Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

P. K. został oskarżony o to, że w okresie od 15 do 19 listopada 2013 roku w R., działając w warunkach czynu ciągłego, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pomocą wprowadzenia w błąd co do autentyczności danych osobowych oraz zamiaru wywiązania się z warunków, doprowadził firmę (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w łącznej kwocie 3.208,01 złotych w ten sposób, że w dniu 15 listopada 2013 roku, telefonicznie w sieci telesprzedaży (...), złożył dwa zamówienia na zawarcie umów, podając dane nieżyjącego P. C., w wyniku czego w dniu 18 listopada 2014 roku w R. za pośrednictwem kuriera, po przedstawieniu podrobionego zaświadczenia o zarobkach w firmie (...) Sp. z o.o. oraz kopii dowodu osobistego na dane P. C., zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...) o nr (...) uiszczając promocyjną kwotę 1 złotego za aparat telefoniczny (...) o faktycznej wartości 1.199 złotych, a w dniu 19 listopada 2013 roku za pośrednictwem kuriera, po przedstawieniu podrobionego zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. oraz kopii dowodu osobistego na dane P. C., zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...)o nr (...) uiszczając promocyjną kwotę 1 złotego za aparat telefoniczny (...) o faktycznej wartości 1.199 złotych, działając na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W., przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

Sąd Rejonowy w Radomsku w dniu 09 kwietnia 2015 roku w sprawie II K 550/14, uznał oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tą zmianą, iż umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...) o nr (...) została zawarta w dniu 18 listopada 2013 roku i wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 812.01 złotych tytułem obowiązku częściowego naprawienia szkody;

- na podstawie art. 230 § 2 kpk dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych I/457/14(k.151 akt) pod poz. 1 w postaci umowy (...) z załącznikami za wyjątkiem załącznika w postaci zaświadczenia o zarobkach z datą 18. 11.2013 roku, pod poz. 5 i 6 w postaci telefonów (...) z ładowarką, kablem USB, instrukcją obsługi i pudełkiem, oraz pod poz. 9 w postaci płyty CD nakazał zwrócić - (...) S.A. z siedziba w W., a pod poz. 7 i 8 w postaci umów kupna – sprzedaży telefonów(...) nakazał zwrócić M. N. ( po sporządzeniu i pozostawieniu w aktach kopii zwracanych dokumentów);

- na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek i nakazał pozostawienie w aktach sprawy zaświadczeń o zarobkach z datą 05.11.2013 roku i 18.11.2013 roku, stanowiących załączniki do umów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych I/457/14 pod poz. 1 i 2;

- zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez oskarżonego P. K. w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia jednak w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą.

W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona względem oskarżonego P. K. kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności nie nosi cech rażącej niewspółmierności. Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, że Sąd Rejonowy ferując rozstrzygnięcie w zakresie kary uwzględnił wszystkie okoliczności istotne dla jej wymiaru, prawidłowo i wszechstronnie je ocenił oraz nadał im właściwe znaczenie. Zgodzić się należy ze stanowiskiem tego Sądu, iż orzeczona kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną tak do charakteru popełnionego czynu, jak i stopnia zawinienia oskarżonego, a nadto będzie sprawiedliwa w odczuciu społecznym.

Analizując przedstawioną przez skarżącego argumentację zauważyć należy, iż przyznanie się przez oskarżonego P. K. do winy jest z pewnością okolicznością łagodzącą, jednakże na gruncie niniejszej sprawy w kontekście trafnie wskazanych przez Sąd Rejonowy okoliczności obciążających tej okoliczności nie można przeceniać. Podnieść ponadto należy, iż wskazywana przez skarżącego okoliczność, iż jest jedynym żywicielem 7 osobowej rodziny jest przesłanką, która stwarza możliwość ubiegania się o odroczenie wykonania orzeczonej kary, nie jest natomiast przesłanką wymiaru kary. Nie do zaakceptowania jest propagowany przez skarżącego pogląd, w świetle którego osoby mające obowiązki wobec innych, nie mogłyby w ogóle zostać skazane na bezwzględną karę pozbawienia wolności.

Rozpoznając podniesiony przez skarżącego zarzut podkreślenia wymaga nadto fakt, iż na warunkowe zawieszenie wykonania kary zasługują jedynie sprawcy co do których istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że sprawca nie powróci do przestępstwa i wykonanie wymierzonej mu kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzegania porządku prawnego.

Analizując natomiast postawę oskarżonego zauważyć należy, iż wielokrotnie popadał on w konflikt z prawem. Ilość popełnionych przez oskarżonego przestępstw świadczy o jego lekceważącym stosunku do wyroków, a nadto o nie wyciągnięciu pozytywnych wniosków z poprzednich skazań w celu zmiany postępowania. Warto w tym miejscu podkreślić, iż inkryminowany w niniejszej sprawie czyn popełniony został przez oskarżonego w okresie próby i w dodatku w warunkach recydywy podstawowej. Oskarżony mając zatem pełną świadomość sytuacji, bez żadnych oporów zdecydował się na popełnienie kolejnego czynu zabronionego. Oczywistym jest zatem, że oskarżony ma problem ze zrozumieniem naganności swojego postępowania, wykazując stałą, wciąż postępującą demoralizację.

Z racji tego, że poprzednio stosowane wobec oskarżonego środki probacyjne nie spełniły swojej funkcji ponowne zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary w jeszcze większym stopniu ugruntowałoby w psychice oskarżonego negatywne postawy i tendencje do łamania przepisów ustawy karnej.

Wszystkie powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że w żadnym wypadku nie można zgodzić się z wnioskiem oskarżonego w przedmiocie zastosowania w niniejszej sprawie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu Okręgowego tylko i wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności może spełnić cele prewencji indywidualnej i zmobilizuje oskarżonego do przestrzegania w przyszłości przepisów prawa.

Uwzględniając zatem powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia wymierzenie kary izolacyjnej oraz sytuacja materialna wymienionego .