Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2013 roku

Sąd Rejonowy w Legnicy VIII Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Paweł Sosa

Protokolant: sekretarz sądowy Izabela Mazan

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2013r.

sprawy:

1. E. S.

c. F. i H.

ur. (...) w L.

oskarżonej o to, że:

I. w dniu 04 października 2012 r. w L., przedłożyła funkcjonariuszom policji podczas kontroli w związku z kolizją drogową, dowód rejestracyjny samochodu osobowego m-ki R. (...)o nr rej. (...), który uprzednio działając wspólnie i w porozumieniu z R. G.oraz B. I.sfałszowała w ten sposób, że wręczyła dokument R. G.w celu przekazania go B. I., który podrobił w nim wpis potwierdzający przeprowadzenie okresowego badania technicznego pojazdu przez przystawienie pieczątki uprawnionego diagnosty i podpisanie się jego nieczytelnym podpisem oraz wpisanie daty aktualnego i kolejnego badania,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk,

2. R. G.

s. J. i E.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że:

II. w dniu 30 marca 2012 r. w L., działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i B. I., w celu użycia przez S. za autentyczny, sfałszował dowód rejestracyjny samochodu m-ki R. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że przyjął dokument od E. S. w celu przekazania go B. I., który następnie podrobił w nim wpis potwierdzający przeprowadzenie okresowego badania technicznego pojazdu przez przystawienie pieczątki uprawnionego diagnosty i podpisanie się jego nieczytelnym podpisem oraz wpisanie daty aktualnego i kolejnego badania,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk,

I.  uznaje oskarżoną E. S. za winną tego, że w dniu 04.10.2012r. w L. posłużyła się przerobionym dokumentem jako autentycznym w ten sposób, że po kolizji drogowej okazała funkcjonariuszowi policji dowód rejestracyjny pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...), w którym podrobiony został wpis o okresowym badaniu technicznym, tj. przestępstwa z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 58 § 3 kk i art. 33 § 1 kk wymierza jej karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  uznaje oskarżonego R. G.za winnego tego, że w dniu 30.03.2012r. w L.udzielił pomocnictwa E. S.w ten sposób, że przekazał otrzymany od niej dowód rejestracyjny pojazdu R. (...)o nr rej (...)osobie trzeciej celem dokonania w nim adnotacji o przeprowadzeniu okresowego badania technicznego, wiedząc, że badania takiego w rzeczywistości nie wykonano, tj. przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk w zw. z art. 19 § 1 kk i przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk i art. 33 § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

III.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwotach po 80 (osiemdziesiąt) złotych i nie wymierza im opłat.

____________________________________________________________________

Sygn. akt VIII K 209/13

UZASADNIENIE

Sąd poczynił w sprawie następujące ustalenia faktyczne:

Oskarżona E. S.była właścicielką pojazdu marki R. (...)o nr rej. (...). Z dniem 04.04.2012r. upłynął termin ważności badań technicznych i samochód wymagał kolejnego przeglądu. Oskarżona miała w pojeździe uszkodzoną szybę i z tego powodu nie zgłosiła się do stacji diagnostycznej. Obawiała się, że auto nie przejdzie pozytywnie badania.

Obawami oskarżona podzieliła się z drugim z oskarżonych – R. G., którego dowodziła do pracy. Zagadnęła go czy zna kogoś kto mógłby załatwić przegląd „na lewo”. Ten oświadczył, że ma znajomego, który może jej ten problem rozwiązać. R. G.skontaktował się z B. I., a następnie umówił z nim oskarżoną. Wszystkie osoby spotkały się w L.w pobliżu restauracji (...). Oskarżona przekazała wymienionemu dowód rejestracyjny oraz pieniądze w kwocie 150zł.

Po dwóch godzinach B. I.przyjechał pod blok E. S.i przekazał jej dokument, w którym znalazła się podrobiona adnotacja o wykonaniu okresowego badania pojazdu w dniu (...) W rzeczywistości auto w ogóle nie było na stacji diagnostycznej.

W dniu 04.10.2012r. E. S. uczestniczyła w kolizji drogowej. Z uwagi na stan techniczny pojazdu po zdarzeniu, Policja zatrzymała jej dowód rejestracyjny. Podczas analizy dokumentu pracownik Referatu komunikacji stwierdził, że pieczęć diagnosty dotycząca ostatniego badania nie jest autentyczna.

Sprawcy podrobienia wpisu nie ustalono.

Dowody:

- wyjaśnienia E. S. – k. 14, 51, 80,

- wyjaśnienia R. G. – k. 20, 54 i 81,

- pisemne zawiadomienie o przestępstwie – k. 1-3,

- opinia biegłego grafologa – k. 48.

