Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku J. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 6 lutego 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 480/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 06 lutego 2013 r. w sprawie (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy J. Z. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie spełnia warunków do uzyskania emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Wprawdzie na dzień 01 stycznia 1999 r. udowodnił ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, to jednak nie osiągnął wieku emerytalnego i wykazał zaledwie 4 lata, 2 miesiące i dzień pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wobec wymaganych 15 lat. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) W. od 01 grudnia 1976 r. do 31 maja 1980 r., stanowisku pracy ponieważ wskazane w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 10 marca 2001 r. nie zostało określone ściśle według wykazu, działu, pozycji i punktu powołanych przepisów branżowych. Ponadto, powołując się na treść art. 39 ustawy emerytalnej Zakład Ubezpieczeń odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury górniczej argumentując, iż na dzień 01 stycznia 1999 r. J. Z. nie udowodnił 5-letniego okresu pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca J. Z. domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu środka zaskarżenia domagał się zaliczenia do stażu pracy warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) argumentując, iż w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w warunkach szczególnych jako maszynista agregatu prądotwórczego na wiertni. Wywodził ponadto, iż legitymuje się 5-letnim stażem pracy górniczej w rozumieniu art. 50 c pkt 4 ustawy emerytalnej.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, uzasadniając swoje stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 17 lipca 2013 r. pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował ostatecznie wnioski zawarte w odwołaniu z dnia 08 marca 2013 r. w ten sposób, iż domagał się uwzględnienia do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia J. Z.w Przedsiębiorstwie (...)od 01 grudnia 1976 r. do 31 maja 1980 r. oraz w (...)S.A. (...) od 01 listopada 1996 r. 31 grudnia 1998 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. Z., urodzony w dniu (...), na dzień 01 stycznia 1999 r. udowodnił 26 lat, miesiąc i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Na dzień złożenia wniosku o przyznanie emerytury nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy uznał za pracę w szczególnych warunkach okres zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...)w od 26 sierpnia 1974 r. do 30 listopada 1976 r. oraz w (...) S.A. (...) w okresie od 01 listopada 1996 r. do 31 grudnia 1998 r. w łącznym wymiarze 4 lat, 2 miesięcy i jednego dnia.

/bezsporne/

Wnioskodawca J. Z. w okresie 26 sierpnia 1974 r. do 31 maja 1980 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...), gdzie w okresie 26 sierpnia 1974 r. do 30 listopada 1976 r. był zatrudniony na stanowisku pomocnik wiertacza, zaś od 01 grudnia 1976 r. do 31 maja 1980 r. jako motorowy.

Od dnia 10 czerwca 1908 r. wnioskodawca jest zatrudniony w (...) S.A. (...)W okresie zatrudnienia wykonywał pracę na stanowisku tokarza na powierzchni (od 10 czerwca 1980 r. do 30 czerwca 1994 r.), operatora urządzeń skrawających – tokarz na powierzchni (od 01 lipca 1994 r. do 31 października 1996 r.) oraz operator urządzeń skrawających – tokarz pod ziemią (od 01 listopada 1996 r. do 10 stycznia 2002 r.). Aktualnie, od 11 stycznia 2002 r. J. Z.pracuje jako operator urządzeń skrawających pod ziemią.

Dowód: akta ubezpieczeniowe: świadectwa pracy, k. 13-15; zaświadczenie, k. 19.

W dniu 30 stycznia 2013 r. wnioskodawca J. Z. złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

/ bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy J. Z. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 01 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Z dyspozycji § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wynika, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, ma okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy, o których mowa powyżej, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Zgodnie z § 22 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń istnieje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia w przypadku braku odmiennych regulacji ustawowych w tym przedmiecie. Dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może on przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

Na gruncie niniejszej sprawy, sporną kwestią wymagającą ustalenia Sądu było to, czy wnioskodawca posiadał staż 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy argumentował bowiem, iż ubezpieczony wykazał 4 lata, 2 miesiące i dzień pracy w warunkach szczególnych. J. Z.wywodził natomiast, iż pracę w szczególnych warunkach wykonywał w Przedsiębiorstwie (...)w okresie od 01 grudnia 1976 r. do 31 maja 1980 r. oraz w (...) S.A. (...) od 01 listopada 1996 r. 31 grudnia 1998 r.

Okolicznością bezsporna w sprawie było natomiast, iż na dzień 01 stycznia 1999 r. wnioskodawca udowodnił wymagane okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 26 lat, miesiąca i 3 dni, nie był członkiem OFE i nie osiągnął wieku uprawniającego do przyznania mu prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy emerytalnej, prawo do świadczeń określonych w tej ustawie, powstaje z dniem spełnienia się wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia. Wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury muszą być zatem spełnione łącznie, a niespełnienie którejś z nich wyłącza możliwość przyznania prawa do tego świadczenia. Z przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wynika jednoznacznie, że wnioskodawca wiek emerytalny uprawniający do przyznania świadczenia w obniżonym wieku (60 lat) osiągnie dopiero w (...). Okoliczności tej J. Z.nie kwestionował. W konsekwencji nie spełnił on wszystkich przesłanek warunkujących przyznanie mu prawa do spornego świadczenia.

Sąd pominął rozważania w kwestii oceny charakteru zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...)w okresie od 01 grudnia 1976 r. do 31 maja 1980 r. (3 lata, 5 miesięcy i 22 dni). Długość okresu, którego zaliczenia domagał się wnioskodawca, przy uwzględnieniu okresu (4 lat, 2 miesięcy i jednego dnia), który został zakwalifikowany przez organ rentowy do stażu pracy w warunkach szczególnych wynosi 7 lat, 7 miesięcy i 23 dni wobec wymaganych 15 lat. Istotne jest przy tym, iż okres zatrudnienia w (...) S.A. (...) od 01 listopada 1996 r. 31 grudnia 1998 r. (2 lata i 2 miesiące) został uwzględniony przez organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych w decyzji z dnia 06 lutego 2013 r., co wynika z treści odpowiedzi na odwołanie.

Sąd miał przy tym na uwadze, iż wnioskodawca od 2002 r. pozostaje nieprzerwanie w stosunku pracy z (...) S.A. (...)Cenzura czasowa określona w art. 184 ustawy emerytalnej umożliwia jednak uwzględnienie okresów wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które przypadały przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 01 stycznia 1999 r.

Z uwagi na fakt, iż na rozprawie w dni 17 lipca 2013 r. pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował wnioski odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń w ten sposób, iż ostatecznie domagał się wyłącznie przyznania emerytury w warunkach szczególnych, Sąd pominął rozważania w kwestii oceny czy praca wykonywana przez wnioskodawcę w (...) S.A. (...) miała charakter pracy górniczej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił J. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 06 lutego 2013 r.