Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Andrzej Cyganek

Sędziowie: SO Jadwiga Miklińska

del. do SO SR Klaudia Ł.

Protokolant Katarzyna Gill

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej Michała Krzemianowskiego

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2013 roku

sprawy M. P.

oskarżonego o czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Chojnicach

z dnia 19 marca 2013 roku w sprawie II K 183/12

1.  zmienia zaskarżony wyrok i uniewinnia M. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu;

2.  kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

VI Ka 280/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 19 marca 2013r., sygn. akt II K 183/12, M. P. został uznany za winnego popełnienia czynu, polegającego na tym, że:

będąc współposiadaczem rachunku bankowego nr (...) w Banku (...) SA z siedzibą w B. w okresie od 10 sierpnia 2010r. do 18 października 2010r. działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu powziętego z góry zamiaru, wypłacił z tego rachunku w oddziale banku w C. i przywłaszczył sobie powierzone mu i należące do J. Z. (1) pieniądze w łącznej kwocie 3.300 złotych

tj. przestępstwa z art.284 §2 kk w zw. z art. 12 kk

i za to na mocy art. 284 § 2 kk w zw. z art. 34 § 1 kk i art. 35 § 1 kk, przy zast. art. 58 § 3 kk skazany został na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności oraz zobowiązany do wykonywania w tym czasie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz J. Z. (2) kwoty 3.300 złotych.

W wyroku zawarto też rozstrzygnięcie o wydatkach poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego, zasądzając je od oskarżonego, a także zwolniono oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od całości powyższego wyroku wniósł oskarżony, który wprawdzie nie sformułował zarzutów, ale treść jego środka odwoławczego prowadzi do wyodrębnienia zarzutu dokonania przez Sąd Rejonowy błędnej oceny dowodów przez bezpodstawne danie wiary zeznaniom pokrzywdzonego, co w konsekwencji doprowadziło do dokonania błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegających na uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na podstawie tak zredagowanej apelacji, ustalić można wniosek oskarżonego o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu – co zresztą oskarżony potwierdził na rozprawie przed Sądem Okręgowym w dniu 20 czerwca 2013r. oświadczając do protokołu, iż wnosi o uniewinnienie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest zasadna.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, że prawidłowa ocena zebranych w tej sprawie i ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów nie pozwala na stwierdzenie, iż oskarżony M. P. winny jest popełnienia zarzucanego mu czynu.

Jak zostało to sformułowane przez Sąd Rejonowy w opisie czynu zawartym w wyroku, oskarżony miał popełnić przestępstwo z art. 284 § 2 kk w ten sposób, iż będąc współposiadaczem rachunku bankowego nr (...) w Banku (...) SA z siedzibą w B. wypłacił z tego rachunku i przywłaszczył sobie powierzone mu i należące do J. Z. (2) pieniądze(…).

Zgodnie z art. 115 § 9 kk rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy(…). Powierzenie rzeczy ruchomej polega na przekazaniu sprawcy władztwa nad rzeczą z zastrzeżeniem jej zwrotu właścicielowi (posiadaczowi). Powierzenie oznacza więc przeniesienie władztwa nad rzeczą z uprawnionego na sprawcę, bez prawa rozporządzania nim jak swoją własnością, z jednoczesnym konkretnym oznaczeniem sposobu jego wykonywania przez osobę, której rzecz jest powierzona.

Jak wynika z powyższego, istotnym elementem tak rozumianego powierzenia jest zastrzeżenie zwrotu rzeczy ruchomej. Zwrot to nic innego, jak oddanie powierzonej rzeczy, tj. tej samej rzeczy, która była przedmiotem powierzenia. Kwestia ta nie budzi wątpliwości jeśli przedmiotem powierzenia jest rzecz ruchoma oznaczona co do tożsamości. Inaczej jest, gdy przedmiotem powierzenia są rzeczy – jak pieniądze – ze swej istoty zamienne, a więc w rozumieniu art. 155 § 2 kc, oznaczone tylko co do gatunku. Rozstrzygnięcie zatem tej kwestii, wymaga w każdym przypadku badania treści stosunku prawnego łączącego strony umowy.

Stwierdzić w tym miejscu należy, że nie stanowi przedmiotu sprzeniewierzenia rzecz ruchoma, która została powierzona sprawcy, w sytuacji, gdy treść umowy stanowiącej podstawę przekazania rzeczy wskazuje na przeniesienie własności tej rzeczy na sprawcę. Ustanowienie M. P. przez pokrzywdzonego J. Z. (2) współposiadaczem rachunku w Banku (...) (k.88) prowadzi do wniosku, iż doszło do przeniesienia własności pieniędzy wypłacanych przez oskarżonego, a zatem nie mogło dojść do ich sprzeniewierzenia, bowiem nie były one dla oskarżonego rzeczą cudzą.

Tak więc na płaszczyźnie postępowania cywilnego oceniać należy, czy pomiędzy J. Z. (2) a M. P. obowiązywała umowa przechowania, depozyt nieprawidłowy czy też przepisy o pożyczce i czy strony należycie się z tej umowy wywiązały.

Reasumując stwierdzić należy, że brak spełnienia znamienia w postaci powierzenia z obowiązkiem zwrotu oraz fakt, iż przeniesienie własności pieniędzy spowodowało, że nie były one dla oskarżonego rzeczą cudzą, wykluczają możliwość przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za występek z art. 284 § 2 kk.

W konsekwencji Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i oskarżonego M. P. uniewinnił od popełnienia przypisanego mu czynu.

Wydane rozstrzygnięcie nie zamyka drogi do dochodzenia należności w drodze powództwa cywilnego.

Ze względu na treść orzeczenia, kosztami procesu na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążono Skarb Państwa.