Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Dorota Zientara

Protokolant: stażysta Joanna Semkiw

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2015 r. w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku Spółdzielczego w S.

przeciwko T. M. i P. M.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

1. uznaje za bezskuteczną w stosunku do powoda Banku Spółdzielczego w S. czynność prawną w postaci umowy darowizny dnia 17 marca 2011 r. (Rep A nr (...)), mocą której E. M. i S. M. darowali pozwanym T. M. i P. M. należące do nich prawo własności nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym i garażem, oznaczonej numerem geodezyjnym (...), o powierzchni 0,0796 ha, dla której Sąd Rejonowy w Iławie prowadzi księgę wieczystą Kw (...), w celu zaspokojenia w postępowaniu egzekucyjnym wierzytelności powoda wobec dłużników S. M. i E. M., wynikającej z bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...), wystawionego przez powoda w dniu 3 lipca 2012 r.;

2. zasądza od pozwanych T. M. i P. M. na rzecz powoda Banku Spółdzielczego w S. kwoty po 5.024,50 zł /pięć tysięcy dwadzieścia cztery złote pięćdziesiąt groszy/ tytułem zwrotu koszów procesu.

Sygn. akt I C 431/14

UZASADNIENIE

Powód Bank Spółdzielczy w S. domagał się uznania za bezskuteczną w stosunku do niego czynności prawnej w postaci umowy darowizny z dnia 17 marca 2007 r. (Rep. A nr (...)), mocą której E. M. i S. M. przenieśli na swoich synów - pozwanych T. M. i P. M. prawo własności należącej do nich nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Iławie prowadzi księgę wieczystą (...). Nadto domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że powodowi przysługuje względem E. M. i S. M. wymagalna wierzytelność, która pomimo wszczęcia egzekucji nie została zaspokojona. Ponieważ jedynym majątkiem zbywców, z którego powód mógłby zaspokoić swoje roszczenia była darowana pozwanym nieruchomość, to należy uznać, że wyżej wymieniona umowa darowizny została zawarta z pokrzywdzeniem Banku. Podkreślono, że pozwani, pismem z dnia 11 sierpnia 2014 r., zostali wezwani do zaspokojenia roszczenia, które przysługuje powodowi wobec ich rodziców, bądź wskazania majątku, z którego powód mógłby się zaspokoić; wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pozwani T. M. i P. M. wnieśli o oddalenie powództwa. Uzasadniając swoje stanowisko wskazali, że E. M. i S. M. systematycznie, w miarę posiadanych możliwości wywiązywali się ze swoich zobowiązań wobec Banku, stąd brak jest podstaw, aby przyjąć, że kwestionowanej czynności prawnej dokonali z zamiarem pokrzywdzenia wierzyciela. Wyjaśniono, że darowizny dokonano przede wszystkim na rzecz syna P. M., u którego pod wpływem trudnych przeżyć osobistych nastąpił nawrót choroby psychicznej (schizofrenii). Darowizna miała dać mu poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. T. M. został współwłaścicielem nieruchomości, by jego brat nie miał pełnej swobody w dysponowaniu przedmiotem darowizny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Rodzice pozwanych – E. M. i S. M. pozostają w związku małżeńskim. Do marca 2011 r. byli oni współwłaścicielami na prawach ustawowej wspólności majątkowej nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym piętrowym, wolnostojącym i garażem, stanowiącej działkę nr (...), o powierzchni 0,0796 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta (...). W domu położonym na tej nieruchomości małżonkowie zamieszkiwali sami; ich dorosłe dzieci, w tym synowie P. M. i T. M., prowadziły już samodzielne gospodarstwa domowe.

Przed przejściem na emeryturę E. M. pracowała w Domu Opieki Społecznej, zaś S. M. od roku 1991 prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. S. M. posiadał dwa samochody ciężarowe, przy czym jednym jeździł on, a drugim zatrudniony przez pewien czas u niego - syn T. M. lub inny pracownik. Na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej S. M. zaciągał kredyty inwestycyjne, obrotowe i inne w Banku Spółdzielczym w S..

