Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 423 § 1a kpk w zakresie ograniczonym do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu)

R. D. popełnił przypisane mu przestępstwo drogowe w dniu 26 kwietnia 2015 r., a zatem w stanie prawnym, który dla nietrzeźwych kierowców dopuszczających się występku z art. 178a § 1 kk był znacznie łaskawszy, aniżeli obowiązujący w dacie orzekania. Z dniem 18 maja 2015 r. weszła bowiem w życie nowelizacja Kodeksu karnego ustanawiająca m.in. minimalny próg obligatoryjnego w takiej sytuacji środka karnego na poziomie 3 lat zakazu kierowania określonymi pojazdami, podczas gdy przed 18 maja 2015 r. mógł być on orzekany na zasadach ogólnych tj. od roku do 10 lat. Z dniem 1 lipca 2015 r. weszły w życie kolejne zmiany zaostrzające odpowiedzialność karną za czyn z art. 178a § 1 kk w postaci choćby obligatoryjnego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 zł. Wyraźna dysproporcja dolegliwości płynących już tylko z powołanych wyżej zmian zobowiązywała do zastosowania normy intertemporalnej zawartej w art. 4 § 1 kk, która w przypadku różnic pomiędzy ustawami obowiązującymi w czasie popełnienia przestępstwa i w czasie orzekania zezwala na stosowanie tej z nich, która jest względniejsza dla sprawcy. Rozstrzygnięcie o karze oraz środkach karnych wydane zatem zostało na podstawie przepisów obowiązujących w dniu 26 kwietnia 2015 r.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 kk czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez R. D. jest znaczny. Oskarżony godził w dobro o niekwestionowanej wartości społecznej, a to w bezpieczeństwo komunikacji, czyniąc to umyślnie, bez jakiejkolwiek refleksji i bez żadnych zahamowań. W dobie oszałamiającego rozwoju techniki i ogromnego natężenia ruchu na drogach, zasada trzeźwości, którą oskarżony zlekceważył nabiera wyjątkowej wagi, a jej naruszenie nie zasługuje na pobłażanie. Jest tak przede wszystkim dlatego, że rozmiary grożącej w takiej sytuacji szkody są poważne i zawsze należy się liczyć ze najdalej idącym następstwem w postaci tragicznego w skutkach wypadku drogowego. Nie inaczej jest w przypadku R. D., który zamroczony alkoholem, a do tego w środku nocy i wyrwany ze snu, przemieszczał się jako kierujący samochodem uczęszczaną arterią komunikacyjną stanowiąc potencjalnie duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Sposób i okoliczności popełnionego przestępstwa negatywnie rzutują na ujemną wartość społeczną czynu, bowiem droga krajowa nr (...) to nie jest polna uliczka, ale szlak komunikacyjny całodobowego ruchu TIR i miejsce wielu groźnych wypadków. R. D. mając przeszło 1,5 ‰ alkoholu we krwi przebył po niej dystans kilku kilometrów, a docelowo kierował się do jeszcze dalej położonej miejscowości, co udaremniła dopiero kontrola policyjna. Nie także ma najmniejszych powodów, aby w czymkolwiek usprawiedliwiać motywy i pobudki jego działania, bowiem do popełnienia przestępstwa nie skłoniła go żadna uzasadniona życiowo okoliczność. Przeciwnie, był to jego świadomy wybór, bowiem zdając sobie sprawę ze swojego stanu, mając ze sobą telefon i możliwość swobodnego kontaktu z żoną (deklarującą wolę odebrania go z alkoholowej imprezy), mając również możliwość skorzystania z usługi przewozowej, czy wreszcie możliwość pozostania w miejscu podjął decyzję najgorszą z możliwych. Nie powinien zatem oczekiwać, że umknie jej konsekwencjom poprzez wysuwanie naiwnych sugestii o rzekomym zagrożeniu płynącym ze strony przygodnych znajomych, z którymi przez kilka godzin pił alkohol. Notabene, tego typu twierdzenia jawnie świadczą o próbie bagatelizowania własnego uczynku i umniejszania swojej roli w zdarzeniu, co jako zachowanie po popełnieniu przestępstwa należy do okoliczności uwzględnianych przy wymiarze kary.

Równie wysoki jest stopień winy oskarżonego, bo postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa.

Uwzględniając nieprzypadkową kolejność kar wymienionych w art. 32 kk narzucającemu prymat kar wolnościowych, R. D. wymierzono karę grzywny w liczbie 50 stawek dziennych szacując wartość jednej stawki na kwotę 20 zł. Taki wymiar kary pieniężnej należycie odzwierciedla wagę czynu, a wartość jednej stawki dziennej uwzględnia status materialny i potencjał zarobkowy oskarżonego.

Z mocy art. 42 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku, zaliczając na jego poczet, stosownie do art. 63 § 2 kk okres zatrzymania prawa jazdy od 26 kwietnia 2015 r. W ocenie Sądu, niekarany dotąd R. D. nie wymaga dłuższego okresu wykluczenia z grona kierujących, bowiem nawet jego minimalny okres będzie wystarczająco dolegliwy z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą i konieczność systematycznych dojazdów do miejsca pracy. Należy się spodziewać, że wszelkie doznawane w tym okresie niewygody, a także poczucie wstydu wywołane skazaniem za występek wyjątkowo bulwersujący opinię publiczną staną się dla oskarżonego wystarczającą przestrogą i zapobiegną podobnym zachowaniom w przyszłości. Aby wzmocnić efekt resocjalizacyjny orzeczono nadto świadczenie pieniężne na rzecz FPPoPP w kwocie 500 zł, bowiem dopiero suma wszystkich dolegliwości stanowić będzie adekwatną reakcję na popełnione przestępstwo.

Przy wymiarze kary na korzyść oskarżonego zaliczono uprzednią niekaralność, ustabilizowaną sytuację rodzinną oraz zaangażowanie w działalność społeczną, dzięki której cieszy się dobrą opinią u współpracowników. Okolicznością obciążającą był wysoki stopień intoksykacji alkoholowej, znacznie przekraczający próg ustawowy decydujący o bycie prawnym przestępstwa, oraz dostrzegalna skłonność do bagatelizowania wagi popełnionego przestępstwa.

Na koszty sądowe złożyły się wydatki związane z uzyskaniem karty karnej i ryczałtu za doręczenia zaś opłatę wymierzono zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272) w wysokości odpowiadającej 10 % wymierzonej grzywny.