Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. w Szczecinie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o emeryturę pomostową

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 1 sierpnia 2012 r. sygn. akt VI U 1648/12

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 776/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu M. K. prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie przedłożył zaświadczenia wystawionego przez płatnika składek stwierdzającego, że przed dniem 1 stycznia 2009 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej. Wskazał, że w okresie od 2 września 1977 r. do 30 kwietnia 2001 r. był zatrudniony w (...) na statkach dalekomorskich jako pracownik wykonujący prace w warunkach szczególnych wymienionych w pkt 22 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych - prace rybaków morskich.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania ubezpieczonego z uzasadnieniem jak w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił, że M. K. urodził się w dniu (...) Wniosek o emeryturę pomostową złożył w dniu 7 grudnia 2011 r.; posiada staż pracy przekraczający 25 lat. W dniu złożenia wniosku ubezpieczony nie pozostawał w stosunku pracy i nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. W okresie od 2 września 1977 r. do 30 kwietnia 2001 r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S. na stanowisku elektromontera, a następnie I oficera elektryka. Syndyk Masy Upadłości wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy w warunkach szczególnych, w którym potwierdził, że w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. ubezpieczony będąc zatrudnionym na stanowisku elektromontera w okresie od 2 września 1977 r. do 11 marca 1984 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wymienioną w wykazie A dział III poz. 90 pkt 8 wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 24 Ministra Kierownika UGM z dnia 15 sierpnia 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu gospodarki morskiej, a następnie w okresie od 12 marca 1984 r. do 30 kwietnia 2001 r. będąc zatrudnionym na stanowisku I oficera elektryka wykonywał pracę wymienioną w wykazie B dział IV poz. 4 pkt 19 wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 24 Ministra Kierownika UGM z dnia 15 sierpnia 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu gospodarki morskiej. W okresie od 25 października 1977 r. do 17 października 1979 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. W okresie od 28 września 2000 r. do 30 kwietnia 2001 r. korzystał z urlopu bezpłatnego. W czasie całego zatrudnienia ubezpieczony wykonywał pracę elektromontera na statkach.

Odnosząc powyższe ustalenia do treści art. 3 i art. 4, art. 8 i art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., Nr 237, poz. 1656), Sąd I instancji zważył, że odwołanie nie jest zasadne. Poza sporem w sprawie było, że ubezpieczony posiada co najmniej 25 letni okres składkowy i nieskładkowy ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, że urodził się po 31 grudnia 1948 r., ukończył 55 lat i w dniu składania wniosku o emeryturę pomostową nie pozostawał w zatrudnieniu, jak i to, że w okresie od dnia 2 września 1977 r. do dnia 30 kwietnia 2001 r. ubezpieczony zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w S. na stanowisku elektromontera, a następnie I oficera elektryka. Powyższe okoliczności wynikały zarówno ze „zwykłego” świadectwa pracy przedłożonego przez ubezpieczonego w organie rentowym, jak i ze świadectwa pracy w szczególnych warunkach wystawionych przez Syndyka Masy Upadłości. Nie potwierdza to jednak aby ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę rybaka morskiego. W ocenie Sądu I instancji przedłożone przez ubezpieczonego świadectwo pracy oraz świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych okazało się niewystarczające dla wykazania, że rzeczywiście w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. ubezpieczony przez co najmniej 10 lat pracował na stanowisku rybaka morskiego. Sąd Okręgowy podkreślił, że wystawienie przez pracodawcę świadectwa pracy, jest tylko oświadczeniem wiedzy, a nie oświadczeniem