Podczas badań kontrolnych u S. M. stwierdzono cukrzycę insulinozależną. Lekarz nakazał mu coroczną kontrolę stanu zdrowia, wydając zaświadczenie o zdolności do kierowania pojazdami na okres jednego roku. W 2011 r. stan zdrowia S. M. znacznie się pogorszył.

W początkach 2011 r. P. M. z uwagi na ciężkie przeżycia osobiste związane z rozwodem oraz z uwagi na nawrót objawów schizofrenii, na którą leczył się od 1997 r., wrócił z Anglii do Polski i zamieszkał razem z rodzicami.

(dowód: wydruk z elektronicznej księgi wieczystej k. 5- 9, k. 163 – 173, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 48, certyfikat kompetencji zawodowych k. 156, zeznania świadków A. K., E. M. i S. M. złożone podczas rozprawy w dniu 28 lipca 2015 r. k. 220 – 222 v nagranie- płyta CD k. 224, zeznanie pozwanego T. M. i P. M. złożone na rozprawie w dniu 29 września 2015 r. k. 227 – 228 v , nagranie płyta CD k. 229)

W dniu 17 marca 2011 r., przed notariuszem B. K., E. M. i S. M. zawarli ze swoimi synami T. M. i P. M. umowę, na mocy której darowali im udziały po ½ w opisanej wyżej nieruchomości. Strony określiły wartość nieruchomości, będącej przedmiotem tej umowy na kwotę 200 000 zł. W umowie darowizny ustanowiono na rzecz E. M. i S. M., w budynku znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości, nieodpłatną, dożywotnią służebność mieszkania, w postaci dwóch pokoi z używalnością kuchni i łazienki.

W dacie dokonania darowizny w dziale III księgi wieczystej, prowadzonej dla ww. nieruchomości wpisana była hipoteka umowna zwykła w kwocie 100 000 zł na rzecz Banku Spółdzielczego w S..

(bezsporne, nadto dowód: umowa darowizny z dnia 17 marca 2011 r. k. 67 – 68 akt księgi wieczystej nr (...))

W momencie zawarcia umowy darowizny małżonkowie posiadali wobec Banku Spółdzielczego w S. zobowiązania z tytułu:

- pożyczki hipotecznej udzielonej umową z dnia 15 września 2004 r. w kwocie 100 000 zł,

- kredytu obrotowego w rachunku bieżącym udzielonego umową nr (...) z dnia 7 kwietnia 2005 r., odnawianego kolejnymi umowami, ostatni raz umową nr (...) zawartą w dniu 6 kwietnia 2010 r. ;

- kredytu inwestycyjnego udzielonego umową nr (...) z dnia 10 marca 2006 r. w kwocie 48 000 zł;

- kredytu inwestycyjnego konsorcjalnego udzielonego umową nr (...) z dnia 30 listopada 2007 r. w kwocie 45 000 zł;

- kredytu gotówkowego udzielonego umową nr (...) z dnia 22 lutego 2010 r. w kwocie 20 000 zł;

- kredytu odnawialnego w (...), w kwocie 4.500 zł, odnowionego umową z dnia 26 lipca 2010 r.

W dniu 7 kwietnia 2011 r. E. M. i S. M. zawarli z Bankiem Spółdzielczym w S. ugodę dotyczącą spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu obrotowego, która następnie została aneksowana w dniu 30 grudnia 2011 r.

W maju 2011 r. S. M., z rozpoznaniem wskazującym min. na nieprawidłowo kontrolowaną cukrzycę, przebywał w Szpitalu (...) w P. z powodu złego samopoczucia, bólów o charakterze kłucia nie związanych z wysiłkiem oraz obrzęków podudzi od kilku tygodni. Po pobycie w szpitalu lekarz odmówił S. M. wydania zaświadczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów, co uniemożliwiało mu faktycznie dalsze prowadzenia działalności gospodarczej.

