Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Sznura

po rozpoznaniu na rozprawie protokołowanej przez sekr. sąd. N. K. w dniu 30 września 2015 r.

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko J. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej J. D. na rzecz powoda (...)we W. kwotę 12.968,66 zł (dwunastu tysięcy dziewięciuset sześćdziesięciu ośmiu złotych sześćdziesięciu sześciu groszy) wraz z odsetkami ustawowymi licznymi od 20 maja 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej J. D. na rzecz powoda (...)we W. kwotę 2.242,02 zł (dwóch tysięcy dwustu czterdziestu dwóch złotych dwóch groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód (...)we W. pozwem skierowanym przeciwko J. D. wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 16.745,02 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 19.584,21 zł wraz z kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 26 marca 2007 r. pozwana J. D. zawarła z (...) S.A. w W. umowę kredytu gotówkowego numer (...). Wobec braku spłaty zadłużenia wierzytelność wynikająca z ww. opisanej umowy została sprzedana na rzecz powoda na mocy umowy sprzedaży wierzytelności zawartej z (...) S.A. w W. w dniu 26 kwietnia 2013 r.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2007 roku J. D. zawarła z (...) Spółka Akcyjną (...) w W. poprzednikiem prawnym (...) Bank (...) S.A. w W. umowę kredytu gotówkowego numer (...).

Okoliczność bezsporna , vide: umowa kredytu numer (...) z 19 marca 2007 r., k. 38-39 .

Wobec okoliczności, iż pozwana J. D. nie spłacała rat kredytu gotówkowego, (...) S.A. Odział w Polsce w W. dnia 01 grudnia 2010 r. wystawiła na podstawie swoich ksiąg bankowy tytuł egzekucyjny przeciwko J. D. z tytułu umowy kredytu gotówkowego zawartego dnia 19 marca 2007 o numerze (...).

Wysokość zobowiązania kredytobiorcy na dzień wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego z tytułu niespłaconego kredytu wynosiła: 12.668,66zł, w tym 1.942,92 zł z tytułu odsetek umownych.

Okoliczność bezsporna , vide: bankowy tytuł egzekucyjny z 0 1 grudnia 2010 r. , k. 40.

Postanowieniem z 06 kwietnia 2011 r. (...)nadał klauzulę bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 01 grudnia 2010 r. nr (...) wydanemu przez (...) S.A. Odział w Polsce w W., przeciwko J. D., łącznie maksymalnie do kwoty 300.000 zł z tytułu umowy o kredyt bezpieczny z 19 marca 2007 r. oraz do kwoty 75.000 zł z tytułu umowy karty kredytowej z 19 marca 2007 r.

Okoliczność bezsporna , vide: postanowienie z 06 kwietnia 2011 r., k. 44.

Egzekucja wobec J. D. okazała się bezskuteczna.

Okoliczność bezsporna , vide: postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, k. 47; zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, k. 45-46.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. (...) Bank (...) S.A. w W. na podstawie umowy przelewu wierzytelności zbył niespłacone przez J. D. należności wynikające z ww. umowy kredytu na rzecz (...) we W..

Okoliczność bezsporna , vide: umowa przelewu wierzytelności z 26 kwietnia 2013 r. wraz z załącznikiem, k. 6-10.

Pismem z 24 kwietnia 2015 r. (...) we W. wezwał do zapłaty zadłużenia powstałego z tytułu nieterminowej spłaty tej umowy kredytu, które na dzień 24 kwietnia 2015 r. wynosiło 20.547,46 zł.

Okoliczność bezsporna , vide: wezwanie do zapłaty, k. 11.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów, złożonych przez stronę powodową do akt sprawy, których autentyczności, ani wiarygodności w toku postępowania nie kwestionowała żadna ze stron. W szczególności były to: umowa kredytu gotówkowego numer (...) z 19 marca 2007 r., (...)

Pozwana, pomimo prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy, nie stawił się na nią, jak również, pomimo zobowiązania do złożenia odpowiedzi na pozew, nie złożyła tejże. Wobec powyższego na podstawie art. 339 §1 k.p.c. wydano wyrok zaoczny.

Na podstawie art. 339 §2 k.p.c. uznać należało za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, z tym jednak zastrzeżeniem, że twierdzenia o prawie do naliczania od kwoty 11.025,74 zł odsetek w żądanej wysokości, Sąd uznał za budzące uzasadnione wątpliwości, w związku z tym dokonał ustaleń w zakresie zasadności ww. żądania powoda.

