Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 r. w Lublinie

sprawy W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach

z dnia 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt IV U 1055/12

zmienia częściowo zaskarżony wyrok w ten sposób, że datę początkową prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ustala na dzień
2 października 2012 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 października 2012 r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od decyzji wnioskodawca podniósł, że jest po operacji kręgosłupa i stan zdrowia nie pozwala mu na wykonywanie pracy fizycznej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 r Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił zaskarżona decyzję i przyznał W. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 października 2012 r do dnia 30 czerwca 2013 r.

Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygniecie na następujących ustaleniach faktycznych i ich ocenie prawnej.

W. P., urodzony (...), do dnia 1 października 2012 r był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego. W dniu 12 września 2012 r złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS, po przeprowadzeniu badania wnioskodawcy, rozpoznał u niego stan po operacji zespołu wąskiego kanału kręgowego L4-5 i kręgozmyku L4-5 w dniu 14 października 2011 r oraz zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Lekarz orzecznik uznał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy. Podobne stanowisko zajęła komisja lekarska ZUS.

W. P. wniósł odwołanie od decyzji ZUS odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania Sąd Okręgowy w Siedlcach dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy ortopedy i neurologa.

Biegli stwierdzili u wnioskodawcy przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo - krzyżowego z ograniczeniem ruchomości i z zespołem korzeniowym lewostronnym w przebiegu zmian zwyrodnieniowo - dyskopatycznych, stan po leczeniu operacyjnym kręgozmyku i wąskiego kanału kręgowego na poziomie L4/L5 lewostronnego w dniu 14 października 2011 r. W ocenie biegłych wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy nadal, również od 1 października 2012 r do 30 czerwca 2013 r. Jako przyczynę niezdolności do pracy biegli wskazali stan kręgosłupa wnioskodawcy powodujący przeciwwskazanie do pracy fizycznej, wykonywanej w długotrwałej wymuszonej pozycji kręgosłupa, wymagającej schylania się czy dźwigania. Wykonywanie takiej pracy mogłoby doprowadzić do destabilizacji kręgosłupa na odcinku L4-L5. Strona pozwana nie zgłosiła uwag do opinii biegłych.

Sąd Okręgowy zacytował przepis art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r Nr 153, poz. 1227), zgodnie z którym niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, natomiast całkowicie niezdolną jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Sąd stwierdził, że obecnie wnioskodawca spełnia przesłanki częściowej niezdolności do pracy. Sąd obdarzył wiarygodnością opinię biegłych gdyż jest logiczna, wyczerpująca i oparta na dokumentacji medycznej oraz badaniu wnioskodawcy.

Sąd powołał przepis art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który mówi, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do art. 58 ust. 2 ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Sąd podkreślił, że wnioskodawca spełnił warunki opisane w przytoczonych wyżej przepisach, udowodnił on ponad 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy, a niezdolność do pracy powstała przed upływem 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia.

Dlatego Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

Apelację od tego wyroku wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., zaskarżając wyrok w części, w zakresie daty początkowej ustalonego ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Apelujący zarzucił naruszenie prawa materialnego, to jest art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r o emeryturach i rentach z funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r Nr 153, poz. 1227 ze zm.) poprzez niezastosowanie tego przepisu.

Skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i ustalenie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 2 października 2012 r.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, że nie kwestionuje przyznanego wnioskodawcy prawa do renty. Nie zgadza się jednak z datą początkową prawa do renty ustaloną przez Sąd. W myśl art. 100 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach, jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy za czas niezdolności do pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

Apelujący podniósł, że Sąd przeoczył, iż decyzją z dnia 22 marca 2012 r organ rentowy, po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z dnia 21 lutego 2012 r, przyznał mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 5 kwietnia 2012 r do 1 października 2012 r. Okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego został też wymieniony w notatce w sprawie zatrudnienia podlegającego kolegialnej ocenie przy ubieganiu się o rentę.

Zdaniem apelującego, ustalenie wnioskodawcy w zaskarżonym wyroku daty początkowej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dzień 1 października 2012 r nie ma uzasadnienia faktycznego i prawnego. Prawo do renty mogło powstać dopiero z dniem zaprzestania pobierania przez ubezpieczonego świadczenia rehabilitacyjnego, to jest od 2 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest zasadna, bowiem trafny jest zarzut dotyczący naruszenia prawa materialnego.

Nie ma wątpliwości, że wnioskodawca spełnił przesłanki do renty z tytułu niezdolności do pracy wynikające z art. 57 i 58.

Jednak nadto należy mieć na uwadze art. 100 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jedn. tekst Dz. U. z 2009 r Nr 53, poz. 1227 ze zm.).

Przepis ten mówi, że prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2 (ust. 1). Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia (ust. 2).

Z akt sprawy organu rentowego wynika, że decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 marca 2012 r przyznane zostało wnioskodawcy prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 5 kwietnia 2012 r do 1 października 2012 r.

W tej sytuacji prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstało od 2 października 2012 r.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.