Ojciec pozwanych sprzedał samochody ciężarowe, a z uzyskanych ze sprzedaży środków pieniężnych, w dniu 30 czerwca 2011 r., spłacił kredyty inwestycyjne udzielone na ich zakup na postawie umów nr (...) r. W dniu 1 lipca 2011 r. S. M., na swój wniosek, został wykreślony z rejestru podmiotów gospodarki narodowej. Pozostałe zaciągnięte kredyty małżonkowie spłacali w miarę posiadanych możliwości finansowych. W dniu 29 grudnia 2011 r. ich synowie - pozwani poinformowali powoda, że po sprzedaży domu położonego przy ul. (...) w S., sumę 180 000 zł przeznaczą na spłatę zobowiązań rodziców wobec Banku.

W dniu 3 lipca 2012 r., w związku z brakiem zapłaty opisanych zobowiązań wynikających z kredytu udzielonego na podstawie umowy nr (...) z dnia 6 kwietnia 2010 r., ugody z dnia 7 kwietnia 2011 r. oraz aneksu do ugody z dnia 30 grudnia 2011 r. o kredyt w rachunku bieżącym, Bank Spółdzielczy w S. wystawił przeciwko dłużnikom solidarnym S. M. i E. M. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Postanowieniem z dnia 6 lipca 2012 r. Sąd Rejonowy w Iławie nadał temu tytułowi klauzulę wykonalności, z ograniczeniem odpowiedzialności dłużników do kwoty 229 500 zł , odnośnie :

- kapitału wymagalnego w kwocie 68 900 zł,

- odsetek umownych w kwocie 10 910,73 zł,

- kosztów w kwocie 125 zł,

- dalszych należnych odsetek liczonych od kwoty 68 900 zł od dnia 3 lipca 2012 r. do dnia zapłaty, wg zmiennej stopy procentowej obowiązującej na dany okres w Banku Spółdzielczym w S., która na dzień sporządzenia bankowego tytułu egzekucyjnego wynosi 25 % w stosunku rocznym.

Na podstawie ww. tytułu wykonawczego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Iławie - M. G., na wniosek powodowego Banku z dnia 12 lipca 2012 r., prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko S. M. i E. M.. W toku postępowania egzekucyjnego dokonano zajęcia świadczenia emerytalnego E. M., przy czym wskutek tego zajęcia komornik przekazuje na rzecz wierzyciela kwotę 168 zł.

Na dzień 27 listopada 2014 r. zadłużenie wobec powoda z tytułu zaciągniętych dwóch kredytów, uwzględniając należność główną, odsetki za zwłokę oraz koszty związane z wezwaniem wynosiły łącznie 128 636,82 zł, w tym z tytułu kredytu obrotowego – 107 043,27 zł, zaś z tytułu kredytu gotówkowego konsumenckiego – 21 593,55 zł.

(dowód: stany księgowe rachunków klienta k. 10-11, wniosek o wszczęcie egzekucji z dnia 12 lipca 2012 r. k. 12, bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 3 lipca 2012 r. k. 13, postanowienie z dnia 6 lipca 2012 r. o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu k. 14, wezwanie do dokonywania potrąceń z renty lub emerytury k. 15, pismo z dnia 29 grudnia 2011 r. k. 53 zaświadczenie z dnia 27 lutego 2015 r. k. 97, zaświadczenie o numerze identyfikacji REGON k. 157, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 158, aneks nr (...) do ugody z dnia 7 kwietnia 2011 r. k. 161, deklaracja przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie k. 162, zaświadczenie z dnia 23 lutego 2015 r. k. 177).

