Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora: Marka Rogowskiego z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 sierpnia 2014r., 25 września 2014r., 25 listopada 2014r., 16 czerwca 2015r., 25 sierpnia 2015r., 28 września 2015r., 29 października 2015r., 17 listopada 2015r. w Ś.

sprawy

1.  T. S. (S.)

syna C. i S. z d. G.

ur. (...) w W.

2.  W. S. (S.)

syna T. i B. z d. B.

ur. (...) we W.

oskarżonych o to, że:

w dniu 11 marca 2013r w (...), gmina K., nieumyślnie narazili J. J. i jej małoletnie dzieci P. i K., na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że przeprowadzając niezgodnie ze sztuką, prace udrożenieniowe przewodu kominowego, przebijając od góry zator smołowy przewodu kominowego, doprowadzili do uszkodzenia ceramicznego wkładu kominowego, co skutkowało rozszczelnieniem komina i mogło skutkować zatruciem tlenkiem węgla,

tj. o czyn z art. 160 § 3 k.k.;

orzeka:

I.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. uniewinnia oskarżonych T. S. i W. S. od zarzucanego im czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

.

UZASADNIENIE WYROKU

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej oskarżył T. S. i W. S. o to, że w dniu 11 marca 2013r. w (...), gmina K., nieumyślnie narazili J. J. i jej małoletnie dzieci P. i K., na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że przeprowadzając niezgodnie ze sztuką prace udrożnieniowe przewodu kominowego, przebijając od góry zator smołowy przewodu kominowego, doprowadzili do uszkodzenia ceramicznego wkładu kominowego, co skutkowało rozszczelnieniem komina i mogło skutkować zatruciem tlenkiem węgla, tj. o przestępstwo z art. 160 § 3 k.k.

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona J. J. zamieszkuje wraz z dwójką dziećmi w dwupiętrowym domu wielorodzinnym w P. nr (...). Oprócz jej lokalu w budynku tym znajdują się jeszcze cztery mieszkania: nr (...) gdzie zamieszkiwał H. S., (...) zajmowane przez S. M. (1) i P. B., (...) zamieszkałe przez M. B. i jej męża oraz (...)gdzie mieszka B. R. wraz żoną. Lokale nr (...) stanowią osobne piony, z odrębnymi wejściami.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka S. M. (1), k. 17, 127v – 128,

zeznania świadka M. B., k. 21,

zeznania świadka B. R., k. 35,

informacja Urzędu Gminy w K., k. 136,

kserokopie z akt księgi wieczystej, k. 160 – 166.

Lokal należący do J. J. był ogrzewany za pomocą etażowego pieca CO na opał stały, który znajdował się w kotłowni. Urządzenie to, podobnie jak piec S. B. były podłączone do wspólnego komina lecz do osobnych kanałów. Całość komina, który został wybudowany od podstaw w 2000 r., przebiegała przez mieszkanie S. M. (1) a następnie przez kondygnację strychową. Średnica przewodu kominowego wynosiła 150 mm a składał się on z obudowy ceramicznej, warstwy wełny mineralnej i wkładu ceramicznego.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka S. M. (1), k. 17, 127v – 128,

zeznania świadka M. S. (1), k. 62 – 63, 129v – 130,

zeznania świadka S. M. (2), k. 25, 129,

zeznania świadka M. K., k. 138v – 139,

kserokopia opinii kominiarskiej, k. 7.

kserokopia protokołu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Śl., k. 40 – 42,

akta Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Śl. Dz Nr 486/33, załącznik do a.s,.

W dniu 11 marca 2013r. J. J. próbowała napalić w piecu, lecz nie mogła tego zrobić ponieważ nie było ciągu, z pieca wydostawał się dym. Na tej podstawie stwierdziła że komin jest niedrożny i zadzwoniła do zakładu kominiarskiego w Ś., skąd skierowano ją do firmy (...) z S.. J. J. około godz. 11.00 skontaktowała się z oskarżonym T. S., informując go o problemie.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

T. S. przyjął zlecenie i około godz. 14.00 przyjechał wraz synem W. S., do P. nr(...). Zarówno T. S. jak i W. S. są mistrzami kominiarskimi.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

