Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2015r. w S.

odwołania W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. G. prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2014r.

Sygn. akt IV U 139/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 stycznia 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy W. G. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył okres zatrudnienia od 18.12.1978 r. do 30.06.1993 r. z wyłączeniem okresów nieskładkowych, tj. 14 lat, 3 miesiące i 22 dni.

Od ww. decyzji odwołanie złożył ubezpieczony W. G., wnosząc o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. od dnia 05.04.1976 r. do 31.08.1978 r. na stanowisku kierowcy ciągnika, którą wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy. Do odwołania wnioskodawca dołączył pismo Dyrektora Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. z dnia 28 lipca 1977 r. (odwołanie wraz z załącznikiem, k. 1-3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 4-5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. G., urodzony (...), złożył w dniu 22 grudnia 2014 r. wniosek do pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy przyjął, że na dzień 1.01.1999 r. ubezpieczony wykazał okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 26 lat, 9 miesięcy i 8 dni, w tym 26 lat, 6 miesięcy i 21 dni okresów składkowych oraz 2 miesiące i 17 dni okresów nieskładkowych. Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczono ubezpieczonemu 14 lat, 3 miesiące i 22 dni, tj. okres zatrudnienia od 18.12.1978 r. do 30.06.1993 z wyłączeniem okresów nieskładkowych (k. 15 a.e.).

Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie zeznań ubezpieczonego W. G. oraz zeznań świadków: A. G. (k. 10v a.s.) i M. S. (k. 10v a.s.), które Sąd ocenił jako w całości wiarygodne. Nadto na rozprawie w dniu 23 lipca 2015 r. ubezpieczony okazał oryginał umowy o pracę z dnia 05.04.1976 r. oraz zakres czynności z dnia 08.08.1978 r.

Powyższe dowody pozwoliły ustalić, że w okresie od 5 kwietnia 1976 r. do 31 sierpnia 1978 r. ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. na stanowisku kierowcy ciągnika. Powyższe potwierdza również kopia świadectwa pracy z dnia 31.08.1978 r., znajdująca się w aktach organu rentowego (k. 4). Jak wynika z zeznań świadków oraz wyjaśnień ubezpieczonego, W. G. w ww. zakładzie pracy był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, wykonując czynności traktorzysty podczas prac polowych na polach okolicznych rolników. W okresie jesienno-zimowym ubezpieczony pracował jako kierowca ciągnika przy omłotach zbóż. Wówczas do ciągnika była podłączona młocarnia wraz z prasą, która młóciła zboże. Ubezpieczony wykonywał prace polowe, w tym prace orne, sianie, opryski, czynności podczas żniw. Ponadto świadek M. S. zeznał, że „w okresie zimowym ubezpieczony woził drzewo do O. do celulozy” (k. 10v a.s.). Pracę jako kierowca ciągnika w ww. zakładzie pracy wnioskodawca wykonywał codziennie.

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ł. wykonywał prace wskazane w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale VIII poz. 3, tj. prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych.

Wobec powyższego cały okres zatrudnienia W. G. w ww. zakładzie pracy, tj. od 05.04.1976 r. do 31.08.1978 r., czyli 2 lata, 4 miesiące i 26 dni, należało zaliczyć do okresu pracy w szczególnych warunkach. Tym samym, po doliczeniu ww. okresu do stażu pracy w warunkach szczególnych uwzględnionego przez organ rentowy (14 lat, 3 miesiące i 22 dni), ubezpieczony posiada wymagane ustawą co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Bezsporne jest, że ubezpieczony spełniał inne przesłanki do uzyskania prawa do emerytury, tj. wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., a także przesłanki z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przy czym warunki te spełnił w dacie złożenia wniosku o emeryturę.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. G. prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2014 r., tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek o przyznanie prawa do emerytury.