Zgodnie z przepisem art. 69 ust. 1 prawa bankowego (Dz.U z 2012 r. Nr 1376) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Istota umowy kredytu, wyrażona w art. 69 ust. 1 pr. bank., jest funkcją podstawowych uprawnień oraz obowiązków stron tej umowy, czyli banku (kredytodawcy) i jego kontrahenta (kredytobiorcy). Wykorzystanie kredytu oznacza oddanie do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych na określony w umowie cel. Oddanie do dyspozycji środków pieniężnych ma zapewnić kredytobiorcy ich wykorzystanie w sposób odpowiadający jego interesom określonym w umowie kredytowej. Należy podkreślić, że roszczenie kredytodawcy (banku) o zwrot kredytu powstaje dopiero po wykorzystaniu odpowiedniej sumy kredytowej przez kredytobiorcę. Wykorzystanie takie oznacza bowiem wykonanie umowy kredytowej przez bank w postaci oddania kredytobiorcy odpowiedniej sumy kredytowej do dyspozycji kredytobiorcy. Sposób wykorzystania (tzw. akt wykorzystania) może być określony w umowie, przy czym strony mogą dokonać zmiany tego sposobu także po zawarciu umowy kredytowej.

W niniejszej sprawie fakt zawarcia umowy kredytu bankowego i rzeczywistego udzielenia go pozwanej J. D. nie budzi żadnych wątpliwości Sądu. Umowa kredytu bankowego została zawarta w formie pisemnej, pozwana jak wskazano powyżej nie zakwestionowała zawarcia przedmiotowej umowy.

Tym niemniej strona powodowa – pomimo zobowiązania przez Sąd – nie wykazała sposobu obliczenia skapitalizowanych odsetek, do czego była zobowiązana zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa bowiem na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Procesowym wyrazem tej zasady jest przepis art. 232 zd. 1 k.p.c., nakładający na strony procesu obowiązek przedstawiania Sądowi dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą korzystne dla siebie skutki prawne. Z tych względów Sąd przyjął za nie budzące wątpliwości elementy wynikające z dokumentów – bankowego tytułu egzekucyjnego w zakresie należności głównej oraz kwoty odsetek umownych określonych na poziomie kwoty 1.942,52 zł. Z art. 96 ust 1 i 2 prawa bankowego wynika, że na podstawie ksiąg banków lub innych dokumentów związanych z dokonywaniem czynności bankowych banki mogą wystawiać bankowe tytuły egzekucyjne. W bankowym tytule egzekucyjnym należy oznaczyć bank, który go wystawił i na rzecz którego egzekucja ma być prowadzona, dłużnika zobowiązanego do zapłaty, wysokość zobowiązań dłużnika wraz z odsetkami i terminami ich płatności, datę wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, jak również oznaczenie czynności bankowej, z której wynikają dochodzone roszczenia, oraz wzmiankę o wymagalności dochodzonego roszczenia. Bankowy tytuł egzekucyjny należy opatrzyć pieczęcią banku wystawiającego tytuł oraz podpisami osób uprawnionych do działania w imieniu banku.

Zgodnie z art. 481 §1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przy czym stosowanie do treści §2 – jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Nadto zgodnie z art. 482 §1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dumy dłużnej. Bez wskazania przez stronę powodową sposobu obliczenia skapitalizowanych odsetek Sąd nie był w stanie zweryfikować, czy dochodzone w tym zakresie roszczenie było słuszne.

W związku z tym, Sąd mając na uwadze całokształt materiału dowodowego orzekł jak w pkt 1 wyroku na podstawie art. 69 ust. 1 prawa bankowego w zw. z art. 6 kc oraz w zw. z art. 481 §1 k.c.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 §1 k.c. w zw. z art. 482 §1 k.c. od dnia wniesienia pozwu, czyli 20 maja 2015 r.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 k.c. i 100 k.c. zgodnie z odpowiedzialnością z wynik procesu obciążając kosztami procesu pozwaną w 66%, natomiast powódkę w 34%. Koszty postępowania po stronie powodowej obejmowały łącznie kwotę 3.397 zł, w tym wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 2.417 zł - §§2 i 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.), opłata od pozwu 980 zł.

W związku z faktem iż strony postępowania partycypują w kosztach postępowania pozwana w 66%, powód w 34%, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.242,02 zł tytułem kosztów postępowania (3.397 zł x 66%)

W pkt IV Sąd na podstawie art. 333 §1 pkt 3 k.p.c. nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)