woli. Zaświadczenie to jest jedynie dokumentem prywatnym (art. 245 k.p.c.), wydawanym dla celów dowodowych, a okoliczności w tym dokumencie potwierdzone przez pracodawcę podlegają weryfikacji zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przed organem rentowym. Sąd I instancji zwrócił uwagę, że z przedłożonego do akt świadectwa pracy wynika, że ubezpieczony zatrudniony był na stanowiskach elektromontera od 2 września 1977 r. do 11 marca 1984 r., a następnie w okresie od 12 marca 1984 r. do 30 kwietnia 2001 r. na stanowisku I oficera elektryka. Wprawdzie w wystawionym świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych Syndyk Masy Upadłości zakwalifikował pracę ubezpieczonego na stanowisku I oficera elektryka jako pracę równoznaczną z pracą rybaka morskiego, jednakże w ocenie Sądu Okręgowego takie porównanie było błędne. Analizując wykaz A (poz. 9 Dział VIII) i B (poz. 4 dział IV) stanowiące załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, stanowiącego akt wykonawczy do art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, Sąd Okręgowy zważył, że regulują one odrębnie prace na statkach morskich w żegludze międzynarodowej i w polskim ratownictwie okrętowym - pracownicy wpisani na listę członków załogi tych statków (poz. 4 Dział VIII wykazu A) oraz prace rybaków morskich (poz.22) oraz prace na statkach żeglugi morskiej (poz. 23). Ustawodawca wyraźnie rozróżnia zatem dwa rodzaje prac w warunkach szczególnych wykonywanych na morzu, nawiązując bądź do charakteru zatrudnienia „prace rybaków morskich” bądź do miejsca wykonywania pracy „prace na statkach żeglugi morskiej”. Co więcej ustawodawca zróżnicował również wymagania odnośnie stażu pracy w warunkach szczególnych oraz wieku uprawniającego do emerytury pomostowej w zależności od tego czy uprawniony był rybakiem morskim, czy też wykonywał inne prace na statkach żeglugi morskiej. W przypadku pracy na stanowisku rybaka morskiego wystarczające jest wykazanie okresu pracy na stanowisku rybaka morskiego wynoszącego co najmniej 10 lat oraz osiągnięcie wieku wynoszącego co najmniej 55 lat dla mężczyzn (art. 8 ustawy o emeryturach pomostowych). Natomiast w przypadku prac wykonywanych na statkach żeglugi morskiej zastosowanie znajdują ogólne zasady wyrażone w art. 4 ustawy pomostowej tj. konieczne jest wykazanie okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat oraz osiągniecie wieku wynoszącego co najmniej 60 lat dla mężczyzn. Praca rybaków morskich wiąże się bowiem nie tylko z ogólnym czynnikiem ryzyka, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej tj. praca na wodzie, ale dodatkowo jest to ciężka praca fizyczna, o której mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. ciężka praca fizyczna powodująca w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny.

W ocenie Sądu Okręgowego praca ubezpieczonego na stanowisku I oficera elektryka była wprawdzie pracą w warunkach szczególnych, jednakże nie tą, która została wymieniona pod poz. 9 Dział VIII Wykazu A oraz pod poz. 4 dział IV wykazu B stanowiącego załącznik rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. czy pod poz. 22 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych (prace rybaków morskich). Pracę ubezpieczonego na stanowisku I oficera elektryka należało zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych, wymienioną pod poz. 4 Dział VIII wykazu A stanowiącego załącznik rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. oraz pod poz. 23 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych tj. jako pracę na statkach żeglugi morskiej, do których zalicza się również morskie statki rybackie. Z ustaleń stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że ubezpieczony świadczył pracę jako elektromonter. M.in. w protokole ustalenia okoliczności wypadku przy pracy, który miał miejsce w czasie zatrudnienia ubezpieczonego w (...) w dniu 22 sierpnia 1997 r. wyraźnie wskazano, że do wypadku doszło podczas przeglądu działającej aparatury windy ładunkowej po usunięciu jej awarii oraz że praca którą wykonywał poszkodowany elektryk M. K. należała do jego obowiązków służbowych wynikających z zajmowanego stanowiska (I oficer elektryk).
W konsekwencji brak było podstaw do przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej. Wprawdzie ubezpieczony posiada co najmniej 25 letni okres składkowy i nieskładkowy ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz w niniejszym postępowaniu wykazał co najmniej 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych (praca na statkach żeglugi morskiej), to nie osiągnął wymaganego wieku. W przypadku prac w warunkach szczególnych wymienionych pod poz. 23 załącznika do ustawy o emeryturach pomostowych (prace na statkach żeglugi morskiej ) wymagane jest osiągnięcie przez ubezpieczonych co najmniej 60 lat dla mężczyzn. Ubezpieczony w dniu 1 stycznia 2012 r. ukończył dopiero 55 lat. Mając na uwadze powyższe Sąd I instancji oddalił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył ubezpieczony M. K. zarzucając błąd w ustaleniu, że ubezpieczony nie wykazał wszystkich przesłanek warunkujących nabycie prawa do emerytury pomostowej, a w szczególności stażu pracy 10 lat w charakterze rybaka morskiego. Ze świadectwa pracy w szczególnych warunkach wystawionego przez syndyka wynika jednoznacznie, że ubezpieczony był zatrudniony na morskich statkach rybackich początkowo jako elektromonter, a następnie jako oficer elektryk oraz że wykonywał prace rybaków morskich. Na potwierdzenie wykonywania przez ubezpieczonego prac związanych z połowem i obróbką ryb skarżący przedłożył pisemne oświadczenia trzech współpracowników oraz zaświadczenie z dnia 11 września 2012 r. Zdaniem ubezpieczonego przez prace rybaków morskich należy rozumieć prace na wykonywane na statkach rybackich. Ponadto podniósł, że Sąd Okręgowy nie przesłuchał ubezpieczonego w charakterze strony, a przez to nie wyjaśnił wyczerpująco okoliczności sprawy. Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i decyzji w całości poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Apelacyjny podzielił i przyjął jako własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, jak również rozważania prawne skłaniające tenże Sąd do oddalenia odwołania od zaskarżonej decyzji, nie znajdując przy tym podstaw do uznania słuszności zarzutów apelacji stanowiącej jedynie polemikę z prawidłowymi i wnikliwie uargumentowanymi motywami zapadłego orzeczenia. Skarżący w sposób ogólnikowy kwestionuje podstawy faktyczne rozstrzygnięcia przedstawiając przy tym subiektywne oceny oraz wynikające z nich ustalenia, które jednak nie znajdują oparcia ani w zgromadzonym materiale dowodowym, ani też w obowiązującym prawie.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 7 ustawy o emeryturach pomostowych za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach. Wykaz prac, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych zawarty jest w załączniku nr 1 i 2 ustawy. W zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy wskazać należy, że zgodnie z pozycją 22 wspomnianego wykazu do prac w szczególnych warunkach zalicza się prace rybaków morskich. Natomiast stosownie do regulacji art. 8 ustawy o emeryturach pomostowych pracownik wykonujący prace w szczególnych warunkach wymienione w punkcie 22 załącznika nr 1 do ustawy, tj. pracę rybaka morskiego, który spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1, 4-7 ustawy, nabywa prawo do emerytury pomostowej jeżeli osiągnął 55 lat dla mężczyzn i ma okres pracy w warunkach szczególnych wymienionej w punkcie 22 załącznika nr 1 wynoszący co najmniej 10 lat. Z kolei w myśl art. 32 ust. 2 ustawy emerytalnej z dnia 17 grudnia 1998 r., dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne i otoczenia. Stosownie do art. 32 ust. 4, wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest przepisów rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wśród nich § 2 ust. 1 stanowi, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, § 4-8a, określają wiek emerytalny i staż wymagany od pracowników wykonujących prace wyszczególnione w wykazach A i B stanowiących załącznik do rozporządzenia oraz te wykazy. I tak, w przypadku wykonywania prac rybaków morskich w transporcie zaliczonych do wykazu A (dział VIII – w transporcie, poz. 9) pracownik nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach (§ 4 ust. 1 rozporządzenia), natomiast pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w dziale IV– prace różne poz. 4 wykazu B, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 10 lat wykonywał prace wymienione w dziale IV, wykazu B (§ 8 ust. 1 rozporządzenia). Wynika z tego, że wykaz B dotyczy prac niewymienionych w wykazie A, zaś prace zaliczone do obu tych wykazów nie mogą być traktowane zamiennie. Przyjęcie założenia skarżącego, że wszyscy pracownicy wchodzący w skład załogi morskiego statku rybackiego wykonują pracę w tych samych ciężkich i szkodliwych dla zdrowia warunkach powodowałoby niemożność zakwalifikowania poszczególnych prac rybaków morskich do wykazów A lub B załącznika do rozporządzenia, jak też odróżenienia ich pracy od prac na statkach morskich w żegludze międzynarodowej i w polskim ratownictwie okrętowym – pracowników wpisanych na listę członków załogi tych statków (wykaz A Dział VIII poz. 4). Nie można zatem utożsamiać, jak czyni to skarżący, wszystkich prac rybaków morskich, a więc wszelkich czynności związanych z wykonywaniem rybołówstwa morskiego, a tym bardziej faktu samego tylko zatrudnienia na statku rybackim z pracami wykonywanymi na stanowisku rybaka morskiego w rozumieniu wskazanego rozporządzenia. Uznanie danej pracy za pracę rybaka morskiego nie rozstrzyga kwestii związanych ze zdefiniowaniem i kwalifikacją prac o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy emerytalnej. Tymczasem to te właśnie kryteria, a nie stwierdzenie posiadania odpowiednich kwalifikacji do zajmowania stanowisk na statku, decydują o zakwalifikowaniu prac danego rodzaju do prac wymienionych w wykazach A lub B załącznika do rozporządzenia, których wykonywanie uprawnia do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, przy uwzględnieniu stopnia ich wpływu na wcześniejszą utratę zdolności do wykonywania zatrudnienia. Właśnie z uwagi na wskazane przesłanki nie wszystkie prace rybaków morskich zostały ujęte w dziale IV wykazu B załącznika do rozporządzenia, ale tylko te charakteryzujące się szczególnie wysokim stopniem szkodliwości i uciążliwości, bądź wymagające szczególnie wysokiej sprawności psychofizycznej, co znajduje wyraz w wykazie stanowisk pracy, na których obciążenia te występują. Powinny to być prace wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy rybołówstwie, to jest polegające na bezpośrednim uczestnictwie w połowie ryb oraz ich obróbce. Sąd Apelacyjny orzekając w tej sprawie miał przy tym na uwadze orzeczenie Sądu Najwyższego z 26 maja 2011 roku II UK 356/10, w którym Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że również praca rybaków morskich na stanowiskach motorzysty kutrowego, mechanika kutrowego kierownika maszyny i jego zastępców nie są pracami rybaków morskich.

Na podstawie dowodów zgromadzonych w sprawie, w tym świadectwa pracy w warunkach szczególnych oraz części akt osobowych ubezpieczonego związanych z wypadkiem, jakiemu uległ przy wykonywaniu pracy w dniu 22 sierpnia 1997 r. oraz zgodnie ze stanowiskiem stron procesu, za ustalenie niesporne uznać trzeba, że w okresie od 2 września 1977 r. do dnia 30 kwietnia 2001 r. ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako elektromonter oraz od dnia 12 marca 1984 r. do 30 kwietnia 2001 r. jako I oficer elektryk w ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S.. Ubezpieczony nie przedłożył przy tym żadnych dowodów, w tym nie zawnioskował dowodu z zeznań świadków potwierdzających, jakoby zakres faktycznie powierzonych mu w tym czasie obowiązków pracowniczych był niezgodny z nazewnictwem jego stanowiska pracy, wynikającym z dokumentacji w postaci świadectwa pracy oraz świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Niezasadne jest przy tym stanowisko apelującego, jakoby Sąd Okręgowy wadliwie pominął w toku sprawy dowód z przesłuchania ubezpieczonego jako strony. Akta sprawy ujawniają, że Sąd I instancji dokonał prawidłowego doręczenia ubezpieczonemu wezwania na termin rozprawy, na którym miał zostać przesłuchany w charakterze strony pouczając przy tym, że nieobecność strony spowoduje pominięcie tego dowodu. Mimo tego M. K. nie stawił się na wyznaczony terminie, natomiast ustanowiony przez niego pełnomocnik procesowy (żona D. K.) przedstawiła stanowisko swojego mandanta, oświadczając że nie składa dalszych środków dowodowych. Zaznaczenia wymaga, że w postępowaniu sądowym fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie mogą być dowodzone wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi, bez ograniczeń obowiązujących w postępowaniu administracyjnym przed organem rentowym. Do sądu orzekającego należy ocena wiarygodności i mocy dowodowej wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów. Ustalenie zatrudnienia w ramach stosunku pracy, które ma przesądzać o dodatkowym stażu ubezpieczeniowym, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi. Zgodnie jednak z art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania tych okoliczności, od których zależy prawo do określonego świadczenia rentowo – emerytalnego, jak i jego wysokości. W niniejszym postępowaniu na M. K. spoczywał więc ciężar udowodnienia tego, że w wykazywanych w odwołaniu okresach spornych świadczył stale i w pełnym wymiarze czasu pracę w warunkach szczególnych jako rybak morski. W opinii Sądu Apelacyjnego ubezpieczony nie podjął w tym zakresie właściwej inicjatywy dowodowej, natomiast w świetle obowiązujących regulacji prawnych nie przesądza o tym wyłącznie stwierdzenie zawarte w świadectwie pracy w warunkach szczególnych oraz zaświadczeniu z dnia 27 lutego 2012 r., że pracując jako I oficer elektryk wykonywał prace rybaków morskich. Zgodnie z przedstawionymi powyżej uwagami niewystarczające w tej mierze jest także ustalenie, że praca ubezpieczonego wykonywana była na statkach rybackich. Sąd Okręgowy nie naruszył zatem zarzucanych apelacją przepisów procedury cywilnej, ani też podstaw materialnoprawnych.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostały dowody dołączone do apelacji w postaci pisemnych oświadczeń świadków. Przede wszystkim ubezpieczony nie wskazał, przyczyny złożenia wskazanych oświadczeń dopiero w toku postępowania apelacyjnego (art. 381 k.p.c.), zamiast przed Sądem Okręgowym. Niezależnie jednak od tego Sąd Odwoławczy zauważa, że treść oświadczeń w istocie nie potwierdza aby ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę rybaka morskiego, a jedynie to, że ponad obowiązki elektryka ubezpieczony wykonywał także czynności rybaków morskich. Stwierdzenie takie z założenia wyklucza więc ustalenie, aby ubezpieczony mógł stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywać prace rybaka morskiego, skoro w tym samym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki wynikające z zajmowanego stanowiska elektryka.

Reasumując, w ocenie Sądu Apelacyjnego skoro tylko prace rybaków morskich zostały wymienione w załączniku nr 1 poz. 22 do ustawy o emeryturach pomostowych, jak również w załączniku do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r., tj. w wykazie B, dziale IV poz. 4, to tylko prace na tym stanowisku zostały uznane za charakteryzujące się szczególnym stopniem szkodliwości i uciążliwości, bądź jako prace wymagające szczególnie wysokiej sprawności psychofizycznej, odpowiedzialności - jako prace wykonywane w trudnych warunkach atmosferycznych, na pokładzie kutra (statku), przy połowie ryb i ich patroszeniu. Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska ubezpieczonego, że już z samego faktu, że prace wykonywał na statkach rybackich wynika, że jest rybakiem morskim. Gdyby zamiarem ustawodawcy w przypadku ustawy pomostowej było rozszerzenie zakresu jej stosowania na inne stanowiska zawiązane z pracą na morzu to stanowiska w innych specjalnościach zostałyby wymienione w ustawie, jako uprawniające do świadczenia już po wykazaniu 10 letniego stażu pracy. Przepisy przyznające prawo do emerytury pomostowej art. 49 w zw. z art. 4 i art. 8 ustawy o emeryturze pomostowej uprawniające do emerytury we wcześniejszym wieku 55 lat, należy interpretować ściśle, bowiem nabycie prawa do takiej emerytury jest swoistym przywilejem i nie można stosować wykładni rozszerzającej powyższych przepisów, a w szczególności jeżeli chodzi o rodzaj pracy i jej charakter czy też stanowisko pracy.

Z tych wszystkich względów zdaniem Sądu Apelacyjnego brak było podstaw do przyjęcia, że M. K., urodzony w dniu (...), w okresach od 2 września 1977 r. do dnia 11 marca 1984 r. oraz od 12 marca 1984 r. do 30 kwietnia 2001 r. pracował na stanowisku rybaka morskiego, a tym samym ubezpieczony nie wykazał 10-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach na tym stanowisku i nie nabył prawa do emerytury pomostowej w wieku 55 lat.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego jako bezzasadną.