Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Adamek-Rogowska

Protokolant: Aneta Bącal

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 października 2015r. w K.

sprawy z powództwa (...) S. A. z siedzibą w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz strony powodowej (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 3 800,47 zł (trzy tysiące osiemset i 47/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27.11.2014r. do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1 100,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  wyrokowi w punkcie I i III nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 1281/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. K. kwoty 5 055,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania twierdziła, że zawarła z pozwanym w dniu 9.09.2013r. umowę pożyczki na kwotę netto 2 400 zł. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty pożyczki i z tego tytułu powinien na jej rzecz zapłacić dochodzoną pozwem sumę.

Pozwany A. K. nie stawił się na rozprawę, ani też nie zajął stanowiska na piśmie, wobec czego sąd na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. wydał wyrok zaoczny, którym powództwo uwzględnił jedynie w części. Fakt bowiem, że pozwany nie wdaje się w spór nie oznacza, że sąd jest zwolniony z oceny zasadności żądania opartego na twierdzeniach zgłoszonych w pozwie (zob. min. orzeczenia S.N. z 15.09.1967 r. w sprawie III CRN 175/67 , Biuletyn S.N. 1974 nr 1 poz. 4, z 21. 05.1971 r. III CRN 99/71B. S..N. 1971, nr 7 -8 , poz. 123, z 7.06. 1972 , (...) 30/72 , LEX nr 7094 ). Wątpliwości Sądu co do zasadności uwzględnienia żądania całości przemawiały za przeprowadzeniem postępowania dowodowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9.03.2013r.pozwany A. K. zawarł z (...) S.A. umowę pożyczki. Zgodnie treścią umowy jej przedmiotem było udzielenie pożyczki w wysokości 2 400 zł. Koszt ubezpieczenia wynosił 480 zł. Opłata przygotowawcza została ustalona na 288 zł. Dodatkowa opłata przygotowawcza na 115,20 zł. Pozwany miał spłacać pożyczkę w tygodniowych ratach, w wysokości 57,29 zł każda, za wyjątkiem ostatniej, której wysokość została ustalona na 56,62 zł. Roczna stopa oprocentowania została określona na 16% i wynosiła 477,83 zł. Z tytułu kosztów obsługi pożyczki w domu pozwany miał zapłacić kwotę 1394,40 zł, stanowiącą 58,1 % całkowitej kwoty pożyczki. Roczna stopa oprocentowania określona została na 67,4 %. Całkowita kwota do zapłaty została ustalona na 3 645,83 zł, całkowity koszt pożyczki 1245,83 zł. Czas trwania umowy wynosił 90 tygodni.

W przypadku opóźnienia w spłacie kwoty równej dwóm pełnym ratom pożyczki i nieuregulowania zadłużenia mimo wezwania w terminie 7 dni, pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia.

Dowód: umowa pożyczki z k.6-7,

Pismem z 6.02.2014r.w związku z zaleganiem w regulowaniu rat, umowa została wypowiedziana z dniem 8.03.2014r.

Dowód: wypowiedzenie umowy k.8

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze stosunkiem prawnym nawiązanym między przedsiębiorcą a konsumentem. Ochrona konsumentów jako słabszej strony stosunków zobowiązaniowych znalazła swoje odzwierciedlenie nie tylko w przepisach ustawowych, ale i w art.76 Konstytucji RP, zgodnie z którym władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa.

Zawierając przedmiotową umowę pożyczki z pozwanym posłużono się wzorcem umowy wykorzystywanym przez powoda przy zawieraniu umów pożyczki.

Zgodnie z art. 385 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane jednoznacznie. Nie uzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu.

Wynagrodzeniem za korzystanie przez pożyczkobiorcę z pożyczki są zasadniczo odsetki, których górny pułap w celu zapobieżenia lichwie, został wyznaczony przepisem art. 359 § 2 ¹ k.c. jako czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. Wysokość pozostałych opłat, powinna być ekwiwalentem usług związanych z udzieleniem pożyczki i co do zasady odpowiadać rzeczywistym kosztom poniesionym z tego tytułu. Powód poza opłatami przygotowawczymi naliczył opłatę z tytułu tzw. obsługi pożyczki w domu w wysokości 1394,40 zł. Już z samej treści umowy wynika, że jest to opłata, której wysokość nie odpowiada faktycznym kosztom poniesionym w ramach tej usługi, a dodatkowa opłata obliczana proporcjonalnie do wielkości pożyczki - 58,1 %. Opłata ta nie jest zatem ekwiwalentem wykonanej usługi. Jej skutkiem jest obejście przepisów o odsetkach maksymalnych. Przy tym należy zauważyć, że umowa z pozwanym została zawarta we wrześniu 2013r., a wypowiedziana 6.02.2014r., a zatem nie doszły do skutku wszystkie zaplanowane wizyty w domu celem odbioru pożyczki w ilości 90. Niezależnie od tego opłata ta nie została uwzględniona w całkowitym koszcie pożyczki ani w rzeczywistej stopie oprocentowania, co jest nieprawidłowe i dezinformuje konsumenta. Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy z 16.02.2005r.o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007r.,nr 50 poz. 331 ze zm.) za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów uznaje się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności czyny nieuczciwej konkurencji , do których należy, zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy z 16.04.1993r.o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz. U. z 2007r., Nr 171, poz.1206) działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Decyzją z 20.04.2015r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczął przeciwko (...) S.A. postępowanie w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów dotyczące min. stosowania opłat za obsługę pożyczki w domu, której wysokość nie odpowiada wartości świadczeń realizowanych w ramach tej opłaty.

W tych okolicznościach Sąd na podstawie art.720 § 1 k.c. uwzględnił roszczenie w zakresie dochodzonych kwot z tym, że z tytułu opłaty za obsługę pożyczki w domu jedynie w 10 % kwoty 1394,40 zł. W związku z tym zasądzeniu podlegała kwota 3 800,47 zł obejmująca żądana sumę 5 055,43 zł z potrąceniem 90% opłaty za obsługę pożyczki w domu, czyli kwoty 1254,96 zł (5 055,43-90%x1394,40).

Postanowienie o kosztach wydano na podstawie art.100 k.p.c., zasądzając je proporcjonalnie do uwzględnionego żądania (1467x75%)

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art.333 § 1pkt 3 k.p.c.

Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji.