Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 12 marca 2014 roku nr (...)

w sprawie M. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się M. F. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 listopada 2013 roku na okres trzech lat;

2.  oddala odwołanie w pozostałej części;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego się M. F. kwotę 77 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 490/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 października 2014 roku

Decyzją z dnia 12 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił M. F. uznania go ca całkowicie niezdolnego do pracy wskazując, iż orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 28.02.2014 r. ubezpieczony nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł M. F. , domagając się jej zmiany i ustalenia prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, iż jest osobą poważnie chorą, gdyż cierpi m.in. na padaczkę. Dodatkowo na rozprawie w dniu 22.10.2014 r. (k. 46) domagał się przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe.

W odpowiedzi na odwołanieorgan rentowy wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia i wskazując, iż wobec stwierdzenia przez komisję lekarską ZUS braku całkowitej niezdolności do pracy po stronie ubezpieczonego, zaskarżona decyzja ZUS jest prawidłowa, a odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na wynik sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. F. urodzony w dniu (...) r., pracował zgodnie z wyuczonym zawodem jako konserwator mostów.

Ubezpieczony od dnia 12.09.1990 r. miał przyznaną rentę III grupy inwalidzkiej na stałe. W okresie od 1.10.2005 r. do 31.10.2013 r. przysługiwała mu renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Dowód: akta ZUS

W dniu 18.11.2013 roku ubezpieczony wystąpił z wnioskiem do ZUS o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 4.02.2014 r. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 30.01.2015 r. W związku z kontrolą prawidłowości orzekania przeprowadzoną w trybie nadzoru naczelnego lekarza ZUS sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS. Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28.02.2014 r. uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Od tej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie.

Dowód: akta ZUS

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego się stwierdzono:

- padaczkę z niekontrolowanymi atakami padaczkowymi,

- stan po przebytym dwukrotnie zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych w 1974 r. oraz w 1980 r., przebyty zabieg operacyjny ropnia płata czołowego lewego,

- torbiele pajęczynówki okolicy bieguna skroniowego lewego oraz w okolicy czołowej prawej,

- organiczne zaburzenia nastroju i emocji.

Badany w 15 roku życia przebył zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z zabiegiem operacyjnym ropnia okolicy czołowej głowy. Od tego czasu występuje u niego padaczka z napadami uogólnionymi maksymalnymi nawet do kilku napadów w miesiącu. W 2011 r. opiniowany był hospitalizowany z powodu napadów gromadnych. W wykonanym podczas pobytu w szpitalu NMR głowy stwierdzono poza jamą po przebytym zabiegu operacyjnym ropnia lewej okolicy czołowej duże torbiele pajęczynówkowe – w lewej okolicy bieguna skroniowego o wymiarze 5x3 cm oraz w okolicy czołowej prawej o wymiarze 6x2 cm.

Pod względem neurologicznym orzekany jest nadal całkowicie niezdolny do podjęcia pracy z powodu padaczki w przebiegu licznych zmian w mózgu. Orzekany uprzednio pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a jego stan zdrowia nie uległ poprawie. Pod względem neurologicznym odwołujący do 2011 roku był częściowo niezdolny do pracy, a od wskazanego roku jest całkowicie niezdolny do pracy z uwagi na powyżej podane pogorszenie stanu zdrowia neurologicznego.

Odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy okresowo od dnia 1.11.2013r. na okres 3 lat.

Dowód: - opinia sądowo – lekarska z dnia 24.06.2014 r. – k. 11-12,

- opinia uzupełniająca z dnia 11.09.2014 r. – k. 30-31,

- dokumentacja lekarska – akta ZUS.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz opinii biegłego lekarza z zakresu neurologii.

Sąd, ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy, podzielił w całości wnioski płynące z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu neurologii, który po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz wnikliwej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy wykorzystaniu fachowej wiedzy medycznej, dokonał prawidłowej diagnozy jego schorzeń. Opinie sporządzone zostały przez biegłego sądowego posiadającego odpowiednie kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe, są przy tym rzetelne, kompletne i wewnętrznie spójne.

Nie podważyły wartości dowodowej opinii biegłego zastrzeżenia zgłoszone przez organ rentowy pismem z dnia 12.08.2014 r. (k. 21-22) do opinii biegłego z neurologa w których podnoszono, iż orzekana u odwołującego od 2005 r. całkowita niezdolność do pracy była spowodowana schorzeniami natury onkologicznej, natomiast schorzenia neurologiczne powodują u badanego tylko częściową niezdolność do pracy.