J. J. powiedziała oskarżonym, że nie może rozpalić w piecu co wskazuje na zatkanie się komina. Po jej informacji udali się oni do kotłowni gdzie zdemontowali rurę łączącą komin z piecem. Następnie włożyli bezpośrednio do przewodu kominowego tekturowe kartony i je podpalili. Gdy dym zaczął wydostawać się do wnętrza kotłowni, W. S. pobiegł na dach zabierając ze sobą metalowy przebijak. Oskarżony próbował udrożnić przewód kominowy metalową kulą, a gdy nie przyniosło to rezultatu zaczął opuszczać przebijak do komina. W wyniku tych czynności udało mu się usunąć zator, lecz doszło do zapalenia się związków węglopochodnych, którymi był pokryty przewód kominowy. W związku z zaistniałą okolicznością, aby uniknąć zaczopowania się komina i jego rozsadzenia przez zgromadzone gazy, oskarżony cały czas mechanicznie go udrażniał. Spowodowało to, że do kotłowni zaczęły wpadać palące się elementy wkładu kominowego, które T. S. wynosił w wiaderku na podwórko.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka S. M. (1), k. 17, 127v – 128,

zeznania świadka M. B., k. 21,

zeznania świadka M. S. (1), k. 62 – 63, 129v – 130,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa Z. P., k. 49 – 60, 130 – 131.

Gdy J. J. powiedziała, że wezwie Straż Pożarną oskarżony T. S. powiedział jej że nie jest to potrzebne, że sobie poradzą. Oskarżeni przez cały czas kontrolowali powstały ogień, tak że nie wydostał się on poza przewód kominowy.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

W pewnym momencie do komina wpadł metalowy przebijak i utknął w wyczystce. Oskarżony T. S. wyciągając go przy pomocy pręta spowodował uszkodzenie dolnej części przewodu kominowego.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka M. S. (1), k. 62 – 63, 129v – 130,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

Po zakończeniu prac, które trwały kilka godzin, oskarżeni, pobrali od J. J. zapłatę w wysokości 100 zł. Podłączyli oni piec do przewodu kominowego i napalili w nim, mówiąc że jest drożny i można go użytkować. Wyjaśnili że te elementy które zostały zniszczone podczas czyszczenia zostały uszczelnione przez wyżej znajdującą się ceramikę, która się osunęła. Stwierdzili, że mogą uzupełnić uszkodzoną górną część przewodu kominowego rurą żaroodporną, poza tym zalecili osuszanie komina za pomocą koksu.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka M. S. (1), k. 62 – 63, 129v – 130,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

W czasie czynności udrażniania komina przez oskarżonych, dym wydostający się z dolnej części przewodu kominowego spowodował zadymienie kotłowni oraz korytarza. Nie ucierpiał żaden z mieszkańców budynku.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka M. S. (1), k. 62 – 63, 129v – 130,

zeznania świadka S. M. (1), k. 17, 127v – 128,

zeznania świadka M. B., k. 21,

zeznania świadka B. R., k. 35,

zeznania świadka P. B., k. 18, 128 – 129,

zeznania świadka C. B., k. 24,

zeznania świadka A. R., k. 39,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115.

W pomieszczeniu użytkowanym przez P. B. pojawiły się niewielkie pęknięcia na obudowie komina wykonanej z płyt kartonowo – gipsowych.. P. B. obawiając się, że do jego pomieszczeń może wydostawać się tlenek węgla powiedział o tym w godzinach wieczornych J. J., która wygasiła piec.

Dowód:

zeznania świadka P. B., k. 18, 128 – 129,

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka S. M. (1), k. 17, 127v – 128.

W wyniku prac przeprowadzonych przez oskarżonych została uszkodzona część przewodu kominowego użytkowanego przez J. J.. Doszło do tego w wyniku skruszenia wkładu ceramicznego na długości około dwóch metrów, co spowodowało jego obniżenie się na tę wysokość.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka S. M. (2), k. 25, 129,

zeznania świadka M. K., k. 138v – 139,

kserokopia opinii kominiarskiej, k. 7,

kserokopia protokołu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Śl., k. 40 – 42,

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa Z. P., k. 49 – 60, 130 – 131,

opinia biegłego z zakresu kominiarstwa M. S. (2), k. 176 – 180, 188v – 189,

opinia biegłego z zakresu kominiarstwa B. P., k. 219, 222v – 223.

W dniu 25 marca 2013r. na wezwanie J. J. przyjechał do P. mistrz kominiarski S. M. (2). Stwierdził on, że użytkowany przez nią komin jest nieszczelny i nie nadaje się do eksploatacji. Poinformował ją o tym że należy go zburzyć i wybudować od podstaw, bądź też wykonać metalowy wkład kominowy. Niesprawność komina potwierdził następnie w dniu 30 lipca 2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś. M. K..

Dowód:

zeznania świadka S. M. (2), k. 25, 129,

zeznania świadka M. K., k. 138v – 139,

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

kserokopia opinii kominiarskiej, k. 7.

kserokopia protokołu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Ś.., k. 40 – 42,

akta Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Ś. Dz Nr 486/33, załącznik do a.s,.

