Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zgromadzone w toku rozprawy sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 19 czerwca 2008 roku w sprawie V (...) D. B. został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk na karę grzywny w wysokości 100 stawek po 20 złotych każda stawka oraz orzeczone zostały wobec niego środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 17 lutego 2011 roku w sprawie II K (...) D. B. został skazany za czyny z art. 229 § 3 kk i art. 178a § 4 kk, gdzie sąd wymierzył mu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, a ponadto orzekł środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości. Wobec uprawomocnienia tego wyroku w dniu 25 lutego 2011 roku, wykonania środków karnych oraz w związku z pomyślnym przebiegiem okresu próby, zatarcie skazania w tej sprawie nastąpiło z mocy prawa w dniu 25 sierpnia 2015 roku.

W dniu 2 marca 2015 roku D. B. znajdując się w stanie nietrzeźwości – 0,42 mg/l i 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu – kierował w miejscowości W. gm. L. w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki M. (...) o nr rej. (...) i doszło w tym czasie do kolizji z pojazdem marki R. (...) nr rej. (...) kierowanym przez M. B..

W związku z udziałem w kolizji toczyło się przeciwko D. B. przed Sądem Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckim postępowanie w sprawie o wykroczenie (sygn. akt II (...) ), gdzie został on obwiniony o spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o czyn z art. 86 § 1 kw.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przyznanie się oskarżonego do winy na etapie postępowania przygotowawczego (k.26), zeznań świadków M. B. (k.11-12,60-61) oraz P. K. (k.7-8), a ponadto dokumenty zgromadzone w aktach w postaci notatki urzędowej (k.1), protokołu użycia alkosensora (k.2), szkicu miejsca zdarzenia (k.5), karty karnej (k.17), odpisu wyroku w sprawie V K(...) (k.19) oraz odpisu wyroku w sprawie II K (...) (k.20),.

Oskarżony D. B. słuchany na etapie postępowania przygotowawczego (k.25-26) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Na rozprawie nie przyznał się do winy i również odmówił składania wyjaśnień. Oświadczył iż nie potwierdza przyznania się do winy z postępowania przygotowawczego bo został wprowadzony w błąd. Podsunięto mu papier którego nie przeczytał, było ich kilka i ostatniego nie przeczytał.

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu z postępowania przygotowawczego, gdyż jest to okoliczność korespondująca z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. Na fakt, że oskarżony kierował motorem (...) nr rej. (...) znajdując się w tym czasie pod wpływem alkoholu wskazują bowiem kategorycznie zeznania M. B., drugiego z uczestników kolizji, oraz funkcjonariusza policji P. K. dokonującego czynności na miejscu zdarzenia. Ponadto na stan nietrzeźwości oskarżonego wskazuje wynik przeprowadzonego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Z powyższych dowodów wyłania się w ocenie sądu rzeczywisty obraz zdarzenia bezsprzecznie wskazujący na sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu. Nie można również nie zauważyć, że w mowie końcowej oskarżony przyłączył się do stanowiska obrońcy wnosząc o łagodny wymiar kary, przeprosił i oświadczył, że obecnie stroni od alkoholu, co choć nie jest typowym przyznaniem się do winy, to nie pozostawia w tym zakresie większych wątpliwości interpretacyjnych.

W obliczu powyższego stanowisko zaprezentowane przez oskarżonego na rozprawie jakoby miał zostać wprowadzony w błąd przez podpisanie dokumentu którego nie przeczytał należało uznać za element podejmowanej linii obrony i odrzucić.

Sąd polegał na zeznaniach M. B. i P. K., którzy jako osoby obce dla oskarżonego, oraz P. K. dodatkowo jako funkcjonariusz publiczny, nie mieli żadnych powodów aby okoliczności zdarzenia przedstawić odmiennie od faktycznego jego przebiegu. Nawet gdyby ostatecznie przyjąć, że M. B. mogła czynić oskarżonego wyłącznie odpowiedzialnym spowodowania kolizji i w związku z tym przyjąć, że mogła mieć bezpośredni interes aby złożyć zeznania dla niego niekorzystne, to należy zauważyć, że dotyczyłoby to tylko i wyłącznie kwestii ewentualnej odpowiedzialności za wykroczenie i powstałe uszkodzenie pojazdu. Świadek konsekwentnie przy tym zeznała, że nie ma żadnych wątpliwości, że to oskarżony kierował motorem w czasie kolizji oraz że znajdował się pod wpływem alkoholu co wyczuła kiedy z nim rozmawiała. Następnie fakt nietrzeźwości oskarżonego został potwierdzony w badaniu przeprowadzonym na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz zeznaniach P. K.. Dowody te wzajemnie się uzupełniają co przekonuje, że polegają na prawdzie odzwierciedlając faktyczne okoliczności zdarzenia skutkującego postawieniem D. B. w stan oskarżenia.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego D. B. została w pełni udowodniona.

Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu sąd uznał, że zachowanie D. B. powinno być zakwalifikowane z art. 178a § 1 i 4 kk. Oskarżony w dniu 2 marca 2015 roku w miejscowości W. gm. L. kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki M. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości. Złamał tym samym powszechnie obowiązujący zakaz prowadzenia pojazdów po wpływem alkoholu czym naruszył dyspozycję art. 178a § 1 kk.

W czasie popełnienia czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, tj. w dniu 2 marca 2015 roku oskarżony był karany za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim w sprawach sygn. akt V K (...) i II K(...). Tym samym jako kwalifikację prawną czynu należało przyjąć art. 178a § 4 kk, gdyż oskarżony dopuścił się kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, będąc uprzednio skazanym za podobny czyn. Z uwagi na fakt, że w trakcie niniejszego postępowania doszło do zatarcia skazania w sprawie II K(...), sąd wyrokując wyeliminował z opisu czynu okoliczność, że D. B. był uprzednio skazany przez sąd także w sprawie II K (...).

Przystępując do wymiaru kary sąd miał na względzie dyrektywy określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Ocenił więc stopień społecznej szkodliwości czynu jako wysoki, za czym przemawia powszechność i nagminność tego typu przestępstw w rejonie działania sądu orzekającego w I instancji oraz realna groźba sprowadzenia na innych uczestników ruchu zagrożenia utraty zdrowia lub życia. Jako wysoki należało również ocenić stopień winy oskarżonego, który jako osoba dorosła i w pełni świadoma podejmowanych zachowań wie lub zdaje sobie sprawę z konsekwencji takiego postępowania. Tym bardziej, że nie jest to jego pierwsze przewinienie tego rodzaju. Do okoliczności obciążających sąd zaliczył fakt dotychczasowej karalności oskarżonego, a do okoliczności łagodzących to, że przyznał się do popełnienia winy na etapie postępowania przygotowawczego i choć następnie zmienił w tym zakresie stanowisko ostatecznie ponownie wyraził skruchę i przeprosił.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd wymierzył D. B. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności uznając, iż taka kara zarówno, co do rodzaju jak i wysokości odpowiada stopniowi jego winy, stopniowi szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, gdzie praktycznie przy każdym dłuższym weekendzie czy świętach słyszymy o kolejnych setkach, jak nie tysiącach zatrzymanych pijanych kierowców. Z uwagi na fakt, że oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia i od czasu poprzedniego skazania upłynął znaczny okres czasu sąd uznał, że orzeczenie względem niego bezwzględnej kary pozbawienia wolności będzie represją znacznie przekraczającą stopień zawinienia. Dlatego też wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby, w którym to czasie oskarżony wykaże czy była to decyzja słuszna.

Wobec skazania oskarżonego za przestępstwo kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości sąd orzekł obligatoryjnie na podstawie art. 42 § 2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Wymierzając oskarżonemu karę oraz środek karny sąd w oparciu o treść art. 4 § 1 kk zastosował dla oskarżonego jako względniejszą ustawę obowiązującą w dacie popełnienia czynu i do dnia 1 lipca 2015 roku i odstąpił od obligatoryjnego obecnie obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego.

O kosztach postępowania w kwocie 210 złotych, na które złożyły się koszty postępowania przygotowawczego ( 70 zł ), ryczałt za doręczenia w postępowaniu sądowym ( 20 zł ) oraz opłata ( 120 zł ) sąd orzekł w oparciu o treść art. 627 kpk, który nakazuje w przypadku skazania oskarżonego obciążyć go kosztami przeprowadzonego w sprawie postępowania.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.