Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III APz 2/12

POSTANOWIENIE

Dnia 14 marca 2012 roku

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSA Stanisława Kubica /spr./

Sędziowie: SA Barbara Staśkiewicz

SA Barbara Pauter

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) Urzędowi Wojewódzkiemu we W.

o uchylenie decyzji

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Okręgowego Sądu Pracy we Wrocławiu

z dnia 23 listopada 2011 roku, sygn. akt VII P 141/11

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2011 roku, sygn. akt IV2P 407/10, Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia przekazał sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia według właściwości Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu Wydział VII Pracy.

Postanowieniem z dnia 28 marca 2011 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział VII Pracy uznał się niewłaściwym w sprawie i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu.

Postanowieniem z dnia 21 października 2011 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przekazał sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia według właściwości Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu Wydział VII Pracy.

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2011 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i zwrócić sprawę Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jako rzeczowo i miejscowo właściwemu do jej rozpoznania.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 marca 2011 roku było wiążące dla Sądu Rejonowego, który powinien rozpoznać przekazaną mu sprawę. Mimo tego Sąd Rejonowy wydał w dniu 21 października 2011 roku kolejne postanowienie o przekazaniu sprawy Sądowi Okręgowemu czym naruszył przepisy procedury cywilnej. Ponadto Sąd Okręgowy zwrócił uwagę na regulację zawartą w art. 83 ust 5 ustawy z dnia 21.11.2008r. (Dz. U. Nr 227 poz. 1505 ze zm.), z której wynika, że w razie nieuwzględnienia sprzeciwu od oceny okresowej, członek korpusu służby cywilnej może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji albo od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, odwołać się do sądu pracy. Sąd Okręgowy uznał, iż Sądem tym jest Sąd Rejonowy w myśl art. 262 § 1 pkt 1 kp.

Zażalenie na wyżej opisane postanowienie wywiódł powód zaskarżając je w całości i domagając się rozpoznania sprawy przez Sąd Okręgowy. Powód podniósł, iż w podobnej sprawie uchylenia decyzji nie uwzględniającej sprzeciwu od oceny okresowej członka korpusu służby cywilnej Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, (sygn. akt III APz 38/11) uznał, iż Sąd Okręgowy jest właściwy do rozpoznania wskazanych spraw. Ponadto powód podniósł, iż w jego sprawie, której rozpoznania trwa już 18 miesięcy, wydanie orzeczenia przez Sąd Rejonowy da podstawę do postawienia zarzutu orzekania z naruszeniem właściwości rzeczowej i w konsekwencji możliwego unieważnienia postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie powoda zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiot sprawy dotyczy odwołania od oceny okresowej pracownika służby cywilnej, oznacza to, że spór dotyczy praw o charakterze niemajątkowym. Zgodnie z treścią art. 17 pkt 1 kpc. do właściwości rzeczowej sądów okręgowych należą sprawy o charakterze niemajątkowym i łącznie z nimi dochodzone roszczenia majątkowe(..).

Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 28 października 2004r. III CZP 59/04, generalnym założeniem art. 17 k.p.c. jest przekazanie spraw niemajątkowych do właściwości rzeczowej sądu okręgowego.

Przepis art. 83 ust 5 ustawy z dnia 21.11.2008r. (Dz. U. Nr 227 poz. 1505 ze zm.), przewiduje możliwość strony odwołania się od oceny okresowej w razie nieuwzględnienia sprzeciwu do sądu pracy, jednakże nie rozstrzyga on kwestii czy winien to być sąd rejonowy czy okręgowy. Przepis art. 262 § 1 pkt 1 kp wymienia w sądownictwie powszechnym tylko dwa szczeble, na których funkcjonują wyodrębnione jednostki organizacyjne właściwe w sprawach z zakresu prawa pracy, tzn. sądy rejonowe i sądy okręgowe.

Podkreślania wymaga, iż przy ustalaniu właściwości rzeczowej, określającej, którego szczebla sąd ma w pierwszej instancji kompetencję do rozpoznania spraw danego rodzaju, to w sprawach z zakresu prawa pracy obowiązuje ogólna reguła procesu cywilnego, że sądem pierwszej instancji jest sąd rejonowy – sąd pracy, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej (art. 16 k.p.c.). Do właściwości sądów okręgowych – sądów pracy albo sądów pracy i ubezpieczeń społecznych jako sądów pierwszej instancji należą zatem sprawy przekazane im w art. 17 k.p.c., a w szczególności sprawy o prawa niemajątkowe oraz o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa ustaloną w nim wysokość, wynoszącą obecnie 75 000 zł.

Niewątpliwie sprawa powoda dotycząca nieuwzględnienia sprzeciwu od oceny okresowej członka korpusu służby cywilnej jest sprawą o prawa niemajątkowe. Tym samym zgodnie z powyższymi regułami procesu (art. 17 k.p.c.) właściwym do jej rozpoznania jest Sąd Okręgowy. Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż słusznie zarzucił powód, że postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 23 listopada 2011 roku narusza treść przepisu art. 17 k.p.c.

Sąd Apelacyjny nie podzielił argumentacji Sądu Okręgowego w zakresie dotyczącym naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 200 k.p.c. Wskazać należy, iż jak wynika z powyższego postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 marca 2011 roku było wadliwe. Jego dalsze istnienie w obrocie prawnym spowodowałoby prowadzenie przez sąd postępowania, które od początku było naznaczone nieważnością. Ponadto wskazać należy, iż rzeczą Sądu Apelacyjnego była ocena postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 23 listopada 2011 roku, albowiem to postanowienie było zaskarżone przez powoda. Jak zostało wskazane powyżej postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 23 listopada 2011 roku naruszało treść przepisu art. 17 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 4 w zw. z art. 397 § 2 kpc uchylił zaskarżone postanowienie.

R.S

III APz 2/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE