakładzie.

Strona pozwana potwierdziła również, że uznała koszt najmu pojazdu zastępczego w kwocie 3.505,50 zł za łączny okres 19 dni, w tym 4 dni na technologiczny czas naprawy, po 150 zł netto za dobę. Natomiast brak było zdaniem strony podstaw do uznania za uzasadniony zwrot kosztów dalszego wynajmu.

Nie było potrzeby oczekiwać na dodatkowe oględziny, gdyż odbyły się tylko jedne w dniu (...) zakończone sporządzeniem kalkulacji naprawy stanowiącej podstawę do zlecenia naprawy pojazdu.

Gołosłowne są ponadto twierdzenia pozwu, iż koszt wynajmu samochodu zastępczego wyniósł kwotę 4.612,50 zł, gdyż faktura wystawiona na firmę wypożyczającą zawiera kwotę 4.575 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki F. (...), o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność J. L..

(Dowód: - okoliczność bezsporna)

Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

(Dowód: - okoliczność bezsporna)

W dniu (...) J. L. zawarł z A. A. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w L. umowę najmu pojazdu zastępczego za kwotę 150 zł/dobę plus VAT.

(Dowód: - umowa z dnia 27.04.2013 r. k. 13)

Za wynajem pojazdu zastępczego przez 25 dni J. L. została wystawiona faktura w kwocie 4.575 zł.

(Dowód: - faktura VAT k. 12)

Pismem z dnia (...) J. L. zwrócił się do (...) S.A. w W. o pokrycie kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 4.575 zł.

(Dowód: - pismo z dnia 23.05.2013 r. k. 14 wraz z potwierdzeniem nadania k. 15)

(...) S.A. w W. uznał żądanie do kwoty 3.505.50 zł, z jednej strony akceptując stawkę za wynajęcie pojazdu zastępczego, a z drugiej uznając za uzasadnione jedynie 19 dni wynajmu.

(Dowód: - pismo z dnia 10.06.2013 r. k. 17 -18)

J. L. dopłacił A. A. kwotę 1.107 zł.

(Dowód: - dowód wpłaty k. 16)

Naprawa uszkodzonego pojazdu została przeprowadzona w dniach (...) – (...)

(Dowód: - zaświadczenie k. 19)

Wydanie pojazdu J. L. winno było nastąpić w dniu (...)

(Dowód: opinia biegłego sądowego J. W. k. 43 – 46)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Na mocy art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Stosownie zaś do treści art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r., o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst. jedn.: Dz. U z 2013 r., poz. 392 z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody, prawomocnego orzeczenia sądu lub w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 822 § 1 k.c. oraz art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia OC ma charakter wtórny wobec odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, nie może ona wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub osoby kierującej pojazdem, a ponadto zakres obowiązku odszkodowawczego zakładu ubezpieczeń jest ograniczony do wysokości sumy gwarancyjnej.

Na mocy art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Ze względu jednakże na regulację art. 805 § 2 pkt. 1 k.c. odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ogranicza się do wypłaty odszkodowania w pieniądzu.

W zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego to w orzecznictwie wskazuje się, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, Lex nr 1011468).

Przechodząc do okoliczności faktycznych, to bezspornym w sprawie było, że w dniu (...)doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki F. (...), o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność J. L..

Strona pozwana nie kwestionowała również swojej odpowiedzialność jako ubezpieczyciela sprawcy szkody i w związku z tym wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu.

Ubezpieczyciel uznał także zasadność wynajęcia przez J. L. pojazdu zastępczego i zaakceptował wysokość stawki za ten wynajem.

Natomiast sporny było okres uzasadnionego czasu wynajmu pojazdu zastępczego.

Sąd Rejonowy opierając się na opinii biegłego sądowego J. W., ustalił iż powinien się on zakończyć w dniu (...)

Odnośnie opinii biegłego to należało wskazać, iż podlega ona - jak inne dowody - ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Przy ocenie opinii Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, jeżeli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 lipca 2005 r., II UK 277/04, OSNP 2006/5-6/97; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, Lex nr 77046; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).

Sąd Rejonowy nie dopatrzył się uchybień w opinii, które mogłyby stanowić podstawę do podważenia wyrażonego przez biegłego stanowiska.

Zastrzeżeń nie zgłosiły również strony postępowania. W tym, mimo przedłużenia terminu na ustosunkowanie się do opinii, zastrzeżeń nie zgłosił powód (k. 58 i 60).

Co więcej zastrzeżenia te nie zostały zgłoszone prawie przez cały przebieg rozprawy w dniu 30 kwietnia 2015 r.

Dopiero w mowie końcowej pełnomocnik powoda podniósł zarzuty, że opinia ma charakter abstrakcyjny i nie powinna stanowić podstawy rozstrzygnięcia.

W związku z powyższym trzeba było wskazać, iż nie tylko był on mocno spóźniony, co bezzasadny.

Biegły dokonał bowiem analizy przebiegu czynności w sprawie i wskazał konkretne dni w których powinny były zostać dokonane (jedynie przez omyłkę biegły wskazał (...) jako dzień zakończenia naprawy zamiast (...)).

Ale co istotne biegły wskazał, że naprawa powinna była się zakończyć do dnia (...) Tymczasem powód wynajął pojazd zastępczy dopiero w dniu (...), czyli rzeczywisty uzasadniony czas wynajmu pojazdu zastępczego wynosił jedynie (...) dni.

Skoro zaś strona pozwana i tak uznała za zasadne wypłacenie odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego przez kolejne (...) dni, to tym samym nie sposób było uwzględnić jeszcze dalej idącego żądania powoda.

Stąd też orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W niniejszej sprawie na koszty te w przypadku strony pozwanej złożyła się opłata skarbowa 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego 180 zł (§ 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późń. zm.)).