Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8.05.2015r. (sygn. akt I C 2058/14 upr.) Sąd Rejonowy w Nowym Sączu w sprawie z powództwa (...) z siedzibą w W. przeciwko M. W. o zapłatę oddalił powództwo (pkt I sentencji) i kosztami procesu obciążył powoda (pkt II sentencji).

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany oraz (...) Bank S.A. zawarli w dniu 21.06.2009r. umowę o kartę kredytową (...) do wysokości limitu 5 500 zł. W nieustalonym momencie pozwany zaprzestał spłaty zadłużenia. Według oświadczenia powoda roszczenie stało się wymagalne w dniu 4.11.2010r. Nabycie wierzytelności przez powoda było okolicznością bezsporną.

Sąd I instancji uznał, że powództwo podlega oddaleniu. Powołując się na treść art. 118 k.c. oraz art. 117 § 2 k.c. wskazał, że pozwany podniósł zarzut przedawnienia, a z oświadczenia powoda wynika, iż roszczenie objęte pozwem było wymagalne w dniu 4.11.2010r. Ponieważ pozew został złożony w dniu 18.07.2014r. Sąd Rejonowy stwierdził, że upłynął już termin przedawnienia. Niezależnie od powyższego Sąd I instancji uznał, że powód nie wyjaśnił kwestii merytorycznych związanych z dochodzoną pozwem kwotą oraz nie wskazał, jak obliczył odsetki.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, który zarzucił:

1. nierozpoznanie istoty sprawy wyrażające się w zaniechaniu ustalenia, czy roszczenie objęte pozwem jest rzeczywiście przedawnione, m.in. na skutek niezobowiązania powoda do odniesienia się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwanego podczas rozprawy dnia 8.05.2015r.,

2. naruszenie art. 217 §2 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na braku pominięcia podniesionego przez pozwanego na rozprawie w dniu 8.05.2015r. twierdzenia o przedawnieniu roszczenia dochodzonego przez powoda w sytuacji, gdy podniesione twierdzenie należało uznać za spóźnione, gdyż strona powinna je podnieść w odpowiedzi na pozew,

3. naruszenie art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. polegające na dowolnej i sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego, przejawiającej się w uznaniu, że:

- doszło do przedawnienia roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu, podczas gdy bieg przedawnienia roszczenia objętego żądaniem pozwu był skutecznie przerywany, poprzez wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, a następnie poprzez wystąpienie przez powoda z pozwem w niniejszej sprawie,

- powód nie wykazał dochodzonego roszczenia, podczas gdy złożył do akt sprawy tabelaryczne rozliczenie umowy karty kredytowej nr (...) wykazujące sposób powstania wysokości dochodzonego roszczenia, wobec czego istnienie oraz wysokość roszczenia powoda nie powinny budzić wątpliwości.

Wobec powyższego apelujący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego za postępowanie pierwszoinstancyjne i postępowanie apelacyjne, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4 823,47 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19.07.2014r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym postępowania apelacyjnego, wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest uzasadniona.

Sąd Okręgowy po dokonaniu kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia stwierdza, że Sąd I instancji niedokładnie ustalił stan faktyczny niniejszej sprawy i w konsekwencji doszedł do błędnych wniosków.

W szczególności na uwzględnienie zasługuje zarzut nierozpoznania istoty sprawy wyrażającego się w zaniechaniu ustalenia, czy roszczenie objęte pozwem jest rzeczywiście przedawnione.

Zgodnie z treścią art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Organami, o jakich mowa w powołanym przepisie, są bez wątpienia sądy powszechne, sądy polubowne oraz komornicy sądowi.