E. M. i S. M. nie posiadają majątku, z którego powyższe wierzytelności mogłyby zostać zaspokojone. Małżonkowie prowadzą gospodarstwo domowe ze swoim synem P. M.. Dochód rodziny stanowi renta przyznana P. M. w kwocie około 840 zł miesięcznie, emerytura E. M., która po potrąceniu sumy egzekwowanej przez komornika sądowego, wypłacana jest jej w kwocie 700 zł oraz emerytura S. M. w kwocie 1.750 zł.

W dniu 30 stycznia 2015 r. Zarząd Banku Spółdzielczego w S. podjął decyzję :

- o umożliwieniu kredytobiorcy S. M. spłaty posiadanego długu z tytułu kredytu gotówkowego w kwocie po 300 zł miesięcznie, wstrzymał przekazanie sprawy do przymusowej windykacji za pośrednictwem komornika sądowego,

- o umożliwieniu kredytobiorcy S. M. spłaty posiadanego długu z tytułu kredytu w rachunku bieżącym w kwocie po 300 zł miesięcznie z zaliczeniem na spłatę kredytu.

Małżonkowie, poza kwotami ściąganymi w toku postępowania egzekucyjnego, spłacają zadłużenie wobec powodowego Banku kwotą 600 zł miesięcznie.

W dniu 23 lutego 2015 r. Bank Spółdzielczy w S. w związku ze spłatą przez E. M. i S. M. pożyczki hipotecznej zezwolił na wykreślenie hipoteki umownej z działu IV Kw (...).

(dowód: potwierdzenie dokonania wpłaty k. 42, pokwitowanie k. 43, pismo z dnia 29 grudnia 2011 r. k 53 , potwierdzenie dokonania wpłaty k. 54, decyzja o przyznaniu emerytury z dnia 18 grudnia 2009 r. k. 77 - 78, decyzja o przeliczeniu emerytury z dnia 2 maja 2007 r. k. 79 -80, legitymacja emeryta k. 81, faktury Vat k. 105 – 108, PIT 40A za rok podatkowy 2014 k. 109, potwierdzenie odbioru renty k. 110, decyzja w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości k. 111, pokwitowania k. 112 - 113, zezwolenie na wykreślenie hipoteki z dnia 23 lutego 2015 r. k. 154, potwierdzenie dokonania wpłaty k. 155, k. 174-175, pismo z dnia 30 stycznia 2015 r. Banku Spółdzielczego w S. k. 176, upomnienie z dnia 22 maja 2012 r. k. 178, zeznania świadków A. K., E. M. i S. M. złożone podczas rozprawy w dniu 28 lipca 2015 r. k. 220 – 222 v nagranie- płyta CD k. 224, zeznanie pozwanego T. M. i P. M. złożone na rozprawie w dniu 29 września 2015 r. k. 227 – 228 v , nagranie płyta CD k. 229)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie treści wskazanych dokumentów prywatnych i urzędowych, których autentyczność i zgodność z rzeczywistym stanem zaświadczonych w nich faktów nie budziła żadnych wątpliwości. Dodatkowo ustaleń co do sytuacji materialnej dłużników dokonano w oparciu o zeznania świadków A. K., E. M. i S. M. jak również pozwanych.

Podstawą prawną żądania powoda był art. 527 k.c., wedle którego, by skutecznie dochodzić uznania czynności prawnej za bezskuteczną, należy wykazać spełnienie następujących przesłanek:

- po pierwsze, musi istnieć godny ochrony interes wierzyciela w postaci wierzytelności;

- po drugie, dłużnik musi dokonać z osobą trzecią czynności prawnej na skutek której, ta osoba uzyska korzyść majątkową, a wierzyciel został pokrzywdzony,

- po trzecie – dłużnik musi działać ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli i

- po czwarte - osoba trzecia, która dokonała czynności prawnej z dłużnikiem, musiała wiedzieć lub miała możliwość przy zachowaniu należytej staranności dowiedzieć się, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Warunkiem dochodzenia ochrony na podstawie art. 527 § 1 k.c. jest wykazanie posiadania wierzytelności w stosunku do dłużnika, który dokonał kwestionowanej skargą paulińską czynności prawnej. Wierzytelność ta powinna istnieć w chwili dokonywania zaskarżonej skargą paulińską czynności prawnej oraz w chwili wytoczenia powództwa.

Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed jej dokonaniem (art. 527 § 2 k.c.). Innymi słowy, dłużnik jest niewypłacalny, gdy cały jego majątek nie wystarcza na pokrycie długów. Pokrzywdzenie powstaje również na skutek takiego stanu majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela. Pokrzywdzenie ocenia się przy tym według chwili wystąpienia z powództwem, a nie w momencie dokonania zaskarżonej czynności.

Druga z wymienionych przesłanek sprowadza się do świadomości dłużnika, że czynność prawna przez niego dokonana może spowodować dla ogółu wierzycieli niemożność zaspokojenia. Świadomość ta musi istnieć w chwili dokonania czynności prawnej.

Przepisy wprowadzają domniemania prawne, ułatwiające wierzycielowi wykazanie przesłanek skargi pauliańskiej. Wedle art. 529 k.c. zakładać należy, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli zarówno wówczas, gdy dokonał darowizny będąc niewypłacalny, jak i wtedy, gdy stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny. Przepis art. 528 k.c. wyłącza konieczność wykazania zaistnienia trzeciej z wymienionych wyżej przesłanek w tych wypadkach, gdy wskutek zaskarżonej czynności osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Ułatwienie dowodowe przewiduje również § 3 art. 527 kpc, zgodnie z którym jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Dla zasadności powództwa, w niniejszej sprawie musiały być spełnione trzy pierwsze przesłanki.

Zaistnienie pierwszej przesłanki nie budziło żadnych wątpliwości, pomimo iż na ostatniej rozprawie strona pozwana podniosła, że powód nie wykazał istnienia wierzytelności, której ochrony się domaga. Nie kwestionowano przecież, że E. M. i S. M. zaciągnęli w dniu 7 kwietnia 2005 r. kredyt obrotowy w rachunku bieżącym, który następnie odnawiali, przy czym ostatni raz umową nr (...) z dnia 6 kwietnia 2010 r. Wierzytelność powoda przysługująca mu z tytułu tej umowy została stwierdzona bankowym tytułem egzekucyjnym nr (...) z dnia 3 lipca 2012 r., któremu Sąd Rejonowy w Iławie, postanowieniem z dnia 6 lipca 2012 r., nadał klauzulę wykonalności. Poza sporem było i to, że wierzytelności objęte tak powstałym tytułem wykonawczym nie zostały zaspokojone; zarówno w dacie wytoczenia powództwa, jak i w dacie orzekania, nadal istniały.

Zaskarżona czynność prawna przyniosła pozwanym korzyść majątkową. W wyniku umowy darowizny nabyli oni udziały we współwłasności nieruchomości położonej w S., której wartość strony umowy darowizny określiły w akcie notarialnym na 200 000 zł. Niewątpliwym było zatem, że darowizna spowodowała zwiększenie aktywów majątku pozwanych.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazywał także, że E. M. i S. M. w wyniku zaskarżonej czynności, stali się niewypłacalni, bowiem utracili realną możliwość zaspokojenia powoda. Na skutek zaskarżonej czynności prawnej doszło do wyzbycia się przez dłużników jedynego, istotnego składnika ich majątku w postaci nieruchomości, przy czym w zamian za to przysporzenie darczyńcy nie otrzymali żadnego ekwiwalentu. Bezspornym jest, że dłużnicy nie posiadają już innego majątku, który pozwoliłby na zaspokojenie wierzyciela. Obecnie utrzymują się ze świadczeń emerytalnych, które z uwagi na ich wysokość nie pozwalają im spłacić ciążących na nich długów w rozsądnym czasie. Wystarczy wskazać, że wskutek prowadzonej przez komornika egzekucji ze świadczenia emerytalnego E. M. na rzecz wierzyciela przekazywana jest jedynie kwota 168 zł, co nie pozwala nawet na pokrycie wymagalnych odsetek. Oczywistym jest przy tym, że również zajęcie wierzytelności ze świadczeń emerytalnych S. M., z uwagi na wysokość tych świadczeń, także nie gwarantowałaby szybkiego zaspokojenia wierzyciela.

