Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nalepa

Protokolant: sekr.sądowy Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2015 roku na posiedzeniu sprawy

M. K. (1)

s. C. i H. z domu S.

ur. (...) w P. (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 3 maja 2015 r. pomiędzy godz. 07.30 a 20.30 w P. (...) woj. (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego w ten sposób, że po uprzednim uszkodzeniu włazu dachowego na kwotę 50 złotych, dostał się do jego wnętrza, skąd następnie zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie około 300 złotych, butelkę wódki o wartości około 20 złotych stanowiące własność M. K. (2) i alkohol w postaci butelki wódki o wartości około 20 złotych stanowiący własność A. i D. W., czym spowodował straty o łącznej wartości około 390 złotych na szkodę w/w,

tj. o czyn z art. 279§1 kk

orzeka

1.  oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to podstawie art. 279 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 15 (piętnaście) złotych;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądza od oskarżonego M. K. (1) na rzecz pokrzywdzonej M. K. (2) kwotę 320 (trzystu dwudziestu) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody;

4.  na podstawie art. 46 § 1 kk zasądza od oskarżonego M. K. (1) solidarnie na rzecz pokrzywdzonych A. W. i D. W. kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 110 (stu dziesięciu) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza mu opłatę w kwocie 320 (trzystu dwudziestu) złotych.

UZASADNIENIE

WYJAŚNIENIE PODSTAWY PRAWNEJ WYROKU

sporządzone na podstawie art. 424 § 3 kpk

Wyrokiem z dnia 22 lipca 2015 r. sąd skazał oskarżonego M. K. (3) za czyn z art. 279 § 1 kk opisany w akcie oskarżenia, uwzględniając wniosek prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, uzgodniony z oskarżonym (k 62, 35) i wymierzenie kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, kary grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 15 złotych, orzeczenie obowiązku naprawienia szkody oraz pokrycia kosztów postępowania. Oskarżony wniosek ten poparł na posiedzeniu (k. 67). Sąd wydał wyrok zgodny z wnioskiem.

Kwalifikacja prawna przypisanego czynu:

Oskarżony w dniu 3 maja 2015 r. w P. (...) przy ul. (...) nieustalonym narzędziem uszkodził właz dachowy domu jednorodzinnego należącego do pokrzywdzonych A. W. i D. W. zabezpieczający przed wejściem do domu przez dach, następnie dostał się przez właz do jego wnętrza skąd zabrał w celu przywłaszczenia następujące cudze przedmioty:

- butelkę wódki o wartości 20 złotych na szkodę pokrzywdzonych A. W. i D. W.;

- butelkę wódki o wartości 20 złotych oraz gotówkę w kwocie 300 złotych na szkodę M. K. (2);

Tak postępując oskarżony wyczerpał dyspozycję art.279 § 1 kk.

Jednocześnie pokonując zabezpieczenie włazu przed otwarciem oskarżony spowodował uszkodzenia mienia należącego do A. W. i D. W. o wartości szkody 50 złotych. Swoim zachowaniem M. K. (1) wyczerpał w ten sposób także dyspozycję art. 124 § 1 kw. Czyn ten należy potraktować jako współukarany uprzedni przez późniejszą kradzież z włamaniem. Pogląd taki jest wyrażany odnośnie przestępstwa z art 288 § 1 kk wobec kradzieży z włamaniem – z art. 279 § 1 kk, więc stosując wnioskowanie a maiori ad minus tym bardziej należy go również przyjąć w przypadku, kiedy dochodzi do poprzedzenia przestępstwa jako celu głównego sprawcy środkiem do jego osiągnięcia, którym jest wykroczenie. Jednym z czynników decydujących o zastosowaniu reguły współukarania jest przecież to, żeby czyn za który nie dochodzi do ukarania był mniej szkodliwy od czynu za który następuje skazanie. Oczywistym jest, iż wykroczenie polegające na uszkodzeniu włazu na szkodę w wysokości 50 złotych jest mniej szkodliwe od kradzieży z włamaniem, której skutkiem jest utrata mienia o wartości 340 złotych.

Kara

Podstawą wymiaru kary był przepis art. 279 § 1 kk w brzmieniu z daty orzekania.

Wymierzając karę pozbawienia wolności sąd miał na uwadze niekaralność oskarżonego, jego przyznanie się do winy, niewielką wartość szkody i zabranego mienia. Natomiast na niekorzyść wziął to, że oskarżony działał z pokrzywdzeniem osób najbliższych, które obdarzyły go zaufaniem. Dlatego też wymierzono oskarżonemu kary pozbawienia wolności i grzywny w pobliżu dolnych granic ustawowego zagrożenia – 1 roku oraz 80 stawek dziennych uznają je za adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu sprawcy.

Wysokość stawki dziennej grzywny ustalono mając na uwadze jego niewysoki dochód oraz to, że ma na utrzymaniu dziecko.

Z uwagi na niekaralność i przyznanie się do winy, wyrażoną skruchę sąd uznał, iż dla osiągnięcia celów kary nie jest konieczne wykonywanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, dlatego też jej wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk.

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeczono środki kompensacyjne na rzecz pokrzywdzonych zobowiązując oskarżonego do zapłaty równowartości zabranych przedmiotów (wszyscy pokrzywdzeni) a w przypadku uszkodzenia mienia sumy pieniężnej za naprawę uszkodzonego włazu (pokrzywdzeni A. W., D. W.) . Wartości zabranego mienia ani szkody powstałej w wyniku uszkodzenia włazu nie były w sprawie kwestionowane a ich wartość nie odbiega od cen za tego rodzaju towary i robociznę obowiązujących na rynku. Z uwagi, iż zabrane i uszkodzone przedmioty wchodziły w skład majątku wspólnego małżeńskiego pokrzywdzonych W. zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody solidarnie na rzecz tych osób.

Na podstawie art. 627 kpk, biorąc pod uwagę „umowę oskarżonego z prokuratorem w tym zakresie” obciążono M. K. (1) obowiązkiem zwrotu wydatków na rzecz Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 2 ust 1 pkt 3 i art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm) wymierzono oskarżonemu łączną opłatę.

W niniejszej sprawie błędnie zastosowano nową ustawę - mowa o Kodeksie karnym w brzmieniu po nowelizacji z dnia 1 lipca 2015 r.- która nakazywała wymierzenie oskarżonemu również obowiązku na podstawie art. 72 § 1 kk. Zasadnym było zatem, aby honorować uzgodnienie pomiędzy prokuratorem a oskarżonym dotyczące wymiaru kary i środków karnych, nie przewidujące nałożenia obowiązku z art. 72 § 1 kk, zastosowanie ustawy starej w oparciu o treść art. 4 § 1 kk.