Wyrok

I C 904/14

Podstawa prawna:

art.720 § 1 kc

Powołane przepisy:

  1. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 - art. 221; art. 230) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939 - art. 95) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  3. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 - art. 359; art. 481; art. 720; art. 720 § 1; art. 98) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
Zmiana rodzaju orzeczenia z "Wyrok, Uzasadnienie" na "Wyrok".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 904/14 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Urszula Młynarczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 r. w Giżycku

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko W. D.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanej W. D. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 1.234,84 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści cztery zł 84/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 07.03. 2012 r. do dnia zapłaty;

2.  Zasądza od pozwanej W. D. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 273,32 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

SSR Anna Kurzynowska-Drzażdżewska

Sygn. akt I C 904/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej W. D. kwoty 1.234,84 zł wraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 07.03.2012 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 18.02.2009 r. udzielił pozwanej pożyczki gotówkowej w kwocie 2.235,64 zł. Z tego tytułu pozwana była zobowiązana do jej spłaty w miesięcznych ratach, zgodnie z harmonogramem spłaty. Pomimo monitów i wezwań W. D. nie wywiązała się ze swojego zobowiązania, a całość zadłużenia stała się wymagalna w dniu 18.02.2011 r., po upływie terminu płatności.

(pozew- k. 15- 16)

Dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej został ustanowiony kurator w osobie radcy prawnego G. S..

(zarządzenie- k. 48)

W. D. reprezentowana przez kuratora radcę prawnego G. S., na rozprawie, która odbyła się w dniu 08.09.2015 r. wniosła o oddalenie powództwa, pozostawiając tę kwestię do decyzji tut. Sądu.

(protokół z posiedzenia Sądu- k. 64)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18. 02. 2009 r. strony postępowania zawarły umowę, na mocy postanowień której pozwana zaciągnęła od powoda pożyczkę w kwocie 2.235,64 zł. Pozwana nie wywiązywała się w pełni z jej postanowień, wobec czego w dniu 06.03.2012 r. powód wystawił przeciwko pozwanej wyciąg z ksiąg banku i dodatkowo, pismem z dnia 22.07.2013 r. wezwał do uiszczenia na jego rzecz zaległej należności pieniężnej.

(dowody: umowa- k. 31, wyciąg z ksiąg banku- k.26-27, wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania- k. 28-29,31, zestawienie dokonanych wpłat- k.30)

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie powoda podlegało uwzględnieniu w całości.

Pozwana W. D. reprezentowana przez kuratora radcę prawnego G. S. wniosła o oddalenie powództwa, jednakże nie wdała się w spór co do istoty sprawy. Wobec braku zarzutów merytorycznych, na zasadzie art. 221 k.p.c. i 230 k.p.c. tut. Sąd uznał, iż tym samym pozwana nie zaprzeczyła zasadności roszczenia powoda i przyznała wskazane przez niego w toku postępowania fakty. Uznać należało zatem, iż strony postępowania faktycznie zawarły umowę pożyczki, z tytułu której pozwana nie uiściła na rzecz powoda w terminie wymagalnej należności pieniężnej.

Zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W związku z brakiem terminowej spłaty przez pozwaną udzielonej jej przez powoda pożyczki, zaległa należność pieniężna stała się wymagalna, co dało możliwość wystawienia przez powoda, na podstawie art. 95 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (Dz. U. 2015. 128j.t. )przeciwko pozwanej wyciągu z ksiąg banku wskazującego aktualne zadłużenie. Na zasadzie wspomnianego art. 720 k.c. pozwana była zobowiązania do zwrotu powodowi całej niespłaconej pożyczki powiększonej odpowiednio o wymagalne już odsetki zgodnie z zawartą umową, na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 359 k.c. Koszty procesu Sąd zasądził na zasadzie art. 98 k.c., uwzględniając należne kuratorowi- radcy prawnemu G. S. wynagrodzenia, kwotę 30 zł poniesioną przez powoda tytułem opłaty od pozwu, kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej oraz kwotę 4, 92 zł tytułem opłaty notarialnej.

`

Sędzia Anna Kurzynowska-Drzażdżewska

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13