Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014 r. , w sprawie III C 738/13 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo M. S. i A. T. skierowane przeciwko P. W. o zapłatę odszkodowania w łącznej wysokości 1.777,21 zł .

Sąd Rejonowy ustalił , że M. S. jest właścicielem samochodu osobowego marki R. (...) nr rej. (...). Samochód ten użytkuje jego siostra A. T.. W dniu 17 lutego 2013r. A. T. wyjeżdżała opisanym powyżej samochodem z terenu posesji przy ulicy (...). Wjazd do opisanej powyżej posesji jest zabezpieczony bramą zamykaną automatycznie, której sterowanie odbywa się z pomocą pilota. W chwili gdy samochód znajdował się w bramie, P. W. za pomocą pilota uruchomił mechanizm zamykania bramy. Skrzydła bramy uderzyły w lewą oponę oraz w lewy i prawy bok pojazdu. W związku z wymianą opony w pojeździe została w dniu 20 lutego 2013r. wystawiona faktura wskazująca, że koszt jej wymiany wynosił 320 zł. Powodowie zgłosili szkodę ubezpieczycielowi Wspólnoty Mieszkaniowej (...) położonej w Ł. przy ulicy (...). Pismem z dnia 25 lutego 2013r. Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna poinformowało powodów, że nie widzi podstaw do wypłaty na ich rzecz odszkodowania. Oszacowało ono koszt naprawy pojazdu na kwotę 710,89 zł. Pismem z dnia 11 marca 2013r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 977,21 zł. brutto. W piśmie z dnia 21 marca 2013r. pozwany poinformował powodów, że nie widzi podstaw do wypłaty odszkodowania gdyż w jego ocenie przyczyną zdarzenia była niesprawnie działająca brama.

Dokonawszy takich ustaleń faktycznych , Sąd I instancji wskazał, iż poza sporem pozostaje fakt, że w dniu 17 lutego 2013r. doszło do uszkodzenia pojazdu powodów wskutek jego uderzenia przez skrzydła bramy automatycznej zamontowanej we wjeździe do posesji przy ulicy (...). Tego rodzaju stan faktyczny może być oceniany z punktu widzenia odpowiedzialności cywilnej trzech podmiotów: wspólnoty mieszkaniowej i jej ubezpieczyciela (art. 416 k.c. i art. 805 k.c.); odpowiedzialności producenta bramy (art. 449 ¹ k.c.); odpowiedzialności P. W., czyli osoby, która uruchomiła system sterowania bramą (art. 415k.c.) Powodowie zdecydowali się na wystąpienie z roszczeniem przeciwko pozwanemu P. W.. Przypisanie odpowiedzialności P. W. wymaga spełnienia trzech przesłanek: zawinionego zachowania pozwanego; szkody powodów; związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zawinionym zachowaniem pozwanego. Zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w treści art. 6 k.c. obowiązek wykazania powyższych okoliczności spoczywał na powodach. Powodowie nie zgłosili jakichkolwiek wniosków dowodowych pozwalających na stwierdzenie jakich uszkodzeń doznał ich pojazd w wyniku zdarzenia. Nie zgłosili również jakichkolwiek wniosków dowodowych pozwalających na ich określenie.

Apelację od tego wyroku złożyli powodowie . Zarzucili Sądowi Rejonowemu naruszenie prawa i błąd w ustaleniach faktycznych. Podnieśli, że pozwany nie kwestionował faktu uruchomienia bramy , powodowie złożyli szereg dokumentów , z których wynika wysokość szkody. W konkluzji wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa .

Sąd Okręgowy zważył,

co następuje :

Apelacja powódki jest bezzasadna . Powodowie , jak i Sąd I instancji nie zauważają , że powódka nie jest właścicielem uszkodzonego pojazdu ani też jego posiadaczem samoistnym . Nie posiada przeto legitymacji czynnej procesowej do wystąpienia z przedmiotowym roszczeniem przeciwko pozwanemu . Stąd też , Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację powódki oddalił .

Zasadną jest natomiast apelacja powoda . Z zebranego materiału, a w szczególności oświadczenia z dnia 17 lutego 2013 r. wynika , iż pozwany przyznał fakt , że w dniu złożenia tego oświadczenia nacisnął przycisk pilota sterującego bramą nie zauważając , że brama w tym czasie była otwarta i stał w niej pojazd należący do powoda . Przyznał dalej , że na skutek tego zdarzenia doszło do uszkodzenia pojazdu powoda w postaci : rozerwania lewej opony zimowej (...) i uszkodzenia błotnika nad lewym kołem ( wgniecenie i zarysowanie lakieru). Wynika dalej , że w dniu 20 lutego 2013 r. powód nabył dwie nowe opony K. (...) za kwotę 320 zł. Wynika dalej , że Towarzystwo (...) oszacowało szkodę w pojeździe powoda na łączną kwotę 710,89 zł brutto , na co składa się wartość materiałów eksploatacyjnych, robocizny, lakierowania. W toku postępowania przed Sądem meriti, pozwany uchylił się od złożonego oświadczenia, podnosząc jednocześnie szereg argumentów dotyczących wadliwości funkcjonowania bramy i złożył na tę okoliczność szereg wniosków dowodowych . Sąd Rejonowy , wnioski te jednak oddalił , wychodząc z założenie że przeprowadzenie ich jest zbędne skoro powodowie nie udowodnili wysokości szkody .

Istotnie , wyliczenia wysokości odszkodowania nie są zbieżne ze złożonymi dokumentami z dokumentów . Powodowie nadto nie wykazali faktu uszkodzenia szyby, w żaden sposób nie udowodnili zasady i wysokości roszczenia o wypłatę odszkodowania z tytułu pomniejszenia wartości pojazdu. Jednakże zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał na przyjęcie , że uszkodzeniu uległa jedna opona i wydatkowano na nią kwotę 160 zł , że uszkodzeniu uległ błotnik , a koszt jego naprawy to kwota 175 zł + 577,96 zł netto .W takie sytuacji , Sąd winien był przeprowadzić postępowanie dowodowe w zakresie samej zasady roszczenia , skoro pozwany tę zasadę , wbrew własnemu oświadczeniu pisemnemu podważył.

Stąd , na zasadzie przepisu art. 386 § 4 k.p.c. Sąd Okręgowy, z apelacji powoda zaskarżony wyrok uchylił a sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego . Przy ponownym rozpoznaniu sprawy , Sąd Rejonowy przeprowadzi dowody wnioskowane przez pozwanego na okoliczność zasady roszczenia .