W opinii uzupełniającej biegły sądowy z zakresu neurologii szczegółowo odniósł się do wniesionych przez ZUS zarzutów i wyjaśnił słuszność swojego stanowiska w oparciu o aktualny stan wiedzy medycznej. Podkreślił, iż nie sposób się zgodzić z zarzutami ZUS, gdyż od 2011 r. podstawą stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy u opiniowanego były schorzenia natury neurologicznej, po tym jak w czasie hospitalizacji spowodowanej napadami padaczkowymi gromadnymi stwierdzono u niego dwa rozległe torbiele. Od tego czasu ubezpieczony przebywa w stałym leczeniu neurologicznym, a orzekana u niego całkowita niezdolność do pracy jest z przyczyn neurologicznych, a nie onkologicznych.

Także w zastrzeżeniach do opinii uzupełniającej brak było argumentów, wskazujących na jakieś istotne uchybienia, czy błędy po stronie biegłego, które mogłyby podważać jej wartość dowodową. Organ rentowy bezzasadnie domagał się przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego psychiatry, polemizując bezzasadnie odnośnie całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych po stronie odwołującego się i nie wskazując przy tym żadnych nowych, merytorycznych argumentów na poparcie swoich twierdzeń (k. 35-36). Ponadto w orzecznictwie wskazuje się słusznie, że nie uzasadnia potrzeby powołania innego biegłego jedynie ta okoliczność, iż opinia powołanego już biegłego jest dla strony – w jej odczuciu niekorzystna (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 22.07.1997r., I CKN 174/97, nie publ.). Mając powyższe na uwadze Sąd uznał sprawę za dostatecznie wyjaśnioną i nie powoływał dodatkowego dowodu z opinii biegłych oraz pominął dowód z opinii biegłego onkologa.

Opinie biegłego spełniły nadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art.278 kpc. i art.285 kpc., zaś w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby podważać zaufanie do wiedzy czy bezstronności biegłego.

Sąd podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność oraz wiarygodność, w ocenie Sądu, nie budziły zastrzeżeń. Brak było jakichkolwiek podstaw – także takich, które należałoby uwzględnić z urzędu – by dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Stąd stosownie do treści art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone, a dokumenty prywatne, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 kpc).

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie art. 57 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 roku poz. 1440 ze zmianami) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust.1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit.b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit.a, pkt 11-12, 13 lit.a, pkt 14 lit.a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit.a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (art. 12 ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art.12 ust.2), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ( art. 12 ust. 3).

Zgodnie z art.13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)  możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy potwierdza, iż odwołujący się spełnia ustawowe przesłanki do przyznania mu renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres trzech lat od dnia 1.11.2013 r.

W niniejszej sprawie w istocie bezsporne były przesłanki warunkujące zdolność rentową odwołującego się, przewidziane w pkt 1, 2 i 3 art. 57 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, albowiem organ rentowy przesłanek tych nie kwestionował, a odwołujący się pobierał uprzednio rentę z tytułu niezdolności do pracy. Sporną stała się natomiast przesłanka z art. 12 ust. 2 ustawy, dotycząca całkowitej niezdolności do pracy.

Dla rozstrzygnięcia, czy w przypadku ubezpieczonego mamy do czynienia z całkowitą niezdolnością do pracy, konieczne stało się zasięgnięcie opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii.

Przeprowadzone badanie wykazało u wnioskodawcy: padaczkę z niekontrolowanymi atakami padaczkowymi, stan po przebytym dwukrotnie zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych w 1974 r. oraz w 1980 r., przebyty zabieg operacyjny ropnia płata czołowego lewego, torbiele pajęczynówki okolicy bieguna skroniowego lewego oraz w okolicy czołowej prawej, organiczne zaburzenia nastroju i emocji.

Badany w 15 roku życia przebył zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z zabiegiem operacyjnym ropnia okolicy czołowej głowy. Od tego czasu występuje u niego padaczka z napadami uogólnionymi maksymalnymi nawet do kilku napadów w miesiącu. W 2011 r. opiniowany był hospitalizowany z powodu napadów gromadnych. W wykonanym podczas pobytu w szpitalu NMR głowy stwierdzono poza jamą po przebytym zabiegu operacyjnym ropnia lewej okolicy czołowej duże torbiele pajęczynówkowe – w lewej okolicy bieguna skroniowego o wymiarze 5x3 cm oraz w okolicy czołowej prawej o wymiarze 6x2 cm.

Pod względem neurologicznym orzekany jest nadal całkowicie niezdolny do podjęcia pracy z powodu padaczki w przebiegu licznych zmian w mózgu. Odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy okresowo od dnia 1.11.2013 r. na okres 3 lat.

Z uwagi na powyższe, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję ZUS poprzez przyznanie odwołującemu się renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres trzech lat od dnia 1.11.2013 r. (czyli od momentu zaprzestania pobierania świadczenia rentowego przysługującego mu na podstawie poprzedniej decyzji organu rentowego), biorąc za podstawę powołane wyżej przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴§2 k.p.c., oddalając odwołanie w pozostały zakresie jako niezasadne na podstawie 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Natomiast w pkt 3 wyroku zasądził od ZUS na rzecz odwołującego kwotę 77 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.