Po przeprowadzonych kontrolach na zlecenie J. J. uszkodzony komin został zburzony, a w jego miejsce postawiono nowy.

Dowód:

zeznania świadka J. J., k. 3, 114v – 115,

zeznania świadka M. K., k. 138v – 139.

Oskarżony T. S. ma 49 lat, jest żonaty, posiada na utrzymaniu jedno dziecko. Oskarżony jest z zawodu kominiarzem, pracuje w firmie syna - W. S. Zakład Usług (...) w S., uzyskując miesięcznie ok. 2000 zł. Był w przeszłości karany sądownie za przestępstwo z art. 244 k.k. na karę pozbawienia wolności, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. S., k. 113v – 114, 115,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 87, 183,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 85.

Oskarżony W. S. ma 35 lat, jest żonaty, posiada na utrzymaniu żonę i córkę. Oskarżony jest z zawodu kominiarzem, prowadzi działalność gospodarczą Zakład Usług (...) w S., uzyskując miesięcznie ok. 2000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego W. S., k. 114v,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 82,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 84, 184.

Oskarżeni T. S. i W. S. w toku całego postępowania nie przyznali się do zarzucanego im czynu i złożyli wyjaśnienia. Stwierdzili oni, że wykonali swoje prace zgodnie ze sztuką kominiarską i dopiero przy sprawdzaniu drożności komina doszło do zapalenia się w jego wnętrzu sadzy szklistej. W ocenie oskarżonych wkład komina był wykonany z niewłaściwych materiałów co spowodowało jego uszkodzenie na długości około 2 metrów od wylotu komina. T. S. i W. S. dodali, że po zakończonej pracy napalili w piecu informując J. J. i jej ojca że można go użytkować.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody o charakterze osobowym oraz materialnym.

W ramach pierwszej grupy przeprowadzonych dowodów sąd uwzględnił przede wszystkim zeznania złożone przez świadków J. J., S. M. (1), P. B., M. B., M. S. (1), S. M. (2) i M. K.. Zdaniem sądu relacje złożona przez tych świadków w pełni odzwierciedlają przebieg zdarzeń, które były ich udziałem, bądź o których powzięli wiedzę z innych źródeł. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze przede wszystkim spójny i logiczny charakter zeznań powołanych świadków Również bezpośrednia ocena świadków na rozprawie nie dała jakichkolwiek podstaw do podważenia ich prawdomówności.

Jako zasługujące na uwzględnienie sąd ocenił również zeznania złożone przez świadków B. R., A. R. i C. B., przy czym nie miały one większego znaczenia w sprawie, jako że osoby te nie posiadały wiedzy co do okoliczności dotyczących czynu zarzucanego oskarżonym.

Przy odtworzeniu stanu faktycznego sąd miał także na uwadze zgromadzone w toku postępowania dowody o charakterze materialnym, wyszczególnione w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując podstaw do podważenia ich wiarygodności. W tymże zakresie sąd wziął pod uwagę w szczególności wydane w sprawie opinie przez biegłego z zakresu pożarnictwa Z. P. oraz biegłych z zakresu kominiarstwa B. P. i M. S. (2). Odnosząc się do uzyskanych opinii, sąd stwierdził, że są one pełne, jasne i czytelne, zaś ich wnioski końcowe, znajdują oparcie w przeprowadzonej analizie okoliczności sprawy. Uwzględniając opinię wydaną przez M. S. (2), sąd miał na uwadze to, że biegły ten nie podlegał wyłączeniu z mocy prawa, zaś powołanie przez sąd kolejnego biegłego, nastąpiło wyłącznie na skutek ustalonej w toku rozprawy okoliczności iż M. S. (2) był w przeszłości pracownikiem tej samem spółdzielni kominiarskiej co oskarżeni (art. 196 § 3 k.p.k.). Sąd oceniając wydaną opinię zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, w tym m.in. w odniesieniu do opinii biegłego B. P., uznał iż stanowi ona wartościowy i przydatny dowód w sprawie.

Mając z kolei na uwadze wyjaśnienia oskarżonych W. S. i T. S. sąd wziął je pod uwagę jedynie w takim zakresie, w jakim pokrywały się z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne. Zdaniem sądu twierdzenia oskarżonych jakoby wykonane przez nich prace przy udrożnieniu komina w dniu 11 marca 2013r., były całkowicie prawidłowe i uzasadnione, nijak ma się do rzeczywistego stanu faktycznego w sprawie. Wersja przedstawiona przez oskarżonych zgodnie z którą uszkodzenie komina wynikało wyłącznie z użycia przy jego budowie niewłaściwych materiałów, nie znajduje uzasadnienia w zeznaniach świadka S. M. (2), M. K. oraz wnioskach opinii biegłego Z. P..

