Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015r. w S.

odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 25 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. P. prawo do emerytury od dnia 01 października 2014r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz J. P. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 1358/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 listopada 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. P. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 ze zm.), albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono okresu od 25 czerwca 1985 roku do 12 października 1997 roku, ponieważ w świadectwie pracy w szczególnych warunkach wystawionym przez (...) nie określono charakteru pracy zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.

Od ww. decyzji odwołanie złożył ubezpieczony J. P., wnosząc o uznanie okresu zatrudnienia od 25 czerwca 1985 r. do 12 października 1997 r. jako okresu pracy w szczególnych warunkach i przyznanie prawa do emerytury (odwołanie, k. 1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. P., urodzony (...), złożył w dniu 24 października 2014 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury.

Organ rentowy przyjął, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 25 lat, 10 miesięcy i 7 dni, w tym 25 lat, 6 miesięcy i 4 dni okresów składkowych oraz 4 miesiące i 3 dni okresów nieskładkowych. Nadto do stażu pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu 3 lata, 4 miesiące i 11 dni. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy nie uwzględnił okresu od 25 czerwca 1985 r. do 12 października 1997 r., bowiem w świadectwie pracy w szczególnych warunkach wystawionym przez (...) nie określono charakteru pracy zgodnie z ww. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku (decyzja z 25.11.2014 r., k. 12 a.e.).

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Ustaleń faktycznym Sąd poczynił na podstawie zeznań ubezpieczonego J. P. oraz świadków: R. O. (k. 17v-18 a.s.), M. R. (k. 18-18v a.s.), K. S. (k. 18v a.s.) i B. M. (k. 18v-19 a.s.), a także na podstawie dokumentów zgromadzony w aktach sprawy oraz w aktach osobowych ubezpieczonego dotyczących zatrudnienia w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Powyższe dowody pozwoliły ustalić, że w okresie od dnia 25 czerwca 1985 roku do 31 maja 1999 roku ubezpieczony był zatrudniony w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., przy czym w okresie od 25 czerwca 1985 r. do 12 października 1997 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace polegające na zgrzewaniu części samochodowych na stanowisku zgrzewacza (świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w aktach osobowych ubezpieczonego). Z zeznań świadków oraz ubezpieczonego wynika, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego polegały na pobieraniu metalowych detali do samochodów osobowych, umieszczaniu ich pomiędzy elektrodami, a następnie na trwałym połączeniu dwóch elementów poprzez ich zgrzanie. Zgrzewarką sterowało się przyciskiem, urządzenie wytwarzało bardzo wysoką temperaturę, powstawało dużo gazów i pole elektromagnetyczne. Zgrzewanie było punktowe, jednak, gdy element był większy, to punktów zgrzania mogło być nawet kilkanaście. Ubezpieczony pracował na wydziale spawalniczo-montażowym W3 jako operator zgrzewarki, wykonując pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, jednocześnie nie wykonując innych prac. Jak wskazał świadek B. M., stanowisko zgrzewacza wiązało się z wysoką temperaturą, możliwością poparzenia, dymem, iskrami, zagrożeniem dla oczu, hałasem oraz bardzo silnym polem elektromagnetycznym. Pracownicy nosili okulary, rękawice, ubrania i buty ochronne. Ubezpieczony pracował na różnych zgrzewarkach, bowiem w zakładzie pracy nie obowiązywało przyporządkowanie pracownika do jednego urządzenia, a na hali znajdowało się około 30 zgrzewarek.

Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z zeznań świadków R. O., M. R., K. S. i B. M. oraz z przesłuchania ubezpieczonego. Wymienione dowody potwierdzają fakt wykonywania przez ubezpieczonego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac na stanowisku zgrzewacza. Zeznania wymienionych są spójne, logiczne korespondują ze sobą i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentacji pracowniczej zgromadzonej w aktach osobowych.

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci akt osobowych ubezpieczonego oraz z zeznań ubezpieczonego i świadków daje podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony w spornym okresie, tj. od 25 czerwca 1985 r. do 12 października 1997 r., wykonywał pracę na stanowisku zgrzewacza. Tego rodzaju praca należy do kategorii pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskazanych w wykazie A, Dział XIV, pozycja 12 tj. prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym. W załączniki do Zarządzeniem Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego (Dz. Urz. MG z dnia 29 czerwca 1985 r. Nr 1 poz. 1) wskazano bowiem w dziale XIV, poz. 12 pkt 13 stanowisko pracy – zgrzewacz.

Co za tym idzie, staż pracy od 25 czerwca 1985 r. do 12 października 1997 r. należało uznać u ubezpieczonego za okres pracy w warunkach szczególnych. Wobec powyższego, po doliczeniu do okresu pracy w szczególnych warunkach uwzględnionego przez pozwany Oddział ZUS (3 lata, 4 miesiące i 11 dni) okresu zatrudnienia ubezpieczonego w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. (ponad 12 lat), łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego na dzień 1.01.1999 r. wyniósł ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Tym samym ubezpieczony spełnił przesłankę minimum 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał J. P. prawo do emerytury od dnia 1 października 2014 r., tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek o przyznanie prawa do emerytury, na podstawie którego wydano zaskarżoną decyzję z 25.11.2014 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.