Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 listopada 2015r. w O.

sprawy z odwołania M. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania M. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 13.08.2015r. znak (...)

orzeka:

1. oddala odwołanie,

2. odstępuje od obciążania odwołującej kosztami zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

M. M. (1) wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 13.08.2015r., nr (...), odmawiającej jej prawa do emerytury. Wskazała, że organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach niesłusznie nie zaliczył jej okresów zatrudnienia: w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. oraz w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 25.02.2004r.

W uzasadnieniu podniosła, iż w sporych okresach pracowała jako suwnicowa, a organ rentowy niesłusznie nie zaliczył jej w/w okresów. Nadto wskazała, że zawarty we wniosku o emeryturę zapis o tym, iż nie jest członkiem OFE i niewypełnienie rubryki II.3 było wynikiem pouczenia jej przez pracownika ZUS o takim właśnie postępowaniu.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniósł, że odwołująca na dzień 01.01.1999r. wykazała okres składkowy, nieskładkowy i uzupełniający w wymiarze 20 lat. ZUS wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. oraz w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 31.12.1998r., ponieważ w świadectwie pracy w szczególnych warunkach nie powołano się na zarządzenie resortowe. ZUS wskazał również, że odwołująca jest członkiem OFE i nie złożyła wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa. Podniósł nadto, iż nawet uwzględnienie w/w okresów nie spowoduje przyznania emerytury, gdyż wynoszą one jedynie 11 lat 2 miesiące i 6 dni, zamiast 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Biorąc powyższe pod uwagę organ rentowy stwierdził, że M. M. (1) nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do emerytury, dlatego zaskarżoną decyzją z dnia 13.08.2015r. odmówiono jej prawa do emerytury.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W oparciu o dokumentację z akt emerytalnych Sąd ustalił, że M. M. (1) w dniu 20.07.2015r. złożyła wniosek o ustalenie uprawnień do wcześniejszej emerytury. Do wniosku załączyła świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez (...) Sp. z o.o. w M. M.. i stwierdzające, iż od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywała pracę suwnicowej, wskazaną w Wykazie A Dział III poz. 86 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. We wniosku zaznaczyła, że nie jest członkiem OFE i dlatego nie wypełniła części II.3 wniosku o emeryturę.

Po rozpoznaniu tego wniosku ZUS w dniu 13.08.2015r. wydał zaskarżoną decyzję, w której odmówił jej prawa do emerytury wskazując, że odwołująca na dzień 1.01.1999r. nie udowodniła wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach oraz przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego a nie złożyła wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

W dniu 31.08.2015r. M. M. (1) złożyła w ZUS wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa. Wniosła też odwołanie do decyzji ZUS z dnia 13.08.2015r., do którego załączyła świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez (...) Sp. z o.o. w M. M.. i stwierdzające, iż w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywała pracę suwnicowej, wskazaną w Wykazie A Dział III poz. 86 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Także i to świadectwo nie zostało uwzględnione przez organ rentowy, jako nie spełniające wymogów formalnych i dlatego organ rentowy w dniu 09.09.2015r. ponownie wydał decyzję odmawiającą odwołującej prawa do emerytury.

Z akt osobowych i świadectw pracy M. M. (1) wynika, iż w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. oraz w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 31.12.1998r. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywała pracę suwnicowej, wskazaną w Wykazie A Dział III poz. 86 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W okresie od 01.12.1984r. do 12.01.1986r. odwołująca korzystała z urlopu wychowawczego.

Zdaniem Sądu odwołanie M. M. (1) od decyzji ZUS z 13.08.2015r. jest niezasadne, bowiem nie spełnia ona przesłanek do przyznania emerytury.

Odwołująca urodziła się w dniu (...), zatem podstawą ubiegania się przez nią o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonej urodzonej po 01.01.1949r., jeżeli:

- osiągnęła wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet,

- nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego lub złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, udowodniła okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 dla mężczyzn i okres zatrudnienia w szczególnych warunkach co najmniej 15 lat.

M. M. (1) zarówno w odwołaniu, jak i na rozprawie oświadczyła, iż domaga się zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia: w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. oraz w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 25.02.2004r. Powoływała się w tym zakresie na świadectwa pracy w szczególnych warunkach, które znajdują się na k. 7 a.e. i k. 8 a.s.

Świadectwa te wskazują, że w obu spornych okresach odwołująca pracowała na stanowisku suwnicowej, tj. wykonywała pracę w szczególnych warunkach, wskazaną w Wykazie A Dział III poz. 86 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zdaniem Sądu M. M. (1) wykazała, że w w/w spornych okresach pracowała jako suwnicowa. Takie stanowisko wskazano w ogólnych świadectwach pracy (k. 4 i k. 21 akt świadczenia przedemerytalnego) oraz w angażach, znajdujących się w aktach osobowych, nadesłanych na żądanie Sądu. W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 217 § 3 kpc oddalił wniosek odwołującej o przesłuchanie świadków na okoliczność rodzaju wykonywanych przez nią czynności. Sąd miał też na uwadze fakt, że nawet zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach możliwych do zaliczenia okresów zatrudnienia: w Przedsiębiorstwie (...) w M. M.. od 10.09.1979r. do 30.11.1984r. i od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. oraz w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 31.12.1998r., nie spowoduje uzyskania 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

W toku postępowania M. M. (1) była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, A. M.. Pełnomocnik domagała się zliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. w M. M.. od 17.08.1998r. do 25.02.2004r. Okres ten może jednak być zaliczony tylko do 31.12.1998r. Zgodnie bowiem z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, staż pracy, zarówno ogólny, jak i w szczególnych warunkach, liczony jest na dzień wejścia w życie tej ustawy, tj. 01.01.1999r. W tej sytuacji, po zaliczeniu okresów od 10.09.1979r. do 30.11.1984r., od 13.01.1986r. do 31.07.1991r. i od 17.08.1998r. do 31.12.1998r. odwołująca nie wykaże 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 11 lat 2 miesiące i 6 dni. Wprawdzie odwołująca w okresie zatrudnienia w zakładzie (...) korzystała z urlopu od 01.12.1984r. do 31.12.1995r., co wynika z akt osobowych, świadectwa pracy i Rp-7 z dnia 19.02.2002r. z akt kap. początkowego, lecz okres urlopu wychowawczego nie podlega zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach (tak np. Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 09.01.2014r., III AUa 1232/13, LEX nr 1416159).

Z akt ZUS, dotyczących odwołującej wynika, że M. M. (1) w pozostałych zakładach pracy nie świadczyła pracy w szczególnych warunkach, nie były to bowiem prace wskazane w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze całokształt w/w okoliczności i rozważań Sąd uznał, że odwołująca nie spełnia przesłanek warunkujących nabycie uprawnień do wcześniejszej emerytury w oparciu o art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie wykazała bowiem 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach. Jej odwołanie od decyzji ZUS z dnia 13.08.2015r. zostało wobec tego oddalone w oparciu o art. 477 ¹⁴§1 kpc.

Sąd na podstawie art. 102 kpc odstąpił od obciążania M. M. (1) kosztami zastępstwa prawnego, należnymi organowi rentowemu, gdyż odwołująca nie ma żadnego źródła dochodu.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.