Po dokonaniu analizy materiału dowodowego, sąd uznał, że zachowanie oskarżonych T. S. i W. S. nie wyczerpuje ustawowych znamion czynu zarzuconego im aktem oskarżenia, tj. występku z art. 160 § 3 k.k.

Zgodnie z powołanym przepisem grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku, podlega ten kto nieumyślnie naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wskazany przepis określa nieumyślny typ przestępstwa narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Podstawą penalizacji jest każde działanie albo zaniechanie, które stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo, tzn. zmienia sytuację z bezpiecznej na taką, w której występuje niezwłoczne zagrożenie dla życia lub zdrowia człowieka w zakresie ciężkiego uszczerbku. W orzecznictwie wskazuje się, że o bezpośredniości zagrożenia przesądza wysoki stopień prawdopodobieństwa zaistnienia wymienionych w art. 160 § 1 skutków - bez dalszych czy dodatkowych czynności ze strony sprawcy lub innych osób (tak Marek Andrzej, Komentarz do art. 160 Kodeksu karnego [w:] Marek Andrzej, Kodeks karny. Komentarz. Opublikowano: LEX, 2010).

Mając na uwadze przedstawioną wykładnię przepisu art. 160 § 3 k.k., brak jest podstaw do ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonych T. S. i W. S. w zakresie zarzucanego im czynu, z uwagi na niezrealizowanie jego wszystkich znamion ustawowych. Zajmując powyższe stanowisko wskazać należy w pierwszej kolejności, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do stwierdzenia nieprawidłowości podczas przeprowadzania przez oskarżonych czynności czyszczenia przewodu kominowego użytkowanego przez J. J. oraz po ich zakończeniu. Zarazem jednak brak jest podstaw do uznania by uchybienia ze strony oskarżonych skutkowały narażeniem mieszkańców budynku w P. nr (...) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Odnosząc się do pierwszej z opisanych powyżej kwestii, sąd ustalił iż sposób w jaki T. S. i W. S. przeprowadzili prace przy udrożnieniu przewodu kominowego w dniu 11 marca 2013r., pozostawał niezgodny ze sztuką kominiarską. Podpalenie przez nich w przewodzie kominowym tekturowych kartonów, w wyniku czego doszło do zapalenia się związków pokrywających jego wnętrze a następnie mechaniczne udrażnianie, skutkowało uszkodzeniem ceramicznego wkładu kominowego. Zdaniem sądu gdyby oskarżeni zastosowali prawidłową technikę, na co wskazywał m.in. biegły Z. P. to nie doszłoby do zaistniałych uszkodzeń. W takiej sytuacji jak w zaistniałym przypadku, wskazane pozostało bowiem uprzednie rozwiercenie zgorzeli, na następnie jej osuszanie przy użyciu koksu, co w późniejszym terminie pozwoliłoby na bezpieczne wyczyszczenie komina. Stwierdzając powyższe okoliczności, sąd mimo braku dokumentacji technicznej przedmiotowego komina, nie stwierdził aby jego uszkodzenie było konsekwencją użycia niewłaściwych materiałów przy jego budowie. W tym zakresie sąd miał na uwadze zeznania świadka – mistrza kominiarskiego S. M. (2) oraz dokumentację Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś., z których jednoznacznie wynika, że przewód kominowy był wykonany z właściwych prefabrykantów, a w tym żaroodpornej kamionki ceramicznej.

Przechodząc do dalszej części zachowania oskarżonych, tj. podjętej po zakończeniu prac związanych z udrażnianiem przewodu kominowego w dniu 11 marca 2013r., wskazać należy, że były one w sposób oczywisty nieprawidłowe. Oskarżeni mimo, że wiedzieli o tym, że doszło do uszkodzenia wkładu kominowego, napalili w piecu J. J. i pozwolili na jego eksploatację, choć w zaistniałej sytuacji powinni byli bezwzględnie zakazać jego dalszego użytkowania do czasu usunięcia usterek. Tym samym złamali oni obowiązki ciążące na nich m.in. z mocy przepisów ustaw o ochronie przeciwpożarowej i Prawa budowlanego oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Zaniechanie w tymże zakresie przez oskarżonych było poważne i mogło rodzić tragiczne konsekwencje.

