Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2015r. w S.

odwołania K. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie K. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. W. prawo do emerytury od dnia 01 lutego 2015r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz K. W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 282/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.02.2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu K. W. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony udowodnił na dzień 1.01.1999 r. jedynie 8 lat 6 miesięcy i 27 dni pracy w warunkach szczególnych. Tym samym nie spełnił wymogu legitymowania się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył K. W., który wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony wskazał, iż w okresie od 2.05.1977 r. do 10.11.1989 r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych na stanowisku szlifierza (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację przywołaną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 3 lutego 2015 r. K. W., ur. (...), złożył do (...) Oddział w S. wniosek o przyznanie emerytury. W powyższym wniosku ubezpieczony wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 16.02.2015 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję. ZUS uznał, iż ubezpieczony wykazał 25 lat, 6 miesięcy i 9 dni stażu ubezpieczeniowego, w tym 24 lata, 11 miesięcy i 6 dni okresów składkowych. Jednocześnie organ rentowy zaliczył K. W. jako pracę w warunkach szczególnych okres zatrudnienia na stanowisku szlifierza w Hucie (...) S. A. w T. od 10.11.1989 r. do 31.12.1998 r., czyli czas 8 lat, 6 miesięcy i 27 dni (decyzja k. 24 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd ustalił, iż początkowo ubezpieczony pracował w Fabryce (...) w G. na stanowisku ślusarza. Następnie, odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po jej zakończeniu, K. W. powrócił do poprzednio wykonywanej pracy. Po upływie 2-3 miesięcy, został przeszkolony i rozpoczął zatrudnienie na stanowisku szlifierza, począwszy od 2.05.1977 r. do 9.11.1989 r. Pracę tę wykonywał w pełnym wymiarze, tj. po 8 godzin dziennie. Ówczesny pracodawca ubezpieczonego zajmował się produkcją myjni samochodowych i urządzeń do szlifowania gniazd zaworowych w silnikach samochodowych. Na jednej zmianie praca odbywała się na sześciu, siedmiu szlifierkach różnego typu: przeznaczonych do szlifowania płaszczyzn płaskich lub służących do szlifowania otworów. K. W. pracował w systemie dwuzmianowym. Zajmował się wyłącznie szlifowaniem części składowych do myjni samochodowych (zeznania ubezpieczonego k. 12v, k.13v akt sądowych). Powyższe zostało potwierdzone w zeznaniach złożonych przez świadków S. P. i A. W. (k. 13-13v akt sądowych). Obydwaj zatrudnieni byli w latach 70tych i 80tych dwudziestego wieku w Fabryce (...) w G.. Podobnie jak ubezpieczony, po przeszkoleniu pracowali jako szlifierze, pierwszy od 1979 r., zaś A. W. od 1977 r. Sąd uznał zeznania ubezpieczonego oraz świadków za wiarygodne. Wskazać należy, iż są logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Ponadto, potwierdzenie ich odnaleźć można w treści znajdującego się w aktach ZUS kserokopii świadectwa pracy. Ze wskazanego dokumentu wynika, iż K. W. zatrudniony był w okresie od 2.07.1973 r. do 9.11.1989 r. w Fabryce (...) w G., gdzie początkowo pracował na stanowisku ślusarza, a następnie szlifierza (świadectwo pracy k. 6 a. e.). Podobnie, z legitymacji ubezpieczeniowej, której kserokopia poświadczona przez ZUS została dołączona przez ubezpieczonego do akt sprawy wynika, iż K. W. od 2.05.1977 r. pracował na stanowisku szlifierza w Fabryce (...) w G. (kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej k. 2).

Czynności szlifierza, które wykonywał K. W., w ocenie Sądu, należy zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych, wymienioną w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., w wykazie A, dziale III poz. 78 szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne. Uszczegółowienie powyższego znajduje się w załączniku nr 1 dziale III poz. 78 pkt. 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1.08.1983 r. (Dz. Urz. MB z dnia 6.12.1983 r.), gdzie wymieniono jako pracę wykonywaną w warunkach szczególnych zatrudnienie nie stanowisku szlifierza.

Podkreślić należy, iż tym samym ubezpieczony spełnił wymagania do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym wymienione w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia.

W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał K. W. prawo do emerytury od dnia 01.02.2015 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie emerytury. Jednocześnie na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od pozwanego ZUS na rzecz ubezpieczonego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.