Należy podkreślić, że dłużnicy dobrowolnie wpłacają kwotę 600 zł na poczet ogólnego zadłużenia wobec powoda. Wskazuje to na ich dobrą wolę, nie pozwala jednak na przyjęcie, że nie zostały spełnione przesłanki z art. 527 kc i następnych. Również ta kwota nie rokuje zaspokojenia powoda w rozsądnym terminie. Na ocenę powództwa jako usprawiedliwionego nie wpływa również fakt wcześniejszej długoletniej dobrej współpracy pomiędzy dłużnikami i powodowym bankiem.

Uwzględniając powyższe, nie ulegało wątpliwości, że dłużnicy E. M. i S. M., wskutek dokonania darowizny na rzecz pozwanych, stali się niewypłacalni. W niniejszej sprawie zastosowanie znajduje domniemanie przewidziane art. 529 k.c., zakładające, że dłużnik działa ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, jeśli dokonuje darowizny. Domniemanie to nie zostało obalone przeciwdowodem przez pozwanego.

Jak już wcześniej wskazano, z uwagi na to, że zaskarżona czynność była bezpłatna, nadto dokonana między osobami bliskimi, zastosowanie znajdowało także domniemanie wskazane w art. 527 § 3 i 528 k.c., stąd przesłanka podmiotowa, tj. wiedza pozwanych lub możliwość przy zachowaniu należytej staranności dowiedzenia się o tym, że dłużnicy działali ze świadomością pokrzywdzenia, nie musiała być wykazana.

Zauważyć w tym miejscu należy, że nie przekonujące są motywy, jakimi przy dokonaniu czynności mieli kierować się dłużnicy i pozwani. Chęć psychicznego wsparcia syna nie jest przekonującym i racjonalnym powodem dokonania darowizny jedynego wartościowego składnika majątkowego, stanowiącego równocześnie miejsce zamieszkania dłużników i tego syna, szczególnie gdy uwzględnić, że sami dłużnicy nie mieli zaufania do pozwanego, co spowodowało, że darowizny dokonali również na rzecz jego brata.

Podkreślić równocześnie należy, że w wypadku ewentualnego zgonu rodziców, czego miał się obawiać pozwany P. M., byłby on ich spadkobiercą a zatem nie było ryzyka, że zostanie bez dachu nad głową. Po dokonaniu darowizny sposób korzystania z budynku nie zmienił się. Dłużnicy zamieszkiwali z synem P. na dotychczasowych zasadach.

Należy pamiętać, że do dokonania czynności doszło w momencie, kiedy dłużnik poważnie chorował, nie był w stanie prowadzić działalności gospodarczej, która była jedynym źródłem dochodu dającego nadzieję na spłatę powoda. Wskazać należy nadto, że wkrótce po dokonaniu czynności doszło do podpisania przez dłużników ugody z bankiem. W dacie dokonania czynności dłużnicy musieli zatem zdawać sobie sprawę z istnienia wymagalnego zadłużenia, którego nie są w stanie spłacić.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w punkcie I. wyroku, z mocy art. 527 k.c., uwzględniono powództwo określając wierzytelność strony powodowej, której ochronie ma służyć uznanie czynności prawnej za bezskuteczną stosownie do oświadczenia pełnomocnika powoda złożonego na rozprawie w dniu 29 września 2015 r. i dokumentu w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego, wystawionego przeciwko dłużnikom, złożonego wraz z pozwem.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 §1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013r. poz. 461).