Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 763/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia

SA Małgorzata Rokicka-Radoniewicz (spr.)

Sędziowie:

SA Elżbieta Czaja

SO del. do SA Jacek Chaciński

Protokolant: protokolant sądowy Joanna Malena

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 r. w Lublinie

sprawy E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. akt VII U 746/15

oddala apelację.

Elżbieta Czaja Małgorzata Rokicka-Radoniewicz Jacek Chaciński

III AUa 763/15

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 9 marca 2015 r. zobowiązał E. K. do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za okres od dnia 1 października 2014 roku do 30 listopada 2014 roku w kwocie 2.102,42 zł wraz z odsetkami. W ocenie organu rentowego pobrane przez wnioskodawczynię stypendium szkoleniowe w kwocie 506,40 zł od którego zostały odprowadzone składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe stanowią podstawę do uznania że wnioskodawczyni osiągnęła przychód, który skutkuje zawieszeniem otrzymywanego świadczenia.

Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Lublinie wniosła E. K. W odwołaniu od tej decyzji wnioskodawczyni podała, że stypendium, jakie otrzymała nie jest dochodem ze stosunku pracy .

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 10 czerwca 2015 roku zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że E. K. nie jest zobowiązana do zwrotu pobranych świadczeń za okres od 1 października 2014 roku do 30 listopada 2014 roku w kwocie 2102,42 zł i odsetek w kwocie 13,97 zł.

Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawczyni nabyła prawo do renty w drodze wyjątku. Wnioskodawczyni w okresie od 20 października 2014 roku do 31 października 2014 roku oraz od 1 listopada 2014 roku do 25 listopada 2014 roku otrzymała stypendium szkoleniowe, w łącznej kwocie 506,40 zł od którego zostały odprowadzone składki do ZUS chociaż nie było takiego obowiązku. Stypendium, które otrzymała wnioskodawczyni związane było z jej udziałem w szkoleniu mającym na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych a konkretnie zamiarem wnioskodawczyni było nauczenie się obsługi komputera.

Sąd Okręgowy orzekł, że m myśl art. 104 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do emerytury i renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu w razie osiągnięcia przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Za działalność podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności. Za przychód uważa się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie Kodeksu Pracy, i kwoty świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego ( ust.6).

W świetle powyższych przepisów w ocenie Sądu Okręgowego kwota uzyskanego przez wnioskodawczynię stypendium szkoleniowego nie stanowi przychodu, który powoduje zawieszenie lub zmniejszenie świadczenia rentowego otrzymywanego przez ubezpieczoną. Wypłacona wnioskodawczyni renta nie jest świadczeniem nienależnym pobranym w rozumieniu przepis art. 138 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach.

Od tego wyroku apelację wniósł organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art.138 ust.1 i 2 w związku z art.104 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnosił o zmianę wyroku i oddalenie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje::

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia prawa materialnego, ani sprzeczności w ustaleniach faktycznych Sądu Okręgowego. Bezsporną okolicznością jest fakt, że wnioskodawczyni jest uprawniona do renty wyjątkowej oraz że w okresie od 20 października do 25 listopada 2014 roku skorzystała z możliwości nabycia dodatkowych kwalifikacji zawodowych i podjęła szkolenie w ramach finansowanego przez Program Operacyjny Kapitał Ludzki kursu „Pracownik biurowy z obsługą komputera” w ramach którego otrzymała stypendium w łącznej kwocie 506,złotych brutto. Stypendium tego rodzaju nie jest przychodem wymienionym w przepisie art.104 ust.3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, bowiem ustawodawca wyraźnie wskazuje, że tylko przychód z zatrudnienia, służby lub innej pracy zarobkowej albo prowadzenia pozarolniczej działalności powoduje konieczność zmniejszenia lub zawieszenia wypłaty świadczenia. Należy zgodzić się z Sądem Okręgowym, że fakt odprowadzenia przez organizatora kursu składki na ubezpieczenia społeczne od wypłaconego stypendium nie rodzi skutków w postaci zawieszenia świadczenia.

Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia prawa materialnego – art.104 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepisy te stanowią, że prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społeczne. Skoro stypendium wypłacone wnioskodawczyni w okresie trwania kursu nie jest wymienione wśród tych tytułów ubezpieczenia, które powodują zawieszenie świadczenia, przepis nakazujący zawieszenie świadczenia nie znajduje zastosowania. Oznacza to, że świadczenie wypłacone wnioskodawczyni nie było świadczeniem nienależnym w rozumieniu art.138 ust.1 i 2 tej ustawy i nie podlega zwrotowi.

Sąd Apelacyjny w pełni podziela argumentację prawną Sądu Okręgowego zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i wyrażony przez ten Sąd pogląd. Wyrok Sądu Okręgowego odpowiada prawu, a apelacja organu rentowego nie podważyła zasadności rozstrzygnięcia.

Z tych względów na podstawie art.385 KPC Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.