Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku E. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania E. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 września 2012r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1023/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 września 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił E. P.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji wniosła odwołanie w dniu 20 września 2012 roku E. P..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

E. P.urodziła się w dniu (...). Ma wykształcenie średnie-techniczne- technik dentystyczny. W zawodzie pracowała 10 lat, a również jako referent w biurze podatkowym (2 lata).

W okresie od 25 lutego 2006 roku do 30 czerwca 2012 roku była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznawanej z przyczyn: neurologicznych, psychiatrycznych oraz endokrynologicznych.

(okoliczności niesporne)

W dniu 21 czerwca 2012 roku E. P. złożyła wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 79 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 2 sierpnia 2012 roku lekarz orzecznik ZUS po rozpoznaniu u wnioskodawczyni zaburzeń depresyjnych nawracających-

obecnie epizod łagodny, zaburzeń osobowości, zespołu bólowego kręgosłupa lędźwiowego bez objawów korzeniowych, stanu po leczeniu operacyjnym z powodu dyskopatii L5/S1-2005 r., niedoczynności tarczycy w trakcie leczenia substytucyjnego, stwierdził, iż wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 2 sierpnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 1-22 w aktach organu rentowego)

E. P. wniosła sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 27 sierpnia 2012 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: zaburzenia depresyjne-nawracające — obecnie epizod łagodny, zaburzenia osobowości, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa LS z zespołem bólowym bez istotnego ograniczenia sprawności, bez objawów korzeniowych, przebyte leczenie operacyjne dyskopatii L5-S1 w 2005 roku, niedoczynność tarczycy w trakcie leczenia substytucyjnego.]

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 27 sierpnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 3 5-38 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

• nawracające zaburzenia depresyjne o nasileniu łagodnym oraz wyraźne cechy osobowości nieprawidłowej lękliwo-zależnej;

• zaburzenia osobowości;

• zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo krzyżowego, stan po operacji dyskopatii L5/S1 w 2005 r.;

• zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego obecnie bez nasilonych objawów korzeniowych i ubytkowych;

• niedoczynność tarczycy w trakcie leczenia ambulatoryjnego;

• bielactwo;

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawczyni niezdolną do pracy zarobkowej. Obecnie jest ona zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy psychiatry A. R. k. 11- 12 oraz opinia uzupełniająca k.49, opinia biegłego psychologa M. P. k. 16-17 oraz opinia uzupełniająca k. 45 „biegłej neurolog- A. P. k.21-23, biegłej endokrynolog E. K. k. 28-29 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy E. P. jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy psychiatry A. R., psychologa M. P., neurologa A. P. oraz endokrynologa E. K., biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niej schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni, jak również po przeprowadzeniu jej osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawczyni.

W zgodnej ocenie biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawczyni schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegły psychiatra A. R. stwierdził, że schorzenie przewlekłe, wystąpiło u wnioskodawczyni kilkanaście alt temu, na tle zaburzonej osobowości, jako reakcja na sytuacje stresową(znaczne trudności w małżeństwie, choroba alkoholowa w rodzinie). Występujące u wnioskodawczyni objawy tj: obniżenie nastroju, napędu, chęci do działania, zaburzenia snu, nie osiągają na tyle znaczącego nasilenia, aby uznać wnioskodawczynię za

niezdolna do pracy z punktu widzenia psychiatry. Poprawę jako zaobserwowała biegła u wnioskodawczyni łączny ze stosowana regularnie farmakoterapią oraz okresowymi oddziaływaniami psychologicznymi, których niewątpliwie opiniowana potrzebuje długoterminowo. Biegła podniosła, iż brak jest danych, aby schorzenie występujące u wnioskodawczyni uznać za uwarunkowane zmianami organicznymi w mózgu. Zgłaszana przez wnioskodawczynię osłabienie pamięci nie osiąga nasilenia znaczącego i wiąże się prawdopodobnie z przezywanymi stanami emocjonalnymi i trudnościami osobowościowymi ocenie biegłej wnioskodawczyni z powodów psychiatrycznych nie jest niezdolna do pracy, jest zdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Swoje stanowisko biegła podtrzymała w swej pisemnej opinii uzupełniającej.

Biegła psycholog M. P. oceniła, iż aktualny stopień nasilenia stwierdzonych zaburzeń nie czyni wnioskodawczyni niezdolną do pracy zarobkowej w ocenie psychologicznej. W ocenie biegłej występujące u wnioskodawczyni w łagodnym nasileniu dolegliwości o obrazie depresyjnym powodują u niej dyskomfort, są ściśle związana z trudna sytuacja osobistą, wymagają leczenia psychoterapeutycznego i kontynuacji farmakoterapii, nie stanowią jednak niezdolności wnioskodawczyni do pracy.

Stanowisko to biegła podtrzymała w swej pisemnej opinii uzupełniającej.

Tożsame stanowisko zajęła również biegła neurolog A. P., która oceniając stan zdrowia wnioskodawczyni z neurologicznego punktu widzenia oceniła, iż E. P. jest zdolna powykonywania pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Biegła nie stwierdziła u wnioskodawczyni cech wyraźnego zespołu korzeniowego, ani niedowładów kończyn, brak jest zatem zdaniem biegłej danych klinicznych „aby uznać wnioskodawczynię za osobę niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych.

Również biegła endokrynolog- E. K. stwierdziła, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie powoduje niezdolności do pracy z przyczyn endokrynologicznych.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawczynię w piśmie z dnia 18 marca 2013 roku oraz na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się ona z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy — renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października

2009 roku, I UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku,

I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku,

II liK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN

326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 52-letniej wnioskodawczyni schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania E. P. zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy — Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 14 §1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.