Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2015r. w S.

odwołania A. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 15/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.11.2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy A. W. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) w zw. par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) albowiem wnioskodawca nie udowodnił na dzień 1.01.1999 r. 25 lat zatrudnienia, a także 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Ponadto, ZUS wskazał, że ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i nie złożył wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa.

Od decyzji tej odwołanie złożył A. W., który wnosił o jej zmianę i przyznanie mu praw do emerytury. W odwołaniu zarzucił organowi rentowemu błędne ustalenie stanu faktycznego. Wywodził, iż w dacie złożenia wniosku o emeryturę nie musiał składać wniosku o przekazanie środków z rachunku w otwartym funduszu emerytalnym do ZUS, ponieważ zmienione zostały przepisy ustawowe i jego członkostwo w OFE zostało przerwane. Dalej skarżący twierdził, że wyliczenie dokonane przez ZUS jego okresu zatrudnienia na dzień 1.01.1999 r. budzi wątpliwości. Zdaniem ubezpieczonego organ rentowy powinien był wyliczyć staż ubezpieczeniowy wg ilości dniówek roboczych w poszczególnych latach, a w szczególności uwzględnić soboty pracujące, co pozwoliłoby na wydłużenie stażu ubezpieczeniowego do wymaganych 25 lat. A. W. wnosił również o zaliczenie okresu jego zatrudnienia w latach 1973 r. do 1991 jako pracy w warunkach szczególnych, ponieważ pracował w warunkach szkodliwych dla zdrowia i otrzymywał z tego tytułu dodatki.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. W. ur. (...) złożył w dniu 20.10.2014 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Organ rentowy na podstawie świadectw pracy ustalił, iż ubezpieczony legitymuje się na dzień 1.01.1999 r. okresem zatrudnienia w wymiarze 24 lat 8 miesięcy i 28 dni. Nie zaliczył żadnego okresu zatrudnienia do kategorii pracy w warunkach szczególnych, ponieważ ubezpieczony nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach stosownie do wymogu zawartego w par. 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Ponadto ZUS ustalił, iż wnioskodawca jest członkiem OFE i nie złożył wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa. Organ rentowy przyjął, że wnioskodawca nie spełnił trzech niezbędnych przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym wymienionych w art. 184 ust. 2 ustawy o FUS i w par. 3 oraz par. 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Zaskarżoną decyzją z dnia 13.11.2014 r. odmówił A. W. przyznania prawa do emerytury (k. 65 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczony popierał odwołanie. W swoich wyjaśnieniach domagał się doliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresów zatrudnienia w soboty pracujące, co spowodowałoby jego zdaniem, że staż ubezpieczeniowy zwiększyłby się o 20% rocznie (k. 12 a. s.). A. W. wyjaśnił również, że nie jest w stanie wykazać brakujących 3 miesięcy zatrudnienia innym okresem dotychczas niezgłoszonym. Potwierdził także, że jest członkiem OFE.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów zawartych w aktach ZUS daje podstawę do uznania, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa. Ubezpieczony nie wykazał, że na dzień 1.01.1999 r. osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat. Zdaniem Sądu, całkowicie nieuprawniony jest pogląd ubezpieczonego wyrażony w odwołaniu jak i w jego wyjaśnieniach, że okresy składkowe powinny uwzględniać faktyczną ilość dni roboczych przepracowanych w poszczególnych latach, w tym sobót tzw. „pracujących”. Ustawodawca w przepisach ustawy emerytalno-rentowej nie przewidział naliczania okresów składkowych poprzez wyliczenie ilości dniówek roboczych w poszczególnych latach kalendarzowych. Okresy ubezpieczeniowe wyliczane są w latach kalendarzowych, miesiącach i w dniach. Sposób wyliczenia okresów składkowych i nieskładkowych zawartych w zaskarżonej decyzji jest prawidłowy. Sąd przyjął, iż A. W. wykazał na dzień 1.01.1999 r. 24 lata 8 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Ta wielkość nie spełnia wymogu zwartego w par. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Przepis ten bowiem określa minimalny próg wymagany do nabycia uprawnień do emerytury w wieku obniżonym na 25 lat. Ponadto ubezpieczony nie spełnił również kolejnego warunku do nabycia wnioskowanego uprawnienia zawartego w treści art. 184 ust. 2 ustawy o FUS tj. nie złożył wniosku o przekazanie za pośrednictwem ZUS środków zgromadzonych na rachunku w OFE na dochód budżetu państwa. Zmiany ustawowe, na które w sposób ogólny powołuje się ubezpieczony nie zwalniały z obowiązku do złożenia wniosku do ZUS w myśl powołanego przepisu przez osobę, która ubiega się o przyznanie prawa do emerytury w wieku obniżonym. Przepisy ustawy z dnia 6.12.2013 r. o zmianie niektórych ustaw w zw. z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych (Dz. U. z 31.12.2013 r.), które weszły w życie od 1.02.2014 r. nie przewidywały przekazania z mocy ustawy całości środków zgromadzonych na rachunku tych członków funduszu, którzy wyrazili wolę w sposób milczący przekazywania składek na rzecz ZUS. Przekazano jedynie część tych środków z otwartych funduszów emerytalnych. Przepis art. 184 ust. 2 nie został zmieniony i w zw. z tym istnieje formalny wymóg złożenia wniosku o przekazanie przez osobę ubiegającą się o emeryturę w wieku obniżonym, środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochód budżetu państwa. Ubezpieczony tego nie uczynił i zatem część dotychczas zgromadzonych środków pozostała na rachunku w OFE.

W tej sytuacji Sąd przyjął, iż ubezpieczony nie spełnił co najmniej dwóch warunków do uzyskania prawa do emerytury wymienionych w przytoczonych wyżej przepisach. Sąd nie zajmował się badaniem charakteru zatrudnienia ubezpieczonego pod kątem czy była to praca w warunkach szczególnych, uznając to za zbędne wobec ustalenia, że nie spełnia on dwóch powołanych wyżej przesłanek.

W związku z tym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 1 kpc orzekł jak w sentencji.