E. S.nie była dotychczas karana. Natomiast R. G. był karany za czyny z art. 278 § 1 kk.

Dowody:

- karta karna E. S. – k. 16,

- karta karna R. G. – k. 23,

- odpis wyroku skazującego – k. 25- 25d.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy dokonał w oparciu o dowody z wyjaśnień oskarżonych oraz dokumentów odnoszących się do wpisu o badaniu technicznym. Z dowodów tych wynika, że nieprawdziwego wpisu w dowodzie rejestracyjnym dokonano z inspiracji E. S.– właścicielki pojazdu. Obawiała się ona, że z powodu uszkodzonej szyby, pojazd jej może nie przejść badania technicznego. Ona też zwróciła się do R. G. o załatwienie sprawy „na lewo”.

Drugi z oskarżonych był pośrednikiem w rozwiązaniu powyższego problemu, ponieważ skontaktował oskarżoną z osobą, która podjęła się rozwiązać problem.

Zgromadzone dowody nie pozwoliły ustalić kto konkretnie dokonał podrobienia wpisu w dowodzie rejestracyjnym.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd dokonał odmiennej subsumpcji nią ta zaproponowana przez oskarżyciela w akcie oskarżenia. Nie podzielił mianowicie zapatrywania jakoby oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu odnośnie podrobienia adnotacji. Zarówno z wyjaśnień E. S., jak i (...)jednoznacznie wynika, że rola tego ostatniego ograniczyła się wyłącznie do pomocnictwa, które w realiach tej sprawy sprowadzało się do skontaktowania oskarżonej z osobą, która mogła podrobić w dokumencie adnotację. Wskutek jego zabiegów oskarżona osobiście spotkała się z B. I.dwukrotnie. Raz przekazała mu dokument i pieniądze, a drugi – odebrała dokument. W każdej z tych sytuacji był obecny R. G., lecz nie angażował się on w sprawę poza sferę skontaktowania zainteresowanych. Stąd Sąd zmienił kwalifikację prawną i opis czynu odnoszący się do tegoż oskarżonego i przyjął, że w dniu 30.03.2012r. w L.udzielił pomocnictwa E. S.w ten sposób, że przekazał otrzymany od niej dowód rejestracyjny pojazdu R. (...)o nr rej (...)osobie trzeciej celem dokonania w nim adnotacji o przeprowadzeniu okresowego badania technicznego, wiedząc, że badania takiego w rzeczywistości nie wykonano, tj. przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk.

Natomiast w odniesieniu do E. S. Sąd ocenił, że czyn jej z dnia 30 marca stanowił przestępstwo współukarane uprzednie w stosunku do kolejnego zachowania jakiego dopuściła się w dniu 4 października, kiedy to posłużenia się przed funkcjonariuszem policji dowodem rejestracyjnym pojazdu z podrobioną adnotacją. Dlatego też w konsekwencji Sąd uznał ją za winną tego, że w dniu 04.10.2012r. w L. posłużyła się przerobionym dokumentem jako autentycznym w ten sposób, że po kolizji drogowej okazała funkcjonariuszowi policji dowód rejestracyjny pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...), w którym podrobiony został wpis o okresowym badaniu technicznym, tj. przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

Rozstrzygając o karze wobec oskarżonych, Sąd ocenił, że karami adekwatnymi do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych czynów, będą kary grzywien. Oskarżona E. S.nie była dotąd karana, a w toku przewodu sądowego przyznała się do winy. Te okoliczności są wystarczające by uznać, że kara najłagodniejsza odniesie pożądany skutek wobec tej oskarżonej. Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do R. G.. Uprzednie skazanie z 2007r., zakończone pozytywnym upływem okresu próby, nie ma większego znaczenia dla oceny zachowania oskarżonego w niniejszej sprawie. Dlatego też, Sąd w oparciu o przepis art. 58 § 5 kk orzekł wobec oskarżonych grzywny: E. S.– pięćdziesięciu stawek dziennych, zaś R. G. – czterdziestu, po dziesięć złotych wobec każdego.

Oskarżeni, z uwagi na toczące się wobec nich egzekucje komornicze, otrzymują wynagrodzenia na poziomie tysiąca złotych. Orzeczone grzywny, stanowią zatem połowę ich miesięcznych dochodów i przez to należy ocenić je jako dolegliwe dla każdego z nich.

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonych, którzy mogą liczyć na stałe dochody, Sąd obciążył ich kosztami postępowania i zwolnił od opłat, stosownie do przepisów art. 627 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.