Sąd Rejonowy uznając, że upłynął już termin przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda oparł się wyłącznie na jego oświadczeniu, z którego wynika, iż roszczenie objęte pozwem było wymagalne w dniu 4.11.2010r. a pozew został złożony w dniu 18.07.2014r. Sąd I instancji przy wydaniu orzeczenia nie wziął natomiast pod uwagę, iż poprzednik prawny powoda dnia 31.01.2011r. wystąpił do Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr(...) z dnia 25.01.2011r. Klauzula wykonalności została nadana przez Sąd Rejonowy w Nowym Sączu (po przekazaniu mu tego wniosku według właściwości) postanowieniem z dnia 11.03.2011r. (k. 3 i k. 26 sprawy sygn. akt I Co 742/11). W judykaturze wskazuje się, że złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu przerywa bieg przedawnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.01.2004r., III CZP 101/03, OSNC 2005, nr 4, poz. 58). Sąd Okręgowy rozpoznający niniejszą sprawę podziela taki pogląd, przede wszystkim z tego powodu, że uzyskanie klauzuli wykonalności jest niezbędne do wszczęcia egzekucji, więc czynność ta zmierza bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia. Także wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie egzekucji jest czynnością przerywającą bieg przedawnienia. Analizując okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy Sąd Okręgowy ustalił, że dnia 4.05.2011r. poprzednik prawny powoda wystąpił z wnioskiem egzekucyjnym do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nowym Sączu A. M.. Postępowanie egzekucyjne toczące się pod sygn. akt KM 1289/11 zostało umorzone postanowieniem Komornika z dnia 3.12.2013r. na podstawie art. 824 §1 pkt 3 k.p.c. (akta egzekucyjne Km 1289/11), natomiast dnia 18.07.2014r. powód wystąpił przeciwko M. W. z powództwem o zapłatę. Zgodnie z art. 124 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (§1) W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone ( §2) . Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że bieg przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda był kilkakrotnie przerwany i w konsekwencji nie doszło do przedawnienia roszczenia objętego żądaniem pozwu.

Zasadny był także zarzut błędnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego przez uznanie, iż powód nie wykazał dochodzonego roszczenia.

Jak bowiem wynika z akt sprawy, powód przedłożył m.in. wniosek i umowę o kartę kredytową (...) Banku z dnia 21.06.2009r. nr (...) (k. 38-43) z limitem kredytowym przyznanym przez Bank w wysokości 5 500 zł. Przedłożone też zostało dokładne rozliczenie do umowy karty kredytowej nr (...) obejmujące wyszczególnienie dokonywanych przez pozwanego transakcji w okresie od dnia 21.06.2009r. do dnia 20.12.2013r., wskazanie naliczonych odsetek oraz opłat od dokonywanych transakcji (k. 97-101). Po analizie tego dokumentu Sąd Okręgowy ustalił, że istotnie z tytułu kapitału pozostaje niespłacona przez pozwanego kwota w wysokości 2 687,53 zł, z tytułu odsetek naliczonych przez poprzednika prawnego powoda- w kwocie 2 025,86 zł i dodatkowo z tytułu odsetek w kwocie 110,08 zł, naliczonych przez stronę powodową za okres od dnia 25.03.2014r. (jako następnego po dniu, w którym nabyła wierzytelność od Banku (...) S.A), do dnia wniesienia pozwu, co odpowiada wysokości dochodzonego roszczenia. Wiarygodność i rzetelność w/w dokumentu potwierdza także i to, że ujęto w nim sumy ściągnięte przez Komornika sądowego w sprawie KM 1289/11.

Na podstawie wskazanych wyżej dokumentów powód wykazał zatem w sposób dostateczny istnienie nieprzedawnionego roszczenia. Jednocześnie pozwany nie wykazał, aby spłacił zadłużenie z tytułu umowy o kartę kredytową a zgodnie z treścią art. 6 k.c. należało to do jego obowiązków procesowych.

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1 sentencji na podstawie art. 386 §1 k.p.c. O kosztach procesu w pierwszej i drugiej instancji orzeczono na zasadzie art. art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 108 §1 k.p.c.

(...)

(...)