Podsumowując powyższe rozważania co do uchybień w działaniu oskarżonych, sąd nie stwierdził jednocześnie aby skutkowały one ziszczeniem się materialnego znamienia występku z art. 160 k.k. Z przeprowadzonych dowodów nie wynika bowiem aby wskutek uszkodzenia przewodu kominowego podczas prac wykonywanych przez W. S. i T. S., doszło do wydostawania się do wnętrza budynku tlenku węgla. Tym samym nie sposób twierdzić, że istniało bezpośrednie niebezpieczeństwo zatrucia się tą substancją przez któregokolwiek z mieszkańców domu w P. nr (...). W tym zakresie wskazać należy, że żadna z obecnych wówczas osób nie zgłaszała jakichkolwiek dolegliwości, które by na taką okoliczność wskazywały. Powyższe dotyczy w szczególności P. B. i S. M. (1), przez których to mieszkanie przechodził feralny przewód kominowy. Faktem jest, że każda nieszczelność przewodu kominowego może spowodować przedostawanie się produktów spalania do wnętrza lokali, głównie tlenku węgla. Trudno jest jednak powiedzieć czy tlenek ten faktycznie mógł się przedostawać w rozpoznawanym przypadku do mieszkań powyżej kotłowni. W toku postępowania przygotowawczego, gdy było to jeszcze możliwe, nie zostały przeprowadzone niezbędne czynności dowodowe, które mogły pozwolić na ustalenia we wskazanym zakresie, co dotyczy przede wszystkim szczegółowych oględzin przedmiotowego komina wraz z próbą jego szczelności. Jak wynika z opinii biegłego M. S. (2) takie badanie wykonuje się przy nadciśnieniu w kominie, tj. po jego zatkaniu. Wtedy to spaliny nie mają swobodnego ujścia do atmosfery i każdą nieszczelnością przechodzą do pomieszczeń. Bez takiej próby, w sytuacji gdy żadna z osób nie zgłaszała objawów zatrucia tlenkiem węgla, nie ma w ocenie sądu możliwości stwierdzenia realnego zagrożenia takim niebezpieczeństwem. W realiach niniejszej sprawy, nie jest dokładnie wiadomo gdzie brakowało wkładu ceramicznego, czyli na jakiej części komin był szczelny a na jakiej nie. Ponadto wkład kominowy był jeszcze uszczelniony wełną mineralną i posiadał zewnętrzną obudowę, które mogły uniemożliwić przenikania pochodnych procesu spalania do wnętrza budynku. Stwierdzając powyższe wskazać należy, że sama dyskwalifikacja przedmiotowego komina jako nie nadającego się do eksploatacji wynika z wymogów jakim musi odpowiadać zgodnie z obowiązującymi przepisami. Nie jest to wszak jednoznaczne ze stwierdzeniem, że jego uszkodzenia pozwalały na dostawanie się do wnętrza pomieszczeń mieszkalnych tlenku węgla.

Sąd mając na uwadze całokształt dowodów przeprowadzonych w sprawie dokonał ustaleń stanu faktycznego, kierując się m.in. zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k., zgodnie z którą wątpliwości, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym, rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Z powyższych względów sąd uznał iż brak jest podstaw do przyjęcia aby zachowanie oskarżonych T. S. i W. S. wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 160 § 3 k.k. Zdaniem sądu nie może być również mowy o realizacji przez nich występku polegającego na sprowadzeniu bezpośredniego niebezpieczeństwa pożaru, tj. czynu z art. 164 § 1 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. W tym zakresie podstaw dla postawienia oskarżonym takiego zarzutu nie znalazł sam oskarżyciel publiczny, a było to zdaniem sądu w pełni uzasadnione okolicznościami sprawy. W czasie przedmiotowego zdarzenia nie doszło bowiem do zagrożenia życia lub zdrowia wielu osób lub mienia w wielkich rozmiarach za czym przemawia rodzaj budynku, w którym doszło do zdarzenia i liczba przebywających w nim wówczas osób. Niezależnie od tego ogień powstały w czasie prac podjętych przez oskarżonych w dniu 11 marca 2013r. stanowił tzw. miejscowe zagrożenie. Pozostawał pod kontrolą oskarżonych, którzy jako kominiarze są uprawnieni do przeprowadzenia wypalania komina W żadnym momencie nie doszło także do wydostania się ognia z przewodu kominowego do wnętrza budynku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k. uniewinnił oskarżonych T. S. i W. S. od zarzucanego im występku. Zdaniem sądu czyn oskarżonych może podlegać ocenie wyłącznie na płaszczyźnie cywilnoprawnej, jako nieumyślne uszkodzenie rzeczy – przewodu kominowego na szkodę J. J..

W pkt II wyroku sąd orzekł o kosztach postępowania i na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk obciążył nimi Skarb Państwa.

SSR Radosław Gluza